Οι Top-5 στιγμές του Ολυμπιακού σε Final Four: Οι καραβιές του Τελ Αβίβ, ο Σπανούλης και η Μονακό

Ο Ολυμπιακός φτάνει για πρώτη φορά στην ιστορία του σε τρίτο σερί Final Four, ετοιμάζει βαλίτσες για το 13ο συνολικά  και ο Παναγιώτης Χονδρός ξεχωρίζει πέντε στιγμές από τις προηγούμενες περιπέτειες των Πειραιωτών σε τελική τετράδα.

Είναι ώρα για Final Four, ώρα για την κορύφωση της αδρεναλίνης στην EuroLeague, ώρα για άγχος και δημιουργία ιστοριών. Κάθε έφηβος που αγαπά το μπάσκετ έχει μια εμπειρία απο Final Four  που εξιστορεί ακόμα και μετά από δεκαετίες. 

Τριάντα φορές έχουν δώσει το παρών οι ελληνικές ομάδες σε τελική τετράδα με τον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό να έχουν τα περισσότερα, ενώ φέτος ταξιδεύουν μαζί στο Βερολίνο για το μεγάλο ραντεβού. Οι χαρές για τους οπαδούς στη χώρα μας αρκετές, με εννέα συνολικά κατακτήσεις και οι στιγμές που μπορείς να ξεχωρίσεις πολλές. Για τους ερυθρόλευκους αυτή θα είναι η 13η παρουσία τους σε Final Four, σε μια πορεία γεμάτη αναποδιές. Ο κόσμος των κυπελλούχων Ελλάδας θα μπορούσε να πει κανείς ότι είναι ο πιο έμπειρος σε τέτοιες καταστάσεις και δυστυχώς ή ευτυχώς έχει περάσει από όλα τα στάδια. 

Ο Ολυμπιακός προκρίνεται για πρώτη φορά σε τελική τετράδα το 1994, κατακτά την EuroLeague το 1997, κάνει back to back το '12-'13 ενώ πρώτα έχει απουσιάσει για 15 χρόνια από την ελίτ, έχει ζήσει αρκετές ανατροπές, τρομερές συγκινήσεις και έχει δώσει αγώνες που έχουν μείνει στην ιστορία. Μέσα από όλα ξεχωρίζω πέντε στιγμές και σας τις παρουσιάζω. Για τους μύστες λίγο πολύ όλες είναι γνωστές, αλλά μια υπενθύμιση είναι πάντα αρεστή.

 Νο5: Το πρώτο το θυμάσαι για πάντα

Μια βδομάδα του Απρίλη του 1994 το Τελ Αβίβ έβαλε τα καλά του για να υποδεχθεί τις δύο ελληνικές ομάδες για το FinalFour. Οι ερυθρόλευκοι έφταναν στην πρωτεύουσα του Ισραήλ με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο και δημιουργούσαν χαμό σε κάθε γωνιά της πόλης (δυστυχώς κάποιες φορές και με αρνητική χροιά, αφού οι συμπλοκές με τους οπαδούς του Παναθηναϊκού δεν έλειψαν). Οι Πειραιώτες ζούσαν με την ψυχή τους την πρώτη τους συμμετοχή σε Final Four, που σημαδεύτηκε και από νίκη κόντρα στον αιώνιο αντίπαλο, μια επικράτηση και ένα τουρνουά που μπαίνει στη λίστα αξιοκρατικά αν και δεν είχε ευτυχή κατάληξη. 

Στις 19 Απριλίου του 1994 ο Γιώργος Σιγαλας "καταπίνει" τον Νίκο Γκάλη με τρομερή άμυνα (βάζει και 15 πόντους), τη μεγάλη εμφάνιση πάντως την κάνουν οι Πάσπαλι (22π., 7ριμπ.) και ο εκπληκτικός Ρόι Τάρπλεϊ (21π., 16ριμπ.). Ο Ολυμπιακός νικά τον Παναθηναϊκό και γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που προκρίνεται σε τελικό Ευρωλίγκας (τότε Πρωταθλητριών). 

Στην ισραηλινή πρωτεύουσα στήθηκε πάρτι, όμως το μεγάλο παιχνίδι κόντρα στην Μπανταλόνα ήταν εφιαλτικό. 

Η ισπανική ομάδα είχε κάνει την έκπληξη απέναντι στην Μπαρτσελόνα, αλλά στον τελικο τα έβρισκε σκούρα κόντρα στους Πειραιώτες. Το σύνολο του Γιάννη Ιωαννίδη είχε τον έλεγχο του ματς για 33 λεπτά, όμως στα τελευταία 7 έμεινε χωρίς πόντο! Το 57-52 στις αρχές της 4ης περιόδου έγινε 57-59 υπέρ της Μπανταλόνα (του Ζέλικο Ομπράντοβιτς) και οι ερυθρόλευκοι έχασαν το τρόπαιο μέσα από τα χέρια τους. Θύτης ο αξέχαστος πλέον Κορνίλιους Τόμπσον που ευστόχησε σε τρίποντο στα τελευταία δευτερόλεπτα και έδωσε τον τίτλο στην ομάδα του. 

Το πρώτο το θυμάσαι για πάντα, αν και στις τάξεις των Πειραιωτών έχουν πολλούς λόγους για να μη το ξεχάσουν, αρνητικούς και θετικούς.

Νο4: Ποιος; Ποιος; Ο Σπανούλης ο Θεός

Η σχέση του Ολυμπιακού με την ΤΣΣΚΑ Μόσχας στα Final Four λίγο έως πολύ γνωστή. Οι ερυθρόλευκοι από το 2012 και μετά όσες φορές κι αν αντιμετώπισαν τη ρωσική αρκούδα σε τελική τετράδα την νίκησαν με κάθε τρόπο. Είτε με ιστορικές ανατροπές, είτε άνετα όπως το '13, είτε από το χέρι του Βασίλη Σπανούλη.

Ταξιδεύουμε στο 2015 και το Final Four της Μαδρίτης, όπου οι Πειραιώτες καλούνται για ακόμη μια φορά να ξεπεράσουν το εμπόδιο της ΤΣΣΚΑ και μετά τις "σφαλιάρες" του '12 και του '13, ουδείς πιστεύει ότι ο Ολυμπιακός θα πετάξει ξανά εκτός την υπερδύναμη του Δημήτρη Ιτούδη. 

Οι ερυθρόλευκοι με τον Γιάννη Σφαιρόπουλο στον πάγκο στέκονται αρκετά καλά στον ημιτελικό, όμως δε μπορούν να βρουν το κάτι παραπάνω αφού ο ηγετης τους, Βασίλης Σπανούλης, βρίσκεται σε μια από τις χειρότερες μέρες τις καριέρας του  μετρώντας τριάμισι λεπτά πριν τη λήξη του αγώνα 0/11 σουτ εντός πεδιάς!

Κάπως έτσι κι ενώ η άμυνα για την ελληνική ομάδα λειτουργεί, η επίθεση με τον  "kill Bill" εκτός κλίματος δεν ακολουθεί και η ρωσική αρκούδα ξεφεύγει με εννέα (63-54) 3:39 πριν την τελευταία κόρνα. Τα ζόρικα όμως ήταν για τον Βασίλη Σπανούλη. 

Ο Έλληνας γκαρντ ξεκινά και ολοκληρώνει μια τεράστια ανατροπή που οδηγεί την ομάδα του σε έναν ακόμη τελικό. Ευστοχεί στο πρώτο του σουτ στο 36:29 και μειώνει σε 63-57. Ο Σλούκας με τέσσερις προσωπικούς πόντους κάνει το 63-61 και ο Σπανούλης λίγο αργότερα πετυχαίνει ακόμα ένα μεγάλο τρίποντο και γράφει το 63-64. Αυτό είναι μόνο η αρχή. Ο ηγετης των Πειραιωτών μοιάζει ασταμάτητος και παίρνει πλέον όλες τις αποφάσεις. Με ενάμιση λεπτό στο ρολόι ο "kill Bill" βάζει ένα τρομερό σουτ με κρεμασμένο τον Βοροντσέβιτς πάνω του και ο Ολυμπιακός περνά μπροστά με τρεις (63-66). Οι Ρώσοι επανέρχονται και ισοφραρίζουν, αλλά την τελευταία κουβέντα θα την πει ο legend  της EuroLeague. Η τελευταία επίθεση του Ολυμπιακού στο παιχνίδι περνά φυσικά από τα χέρια του. Ο Βασίλης Σπανούλης δεν λαθεύει, ευστοχεί σε σουτ τριών πόντων και δίνει την πρόκριση στους Πειραιώτες, αν και έμεναν ακόμα 9 δευτερόλεπτα. Ο Βαγγέλης Ιωάννου, που περιγράφει το ματς για λογαριασμό της ΕΡΤ (ΝΕΡΙΤ τότε), αναφωνεί μετά το καλάθι "Ποιος άλλος; Ποιος; Ποιος; Ο Σπανούλης ο Θεός". 

Οι ερυθρόλευκοι νικούν για τρίτη συνεχόμενη φορά την ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε Final Four και γίνονται εφιάλτης των Ρώσων, ενώ το 2017 θα ακολουθήσει και η τέταρτη. Ο Ολυμπιακός βάζει σε 3:39 16 πόντους σε εκείνον τον ημιτελικό, οι 11 εκ των οποίων είναι από τον Έλληνα γκαρντ!

Νο3: 27-2, αυτό

Η περσινή σεζόν θα μείνει στην ιστορία των ερυθρόλευκων βιβλίων, παρά το ατυχές τέλος της. Το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα παίζει το καλύτερο μπάσκετ στην Ευρώπη, τερματίζει πρώτο στην κανονική διάρκεια, δυσκολεύεται αλλά περνά τη Φενέρμπαχτσε στα  playoffs και στο Final Four του Κάουνας φαντάζει το απόλυτο φαβορί για την κούπα. 

Στη Λιθουανία ο Ολυμπιακός κοντράρεται στον ημιτελικό με τη Μονακό και το "πρέπει" φαίνεται να πνίγει τους Πειραιώτες. Οι ερυθρόλευκοι εμφανίζονται αρκετά άστοχοι (9/18 βολές, 4/12 δίποντα) και ασύνδετοι,  με τη Μονακό να το εκμεταλλεύεται και να κλείνει το ημίχρονο μπροστά με 41-29.
Τα πράγματα δεν εξελίσσονται καθόλου καλά για την ελληνική ομάδα και ο τελικός απομακρύνεται. Υπολογίσαμε όμως χωρίς τον Γιώργο Μπαρτζώκα που εμφανίζει ένα εντελώς διαφορετικό σύνολο στο δεύτερο μέρος. 

Και μιλάμε για την πιο κυριαρχική εμφάνιση που έχουμε δει σε Final Four. Οι ερυθρόλευκοι "καταπίνουν" τους Γάλλους και τους επιτρέπουν να πετύχουν μόλις δύο πόντους σε ολόκληρο το τρίτο δεκάλεπτο! Ταυτόχρονα βάζουν 27 και πραγματοποιούν μια τρομακτική ανατροπή που μετατρέπει το 41-29 του ημιχρόνου, σε 56-43. 

Στην τριάδα των καλύτερων στιγμών του συλλόγου σε τελική τετράδα, παρά το δράμα με τη Ρεάλ Μαδρίτης δύο ημέρες αργότερα. Ένα δεκάλεπτο που θα μνημονεύεται καιρό, μια ομάδα που "έπνιξε" καταδικαστικά την αντίπαλό της, αν και αυτή είχε το πάνω χέρι.

Νο2: Χωρίς περιθώρια αμφισβήτησης 

Το ευρωπαϊκό του 2012 θεωρήθηκε έκπληξη, φούσκα, ακόμα και αδικη κατάκτηση για αρκετούς. Λίγους μήνες μετά το έπος της Πόλης ο αείμνηστος Ντούσαν Ίβκοβιτς αποχωρεί από τον Πειραιά και ο Γιώργος Μπαρτζώκας κάθεται για πρώτη φορά στον πάγκο του Ολυμπιακού. Η αμφισβήτηση για τον Έλληνα προπονητή τεράστια και οι απαιτήσεις μετά την εξαιρετική προηγούμενη χρονιά αρκετές. Η σεζόν δε ξεκινά καλά, αλλά οι ερυθρόλευκοι φτάνουν για δεύτερη συνεχόμενη φορά σε Final Four και ως ένα βαθμό αποδεικνύουν ότι δεν ήταν πυροτέχνημα. 

Το Νο2 δεν είναι μια στιγμή αλλά ολόκληρο το τουρνουά. Ο Ολυμπιακός πραγματοποιεί την απόλυτη εμφάνιση και κατακτά το τρίτο του ευρωπαϊκό χωρίς περιθώρια για κουβέντες. "Θύμα" στον ημιτελικό και πάλι η ΤΣΣΚΑ που επιζητούσε εκδικήση από τον τελικό της Πόλης, όμως δεν κατάφερε να διεκδικήσει σε κανένα σημείο του ματς την πρόκριση. Το τελικό 69-52 το μαρτυρά. Οι Ρώσοι έμειναν μόνο στους 52 και οι 17 πόντοι διαφορά άφησαν άφωνη όλη την Ευρώπη. 

Στο παιχνίδι του τίτλου αντίπαλος η Ρεάλ Μαδρίτης που επιστρέφει στον τελικο της EuroLeague μετά από 18 χρόνια και μπαίνει διψασμένη για να επιστρέψει στην κορυφή.
Το σύνολο του Γιώργου Μπαρτζώκα χωρίς να το καταλάβει μένει πίσω στην πρώτη περίοδο με 17 πόντους (27-10), αλλά για τους Ισπανούς δεν ήρθε ακόμα η στιγμή να επιστρέψουν στο θρόνο. Ο Ολυμπιακός όχι μόνο ανατρέπει το παιχνίδι, αλλά παίζει ακόμα καλύτερο μπάσκετ και από τον ημιτελικό. 

Ο Σπανούλης ευστοχεί σε τρία σερί τρίποντα, ο Χάινς ριχνει μια εντυπωσιακή τάπα στον Μίροτιτς και ο Λο κόβει και ράβει στο παρκέ, με τους Πειραιώτες φτάνουν σε ένα τρομερό back to back.

Νο1: Από την Πόλη έρχομαι και στην κορφή ο Ολυμπιακός

 Η κορυφή σε ανάλογα αφιερώματα θα είναι για πολλά χρόνια ακόμα καπαρωμένη από εκείνο το μαγικό βράδυ του Μαΐου το 2012.

Καλοκαίρι 2011 και οι αδελφοί Αγγελόπουλοι αποφασίζουν να μειώσουν το μπάτζετ μετά τις αποτυχίες των προηγούμενων χρόνων. Τα μεγάλα ονόματα αφήνουν την ομάδα και νέα παιδιά πλαισιώνουν τον "kill Bill" που γίνεται ο απόλυτος οδηγός μιας ομάδας που ξεκινούσε από την αρχή. Στον πάγκο ο Ντούσαν Ίβκοβιτς έχει δύσκολο έργο, όμως ξέρει τον τρόπο. Το μονοπάτι δύσκολο, η ελπίδα για διάκριση μικρή, όπως και οι απαιτήσεις.

 Όλα άρχισαν να μεγαλώνουν βήμα βήμα, νίκη με τη νίκη και πρόκριση με την πρόκριση. Από το πουθενά οι ερυθρόλευκοι φτάνουν στο Final Four και πετυχαίνουν κάτι που υπερομάδα της προηγούμενης χρονιάς δεν είχε καταφέρει. Στην Κωνσταντινούπολη οι Πειραιώτες ταξίδευαν ως το απόλυτο αουτσάιντερ και στην ουσία λίγοι ήταν αυτοί που περίμεναν πως "τα μωρά του Ίβκοβιτς" θα γυρίσουν με τρόπαιο από την Τουρκία. Ίσως αυτό να ήταν και το σημείο κλειδί. 

Στη γειτονική χώρα βρέθηκαν επίσης ο πρωταθλητής Ευρώπης Παναθηναϊκός, το φαβορί ΤΣΣΚΑ Μόσχας και η Μπαρτσελόνα. Η τελευταία ήταν αυτή που ένιωσε πρώτη, ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε έρθει για τουρισμό στο Βόσπορο. Οι ερυθρόλευκοι νικούν στον ημιτελικό και φτάνουν μια ανάσα από το τρόπαιο, που φαντάζεσαι όνειρο θερινής νυκτός πριν λίγους μήνες.

Η αρχή του sequel με την ρωσική αρκούδα ήταν η καλύτερη ταινία της τετραλογίας. Η ΤΣΣΚΑ είχε μια από τις καλύτερες ομάδες που έχει δει ποτέ το ευρωπαϊκό μπάσκετ, αλλά οι μπέμπηδες των Πειραιωτών ήταν έτοιμοι να γράψουν ιστορία. Κι αυτή θα τυπωθεί με το πεταχτάρι του Πρίντεζη που ολοκλήρωσε την πιο επική ανατροπή σε τελικούς στην EuroLeague. Δε χρειάζεται να μπούμε σε λεπτομερείες, άλλωστε έχουν χιλιοειπωθεί για εκείνο το παιχνίδι. Το -19 στα μισά της τρίτης περιόδου δεν στάθηκε αρκετό για τους Ρώσους που δε μπορούσαν να φανταστούν ότι έχασαν εκείνο τον τίτλο. Για τους ερυθρόλευκους οπαδούς εκείνο το βράδυ γέννησε αναμνήσεις, ιστορίες και συναισθήματα που θα μείνουν εκεί όσα χρόνια κι αν περάσουν!