Ολυμπιακός: Όλα του γάμου δύσκολα φέτος

Ο Ολυμπιακός γνώρισε ακόμα μία ήττα στα τελευταία δευτερόλεπτα, όμως στην ουσία είχε χάσει ξανά από το πρώτο ημίχρονο. Στο στρατόπεδο των Πειραιωτών δεν πηγαίνει σχεδόν τίποτα καλά και η μόνη νότα αισιοδοξίας είναι οι δηλώσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα.

Γράφει ο Παναγιώτης Χονδρός

Δυστυχώς (το είχα αναφέρει ξανά) η κακοδαιμονία για τον Ολυμπιακό συνεχίζεται από εκείνο το βράδυ της 21ης Μαΐου. Να χάνεις τον καλύτερο παίκτη της Ευρώπης, να γυρνούν επιβαρυμένες από τις εθνικές τους ομάδες αρκετές μονάδες, να μην κάνεις προετοιμασία, να τραυματίζεται ο ένας πίσω από τον άλλον, εε λες κάπου θα γυρίσει. Κι όμως...Ο Γκος χάνει το σουτ στην Τουρκία, ενώ η Μπασκόνια ευστοχεί και μάλιστα όχι με τον Χάουαρντ, όχι με τον Μονέκε, αλλά με τον ΜακΙντάιρ, που μετρούσε μέχρι εκείνο το σημείο μόλις 2 πόντους. Τα όρια του να αποτελούν όλα αυτά δικαιολογία ή δύσκολη πραγματικότητα δεν είναι σαφή. 

Η σκληράδα απέναντι στην αθλητικότητα

Η Μπασκόνια χτύπησε τον Ολυμπιακό από το δεύτερο δεκάλεπτο, με την είσοδο και του Μονέκε, στην αθλητικότητα που είχε να επιδείξει αυτή και στην τεράστια έλλειψη που είχαν οι Πειραιώτες με τα χαμηλά επίπεδα ενέργειας εδώ και καιρό. Γρήγορο μπάσκετ, δυνατό πρώτο βήμα, ριμπάουντ και ελεύθερα σουτ έφτασαν τους Βάσκους να τρέξουν το εκπληκτικό 34-6. Βέβαια, είναι και λίγο αδιανόητο να τρως τέτοιο σερί από μια ομάδα σαν τη Μπασκόνια. 

Ένα πράγμα που έχουν σε μεγάλο βαθμό φέτος οι «ερυθρόλευκοι» όμως είναι η σκληράδα. Σκληράδα που έβγαλαν στο παρκέ στο δεύτερο ημίχρονο και η οποία για λίγα δευτερόλεπτα θα τους έδινε και τη νίκη. Μόνο που δεν μπορείς να την ξεκινάς μετά το πρώτο εικοσάλεπτο. Στα μείον ότι δεν έχεις μεγάλο ρόστερ και η δυνατή άμυνα (που οφείλεις να κάνεις συνεχώς, αφού κυνηγάς) σε αναγκάζει να μην έχεις καθαρό μυαλό στο τέλος.

Η συνήθεια που δεν πρέπει να γίνει λατρεία

Ο Ολυμπιακός σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια δεν ακολουθεί το ίδιο τέμπο και στα δύο ημίχρονά του. Για να πούμε την αλήθεια παρουσιάζει στα ματς δύο άκρως διαφορετικές εικόνες. Συνήθως η κακή είναι στο πρώτο μέρος.

43-36 στο ΟΑΚΑ, 34-40 με την Μπαρτσελόνα, 46-33 με την Φενέρ, 35-50 με την Μπασκόνια. Και μία φορά έχει συμβεί και το αντίθετο. Στο ΣΕΦ κόντρα στους «πράσινους», όπου το σύνολο του Εργκίν Αταμάν νικά στο δεύτερο εικοσάλεπτο με 38-23. 

Δεν έχει το περιθώριο ο Ολυμπιακός, όπως είναι τώρα, να σπαταλά ένα ημίχρονο και κυρίως το πρώτο και στη συνέχεια να κυνηγά να σώσει τα αδιόρθωτα. Δείχνει να είναι ένα μοτίβο που επαναλαμβάνεται και έχει αίτια την μη ροή μεταξύ των δύο πεντάδων των Πειραιωτών, την μη προετοιμασία και την κούραση. Έχει όμως και ένα κακό αποτέλεσμα. 

Έφτασε στην πηγή, δεν ήπιε νερό

Ο Ολυμπιακός βγαίνοντας από τα αποδυτήρια στην Τουρκία έχει να ανέβει ένα βουνό. Σιγά σιγά και βήμα βήμα τα καταφέρνει. Κλείνει το τρίτο δεκάλεπτο πίσω με 57-56 και μέσα στην τέταρτη περίοδο φτάνει στο -1 άλλες δύο φορές. Μάλιστα, ισοφαρίζει κιόλας σε 71-71 και 74-74, όμως δεν περνά ΠΟΤΕ μπροστά και χάνει. 

Οι «ερυθρόλευκοι» βγαίνοντας από τα αποδυτήρια στο ΣΕΦ με την Μπασκόνια έχουν ακόμα μεγαλύτερη ανηφόρα να ανέβουν. Φτάνουν στο -1 και κολλούν για μεγάλο διάστημα. Το ξεπερνούν και αυτή τη φορά παίρνουν προβάδισμα με 72-71 και 74-73, όμως δεν αρκεί και χάνουν. 

Οι Πειραιώτες βρίσκουν την πηγή, αλλά δεν έχουν δυνάμεις να απλώσουν το χέρι και να πιούν νερό, αφού έχουν σπαταλήσει αρκετή ενέργεια, πετώντας στα σκουπίδια πριν ένα ολόκληρο ημίχρονο. Κάποιος μπορεί να ισχυριστεί ότι λείπει ο σκόρερ που θα σε πάρει από το χέρι στο σημείο που είναι να κάνεις το τελευταίο βήμα, απλά θα πρέπει να το δούμε σε φυσιολογικά ματς για να το εξετάσουμε το τελευταίο. Φυσιολογικά, εννοώ κλειστά παιχνίδια με ίδιο τέμπο σε όλο το 40λεπτο. 

Στο ίδιο κομμάτι να πούμε ότι αυτό που κάνει ο Κάνααν δεν είναι ηρωισμός. Είναι αυτό που ζητούν οι οπαδοί του Ολυμπιακού. Έναν παίκτη να τα βάζει, όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά. Ηρωισμός γίνεται στο σημείο που ο Αμερικανός κάνει παραπάνω, από όσα πρέπει. Να οργανώσει δηλαδή το παιχνίδι και να πάρει σχεδόν όλες τις επιθέσεις πάνω του, αφού και ο Γουόκαπ και ο Γκος δεν ήταν σε καλή βραδιά. 

Περιορισμένο ροτέισον, περιορισμένες απαιτήσεις

Οι τραυματισμοί, ο Μπραζντέικις που δεν έχει προσαρμοστεί και το ντεφορμάρισμα του Λαρεντζάκη έχουν κλείσει το ροτέισον σε 7 παίκτες, που θα γίνουν 6 αν λείψει τώρα και ο Μιλουτίνοφ. Από αυτούς τους έξι, βέβαια, ο Γουόκαπ δείχνει να μην πατάει καθόλου καλά και σταδιακά παρουσιάζεται όλο και πιο σκασμένος. Ξεκινά με 17 πόντους στην πρεμιέρα της Euroleague και καταλήγει με 0 στην 7η αγωνιστική. 

17 απέναντι στον Παναθηναϊκό, 14 με την Μπαρτσελόνα, 11 με την Αρμάνι, 11 με την Παρτίζαν, 4 με την Εφές, 0 με την Φενέρ, 0 με την Μπασκόνια. Το μοτίβο αποκαρδιωτικό. 

Στη θέση ''4'' τώρα, ο Πίτερς είναι εκπληκτικός στην επίθεση, αλλά δεν μπορεί να κοντράρει stretch τεσσάρια στην άμυνα. Ο Μονέκε χθες έδειχνε να μην έχει αντίπαλο, όπως και ο Μήτογλου, όπως και ο ΛεΝτέι. Πίσω από τον Πίτερς κανείς όμως αυτή τη στιγμή. 

Ο Φαλ ξεκινά άσχημα, επανέρχεται και τώρα είναι αναγκασμένος να «βαράει» 35λεπτα και κινδυνεύει να εμφανίσει πάλι τραυματισμό. Αυτό που έκανε δηλαδή και ο Μιλουτίνοφ τόσο καιρό και τώρα βγάζει προβλήματα. 

Ο Λαρεντζάκης μετά το Super Cup δεν έχει συνεχίσει τις καλές εμφανίσεις, γεγονός που πληγώνει τον Ολυμπιακό και αυξάνει τα κακά του διαστήματα. Από την άλλη και με την Παρτίζαν και με την Μπασκόνια είχε την ψυχή να πάρει τις τελευταίες επιθέσεις, διότι αυτό δε θα το χάσει ποτέ. 

Ο Μπραζντέικις δεν έχει προσαρμοστεί καθόλου μα καθόλου και είναι φυσιολογικό. Αμυντικά δεν συμπεριφέρεται σωστά και επιθετικά νιώθει έξω από τα νερά του, όμως είναι νωρίς γι' αυτόν, παρόλο που οι «ερυθρόλευκοι» θέλουν να πάρουν αυτόν τον καιρό τα μέγιστα από αυτούς που είναι υγιείς. Θυμίζω, όμως, ότι τέτοια εποχή πέρυσι οι δύο πιο σημαντικοί παίκτες μέχρι αυτό το σημείο φέτος (Πίτερς και Κάνααν) ήταν στα σχοινιά από τον κόσμο. 

Ένα χειροκρότημα για τον Γιώργο Μπαρτζώκα

Κλείνουμε με την απάντηση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Οι ρομαντικοί είμαστε λίγοι πια και ευτυχώς ο coach B είναι ένας από εμάς. Πολλοί θεωρείται ότι δε χωρά στον αθλητισμό ο ρομαντισμός, αλλά η αγάπη λείπει από την ψυχρή και γεμάτη ψυχικά θέματα κοινωνία μας. Τα λόγια του προπονητή του Ολυμπιακού ακούστηκαν σαν ευλογία. «Δε θα πουλήσω τους παίκτες (ανθρώπους) που με βοήθησαν να κατακτήσω τίτλους» Και να γίνω ο καλύτερος προπονητής στην Ευρώπη δύο συναπτά έτη θα προσθέσω εγώ, διότι ο Μπαρτζώκας δε θα το έλεγε ποτέ. 

Με τον τρόπο του αποκρίθηκε σε όλους και έλυσε κάθε απορία μας. Βέβαια, κάποιοι ψάχνεται πίσω από τις λέξεις και είστε πιο πονηροί από όσο χρειάζεται και αμφισβητείται την ειλικρίνεια των όσων είπε. 

Πάντως, επειδή είπε ότι θα κινηθούν για παίκτη, όταν θα βρεθεί αυτός που θα βοηθήσει πραγματικά, να πούμε το εξής. Το ανέφερε και ο coach σε μέσες άκρες και το πιστεύω κι εγώ, πως αυτή τη χρονική στιγμή δεν είναι εύκολο να βρεθεί ο κατάλληλος. Και ο Ολυμπιακός σαν σύλλογος δεν θα αποκτήσει κάποιον, απλά για να πει ότι τον πήρε. Συμπέρασμα, αν στο τέλος της σεζόν ψάχνουμε για λάθη, αυτά θα πρέπει να παραδεχθούμε ότι έγιναν το καλοκαίρι και όχι τον Νοέμβριο.