Διαβάστε παρακάτω όσα δήλωσε ο Lewis Hamilton σε συνέντευξη που παραχώρησε στο “Ferrari Magazine”!
Ο επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής έχει βιώσει ένα δύσκολο ξεκίνημα στην καριέρα του με την ομάδα της Ferrari και μάλιστα χάραξε το όνομά του σε ένα ανεπιθύμητο ρεκόρ, αφού δεν κατάφερε να κατακτήσει ένα βάθρο στους πρώτους 20 αγώνες της σεζόν μέχρι στιγμής.
Πρόσφατα, ο Lewis Hamilton παραχώρησε συνέντευξη στο “Ferrari Magazine” όπου τόνισε τη ζωντάνια που χαρακτηρίζει την Ferrari, προτού αναφερθεί στους παθιασμένους υποστηρικτές της ομάδας. «Τα άλλα είναι λίγο λιγότερο… πολύχρωμα. Όλα έχουν τα χαρακτηριστικά τους, αλλά οι Ιταλοί εκφράζουν τα συναισθήματά τους πιο εμφανώς, για καλό και για κακό, αλλά κυρίως για καλό, νομίζω. Βλέπεις το πάθος κάθε μέρα, στον τρόπο που οι Ιταλοί μιλάνε για το φαγητό, για παράδειγμα. Στην Αγγλία δεν ενθουσιάζεσαι μιλώντας για fish and chips, ξέρεις; Είναι τόσο ξεχωριστά εδώ.
Το κόκκινο είναι ένα από τα αγαπημένα μου χρώματα. Η Ferrari έχει να κάνει με την ιστορία, το σήμα και αυτό που συμβολίζει. Τα αυτοκίνητα είναι αριστουργήματα. Είναι η γλώσσα, ο πολιτισμός, το φαγητό. Ο τρόπος με τον οποίο οι Ιταλοί εκφράζουν το πάθος τους για τα πάντα. Με τα χρόνια, διαφορετικοί πολιτισμοί έχουν εμπλακεί και έχουν προσελκύσει ανθρώπους από όλα τα κοινωνικά στρώματα, αλλά στην ουσία της η Ferrari είναι ιταλική. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα έπαιρνα έναν ρόλο εδώ.
Ανησυχούσα για τις πολιτισμικές διαφορές, για να είμαι ειλικρινής, αλλά μετά φτάνουμε εδώ και όλοι είναι σαφώς πολύ ανοιχτόμυαλοι. Τελικά, είναι θέμα ανθρώπου προς άνθρωπο. Όταν δημιουργείς γέφυρες, όλα τα άλλα πράγματα χάνονται.» Δήλωσε χαρακτηριστικά.
Στη συνέχεια αναφέρθηκε περαιτέρω στο μέγεθος της μεταγραφής του στη Ferrari. Παραδέχτηκε ότι η μεταγραφή αποδείχθηκε πιο ισχυρή από ό,τι περίμενε, και συνέχισε λέγοντας: «Ήξερα ότι η ευθυγράμμιση των εμπορικών σημάτων μας θα ήταν σημαντική. Αλλά εξακολουθεί να σε χτυπάει και σκέφτεσαι, αυτό είναι ακόμη πιο ισχυρό από ό,τι φανταζόμουν. Είναι όμορφο και υπήρξαν πολλά θετικά, αν και πολλή ευθύνη και βάρος το συνοδεύουν. Όλοι περιμένουν να κερδίσουν αμέσως, αλλά η Ρώμη δεν χτίστηκε σε μια μέρα.
Μόνο όταν βρίσκεσαι μέσα σε μια ομάδα μπορείς πραγματικά, αληθινά να καταλάβεις πώς λειτουργεί και πώς λειτουργεί η F1. Δεν μπορείς να φανταστείς πώς λειτουργεί πραγματικά η μηχανή διαφορετικά. Είμαι στην F1 για τόσο καιρό, αλλά όταν ήρθα σε αυτήν την ομάδα ήταν πραγματικά διαφορετικά ξανά. Οπότε δεν κατηγορώ τους ανθρώπους που δεν γνωρίζουν.
Το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να συνεχίσω να εστιάζω στα πράγματα που μπορώ να ελέγξω. Πώς προετοιμάζομαι και συνεργάζομαι με την ομάδα. Πώς εμφανίζομαι κάθε μέρα και παραμένω θετικός.»
Επίσης, μίλησε και για το πως ένιωσε όταν έκατσε για πρώτη φορά στην SF-2: «Λοιπόν, βρίσκομαι σε ένα διαφορετικό στάδιο της ζωής μου. Είμαι 40 τώρα και ήμουν 21 την πρώτη φορά που κάθισα σε ένα αυτοκίνητο της Formula 1. Το να προέρχομαι από εκεί που προέρχομαι, από το να παρακολουθώ Formula 1 στην τηλεόραση, να φιλοδοξώ να αγωνιστώ στο κορυφαίο επίπεδο, στο να μπαίνω σε ένα αυτοκίνητο της F1 με τους ανθρώπους γύρω μου, τους μηχανικούς και όλα τα μηχανήματα… Και μετά το να μπαίνω σε ένα κόκκινο αυτοκίνητο 20 χρόνια αργότερα, ήταν πολύ πιο συναισθηματικό.
Όταν ήμουν 21 δεν ήταν κάτι συναισθηματικό, ήταν «συναρπαστικό», γιατί όλα φούντωναν μέσα μου. Όταν μπαίνεις στη Ferrari, είναι αγάπη. Δημιουργείς μια διαφορετική σύνδεση.»
Παράλληλα, αναφέρθηκε και στον Niki Lauda καθώς φέτος συμπληρώνονται 50 χρόνια από την πρώτη νίκη του στο πρωτάθλημα με τη Ferrari. «Όταν έφτασα στην Formula 1, ο Niki ήταν μέρος ενός κόσμου που δεν μπορούσε να προσαρμοστεί στο ότι ήμουν διαφορετικός, και άκουσα αρνητικά πράγματα, αν και πάντα τον θαύμαζα ως τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή. Είναι ένα από τα αληθινά είδωλα του αθλήματός μας.
Μετά μου λέει στο τηλέφωνο γιατί πρέπει να έρθω στην ομάδα [Mercedes], και όταν τελικά συναντηθήκαμε είχαμε μια πολύ καλή συζήτηση. Είπε: «Είσαι ακριβώς σαν εμένα, είσαι οδηγός αγώνων μέχρι το μεδούλι». Μόνο όταν είχαμε εκείνη τη συνάντηση έπεσαν αυτά τα εμπόδια, ξεπεράστηκε η στερεότυπη άποψη που μπορεί να είχε. Μετά από αυτό ταξιδεύαμε μαζί σε αγώνες και μας πετούσε συνεχώς.
Νομίζω ότι εκπαιδεύαμε ο ένας τον άλλον. Είχε τις καλύτερες ιστορίες και γελούσαμε τόσο πολύ μαζί. Και ήταν μαχητής, κυριολεκτικά μέχρι την τελευταία του πνοή. Ήταν απίστευτο για μένα να βλέπω πόσο σκληρά πάλευε. Στέλναμε βιντεομηνύματα ο ένας στον άλλον και μέχρι το τέλος πάλευε, λέγοντας «Επιστρέφω…» Τον αγαπούσα γι’ αυτό.»