Εζεκιέλ Λαβέτσι: Ο δαιμόνιος «Πότσο»

Ο Εζεκιέλ Λαβέτσι ή αλλιώς «Πότσο» ήταν από τους ποδοσφαιριστές που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με την ομάδα της Νάπολι και ο Θανάσης Σχοινάς ξετυλίγει το κουβάρι της ζωής και της καριέρας του.

Όταν ακούει κανείς το όνομα Εζεκιέλ Λαβέτσι δύο πράγματα του έρχονται στο μυαλό: αργεντίνικη αλητεία και Νάπολι.  

Όμως ο Αργεντινός εξτρεμ είναι πολλά παραπάνω από αυτά τα δύο χαρακτηριστικά.  

Μαζί θα φωτίσουμε τις γνωστές και τις άγνωστες πτυχές της ζωής του. 

Τα παιδικά χρόνια

Ο Λαβέτσι γεννήθηκε στη Σάντα Φε της Αργεντινής και από μικρός υποστήριζε την ομάδα της Ροζάριο Σεντράλ. Στις ακαδημίες της μάλιστα ήρθε σε επαφή με το ποδόσφαιρο και ξεχώρισε το ταλέντο του για πρώτη φορά. Μάλιστα είχε απορριφθεί από τις ακαδημίες της Μπόκα Τζούνιορς πριν καταλήξει στην ομάδα νέων  της Εστουντιάντες. 

Οι γονείς του χώρισαν όταν ήταν δύο ετών και εκείνος μεγάλωσε με τα αδέρφια του, επειδή η μητέρα του εργαζόταν όλη μέρα. Ο πατέρας του ήταν απών από το μεγάλωμα του. Έτσι η μητέρα του ήταν και πατέρας και μάνα για εκείνον.  

Από μικρός γνώρισε την φτώχεια. Όπως έχει δηλώσει ο ίδιος: «Το φαγητό στο σπίτι ήταν πάντα το ίδιο. Μάτε με ψωμί».  

Το σχολείο το σταμάτησε στο τρίτο έτος του γυμνασίου. Ως παιδί δεν έκανε ποτέ όνειρα, δεν είχε στόχους. Προσπαθούσε να ζει τη στιγμή.  Τότε βέβαια δεν ήξερε τι του επιφύλασσε το μέλλον και η ενασχόληση του με το ποδόσφαιρο.. 

Κεφάλαιο Σαν Λορέντζο

Ο Λαβέτσι μεταπήδησε από την ομάδα νέων της Εστουντιάντες στη μεγάλη ομάδα το 2003, όπου σε 39 συμμετοχές πέτυχε 17 τέρματα. Εκεί έβγαλε και τα πρώτα του χρήματα από το πόδοσφαιρο. 100 πέσος τον μήνα.

Οι εμφανίσεις του εκεί τράβηξαν το ενδιαφέρον της Τζένοα που δίνοντας 1 εκατομμύριο, τον ενέταξε στο δυναμικό της. Στην Γένοβα δεν πήρε ποτέ τις ευκαιρίες που έψαχνε και το 2004 αγωνίστηκε ως δανεικός στην Σαν Λορέντζο.

Έτσι στην ηλικία των 19 ετών αγωνίστηκε στο πρωτάθλημα Απερτούρα και έκανε αισθητή την παρουσία του.  Πέτυχε 8 τέρματα και ήταν ο τέταρτος κορυφαίος σκόρερ του πρωταθλήματος. Το Highlight όμως της πρώτης του σεζόν ήταν το γκολ που πέτυχε απέναντι στην Ρίβερ Πλέιτ στο 69ο λεπτό και ήταν αυτό που της στέρησε το πρωτάθλημα. Μετά από αυτό το παιχνίδι τα αργεντίνικα μέσα τον χαρακτήρισαν «la bastia» που σημαίνει το τέρας.   

Στο τέλος εκείνης της σεζόν θα επέστρεφε στην Τζένοα για να πάρει την ευκαιρία του στα Ιταλικά γήπεδα. Όμως η μοίρα δεν ήθελε να φορέσει τα χρώματα αυτής της ομάδας...  

Όσο ήταν στην Αργεντινή, η Τζένοα είχε εμπλακεί σε σκάνδαλο στημένων αγώνων και τιμωρήθηκε με υποβιβασμό στην τρίτη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.

Αυτό είχε ως συνέπεια εξαιτίας των οικονομικών προβλημάτων που αντιμετώπιζε να πουλήσει τον Λαβέτσι στην Σαν Λορέντζο έναντι 1.2 εκατομμυρίων ευρώ. Στην τριετία που φόρεσε τη φανέλα της είχε 98 συμμετοχές και 24 γκολ. Στην τελευταία του χρονιά με τα χρώματα της βοήθησε τα μέγιστα στο να κατακτήσει το πρωτάθλημα Κλαουσούρα αφήνοντας στη δεύτερη θέση την Μπόκα Τζούνιορς με έξι βαθμούς διαφορά.

Κεφάλαιο Νάπολι

Το τέλος της σεζόν 2006-2007 βρίσκει την Νάπολι να έχει κερδίσει την άνοδο της στην Serie A. Ως νεοφώτιστη ομάδα έψαχνε παίκτες για να δυναμώσει το ρόστερ της. Ο Εζεκιέλ Λαβέτσι ήταν ένας από αυτούς. Οι «Παρτενοπέι» έδωσαν 6 εκατομμύρια για να αποκτήσουν τον «Πότσο» δίνοντας του το νούμερο 7 στη φανέλα του.  

Στη Νάπολι ο Λαβέτσι πήγε με παραπανίσια κιλά. Αλλά μετά το πρώτο γκολ που πέτυχε στη νίκη της ομάδας του με 5-0 επι της Ουντινέζε αποφάσισε να ακολουθήσει σωστή διατροφή και να έρθει στα επιθυμητά επίπεδα φόρμας και φυσικής κατάστασης. Να σημειωθεί ότι αυτή η νίκη ήταν η πρώτη με τέτοιο εύρος στο σκορ από το 1988, όταν ο Ντιέγκο Μαραντόνα μεγαλουργούσε με την φανέλα της Νάπολι.  

Την ίδια περίοδο πέτυχε και το πρώτο του χατ-τρικ με την φανέλα της σε μια νίκη των «Παρτενοπέι» με 3-1 επι της Πίζα για τον θεσμό του Κόπα Ιτάλια. Αυτό ήταν το πρώτο χατ - τρικ που πετύχαινε παίκτης της Νάπολι εδώ και 14 χρόνια.  

Όπως καταλαβαίνετε λοιπόν,  δεν άργησαν οι δημοσιογράφοι να του κολλήσουν το προσωνύμιο του νέου Μαραντόνα. 

Ο Λαβέτσι στα 5 χρόνια που έπαιξε στην Νάπολι προσέφερε τα μέγιστα αγωνιστικά στην ομάδα του πετυχαίνοντας 48 γκολ σε 188 συμμετοχές.

Η ταχύτητα του, η ικανότητα που είχε στην ντρίμπλα, το θράσος να μπουκάρει στην περιοχή για να βρει το γκολ, τον έκαναν να ξεχωρίζει και να είναι ένας από τους πιο Fun to watch παίκτες της Νάπολι. Όμως με τον Ιταλικό Σύλλογο και τους οπαδούς του τον συνέδεε μια βαθιά σχέση αγάπης. Όπως εχει δηλώσει και ο ίδιος:

«Για μένα η Νάπολι είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα, έζησα εκεί τα ομορφότερα μου χρόνια, αγάπησα, αγαπήθηκα και δέθηκα με την ομάδα και την πόλη. Παρότι υπήρχε η δυνατότητα επιστροφής μου στην Ιταλία, ποτέ δεν θα μπορούσα να παίξω σε άλλη ομάδα.»    

Η χημεία με τον Καβάνι και η μετάβαση στην Παρί Σεν Ζερμέν

Στο μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του σε Νάπολι και Παρί Σεν Ζερμέν ο Λαβέτσι συνέθεσε ένα εξαιρετικό δίδυμο με τον Έντινσον Καβάνι. 

Οι δύο τους αποτελούσαν για πολλά χρόνια το φόβο και τον τρόμο των αντίπαλων αμυνών καθώς πέρα από το ταλέντο τους που ξεχείλιζε, είχαν απίστευτη χημεία μεταξύ τους. Όπως λέμε και στην ποδοσφαιρική αργκό «βρίσκονταν με κλειστά μάτια». Αμέτρητες είναι οι φάσεις που μέσα από την συνεργασία των δύο έχουν προκύψει πολύ όμορφα γκολ. 

Πέρα από την αγωνιστική χημεία που είχαν, ο αλληλοσεβασμός μεταξύ τους υπήρχε προτού ακόμα γίνουν συμπαίκτες. Όταν ήρθε ο Καβάνι από την Παλέρμο στην Νάπολι, ο Λάβετσι ήταν αυτός που ως κίνηση καλής θέλησης και καλωσορίσματος του έδωσε το 7 που φορούσε εκείνος μέχρι πρότινος στη φανέλα. Στα χρόνια τους στην Νάπολι πέτυχαν μαζί 93 γκολ ενώ στην Παρί Σεν Ζερμέν 75 γκολ.

Θα αναρωτηθεί κανείς, γιατί έφυγε  ο Λαβέτσι από την Νάπολι αφού είχε αυτό το δέσιμο με την ομάδα; 

Οι πιο πολλοί από εμάς θα απαντούσαμε οτί «είναι πολλά τα λεφτά της Παρί Άρη» όμως ο Λαβέτσι έδωσε τη δική του απάντηση σε συνέντευξη του:

«Όταν έφυγα από τη Νάπολι απλά χρειαζόμουν λίγο αέρα. Κάθε φορά που ερχόταν ο γιός μου έπρεπε να μείνω μέσα, στη Νάπολι δεν μπορούσα να βγω άνετα έξω να απολαύσω την πόλη και να ηρεμήσω. Στο Παρίσι είχα την ευκαιρία να περπατήσω μαζί του στο δρόμο.»

Στο Παρίσι έμεινε για 4 χρόνια και είχε 35 γκολ σε 161 συμμετοχές. Έπειτα συνέχισε και εν τέλει έκλεισε την καριέρα του στην Κίνα και στην Χεμπέι Φόρτσουν μακριά από τον ανταγωνισμό της Ευρώπης. Εκεί έδωσε τις τελευταίες του παραστάσεις έχοντας σε 75 συμμετοχές 35 γκολ και 26 ασίστ. 

Στην Χεμπέι είχε συμπαίκτη τον επίσης Αργεντίνο Χαβιέρ Μαστσεράνο. Την χρονιά που επαναπατρίστηκε και έκλεισε την καριέρα του στην Εστουδιάντες, είχε και ο Λαβέτσι την ευκαιρία να τον ακολουθήσει και να κλείσει την καριέρα του στη χώρα που μεγάλωσε και έκανε τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα.

Και όχι σε οποιαδήποτε ομάδα της Αργεντινής, αλλά στην ομάδα της καρδιάς του, τη Ροζάριο Σεντράλ. 

Δυστυχώς για εμάς τους ρομαντικούς του ποδοσφαίρου, ο «Πότσο» αρνήθηκε την πρόταση της Ροζάριο να παίξει ένα ακόμη χρόνο ποδόσφαιρο και δεν ολοκλήρωσε με τον πλέον παραμυθένιο τρόπο την σπουδαία καριέρα του.  

Το απωθημένο με την Εθνική Αργεντινής

Ο Λαβέτσι έκανε το ντεμπούτο του με τα χρώματα της «Αλμπισελέστε» στις 18 Απριλίου του 2007 σε έναν αγώνα ενάντια στη Χιλή.  

Ένα χρόνο αργότερα βρισκόταν στις επιλογές του Σέρχιο Μπατίστα για τους Ολυμπιακούς αγώνες του Πεκίνο. Στην Ολυμπιάδα αυτή σκόραρε δυο γκολ και φόρεσε το χρυσό μετάλλιο στο στήθος έπειτα από την νίκη με 1-0 στον τελικό απέναντι στην Νιγηρία.

Το 2010 προς έκπληξη του δεν βρέθηκε στις κλήσεις του Ντιέγκο Μαραντόνα για το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2010 στα γήπεδα της Νοτίου Αφρικής.  

Από εκείνο το σημείο και μετά οι πολύ καλές του εμφανίσεις σε συλλογικό επίπεδο του κατοχύρωναν ενεργή θέση στην Εθνική ομάδα της χώρας του. 

Ότι δεν κατάφερε το 2010, το κατάφερε το 2014 που βρέθηκε στις κλήσεις του Αλεχάντρο Σαμπέγια για το Μουντιάλ της Βραζιλίας. Ο «Πότσο» ήταν βασικό μέλος της ομάδας που έφτασε μέχρι τον τελικό έχοντας δύο ασίστ στο τουρνουά. Όμως η Γερμανία και ο Μάριο Γκέτσε στην παράταση του στέρησαν το όνειρο για την κούπα.  

Ο Λαβέτσι ήταν βασικότατο μέλος και στην ομάδα της Εθνικής Αργεντινής που έφτασε μέχρι τον τελικό του Κόπα Αμέρικα το 2015 και το 2016 αλλά και τις  δύο φορές το έχασε στα πέναλτι από την Χιλή.  

Και στις τρείς περιπτώσεις έφτασε στην πηγή και δεν ήπιε νερό. Ήταν τόσο κοντά στην επιτυχία και στην δόξα αλλά γεύτηκε την ήττα. Αυτές οι τρείς αποτυχίες κατάκτησης ενός τροπαίου με την Εθνική Αργεντινής σίγουρα αποτελούν απωθημένο για τον «Πότσο» μέχρι και σήμερα. 

Οι δαίμονες του σήμερα

Από όταν έφυγε από την Παρί Σεν Ζερμέν ο Λαβέτσι εξέφραζε μια απογοήτευση, μια ψυχική κούραση για το χώρο του ποδοσφαίρου. Συγκεκριμένα δήλωνε: 

«Μερικές φορές σκέφτομαι να τα παρατήσω όλα. Όταν θα φύγω από το ποδόσφαιρο δεν θα ασχοληθώ  ξανά με τον χώρο του αθλητισμού. Τώρα δεν ξέρω τι θα κάνω. Αυτά που με κρατάνε στο ποδόσφαιρο είναι η ευκαιρία που δίνεται να ζω άνετα, να κάνω ταξίδια και να περνώ χρόνο με την οικογένεια μου όταν αυτό είναι δυνατόν. Το χειρότερο στο ποδόσφαιρο είναι το περιβάλλον και ο καθένας ενδιαφέρεται μόνο για το συμφέρον του. Τα πράγματα δεν είναι όπως τα φαντάζεται ο περισσότερος κόσμος.»  

Ο Ιάνουαριος του 2024 τον βρήκε στο νοσοκομείο και στη συνέχεια στο ψυχιατρείο έπειτα από υπερβολική δόση χαπιών.  

Όπως αποκάλυψε ο δικηγόρος του Μαουρίτσιο Ντ’ Αλεσάντρο, ο Λαβέτσι δεν έχει πρόβλημα καταχρήσεων αλλά δέχθηκε θεραπεία γιατί πάσχει από μια ψυχική διαταραχή που μπορεί να βλάψει τον εαυτό του και προκαλείται  από διαφορετικούς παράγοντες , την υπομανία. 

Ο Λαβέτσι για την εισαγωγή του στη ψυχιατρική κλινική δήλωσε τα εξής: 

«Είναι δύσκολο αλλά πρέπει να το κάνω. Πρέπει να αλλάξω τη ζωή μου, τις συνήθειες μου. Πρέπει να το κάνω για τον γιο μου.  Το παρατράβηξα. Προσπάθησα να θεραπευτώ στο σπίτι, όμως δεν μπορούσα. Δεν είχα άλλη επιλογή, από το να έρθω εδώ.»

Ευχή όλων είναι να το πετύχει, να βρει ξανά τη γαλήνη στη ψυχή του και να ζήσει όμορφα τη ζωή του με το γιο του.