Ο Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μίλησε αποκλειστικά στο Mpaladofatses.gr και στον Σπύρο Γραμμένο για τον Ολυμπιακό. Ο Σέρβος παλαίμαχος ποδοσφαιριστής, αναφέρθηκε για όλα όσα έζησε στην ομάδα του Πειραιά, ενώ μάλιστα, μας μίλησε και για τη σχέση του με την τότε διοίκηση της ομάδας. 

Το Mpaladofatses.gr φιλοξένησε ακόμα έναν παλαίμαχο ποδοσφαιριστή του Ολυμπιακού. Ο «θρύλος του θρύλου», Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς μίλησε αποκλειστικά σε εμάς, για την εμπειρία του στον Ολυμπιακό, για τις προτάσεις που είχε από ομάδες τις Ευρώπης και για τον Σωκράτη Κόκκαλη.

Αναλυτικά όλα όσα είπε στον Σπύρο Γραμμένο:

«Είχατε μία επιτυχημένη πορεία στο Πανηλειακό που προκάλεσε το ενδιαφέρον της ΑΕΚ όσο και του Ολυμπιακού. Μάλιστα, η ΑΕΚ βρισκόταν πολύ κοντά στο να σας αποκτήσει. Τι είναι αυτό που άλλαξε και πως καταλήξατε στην ομάδα των Πειραιωτών». 

«Καλησπέρα, αυτό που μέτρησε πολύ και κατέληξα στον Ολυμπιακό, είναι ό,τι ήταν η ομάδα που είχε μείνει πάρα πολλά χρόνια χωρίς τίτλο και ‘’δίψαγε’’ για να το αλλάξει αυτό. Άλλος ένας λόγος είναι, πως στην καριέρα μου πάντα με ‘’συνοδεύανε’’ τα ‘’ερυθρόλευκα’’ χρώματα, στο 1% έπαιξε και αυτό ρόλο. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να μπω σε μία διαδικασία να προσπαθήσω, γιατί βλέπαμε όλοι ό,τι πάει να γίνει κάτι καλό, πάει να γίνει μία αλλαγή και αν πετύχαινε αυτή η αλλαγή, θα είμασταν ένα μέρος των επιτυχιών της ομάδας και αυτό θα είχε πολύ μεγαλύτερη αξία, αυτός ήταν ο κύριος λόγος που πήρα αυτή την απόφαση. 

Η ΑΕΚ ήταν πάρα πολύ ζεστή, μέχρι και την τελευταία στιγμή. Προσπάθησε με κάθε τρόπο να μου αλλάξει τη γνώμη, την απόφαση, τον λόγο, αλλά δεν τα κατάφερε. Αυτό, όμως δεν σημαίνει ό,τι δεν υπάρχει εκτίμηση, ή σεβασμός προς τη συγκεκριμένη ομάδα. Από εκεί και πέρα στο ξεκίνημα μου με τον Ολυμπιακό από το 96’ και μετά, όπου μάλιστα, ‘’έσπασε’’ το κακό ρεκόρ, αφού είχε 10 χρόνια να πάρει τίτλο, μιλάμε για μία πολύ μεγάλη ομάδα, για έναν πολύ μεγάλο σύλλογο. Τα αποτελέσματα τα λένε όλα».

«Στον Ολυμπιακό μείνατε 13 χρόνια και κατακτήσατε 12 πρωταθλήματα. Ποιο θεωρείτε πως είναι το ‘’κλειδί’’ για την κατάκτηση συνεχόμενων πρωταθλημάτων;» 

«Το ‘’κλειδί’’ θα έλεγα, το πιο σημαντικό και πιο κρίσιμο κομμάτι ήταν η πρώτη χρονιά. Μεγάλη πίεση, μεγάλες αλλαγές, είχαμε και τον Μπάγεβιτς τότε προπονητή, η πίεση ήταν τεράστια και λόγω στο τι ‘’κουβαλούσε’’ η ομάδα τόσα χρόνια, είχαμε άγχος. Νομίζω ό,τι η πιο κρίσιμη στιγμή, ήταν στην πρώτη χρονιά. Από εκεί και πέρα η ομάδα άρχισε να ‘’στρώνει’’ όλο και καλύτερα, αυτό είχε ως αποτέλεσμα να φύγει και αυτό το μεγάλο ‘’βάρος’’ που κουβαλούσε η ομάδα και οι παίκτες στην πλάτη τους, γιατί όπως και να είναι εμείς να γνωρίζαμε αυτά, το ‘’βάρος’’ ήταν πάρα πολύ μεγάλο. Το αποτέλεσμα μέσα από αυτό που κάναμε, ήταν να έχουμε περισσότερη ηρεμία, όταν έφυγε αυτό το ‘’βάρος’’ και να αποκτάμε διαφορετικό ‘’αέρα’’ και διαφορετική αυτοπεποίθηση και αυτό έπαιξε ρόλο στην πορεία του συλλόγου». 

«Πως ήταν η συνύπαρξη σας με τεράστια ονόματα του παγκόσμιου ποδοσφαίρου όπως ο Τζιοβάνι και ο Ριβάλντο; Τι σας έχει μείνει από εκείνους;» 

«Εντάξει κοίτα όταν παίζεις με αυτά τα ονόματα, όπως ήταν ο Κριστιάν, όπως ήταν και ο Γκαλέτι, χωρίς να θέλω να υποτιμήσω φυσικά κανέναν άλλον συμπαίκτη, γιατί πραγματικά μπορώ να πω ό,τι είχα με όλους εξαιρετική σχέση. Εντάξει ο Τζιοβάνι και ο Ριβάλντο νομίζω πως ήταν κάτι διαφορετικό, όταν έχεις παίκτες παγκόσμιας κλάσης, ο ένας έρχεται από Μπαρτσελόνα, ο άλλος έρχεται από Μίλαν και είσαι και παγκόσμιος πρωταθλητής, είχε πάρει και τη χρυσή μπάλα ο Ριβάλντο. Όλο αυτό ανέβαζε πολύ το πρεστίζ της ομάδας, σίγουρα σε όποιο σύλλογο και αν ήταν δεν ήταν τυχαίο. Ήταν μεγάλης κλάσης ποδοσφαιριστές, οι οποίοι βοήθησαν, ο καθένας με τον τρόπο του πάντα, να μεγαλώσει ακόμα περισσότερο ο σύλλογος». 

«Είχατε προτάσεις από μεγάλους συλλόγους του Ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. Φτάσατε ποτέ κοντά να πείτε το ναι σε κάποια πρόταση; Τι είναι αυτό που σας κράτησε στον Ολυμπιακό;» 

«Εντάξει κοιτάξτε προτάσεις υπήρχαν ειδικά τα πρώτα χρόνια, υπήρχαν πάρα πολύ μεγάλες προτάσεις και ήταν καλές, όπως είπατε και εσείς ήταν από μεγάλες ομάδες της Ευρώπης. Υπήρχε επίσημο ενδιαφέρον, αλλά η στάση της ομάδας και του προέδρου ήταν τέτοια που δεν σκεφτόταν καν να με πουλήσει, ούτε να με αφήσει με κανέναν τρόπο, με αποτέλεσμα να είμαι ικανοποιημένος, από τον κ. Σωκράτη. Με ‘’κέρδισε’’, αλλά και μετά από τρία τέσσερα χρόνια αρχίζεις και ‘’δένεσαι’’ και με την ομάδα, νιώθεις διαφορετικά αποκτάς συναισθήματα, ‘’νιώθεις πιο πολύ’’. 

Όλα παίζουν ρόλο στην αρχή υπήρχε περισσότερη σκέψη για μεταγραφή, αλλά όσο περνούσε ο χρόνος, όλο και λιγότερο υπήρχε σκέψη φυγής, ‘’δέθηκα’’ πάρα πολύ με την ομάδα, πέρασα 13 πανέμορφα χρόνια, αγάπησα τον σύλλογο, αγάπησα τον κόσμο, πέρασα ωραία και σε καμία περίπτωση δεν μετάνιωσα για όλες αυτές τις αποφάσεις, που πήρα για να παραμείνω στην ομάδα και ο σύλλογος ήταν πολύ ξεκάθαρος σε όλες τις περιπτώσεις, η στάση του ήταν σωστή. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να παραμείνω στην ομάδα, αυτή η αγάπη που είχα από τον κόσμο από το πρώτο λεπτό, όταν νιώθεις όλα αυτά, οι προτάσεις που έρχονται πέφτουν στο νερό».

«Άρα νιώθετε δικαιωμένος για αυτή σας την απόφαση» 

«Ναι ναι, ναι νιώθω δικαιωμένος, δεν έχω μετανιώσει, έφυγα πολύ ‘’γεμάτος’’, ό,τι μπορούσα έδωσα, όπως είπα πήρα και αρκετή αγάπη από τον κόσμο. Τα έδωσα όλα, έκλεισε αυτός ο κύκλος, εντάξει για όλους κλείνει κάποια στιγμή. Από εκεί και πέρα σε καμία περίπτωση δεν μου πέρασε από το μυαλό μήπως ήταν καλύτερα να έφευγα. Δεν είναι πιστεύω και τόσα πολλά τα χρόνια που σταμάτησα θα έλεγα. Τότε ήταν διαφορετικές και οι εποχές οι ποδοσφαιριστές έμεναν αρκετά χρόνια στις ομάδες που ήταν, δεν μιλάω μόνο για τον Ολυμπιακό. Εμείς στον Ολυμπιακό είμασταν παίκτες που μέναμε μαζί οκτώ και 10 χρόνια, όποτε καταλαβαίνετε, που λέει ο λόγος παίκτες οι ομάδες άλλαζαν έναν το χρόνο, η Ρεάλ Μαδρίτης, η Μπαρτσελόνα το ίδιο, οι παίκτες έμεναν στην ίδια ομάδα για αρκετά χρόνια, αλλά αυτό άρχισε να αλλάζει από το 2010-2012. Πάρα πολύ παίκτες πλέον αλλάζουν ομάδες, ελάχιστοι είναι αυτοί που κάθονται στην ίδια». 

«Είναι η βραδιά με τη Λεβερκούζεν η κορυφαία σας ευρωπαϊκή εμφάνιση;»

«Σίγουρα μπορούμε να πούμε ναι πάνω στο ατομικό κομμάτι, ήταν μία διαφορετική βραδιά, αλλά εγώ ποτέ δεν στέκομαι στο ατομικό, περισσότερε με ενδιέφερε η ομάδα να κερδίσει και δεν με ενδιέφερε ποιος θα είναι ο πρωταγωνιστής πραγματικά».

«Ποιος θεωρείται πως είναι ο λόγος που παρά το γεγονός πως είχατε ποιοτικότατη ομάδα δεν κατάφερνε με συνέπεια να πετύχει ευρωπαϊκά;» 

«Νομίζω ότι τότε οι ελληνικές ομάδες είχαν μεγάλες διαφορές, με εκείνες τις ομάδες τότε. Η διαφορά ήταν τεράστια, εμείς είμασταν νέοι άπειροι, πολλές φορές και άτυχοι, πολλές φορές κάναμε και ατομικά λάθη. Σίγουρα μπορούσαμε να πετύχουμε το κάτι παραπάνω στην Ευρώπη στην μία περίπτωση μάλιστα, είμασταν στον προημιτελικό με τη Γιουβέντους και σε 5 λεπτά θα βρισκόμασταν στα ημιτελικά του Champions League, μία ατυχία, μία λάθος αντίδραση πραγματικά για 5 λεπτά είμασταν μακριά από τον ημιτελικό και από εκεί και πέρα δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί, μπορεί να βρεθείς και στον τελικό. 

Από εκεί και πέρα στους ομίλους, εντάξει είμασταν και άτυχοι και άπειροι, μπορεί να μην προκρινόμασταν στην επόμενη φάση για ένα γκολ, υπήρχαν παράδειγμα πολλά εκτός έδρας παιχνίδια που δεν μπορούσαμε να πάρουμε ένα αποτέλεσμα. Εντάξει είχαν έρθει και δύο ‘’διπλά’’ σε ένα μήνα, με τη Βέρντερ Βρέμης που κερδίσαμε 3-1 και ένα με τη Λάτσιο.

Είναι πολύ σημαντικό, όμως ό,τι ο Ολυμπιακός δεν σταμάτησε εκεί, ήρθε και μία νέα διοίκηση πιο ‘’φρέσκια’’, με δύναμη και πολύ όρεξη, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να κάνει πορείες, να έχει μεγάλες διακρίσεις και να φέρνει και το πρώτο ευρωπαϊκό τρόπαιο στην Ελλάδα. Κάτι τέτοιο είναι πολύ σημαντικό, είναι το πρεστίζ, γενικώς για τον Ολυμπιακό, γιατί το ‘’χτίζει’’ πάρα πολλά χρόνια και του δόθηκε η ευκαιρία. Με αυτό τον τρόπο το τρόπαιο έφτασε στα χέρια του».

«Ο Σωκράτης Κόκκαλης ήταν ο διοικητικός ηγέτης της ομάδας εκείνα τα χρόνια. Ποια ήταν η σχέση σας και ποια η γνώμη σας για εκείνον;»

«Ο πρόεδρος ήταν πολύ κοντά στην ομάδα, αγαπούσε πάρα πολύ την ομάδα και η σχέση μου ήταν όπως ήταν και με τους άλλους ποδοσφαιριστές, δεν μπορώ να πω ό,τι είχαμε κάποια διαφορετική, ή ιδιαίτερη σχέση παρόλο που όταν μένεις σε μία ομάδα για πάρα πολλά χρόνια, αρχίζουμε και νομίζουμε ό,τι είμαστε το ‘’παιδί’’ του προέδρους (λέει χαριτολογώντας). Η σχέση μας ήταν τυπική όπως με όλους τους άλλους, βέβαια ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Ήταν ένας άνθρωπος που χαίρεσαι να συνεργάζεσαι μαζί του και σίγουρα είμαι πολύ ευγνώμων που συνεργάστηκα όλα αυτά τα χρόνια στον Ολυμπιακό με τον κ. Κόκκαλη».

«Πως νιώσατε όταν ήρθε η ώρα να ‘’κρεμάσετε’’ τα παπούτσια σας και να βγάλετε μετά από 13 χρόνια τη φανέλα του Ολυμπιακού;»

«Εντάξει ήμουν συνειδητοποιημένος, τα χρόνια περνάνε, είχα γράψει ήδη αρκετά ‘’χιλιόμετρα’’. Δεν με ενόχλησε κάτι όσο αφορά αυτό το κομμάτι, σίγουρα αυτή η αίσθηση το να μπαίνεις στον αγωνιστικό χώρο, το χορτάρι, ο κόσμος, αυτή η αδρεναλίνη, δεν μπορείς να την ξανά βρεις σε οποιαδήποτε δουλειά και να κάνεις. Αυτή η ανατροπή στο λεπτό, αυτή η χαρά στο λεπτό, η στεναχώρια στο λεπτό, η λύπη, τα κλάματα όλα αυτά, η αδρεναλίνη, η ένταση του κόσμου, δεν μπορείς να τα καλύψεις αλλού. Τουλάχιστον έφυγα συνειδητοποιημένος, θεώρησα ό,τι έκλεισε ο κύκλος αυτός και ό,τι είχα να δώσω το έδωσα, δεν είχα κάτι άλλο να δώσω θα μπορούσε να κάτσω άλλον έναν χρόνο, ή ακόμη και δύο, αλλά δεν νομίζω να υπήρχε η ουσία αυτή, από εκεί και πέρα αυτό που νομίζω το έχουμε όλοι οι αθλητές, είναι ό,τι είχαμε μία άλλη καθημερινότητα, ένα πλάνο, μία οργάνωση σε υψηλό επίπεδο, που τα πράγματα ήταν πολύ καλύτερα. Αυτό που με απασχόλησε κυρίως ήταν να δω πως θα είμαι με τα καινούργια δεδομένα και την απασχόληση.

Εκεί ήταν κάπως, πρώτο σαββατοκύριακο να βλέπω πλέον τους πρώην συμπαίκτες μου, πρώτο και δεύτερο σαββατοκύριακο μετά από δύο μήνες, εκεί άρχιζα και κάπως ένιωθα, όχι έλλειψη, απλά έπρεπε να προσαρμοστούμε σε μία ‘’καινούργια ζωή’’, γιατί πραγματικά όταν είσαι στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο 20, 25 χρόνια δεν έχεις χρόνο έρχονται οι ώρες τις προπονήσεις, οι αγώνες, δεν σκέφτεσαι τίποτα άλλο, υπάρχει ένας διαφορετικός προγραμματισμός της καθημερινότητας. Οπότε ναι υπάρχει ένα θέμα στην ‘’καινούργια ζωή’’ μετά», πως θα καλύψεις τον χρόνο και πως θα βρεις καινούργιες απασχολήσεις, αυτό αφορούσε εμένα. Όσο αφορά τη μπάλα δεν μπορώ να πω ό,τι μου έχει λείψει βέβαια είναι ορισμένα πράγματα, να μπαίνεις μέσα στο χορτάρι, να έχεις αυτή την αδρεναλίνη, αυτή την ένταση, δεν μπορεί τίποτα άλλο να συγκριθεί με αυτό το επίπεδο». 

«Τι σημαίνει για εσάς ο Ολυμπιακός, πείτε μου μια ευχή για τα 100 χρόνια του συλλόγου». 

«Νομίζω δεν χρειάζεται πολύ σκέψη όταν περνάς σε μία ομάδα 13 χρόνια και όμορφα χρόνια, είναι το δεύτερο μου σπίτι, είναι η οικογένεια μου, ό,τι και να πω για τον Ολυμπιακό, είναι λίγο. Πήρα πάρα πολλά από αυτή την ομάδα, έδωσα ό,τι μπορούσα, νομίζω ό,τι ικανοποίησα και τον σύλλογο με την προσπάθεια μου, με τις αποδόσεις μου, ακόμα θα έλεγα και με τη συμπεριφορά μου και υπάρχει και αυτή η αγάπη, όπου για εμένα είναι όπως είπα και η δεύτερη μου οικογένεια.

Όσον αφορά την ευχή. Ο Ολυμπιακός πάντα θα υπάρχει, εμείς απλά είμαστε ένα κομμάτι θα έλεγα ένα κομμάτι ‘’περαστικό’’, υπήρχε πριν από εμάς, θα υπάρχει και μετά από εμάς.  

Ο Ολυμπιακός χρόνο, με το χρόνο μεγαλώνει και είδαμε και πέρσι χτυπάει και τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, έχει πολλές κατακτήσεις και εύχομαι γιατί όχι και το Europa League να πάρει φέτος και το Champions League, αν όχι του χρόνου, του παρά χρόνου. Νιώθω τυχερός που πρόλαβα και κατάφερα να σταθώ σε αυτό το κομμάτι, νιώθω πολύ τυχερός που γνώρισα τον Μωραΐτη, μετά ήρθε η νέα ‘’φουρνιά’’, Μητρόπουλος, ο Αλεξανδρής, ο Καραπιάλης μας βοήθησαν να προσαρμοστούμε και να ‘’σπάσουμε’’ αυτό το ρεκόρ και από εκεί και πέρα, από το 96’, ο Ολυμπιακός μεγαλώνει, όλο και περισσότερο. 

Εύχομαι να υπάρχει για πάντα ο Ολυμπιακός, μία ζωή»!