Ρομπέρτο Μπάτζιο: Η αντισυμβατική αλογοουρά

Η δεκαετία των 90's πρόσφερε πολλές σπουδαίες προσωπικότητες στους λάτρεις του ποδοσφαίρου. Ο Βαγγέλης Τερζής γράφει για την θρυλική αλογοουρά, τον άνθρωπο που διαμόρφωσε τη θέση "10" στο σύγχρονο ποδόσφαιρο, τον Ρομπέρτο Μπάτζιο.

Αν και δεν έζησα την δεκαετία των 90’s ως γνήσιος ποδοσφαιρόφιλος όφειλα να μάθω τις εμβληματικές προσωπικότητες όταν ήμουν πιτσιρικάς. Μαλντίνι, Καφού, Καντονά και πολλοί ακόμα είναι κάποιοι που ξεχώρισαν εκείνη την περίοδο. Εκείνος όμως που μου προκάλεσε ιδιαίτερη αίσθηση ήταν ο “επαναστάτης”, η θρυλική αλογοουρά, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο. 

Γεννημένος στις 18 Φεβρουαρίου του 1967 στο Καλντόνιο, έναν μικρό ιταλικό δήμο στην επαρχία της Βιτσέντσα, ο Μπάτζιο μεγάλωσε σε μια ιταλική οικογένεια πλήρως συμβατική και σκληρή, σε ένα σπίτι με τα 7 αδέρφια και τους γονείς του. 

Από τα 11 του μόλις χρόνια ο Μπάτζιο ξεχώρισε και “ανάγκασε” την Βιτσέντσα να δώσει 500.000 λιρέτες στην τοπική ομάδα του Καλντόνιο για να αποκτήσει τα δικαιώματά του. Αφού είχε αρχίσει να ξεχωρίζει από νωρίς στο παιδικό πρωτάθλημα σκοράροντας 45 τέρματα και μοιράζοντας 20 ασίστ σε μόλις 26 παιχνίδια, όλοι κατάλαβαν πως δεν πρόκειται για ένα απλώς ταλαντούχο παιδί, αλλά για τον επόμενο κορυφαίο Ιταλό ποδοσφαιριστή. 

Πέρασε 4 χρόνια στην ομάδα νέων της Βιτσέντσα, μετρώντας 110 γκολ σε 120 συμμετοχές κάτι που τον οδήγησε στην αντρική ομάδα του συλλόγου στα 16 του χρόνια. Παίζοντας για τρία χρόνια στην Serie C, η Φιορεντίνα τον παρακολουθούσε και τελικά τον απέκτησε. Το ταξίδι είχε μόλις ξεκινήσει.

Η έκρηξη στη Φιορεντίνα και ο Βουδισμός

Το ξεκίνημα στη Φλωρεντία δεν ήταν τόσο ιδανικό όσο φάνταζε για τον Μπάτζιο. Οι τραυματισμοί που είχε σημάδεψαν το ξεκίνημα του στους Βιόλα, αλλά και τον ίδιο. Στα 18 του χρόνια λίγο πριν μετακομίσει στη Φλωρεντία τραυματίζεται σοβαρά και παθαίνει ρήξη μηνίσκου και χιαστού μαζί. 

Ο ίδιος έχει δηλώσει πως οι γιατροί θεωρούσαν απίθανο να ξανά παίξει το αγαπημένο του άθλημα. Με το γόνατο του να έχει 220 εσωτερικά ράμματα, ο ίδιος είχε πει στη μητέρα του: “Αν με αγαπάς σκότωσε με”.  Έχοντας μετακομίσει στη Φλωρεντία και προσπαθώντας να αναρρώσει ο Μπάτζιο στράφηκε στο Βουδισμό. Το πάντρεμα του με τον Βούδα θα τον κάνει να βρει την εσωτερική δύναμη που χρειάζεται για να αρχίσει την αποθεραπεία του. Η αφοσίωση του σε εκείνον θα του δώσει και το παρατσούκλι “Μικρός Βούδας” που τον συντροφεύει για όλη του την ποδοσφαιρική καριέρα. 

Έχοντας ασπαστεί τον Βουδισμό και ξεκινώντας τις προπονήσεις ο Μπάτζιο θα επιστρέψει στους αγωνιστικούς ρυθμούς πολύ νωρίτερα από το προβλεπόμενο. Στις 21 Σεπτεμβρίου του 1986 κάνει το ντεμπούτο του στην Serie A, σε ένα ματς εναντίον της Σαμπντόρια ενώ το πρώτο του γκολ το πετυχαίνει με απευθείας εκτέλεση φάουλ εναντίον της Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα στις 10 Μαΐου 1987. Οι Ιταλοί δημοσιογράφοι τον αναφέρουν ως τον άνθρωπο που σκόραρε ενάντια στη Νάπολι του Ντιέγκο και που είχε το “θράσος” να της στερήσει βαθμούς. 

Τα επόμενα χρόνια ξεδιπλώνει το ταλέντο του και πετυχαίνει με τη φανέλα των Βιόλα συνολικά 52 τέρματα και οι καλές του εμφανίσεις τον οδηγούν στη πρώτη του κλήση στην εθνική Ιταλίας. Η παρθενική του εμφάνιση με τη «squadra azzurra» έρχεται στις 16 Νοεμβριου του 1988 και σημαδευέται από τη νίκη της Ιταλίας με 1-0 ενάντια στην Ολλανδία. Ο ίδιος πιστώνεται την ασίστ στον Τζιανλούκα Βιάλι. Ο τότε ομοσπονδιακός προπονητής της εθνικής Ιταλίας Ατζέλιο Βιντσίνι τον θέλει για την αποστολή της ομάδας στο Μουντιάλ του 1990.

Το καλοκαίρι εκείνο η Φιορεντίνα αποφασίζει να τον πουλήσει στη Γιουβέντους για €9.000.000, ποσό-ρεκόρ για την εποχή και από αγαπημένος παίκτης του “Αρτέμιο Φράνκι”, γίνεται “προδότης”. Με την ανακοίνωση του ακολούθησαν επεισόδια στους δρόμους της Φλωρεντίας, με περισσότερους από 20 τραυματίες. 

Το πρώτο Μουντιάλ και η Γιουβέντους

Το πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο του Μπάτζιο, θα τον βρει στα γήπεδα της χώρας του το 1990. Στο τρίτο παιχνίδι της φάσης των ομίλων ενάντια στην Τσεχοσλοβακία θα πετύχει ένα από τα ομορφότερα τέρματα στην ιστορία του θεσμού, αλλά και του αθλήματος γενικότερα. Σκοράρει ξανά στον μικρό τελικό ενάντια στην Αγγλία και δείχνει πως είναι ικανός να οδηγήσει την Ιταλία στο υψηλότερο σκαλί του βάθρου τέσσερα χρόνια μετά στην Αμερική.

Με τη Γιουβέντους θα πετύχει κάτι που μάλλον ήταν αδύνατο με τη φανέλα της Φιορεντίνα. Να κερδίσει τίτλους. Με τη “Γηραιά Κυρία” ο Μπάτζιο παίρνει το Κύπελλο UEFA (1992-93), το πρωτάθλημα και το κύπελλο Ιταλίας (1994-95) και σκοράρει 115 γκολ σε 200 παιχνίδια. Οι εξαιρετικές του εμφανίσεις και οι κατακτήσεις τροπαίων, θα τον οδηγήσουν και στην κατάκτηση της Χρυσής Μπάλας το 1993, αποζημιώνοντας τον ίδιο και τη προσπάθεια του.

Τη τελευταία του σεζόν στο Τορίνο ο Μαρσέλο Λίπι τον εμπιστεύεται όλο και λιγότερο και χρησιμοποιεί το τρομερό επιθετικό δίδυμο των Βιάλι και Ραβανέλι. Λίγο αργότερα μέσα στη σεζόν θα συστηθεί στον κόσμο και ο άνθρωπος που διαδέχθηκε τη φανέλα του Μπάτζιο με το νούμερο “10” και τον θύμιζε αρκετά στον τρόπο παιχνιδιού του. Ο Αλεσσάντρο Ντελ Πιέρο. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα το καλοκαίρι του 1995 ο Ρομπέρτο Μπάτζιο να φεύγει για την Μίλαν.

Η “Θρυλική Κοτσίδα” και ο εφιάλτης του USA 94 

Πριν μετακομίσει για τη Μίλαν το καλοκαίρι του 1995 ο Μπάτζιο είναι ο απόλυτος πρωταγωνιστής του Μουντιάλ στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής το καλοκαίρι του 1994. 

Παρά το κακό ξεκίνημα του στη φάση των ομίλων και ενώ ήταν εμφανές σε όλους πως δεν τα βρίσκει με τον προπονητή του Αρίγκο Σάγκι, ο Ρομπέρτο Μπάτζιο γίνεται ο μεγάλος πρωταγωνιστής των “Azzuri” στη φάση των 16 ενάντια στη Νιγηρία, πετυχαίνοντας δυο τέρματα και δίνοντας μια μεγάλη πρόκριση στην Ιταλία, που είχε μείνει με 10 παίκτες εξαιτίας της αποβολής του Τζιανφράνκο Ζόλα.

Ο Μπάτζιο το είχε πάρει προσωπικά και με το τέρμα του στο 87ο λεπτό στον προημιτελικό ενάντια στην Ισπανία, επιβεβαιώνει την δύναμη της Ιταλίας, αλλά και τη προσωπική του δίψα για το τρόπαιο. Στον μεγάλο ημιτελικό ενάντια στην Βουλγαρία του θρυλικού Χρίστο Στόιτσκοφ, πετυχαίνει δυο τέρματα και οδηγεί τους Ιταλούς στον μεγάλο τελικό ενάντια στη Βραζιλία. 

Ένα τράβηγμα που έχει κατα τη διάρκεια του ημιτελικού, θέτει αμφίβολη τη συμμετοχή του στον τελικό. Ο ίδιος είχε εξελιχθεί σε έναν ήρωα για το έθνος του, που πόνταρε πάνω του για το πολυπόθητο τρόπαιο και την κατάκτηση του κόσμου. Οι Ιταλοί είχαν βρει στο πρόσωπο του τον δικό τους Βούδα, ο ίδιος το γνώριζε και δεν υπήρχε περίπτωση να χάσει την ευκαιρία να αγωνιστεί στον τελικό.

Εναντίον της Βραζιλίας και σε έναν πολύ κακό ποιοτικά αγώνα, ο Μπάτζιο παραμένει στο χορτάρι του Rose Bowl Stadium της Πασαντίνα για όλη την κανονική διάρκεια, αλλά και τα 120 λεπτά της παράτασης με τον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου να κρίνεται για πρώτη φορά στα πέναλτι. Φτάνοντας στην ψυχοφθόρο διαδικασία όλοι ήξεραν ποιος θα πάρει το τελευταίο σουτ για την Ιταλία. Με τη πλάτη στον τοίχο ο Μπάτζιο καλείται να ευστοχήσει, έτσι ώστε να συνεχιστεί η διαδικασία. Βλέπετε αυτή η μική απόσταση που χωρίζει τον ποδοσφαιριστή από την μπάλα και η μοναξιά της εκτέλεσης είναι το πιο δύσκολο πράγμα στο ποδόσφαιρο. 

Ο κρύος ιδρώτας σε λούζει, τα πόδια σου τρέμουν και ένα άσχημο χτύπημα μπορεί να κρίνει τη ζωή σου. Αυτό ακριβώς συνέβη με τον Μπάτζιο, πήρε φόρα και αστόχησε. Η Βραζιλία έγινε παγκόσμια πρωταθλήτρια, η Ιταλία έχασε την ευκαιρία της και ο Μπάτζιο έβλεπε τον ίδιο εφιάλτη κάθε βράδυ όταν έπεφτε για ύπνο για πολλά χρόνια.

Η αφάνεια στη Μίλαν, η αναγέννηση στη Μπολόνια και η αυλαία με τη Μπρέσια

Τα δυο χρόνια του στη Μίλαν δεν ήταν και τα καλύτερα για τον ίδιο. Θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως περίπλοκα, αφού δεν υπήρξε βασικό συστατικό της επιτυχίας της ομάδας. Καταφέρνει να πανηγυρίσει το δεύτερο συνεχόμενο του πρωτάθλημα με προπονητή του τον Φάμπιο Καπέλο, έχοντας 28 συμμετοχές. 

Σύντομα αναλαμβάνει την τεχνική ηγεσία της ομάδας ο Αρίγκο Σάγκι και το γυαλί μεταξύ τους σπάει οριστικά σε μια αναμέτρηση ενάντια στην Γιουβέντους που βρίσκει τη “Γηραιά Κυρία” να ισοπεδώνει τη Μίλαν με 6-1. Ενώ το αποτέλεσμα έχει κριθεί ο Σάγκι ζητάει από τον Μπάτζιο να μπει ως αλλαγή, εκείνος αρνείται και τίθεται εκτός ομάδας.

Το καλοκαίρι του 97’ μετακομίζει στην Μπολόνια, παρά την αρχική του συμφωνία με την Πάρμα- τότε προπονητής της ομάδας ήταν ο Κάρλο Αντσελότι και ακύρωσε τη μεταγραφή για λόγους τακτικής, με τον ίδιο να μετανιώνει αυτή του την απόφαση αργότερα όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος. 

Με τη Μπολόνια ο Μπάτζιο κάνει απίθανη σεζόν σκοράροντας 22 τέρματα, αριθμό που αποτελεί και προσωπικο του ρεκόρ στο πρωτάθλημα της Serie A. Έχοντας κλείσει τα στόματα σε αρκετούς ο ίδιος καλείται στο Μουντιάλ του 1998 όπου σκοράρει δυο τέρματα, ένα ενάντια στη Χιλή, από το σημείο του πέναλτι και ένα ενάτια στην Αυστρία. Στον προημιτελικό η Ιταλία θα αποκλειστεί στα πέναλτι από την τρομερή Γαλλία που μετέπειτα στέφθηκε και πρωταθλήτρια Κόσμου. 

Παρόλα αυτά γίνεται ο μοναδικός Ιταλός ποδοσφαιριστής ο οποίος έχει σκοράρει σε τρία Παγκόσμια Κύπελλα, γράφοντας το όνομα του με χρυσά γράμματα στην ιστορία των Παγκοσμίων Κυπέλλων.

Μετά το Μουντιάλ θα αποκτηθεί από την Ίντερ, που επιδιώκει να πλαισιώσει τον Ρονάλντο με αρκετούς πρωτοκλασάτους ποδοσφαιριστές. Παίζει 23 παιχνίδια σκοράροντας 5 γκολ την πρώτη του χρονιά αλλά μόλις αναλαμβάνει ο Μαρσέλο Λίπι την τεχνική ηγεσία της ομάδας δεν τον υπολογίζει καθόλου, έχοντας ως αποτέλεσμα την μεταγραφή του στη Μπρέσια. 

Με εκείνη κάνει μια εξαιρετική σεζόν και θέλει να διεκδικήσει μια σε θέση στις κλήσεις της εθνικής Ιταλίας στο επόμενο Μουντιάλ, αυτό του 2002 στα γήπεδα της Κορέας, νιώθοντας πως έχει αφήσει κάτι ανεκπλήρωτο. 

Ο ίδιος προσπαθεί να πείσει τον προπονητή των “Azzuri” να τον συμπεριλάβει στις κλήσεις της ομάδας για το Παγκόσμιο Κύπελλο. Η υπόσχεση που του δίνει ο Τζιοβάνι Τραπατόνι, πως αν είναι σε καλή φυσική κατάσταση θα τον πάρει μαζί, δεν την τηρείται.

Ο Μπάτζιο απογοητεύεται, πέφτει ψυχολογικά και μοναδικός του τρόπος να ξεσπάσει είναι ο αγωνιστικός χώρος. Με τη Μπρέσια θα συνεχίσει τις μαγικές σεζόν του και θα σκοράρει σε όλες διψήφιο αριθμό τερμάτων στέλνοτας ηχηρό μύνυμα στους επικριτές του. Στις 16 Μαΐου του 2004 παίζει το τελευταίο του παιχνίδι, σε μία εκτός έδρας αναμέτρηση ενάντια στην Μίλαν. Στην αντικατάστασή του, 5 λεπτά πριν το τέλος, το Σαν Σίρο σείεται και του χαρίζει την αποθέωση.

Η καριέρα του Ρομπέρτο Μπάτζιο θα μπορούσε να είναι διαφορετική αν ο ίδιος δεν είχε τόσο επαναστατικό χαρακτήρα. Ενδεχομένως και πιο πετυχημένη από την ήδη υπάρχουσα. Σίγουρα όμως δε θα ήταν τόσο γοητευτική. Θα κλείσουμε αυτό το αφιέρωμα με ένα δικό του μήνυμα:

“Συνειδητοποίησα πως όταν τα πράγματα δεν πάνε καλά, συνηθίζεις πάντα να ρίχνεις το φταίξιμο στους άλλους και να θεωρείς τον εαυτό σου θύμα. Ήταν λάθος που σκεφτόμουν έτσι. Δεν υπάρχει λόγος να ψάχνεις να βρεις αιτίες που δεν εκπληρώνεις τους στόχους σου, τις επιθυμίες σου. Είναι χάσιμο χρόνου. Η μοίρα σου είναι πάντα στα χέρια σου”.