Mundobasket 2023: Η λατρεία, η υπεροψία και η Γερμανία
Το Mundobasket 2023 μπαίνει στο χρονοντούλαπο της ιστορίας, όμως κατάφερε να αφήσει το στίγμα του, όπως και κάθε μεγάλη διοργάνωση. Χώρες απέδειξαν τη λατρεία τους για το μπάσκετ, άλλες ερωτεύτηκαν τον εαυτό τους και την πάτησαν, ενώ η Γερμανία στέφθηκε δικαίως Παγκόσμια πρωταθλήτρια. Γράφει ο Παναγιώτης Χονδρός.
Ας ξεκινήσουμε όμως λίγο διαφορετικά. Κατά τη διάρκεια του τουρνουά ακούστηκαν απόψεις που μιλούσαν για μείωση των ομάδων που συμμετέχουν στο Μundobasket, εξαιτίας της έλλειψης ανταγωνιστικότητας στην πρώτη φάση. Μόνο που δεν είναι όλα αποτέλεσμα. Η χαρά της συμμετοχής και μόνο αυτής δημιουργεί ευχαρίστηση σε αρκετές χώρες που ναι μεν δεν έχουν τη δυνατότητα να κάνουν τη διαφορά, όμως ήδη διαφέρουν αφού αποτελούν μέρος των μεγάλων ραντεβού.
Μια από αυτές ήταν και το Νότιο Σουδάν, που μου κάνει και την τέλεια πάσα για το κυρίως κείμενο. Μια χώρα που μετρά 12 χρόνια ζωής, που αντιμετωπίζει αρκετές δυσκολίες, που δεν έχει τα απαραίτητα πήρε μέρος στο Παγκόσμιο κύπελλο και μέσω αυτού προκρίθηκε και στους Ολυμπιακούς Αγώνες! Σε δηλώσεις του ο προπονητής της ομάδας, Ρόαγιαλ Ίβει, ανέφερε πως στο Νότιο Σουδάν δεν έχουν καν κλειστό γήπεδο...Κι όμως στη Μανίλα βρέθηκε αρκετός κόσμος από τη χώρα, δείχνοντας την περηφάνια για την πατρίδα του, αλλά και την αγάπη του για το μπάσκετ.
Ακριβώς την ίδια λατρεία έδειξαν και οι Λετονοί (κι αυτοί για πρώτη φορά σε Μundobasket). Η Τζακάρτα γέμισε από υποστηρικτές της Λετονίας που ταξίδεψαν στην Ινδονησία, γνωρίζοντας τα εξής δεδομένα: Θα αντιμετωπίσουν τον Καναδά και τη Γαλλία και αν κάνουν το θαύμα και περάσουν, θα πρέπει να αποκλείσουν την Ισπανία στη δεύτερη φάση. Όλα αυτά χωρίς Πορζίνγκις. Έκαναν όμως τα χιλιόμετρα για την αγάπη τους για το άθλημα και αυτό τους το ανταπέδωσε. Η Λετονία άφησε εκτός τους «τρικολόρ», πέταξε έξω και τη «Φούρια Ρόχας» και για ένα σουτ δεν απέκλεισε και την μετέπειτα Παγκόσμια πρωταθλήτρια. Το έζησαν πραγματικά και φάνηκε στο χειροκρότημα.
Το ίδιο πάθος για το μπάσκετ έχουν και οι γείτονες Λιθουανοί, αλλά αυτούς τους γνωρίζουμε. Ίσως η πιο χαρακτηριστική εικόνα των μεγάλων διοργανώσεων είναι η πράσινη λιθουανική λαοθάλασσα, τα τύμπανα και οι μάσκες του Σρεκ. Στην ίδια εικόνα μπαίνουν βέβαια και οι «Πελαργοί».
Τους είχε προειδοποιήσει ο Λάιλς
Τρεις ημέρες μετά την έναρξη του Mundobasket ο κορυφαίος σπρίντερ στον κόσμο, Νοα Λάιλς, είχε ξεσπάσει μετά την κατάκτηση του χρυσού μεταλλίου της Αμερικής στη σκυταλοδρομία 4Χ100 στο Παγκόσμιο πρωτάθλημα στίβου για το γεγονός πως στη χώρα του αποκαλούν Παγκόσμιους πρωταθλητές αυτούς που κατακτούν το ΝΒΑ: «Αυτό που με πονάει είναι όταν βλέπω στους τελικούς του NBA να βάζουν τον τίτλο "world champions", Παγκόσμιοι Πρωταθλητές ποιανού; Των Ηνωμένων Πολιτειών; Μην με παρεξηγείτε, αγαπώ τις ΗΠΑ, ορισμένες φορές, αλλά αυτό δεν είναι ο κόσμος», ανέφερε.
Και η Τeam USA τον επιβεβαίωσε πλήρως λίγο αργότερα, αφού νόμιζε ότι αποτελεί το κέντρο του κόσμου. Το τελευταίο ήταν ξεκάθαρο από τις δηλώσεις και τις πράξεις των ίδιων των αθλητών της. Η Αμερική δεν έμαθε από το λάθος της με τη Λιθουανία, δεν πληγώθηκε από τον αποκλεισμό της από την Γερμανία και τελικά έμεινε χωρίς μετάλλιο. Στον πάγκο της; Οι καλύτεροι των καλύτερων. Κερ, Σποέλστρα, Λου δεν φάνηκαν και ιδιαίτερα παθιασμένοι, σαν μην τους ένοιαζε, ή σαν να πίστευαν ότι εύκολα δύσκολα θα τα καταφέρουν. Η υπεροψία και η αδιαφορία σε όλο της το μεγαλείο φέτος από τις ΗΠΑ, που είναι στιγμή να πάρουν απόφαση ότι το ευρωπαϊκό μπάσκετ τους πλησιάζει, για να μην πω ότι τους έφτασε αφού οι κορυφαίοι στο NBA αυτή τη στιγμή είναι οι Γιόκιτς, Ντόντσιτς και Γιάννης.
Μία από τα ίδια και η Γαλλία που ερωτεύτηκε το είδωλο της στον καθρέφτη, πίστεψε παραπάνω από όσο θα έπρεπε στις δυνατότητές της και μάλλον θεώρησε πως δε θα έχει πρόβλημα στη φάση των ομίλων. Άσχημη διαχείριση του ρόστερ από τον Βενσάν Κολέ, που ανακοίνωσε τη δωδεκάδα της ομάδας σχεδόν δύο μήνες πριν το τουρνουά...Πάντως, οι Γάλλοι έχουν λαμπρό μέλλον και θα πρωταγωνιστήσουν τα επόμενα χρόνια.
Τι παράσταση έδωσαν οι Γερμανοί;
Στο προηγούμενο Eurobasket η Εθνική μας ομάδα θα διασταυρωνόταν στα προημιτελικά με μία εκ των Σλοβενία, Γερμανία, Γαλλία και Λιθουανία. Όλοι επιθυμούσαμε να πέσουμε πάνω στα «πάντσερ», άλλωστε ποια είναι η Γερμανία στο μπάσκετ; Δείξαμε μεγάλη υπεροψία (που λέγαμε και πριν) σε εκείνο τον προημιτελικό και πέρασαν κυριολεκτικά από πάνω μας. Τους υποτιμήσαμε και δεν υπολογίσαμε, πως οι Γερμανοί έχτιζαν μια ομάδα για να σταθεί ψηλά και όταν το μάθαμε δε ξέραμε πόσο ψηλά θα φτάσουν τελικά.
Το σύνολο του Χέμπερτ ταπεινά και ώριμα έκανε ένα απίστευτο 8-0, νίκησε την Τeam USA και πήρε και το χρυσό. Δεν θαμπώθηκε σε κανένα σημείο από την εικόνα της και είναι έτοιμη να κυριαρχήσει στις επόμενες διοργανώσεις. Αυτή τη στιγμή αποτελεί μια από τις καλύτερες ομάδες που είδε ποτέ το Ευρωπαϊκό μπάσκετ. Ειλικρινά δεν της λείπει τίποτα, παίκτες που σουτάρουν εξαιρετικά, τρομερά κορμιά, παίζουν και άμυνα όποτε χρειάζεται και διαθέτουν και τη νοοτροπία (αυτή που έχουν όλοι οι Γερμανοί).
Για εμάς δεν είναι η ώρα να πούμε κάτι. Η Εθνική μας είχε αρκετές απουσίες, για μένα αδικαιολόγητες πέρα από αυτή του Γιάννη και του Κώστα Αντετοκούνμπο. Η συμμετοχή με το εθνόσημο είναι υποχρεωτική και όχι προαιρετική (χωρίς καμία διάθεση εθνικοφροσύνης). Και θεωρώ, πως είχαμε μια χαρά προπονητή στον πάγκο, αλλά αυτή τη στιγμή χρειάζεται κάποιος να εμπνεύσει και μάλλον σε αυτό τον τομέα ο καλύτερος είναι ο Βασίλης Σπανούλης.