Ένας από τους παίκτες που κατέκτησαν τίτλο, αλλά και είδαν την ΑΕΚ να υποβιβάζεται κατηγορία, ο Γιάννης Αραμπατζής, μίλησε στο Mpaladofatses.gr και στον Δημήτρη Δράκο για την καριέρα του, αλλά και για την Ένωση στην οποία «μεγάλωσε» ποδοσφαιρικά.

Η ΑΕΚ μπορεί να περνάει μία από τις καλές μέρες της Ιστορίας της, ωστόσο, αρκετές ήταν οι «μαύρες» σελίδες στον σύλλογο την προηγούμενη δεκαετία. Ένας από τους διασωθέντες, ο Γιάννης Αραμπατζής, «άνοιξε» την καρδιά του στο Mpaladofatses.gr και στον Δημήτρη Δράκο για την καριέρα του, για την πορεία του με την Ένωση και τον κόσμο της ομάδας, αλλά και για διάφορα άλλα που άπτονται με το ποδόσφαιρο.

Αξίζει να αναφερθεί πως ο Έλληνας πορτιέρε, έχει κατακτήσει το κύπελλο Ελλάδας το 2011 με την ΑΕΚ, ενώ έχει καταγράψει και 60 συμμετοχές με τα «κιτρινόμαυρα» σε όλες τις διοργανώσεις.

Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάννη Αραμπατζή στο Mpaladofatses.gr:

-Πώς ξεκινήσατε την ποδοσφαιρική σας καριέρα; Τι ήταν αυτό που σας παρακίνησε στο συγκεκριμένο άθλημα;

«Ξεκίνησα να παίζω ποδόσφαιρο από μικρή ηλικία στο χωριό μου στο Μακροχώρι Βέροιας. Όπως τα περισσότερα αγόρια της ηλικίας μου έτσι κι εγώ ήμουν με μια μπάλα συνέχεια. Και κατάφερα να κάνω το χόμπι μου επάγγελμα».

-Ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας ενθάρρυνε να γίνετε επαγγελματίας;

«Δεν χρειάζεται να σε ενθαρρύνει κάποιος. Είναι κάτι που σου αρέσει να κάνεις από μικρός και αν είσαι τυχερός και αξίζεις μπορεί να έρθει η στιγμή που θα γίνεις και επαγγελματίας».

– Ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα στο ποδόσφαιρο και πώς σας προσέγγισε η ΑΕΚ;

«Ξεκίνησα από την ηλικία 7-8 χρονών. Η ΑΕΚ προσέγγισε την ομάδα του χωριού μου που έπαιζα όταν ήμουν 17 χρονών. Έπαιζα και στην μικτή Ημαθίας που όταν πηγαίνεις σε τελικές φάσεις υπάρχουν πολλές ομάδες που πάνε και κοιτάζουν για νέα παιδιά. Έτσι ακριβώς έγινε και με μένα. Εγώ δεν ήξερα τίποτα μέχρι που μου είπαν ότι έρχεται η ΑΕΚ για να υπογράψουμε».

-Στην ΑΕΚ πήρατε φανέλα βασικού στα «πέτρινα» χρόνια, όπου η ομάδα δεν ήταν καλά αγωνιστικά κάποιες φορές, αλλά σίγουρα και οικονομικά. Πώς είναι να «βγαίνει» ένας ποδοσφαιριστής από τα σπλάχνα του συλλόγου και παρά τις αντίξοες συνθήκες, να την οδηγήσει στην Ευρώπη και στο Κύπελλο του 2011;

«Στην ΑΕΚ άρχισα να παίζω 2 χρόνια πριν έρθουν οι δύσκολες εποχές. Ήταν όταν ήμουν μαζί με τον Σάχα δίδυμο στην ομάδα και προπονητή τον Μπάγιεβιτς. Ήταν ένα πολύ όμορφο συναίσθημα να σε εμπιστεύεται ένας τόσο μεγάλος προπονητής ενώ έχεις από μπροστά σου έναν πολύ καλό τερματοφύλακα. Και σίγουρα ήταν μια δικαίωση για μένα γιατί δούλευα τόσο καιρό για να έρθει αυτή η στιγμή. Νιώθεις ακόμα πιο όμορφα όταν κατακτάς ένα κύπελλο και η ομάδα αγωνίζεται στην Ευρώπη».

-Σε όλη την καριέρα σας στην ΑΕΚ, ποιος ήταν ο προπονητής, ο οποίος σας βοήθησε περισσότερο, αλλά και ταυτόχρονα υποστήριζε το σύνολο της ομάδας;

«Αυτός που με βοήθησε ήταν ο Κύριος Σουίτσα. Τον είχα σαν πατέρα μου και με βελτίωνε συνέχεια με την προπόνηση που κάναμε καθημερινά. Ήταν όμως και ο Κύριος Καμπόλης που μετά τον Κύριο Σουίτσα ήταν αυτός που με ανέλαβε και με κρατούσε σε ένα πολύ καλό επίπεδο με την δουλειά που έκανε».

-Τι σήμαινε για εσάς να φοράτε τη φανέλα της Ένωσης και πιο είναι το πιο δύσκολο παιχνίδι που έχετε αγωνιστεί με την ΑΕΚ;

«Το να φοράς μια τόσο βαριά φανέλα σαν της ΑΕΚ είναι κάτι όμορφο και νιώθεις περήφανος γιατί έχουν περάσει πολύ μεγάλα ονόματα από την ομάδα. Το πιο δύσκολο παιχνίδι ήταν σίγουρα αυτό με τον Ατρόμητο όταν η ομάδα έπεσε κατηγορία».

-Πως ήταν συναισθηματικά η χρονιά του υποβιβασμού για εσάς; Τι πήγε λάθος εκείνη την σεζόν και η ΑΕΚ υποβιβάστηκε στην Β’ Εθνική; Ήταν μόνο η χρεωκοπία του συλλόγου που έφταιξε σε αυτή την «μαύρη» σελίδα; Οι φίλαθλοι της Ένωσης σας βοήθησαν με κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο;

«Η χρονιά του υποβιβασμού ήταν δύσκολη από το ξεκίνημα. Ήταν σίγουρα η χρεωκοπία γιατί η ομάδα δεν μπορούσε να κάνει μεταγραφές και έτσι αναγκάστηκε να πάρει νέα παιδιά που μπορεί να είχαν ταλέντο αλλά όταν τους βάζεις στα βαθιά είναι πολύ δύσκολο να το διαχειριστούν. Και όταν ξεκινάς με άσχημα αποτελέσματα παρόλο που παίζαμε καλά τότε σε παίρνει από κάτω. Σε αυτό δεν μπορώ να ξεχάσω τον κόσμο που παρά την απογοήτευση του για τα αποτελέσματα ήταν εκεί σε κάθε παιχνίδι για να μας υποστηρίζει. Πιστεύω ότι έβλεπε πως τα δίναμε όλα και γι΄αυτό που συνέβαινε ήταν ευθύνη της τότε διοίκησης που δυστυχώς δεν ήταν πουθενά».

-Ποια είναι η πιο έντονη ανάμνησή σας από τα χρόνια σας στην ΑΕΚ και πώς είδατε την Αναγέννηση του συλλόγου από την Γ’ Εθνική έως το πρωτάθλημα του 2018;

«Η πιο έντονη ανάμνηση που έχω είναι ο κόσμος. Δεν ξεχνώ ποτέ τον κόσμο της ΑΕΚ. Από την στιγμή που ανέλαβε την ομάδα ο Κύριος Μελισσανίδης ήταν σίγουρο πως η ομάδα θα βρει τον δρόμο της. Και ήταν κάτι όμορφο να βλέπεις την ομάδα να βρίσκεται εκεί που πρέπει και να πρωταγωνιστεί».

-Πώς είναι το ποδόσφαιρο στην Ρουμανία και στην Κύπρο; Τι διαφορές έχουν σε θέματα υποδομών, αλλά και αγωνιστικών παραγόντων σε σχέση με την Ελλάδα;

«Μπορώ να πω ότι και στην Ρουμανία και στην Κύπρο δεν υπάρχουν πολλές διαφορές. Είναι 3-4 ομάδες που πρωταγωνιστούν και υπάρχει και έντονα το στοιχείο των ποδοσφαιριστών από την Νότια Αμερική και την Πορτογαλία. Υπάρχει ποιότητα στα πρωταθλήματα αλλά δεν έβλεπες πολλά παιδιά από τις ακαδημίες τους να αγωνίζονται στην πρώτη ομάδα».

-Το 2016/17 αντιμετωπίσατε την ΑΕΚ ως αντίπαλος. Τι συναίσθημα σας προκάλεσε όλο αυτό;

«Ήταν ένα πολύ όμορφο συναίσθημα γιατί βρέθηκα ξανά μπροστά στον κόσμο της ομάδας και γιατί είδα πολλούς φίλους μέσα στην ομάδα».

-Πώς βλέπετε την εξέλιξη του ελληνικού ποδοσφαίρου τα τελευταία χρόνια;

«Βλέπουμε επιτέλους κάτι να αλλάζει στο ελληνικό ποδόσφαιρο γιατί οι ομάδες εμπιστεύονται τα νέα παιδιά από τις ακαδημίες τους. Και αυτό φαίνεται από την Εθνική ομάδα που έχει ένα χαμηλό μέσο όρο και παίζει ένα ελκυστικό ποδόσφαιρο που ο κόσμος το βλέπει και είναι κοντά τους».

-Τι θεωρείτε ότι λείπει για να ξαναδούμε μεγάλες πορείες ελληνικών ομάδων στην Ευρώπη;

«Πιστεύω ότι κάτι έχει αλλάξει στην Ευρώπη για τις ομάδες μας. Ο Ολυμπιακός έχει πάρει ευρωπαϊκό τρόπαιο, ο ΠΑΟΚ κάνει καλές πορείες. Θα έρθουν και οι σειρές της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκός σύντομα».

-Ποια είναι η γνώμη σας για τους νέους Έλληνες τερματοφύλακες;

«Βλέπουμε τα τελευταία χρόνια Έλληνες τερματοφύλακες να παίζουν σε πολύ καλά πρωταθλήματα στην Ευρώπη. Σίγουρα έχουμε μια καλή γενιά τερματοφυλάκων που για χρόνια δεν θα έχουμε πρόβλημα στην θέση αυτή».

-Πώς προετοιμάζεται ψυχολογικά ένας τερματοφύλακας πριν από ένα κρίσιμο ματς;

«Ο κάθε τερματοφύλακας προετοιμάζεται διαφορετικά. Μπορεί να ακούει μουσική για να συγκεντρωθεί, μπορεί να μιλάει με τους αγαπημένους του για να χαλαρώσει. Σίγουρα όμως κάθε τερματοφύλακας έχει διαφορετική προετοιμασία».

-Ποια είναι η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει ένας τερματοφύλακας;

«Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να μην χάσεις την συγκέντρωση σου μέσα στο παιχνίδι γιατί ακόμα και 1-2 δευτερόλεπτα να γίνει αυτό μπορεί να είναι μοιραίο».

-Υπήρχε κάποιος τερματοφύλακας που θαυμάζατε όταν ήσασταν μικρός;

«Μικρός σίγουρα τον Ηλία Ατματσίδη. Που τον πρόλαβα όταν πήγα στην ΑΕΚ το 2002».

-Πώς ήταν η προσαρμογή σας μετά το τέλος της επαγγελματικής καριέρας;

«Η προσαρμογή στο τέλος της καριέρας είναι κάτι πολύ δύσκολο. Δεν ήταν κάτι εύκολο γιατί δεν σε προετοιμάζει κανείς».

-Ασχολείστε με την προπονητική ή κάποια άλλη πτυχή του ποδοσφαίρου σήμερα και τι θα συμβουλεύατε σε ένα νέο παιδί που θέλει να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής;

«Ασχολούμαι ερασιτεχνικά με την προπόνηση τερματοφυλάκων και η συμβουλή μου θα ήταν η δουλειά. Γιατί έτσι θα βελτιώνεσαι συνέχεια και αν αξίζεις θα γίνει αυτό που θέλεις».

-Υπήρχε κάποιος συμπαίκτης που σας επηρέασε θετικά ως άνθρωπο;

«Υπήρχαν πολλοί συμπαίκτες όλα αυτά τα χρόνια που περάσαμε μαζί στις ομάδες. Και σίγουρα ο καθένας είχε θετικά και αρνητικά ως άνθρωπος και ως ποδοσφαιριστής. Εγώ προσπαθούσα από τον καθένα να πάρω τα θετικά του».