Εθνική Ελλάδας: Γι' αυτούς που φύγαν νωρίς...

Ένα παιχνίδι με άγνωστους κανόνες είναι η ζωή και το σύνολο της Εθνικής μας ομάδας το γνωρίζει καλά τα τελευταία δύο βράδια. Μια από τις μεγαλύτερες νίκες στην ιστορία της, μετά την χειρότερη τραγωδία που έχει ζήσει. Ένας αγώνας γεμάτος εικόνες, ένα ματς όρκος στην μνήμη του συμπαίκτη και φίλου τους, Τζορτζ Μπάλντοκ. 

Τα παιχνίδια της μοίρας μας ταρακουνούν και πάλι, η Εθνική ομάδα μας αγκαλιάζει ξανά και μέσα από την χειρότερη τραγωδία που έχει ζήσει, γεννά την ελπίδα για το μέλλον της. Το ποδόσφαιρο περνά σε δεύτερη μοίρα ελάχιστα δευτερόλεπτα μετά την λήξη του αγώνα στο Γουέμπλεϊ και μας επαναφέρει στην κυνική πραγματικότητα του Μπακασέτα και των άλλων παιδιών που πέρασαν ένα εφιαλτικό βράδυ χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τις οικογένειες τους. 

Δύο 24ωρα σαν ένας αιώνας

Ένας αγώνας με την Αγγλία, ένα παιχνίδι στο Γουέμπλεϊ, τι χαρά και τι τιμή για όλους τους παίκτες της Εθνικής μας. Και ποιος δεν έχει όνειρο να παίξει σε αυτό το γήπεδο, όταν ξεκινά την καριέρα του. Και τι καλύτερη συγκυρία μετά από δύο νίκες, με την ψυχολογία του συνόλου στα ύψη και το χαμόγελο που είχε επιστρέψει στα αποδυτήρια της «γαλανόλευκης». 

Μια τελευταία προπόνηση στο στολίδι του Λονδίνου και επιστροφή στο ξενοδοχείο για ξεκούραση πριν το ραντεβού με την ιστορία. Ποτέ μην αναρωτηθείς τι μπορεί να πάει στραβά. Ένα τηλεφώνημα του ιδιοκτήτη του σπιτιού του Τζορτζ Μπάλντοκ στον Τάσο Μπακασέτα φέρνουν τα σύννεφα στη συνηθισμένη από αυτά πρωτεύουσα της Αγγλίας. Όμως, αυτά τα σύννεφα θα φέρουν δάκρυα και όχι βροχή. 

Ο 31χρονος αμυντικός του Παναθηναϊκού και της Εθνικής μόλις είχε χάσει την ζωή του στην πισίνα της κατοικίας του. Συντριβή, σοκ και θλίψη για όλους. Τι να πει κανείς βέβαια στην οικογένεια του, αλλά και στην δεύτερη οικογένεια του, τους συμπαίκτες του. Υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εκεί μαζί τους, θα έπαιζε βασικός κόντρα στα «Λιοντάρια» και το πιο πιθανό να ήταν από τους διακριθέντες. Ξαφνικά το όνειρο γίνεται εφιάλτης και το Λονδίνο ασήκωτο για όλους. Όλα αυτά τα παιδιά, καθώς και υπόλοιπα μέλη του team μόλις έχασαν ένα μέλος τους, έναν άνθρωπο με τον οποίο ταξίδευαν μαζί και έπαιζαν μαζί...

Το ματς στο Γουέμπλεϊ περνά σε δεύτερη μοίρα μέσα σε λίγες ώρες. Η ΕΠΟ ζητά αναβολή από την UEFA, που όμως είναι αρκετά κυνική σε ανάλογες καταστάσεις και υπό την πίεση του καλεντάρι δεν δέχεται το αίτημα της Ομοσπονδίας. Ο αγώνας θα γίνει κανονικά...

«Με τη δύναμη της ψυχής του»

«Απόψε θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε τη δύναμη της ψυχής του, η οποία είναι φωτεινό παράδειγμα για όλους μας», αυτά ήταν τα λόγια των διεθνών μετά το τραγικό γεγονός και το μήνυμα ενόψει του παιχνιδιού. 

Άυπνοι, ψυχολογικά διαλυμένοι, αλλά συσπειρωμένοι και έτοιμοι να τιμήσουν την μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ. Κι αφού τους έβαλαν να παίξουν απόψε, τότε έγιναν αυτοί τα λιοντάρια. 90 λεπτά κατάθεσης ψυχής και μαγκιάς από όλους τους ποδοσφαιριστές μας, που μας έκαναν περήφανους, αλλά πιο πολύ τον Τζορτζ που έφυγε άδοξα και νωρίς...

Δεν είναι ώρα για ποδοσφαιρικά σχόλια, άλλωστε αυτό το αποτέλεσμα ήταν μαγικό και τερτίπι της μοίρας. Φαινόταν στα μάτια τους και στην καρδιά τους την ώρα του Εθνικού Ύμνου, ότι θα τα δώσουν όλα. Είχαν βλέπετε το καλύτερο πρότυπο, για να το κάνουν αυτό. Ο Μπάλντοκ ήταν πάντα εκεί για το σύνολο, για την Ελλάδα που αγάπησε και που τιμούσε...

Ο Παυλίδης κάνει το 2-1 και η Ελλάδα πετυχαίνει την μεγαλύτερη νίκη της μετά τον τελικό του EURO 2004, όμως στο Γουέμπλεϊ δεν έχει πανηγύρια και τα δάκρυα δεν είναι από χαρά. Ο Τάσος Μπακασέτας μαζί με την ομάδα παίρνουν την φανέλα του Μπάλντοκ, την υψώνουν ψηλά στον ουρανό του Λονδίνου και ξεσπούν σε κλάματα. Απίστευτα σκηνικά χαρμολύπης, απίθανες εικόνες που από το σοκ και του γεγονότος και του αποτελέσματος δεν μπορείς να αναλογιστείς στο σήμερα. 

Μια μεγάλη ευκαιρία

Το βράδυ της 9ης Οκτωβρίου 2024 θα είναι πάντα μαύρο και σταμπαρισμένο από μια τεράστια τραγωδία για το ποδόσφαιρό μας. Ένα χαμογελαστό παιδί και εν ενεργεία μέλος της Εθνικής και του Παναθηναϊκού έχασε τη ζωή του άδοξα και σε μικρή ηλικία, αφήνοντας πίσω την οικογένειά του συντετριμμένη. Τζορτζ Μπάλντοκ σε ευχαριστούμε για την προσφορά σου και θα σε θυμόμαστε για πάντα με την χαρά στα χείλη σου και με αυτή την ευγενική φυσιογνωμία σου.

Η ζωή όσο σκληρή κι αν είναι, συνεχίζεται κι εμείς περνάμε στα πεζά της καθημερινότητας, αλλά τουλάχιστον στο άθλημα που αγαπάμε και μας κάνει να ξεχνιόμαστε. Το «διπλό» στην Αγγλία βάζει για τα καλά την ομάδα μας στο κόλπο της πρώτης θέσης στον όμιλο, της ανόδου στην πρώτη κατηγορία και το δικαίωμα μιας δεύτερης ευκαιρίας για την πρόκριση στο Μουντιάλ. Πολύ περισσότερο όμως αποτελεί μια δήλωση, μια κραυγή από τα βάθη της λήθης που είχαμε πέσει τα τελευταία έτη. Το ταλέντο υπάρχει, ο προπονητής υπάρχει και η τεχνογνωσία επίσης, για να βρεθούμε στην Αμερική το 2026, αλλά και για να νιώσουμε και πάλι την προσμονή να δούμε το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα να αγωνίζεται. Αυτό το τελευταίο είναι το πρώτο στοίχημα που πάει να κερδίσει ο Ιβάν Γιοβάνοβιτς και που θα φέρει και τις επιτυχίες.  

Ξαναλέω δεν είναι ώρα για σχόλια, όμως αλήθεια είναι απίθανο ότι δεν κλέψαμε το ματς, αλλά το παίξαμε, δεν «σκάσαμε» στην πίεση των Άγγλων, αλλά δείξαμε ότι έχουμε καλύτερη φυσική κατάσταση από αυτούς και δεν «μασήσαμε» από την ισοφάριση. Όχι συνηθισμένα πράγματα για ελληνική ομάδα. 

Τρεις αγώνες έμειναν και όλα είναι στα χέρια μας. Επόμενο ραντεβού την Κυριακή (13/10) στο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» με την Ιρλανδία για την τέταρτη στροφή του ομίλου. Μέχρι τότε να προσπαθείτε να γίνεστε καλύτεροι άνθρωποι και να μην ξεχνάτε αυτούς που φύγαν νωρίς κι οι γειτονιές τρέμαν στο διάβα τους...