Ο Λυκούργος Τσάκωνας στο Mpaladofatses.gr: «Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα ολοκληρωμένο προπονητικό κέντρο»

Ο Λυκούργος Τσάκωνας είναι αθλητής του στίβου με ειδίκευση στις αποστάσεις των 100 αλλά και των 200μ. Στην διάρκεια της καριέρας του πέτυχε σπουδαίες διακρίσεις με αποκορύφωμα τις δύο συμμετοχές του σε Ολυμπιακούς Αγώνες (2012 Λονδίνο και 2016 Ρίο).

Ο ίδιος μίλησε αποκλειστικά στις Μπαλαδόφατσες για την πορεία του ως αθλητής, το νέο του βήμα στην προπονητική αλλά και την κατάσταση του αθλητισμού στην χώρα μας.

Πως ξεκίνησες με το στίβο και τι περίμενες να κερδίσεις μέσω της ενασχόλησης σου με αυτόν;

Ξεκίνησα όπως όλα τα παιδιά. Στο Δημοτικό πήρα μέρος σε κάτι τοπικούς αγώνες στην Λακωνία, πήγα καλά, με είδε κάποιος προπονητής και μπήκα στον σύλλογο. Νωρίτερα είχε μπει και ο μεγαλύτερος αδερφός μου. Εγώ με την σειρά μου είδα ότι είμαι καλός και ξεκίνησε να μου αρέσει όλο αυτό ουσιαστικά όταν ξεκίνησα να κερδίζω.

Είχες κάποιο πρότυπο;

Υπήρχαν αθλητές που παρακολουθούσα, τότε είχαν προηγηθεί οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2000 και μετά το 2004 που είχαμε κάποιες επιτυχίες. Αργότερα άρχισα να παρακολουθώ και κάποιους αθλητές από το εξωτερικό. Σαν μικρό παιδί υπήρχαν αθλητές που θαύμαζα, αλλά μεγαλώνοντας κατάλαβα ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν πρότυπα και ότι το να κάνεις πρωταθλητισμό, είναι κάτι που το κάνεις, επειδή το αγαπάς και όχι επειδή σου λέει κάποιος να το κάνεις με το ζόρι. Δηλαδή αυτό που λένε για τους αθλητές και τις θυσίες που κάνουν προσπαθούσα να το καταλάβω αλλά δεν μπόρεσα ποτέ να το κατανοήσω.

Σίγουρα όμως το να στερηθείς μια έξοδο με τους φίλους σου, να πας σε ένα club και να ξενυχτήσεις είναι μια άνεση που δεν θα στερούνταν εύκολα κανείς...

Κανείς δεν με πίεσε να μην βγω και κανείς δεν με πίεσε την άλλη μέρα να πάω στην προπόνηση, οπότε δεν θεωρώ ότι στερήθηκα κάτι.

Δεδομένου του γεγονότος ότι τα ερασιτεχνικά αθλήματα έχουν πάρα πολλά έξοδα πόσο σημαντικό είναι να έχεις δίπλα σου ένα στήριγμα;

Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό, ειδικά τα πρώτα χρόνια οι γονείς μου με στήριξαν πάρα πολύ, ήμουν από τους τυχερούς σε αυτό το κομμάτι, γιατί χρειαζόταν από το χωριό μου να πάμε στην Σπάρτη, να κάνουμε προπόνηση και σε αυτό με βοήθησαν οι γονείς μου, στήριξαν την προσπάθεια αυτή και ήταν δίπλα σε εμένα και τον αδερφό μου σε όλο αυτό.

 Αναφέρθηκες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τους οποίους έζησες από κοντά, πως ήταν όλο αυτό το συναίσθημα. Φανταζόσουν τον εαυτό σου έπειτα από κάποια χρόνια σε ένα γεμάτο στάδιο να περιμένει να δει τις εμφανίσεις σου;

Ναι αυτό συνέβαινε απλά νομίζω ότι σε αυτές τις ηλικίες δεν το φανταζόμουν τόσο ρεαλιστικά, αλλά ως ένα ουτοπικό όνειρο, να μπορέσω να συμμετέχω και εγώ σε ένα τέτοιο γεγονός. Τελικά όσο βλέπεις όμως το βουνό από μακριά φαίνεται τεράστιο, αλλά όταν πας κοντά μπορεί να είναι πετραδάκι που το κλωτσάς.

Σημαντικό ρόλο έχει αυτό που κάνεις να το αγαπάς και εσύ το αγαπούσες πολύ καταφέρνοντας μάλιστα να συμμετάσχεις τόσο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 όσο και στους Ολυμπιακούς Αγώνες το 2016. Πως ήταν τότε το 2012 να βλέπεις το μεγαλύτερο όνειρο κάθε αθλητή να εκπληρώνεται;

Ήταν ωραία. Η αλήθεια είναι ότι τότε δεν το ζούσα έτσι με κρατούσαν διάφορα πράγματα και δεν μπορούσα να το απολαύσω τόσο πολύ, αλλά όταν πήρα απόσταση από όλα αυτά διαπίστωσα ότι ήταν ωραία και ότι ήταν πολύ διαφορετικές εμπειρίες που θα μπορούσα να τις έχω ζήσει διαφορετικά.

Θυμάσαι χαρακτηριστικά κάποια στιγμή από την παρουσία σου σε Ολυμπιακούς Αγώνες;

Νομίζω πως όχι, δεν ξέρω αν υπάρχει κάτι που θυμάμαι χαρακτηριστικά, γιατί μέσα στο μυαλό μου όλα είναι σαν μια συνέχεια, σαν μια ευθεία γραμμή και δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι.

Είπες ότι δεν μπορούσες να το απολαύσεις όπως θα ήθελες, καθώς σίγουρα υπήρχε πίεση για να είσαι στο καλύτερο δυνατό επίπεδο σε κάθε διοργάνωση που λάμβανες μέρος. Ήταν αυτός ο λόγος που δεν σε άφηνε να το απολαύσεις όσο θα ήθελες;

Ναι, αλλά αυτή η πίεση ουσιαστικά ερχόταν από τον ίδιο μου τον εαυτό και όχι από κάποιο άλλο εξωτερικό παράγοντα.

Οι Ολυμπιακοί Αγώνες κατά κοινή ομολογία είναι το μεγαλύτερο αθλητικό γεγονός. Θεωρείς ότι είναι μια καλή ευκαιρία για αθλητές ερασιτεχνικών αθλημάτων να δείξουν την αξία τους μέσω των διακρίσεων που πιθανώς θα φέρουν και να κάνουν τα μέσα να ασχοληθούν έστω και για λίγο με αυτούς;

Είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά αυτά το να συμμετέχουν σε μια τόσο μεγάλη διοργάνωση και να έρθουν σε επαφή και κατ΄επέκταση να διαγωνιστούν κόντρα σε μεγάλους αθλητές, ωστόσο θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε σε καμία περίπτωση να είναι αυτοσκοπός το ότι θα πάνε σε αυτή τη διοργάνωση για να ασχοληθεί κάποιος μαζί τους από τα ΜΜΕ.

Θεωρείς ότι η προβολή των αθλημάτων αυτών, όπως του στίβου από την τηλεόραση είναι επαρκής;

Νομίζω πως όχι, ωστόσο η τηλεόραση και γενικά τα ΜΜΕ ενδιαφέρονται για κάτι που προσελκύει κοινό και άρα προσελκύει και χρήμα, οπότε αυτός είναι ο γνώμονας τους. Με βάση αυτό το γνώμονα γνωρίζουμε ότι και η Παγκόσμια Ομοσπονδία του στίβου κάνει κινήσεις για να γίνει ελκυστικότερο το αγώνισμα.

Είναι σίγουρα δύσκολο όμως το συναίσθημα να σε θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια, το έχεις νιώσει αυτό;

Αυτό έγκειται και στο γεγονός πόσο σε νοιάζει να σε θυμούνται κάθε τέσσερα χρόνια. Εμένα δεν με ενδιαφέρει το να έχω προβολή από τους δημοσιογράφους. Αυτό που είναι άσχημο, είναι από τους ανθρώπους που περιμένεις να στηρίξουν το εκάστοτε άθλημα να θυμούνται να το στηρίξουν κάθε λίγα χρόνια.

Τι πιστεύεις ότι έφταιξε και είδαμε σιγά - σιγά να καταστρέφονται οι εγκαταστάσεις όπου χτίστηκαν για τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004, τελικά άξιζε να δοθούν τα χρήματα που δόθηκαν για την διοργάνωση τους;

Τα χρήματα που δόθηκαν προώθησαν την Ελλάδα και έκαναν καλό στον αθλητισμό και γενικότερα ακόμα και σήμερα κάνουν καλό οι Ολυμπιακοί Αγώνες που ήρθαν εδώ στην Ελλάδα. Το γεγονός ότι μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες όλες οι υποδομές πήγαν από το κακό στο χειρότερο, δεν συντηρήθηκαν, δεν αξιοποιήθηκαν είναι ένα επιπλέον γεγονός αρκετά σημαντικό γεγονός, το οποίο υποδηλώνει κάτι. Αυτό είναι το γεγονός ότι αρχικά δεν υπάρχει πολιτική για να έχουμε υψηλό αθλητισμό στην Ελλάδα, θεωρώ ούτε καν αθλητισμό και προφανώς ήταν κάτι καιροσκοπικό από κάποιους. Νομίζω ότι δεν είμαστε η χώρα που πραγματικά θέλει να υπάρχει ένα επίπεδο στον αθλητισμό. 

Έχεις συμμετάσχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2012 και του 2016, τις τελευταίες δύο Ολυμπιάδες το 2021 και το 2024 τις παρακολούθησες από το σπίτι. Νοσταλγείς τις στιγμές που εσύ ήσουν μέσα στο στάδιο και αγωνιζόσουν;

Νομίζω πως όχι, σπάνια κοιτάζω πίσω με αυτό το τρόπο. Σίγουρα παρακολουθώ τα δρώμενα και όχι απαραίτητα μόνο τους Ολυμπιακούς Αγώνες αλλά και όλες τις μεγάλες διοργανώσεις και μη του στίβου που με ενδιαφέρει. Παρακολουθώ το αγώνισμα, βλέπω την εξέλιξη του, βλέπω κάποια πράγματα που διαφέρουν και από προπονητικής άποψης αλλά δεν έχω νιώσει ότι νοσταλγώ τις στιγμές που το ζούσα ως αθλητής.

Συμμερίζεσαι την άποψη ότι τα 100 και τα 200 είναι από τα πιο δύσκολα δρομικά στον στίβο;

Αρχικά δεν υπάρχει εύκολο και δύσκολο αγώνισμα, όλα έχουν την δυσκολία τους δεν υπάρχει κάτι πιο εύκολο και κάτι πιο δύσκολο. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κανένα, ωστόσο σίγουρα τα 100 και τα 200μ. είναι εξαιρετικά εντυπωσιακά αγωνίσματα.

Ποιο είναι το κλειδί της επιτυχίας;

Εξαρτάται από την σκοπιά που το βλέπεις. Προπονητικά χρειάζεται όσο ανεβαίνεις επίπεδο να καταδύεσαι όσο περισσότερο γίνεται στην λεπτομέρεια. Χρειάζεται απίστευτη λεπτομέρεια και απίστευτα ψυχικά χαρίσματα και σίγουρα χρειάζονται και καλές συνθήκες είτε κλιματικές είτε ψυχολογικές.

Επειδή ασχολείσαι με την προπονητική πόσο δύσκολο είναι να μην αναγνωρίζεται το έργο ενός προπονητή πίσω από τις προσπάθειες και τις επιτυχίες ενός αθλητή όπως αντίστοιχα συμβαίνει σε άλλα αθλήματα όπως το ποδόσφαιρο;

Είναι ένα θέμα που εξαρτάται από ποια πλευρά θα το δούμε. Το ζήτημα είναι ενδιαφέρει ένα προπονητή να παίρνει τα credits, τα χρήματα κλπ. Κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ο αθλητής κάνει το προπονητή. Γενικά όμως,επικρατεί η άποψη από τους προπονητές, μια αρκετά εγωιστική και ναρκισσιστική άποψη, ότι εγώ είμαι υπεύθυνος που εσύ πήγες καλά στον αγώνα, όμως δεν είναι έτσι είναι 50-50 για να μην πω ότι το μεγαλύτερο βάρος είναι στον αθλητή, γιατί ο προπονητής θα δώσει τις γνώσεις του και ότι καλύτερο μπορεί στον αθλητή αλλά και ο αθλητής  θα καταθέσει την ψυχή του, το κορμί του στα χέρια ενός ανθρώπου, δεν είναι εύκολο αυτό το πράγμα να γίνει.

Ως αθλητής βρέθηκες αντιμέτωπος με προκλήσεις, θεωρείς ότι υπάρχουν προκλήσεις που θα αντιμετωπίσεις εκκινώντας την προπονητική σου καριέρα;

Ναι σίγουρα, δυστυχώς δεν είναι όλοι οι άνθρωποι κατάλληλοι για να γίνουν προπονητές, γιατί δεν φτάνουν οι προπονητικές γνώσεις και η προπονητική εμπειρία. Αυτό είναι ένα μεγάλο στοίχημα, να μπορεί η κάθε χώρα να επενδύει στους σωστούς ανθρώπους που θα πλάσσουν τα παιδιά, γιατί οι προπονητές έχουν ασύλληπτα μεγάλη επιρροή στον αθλητή και αυτό είναι πολύ σημαντικό.

Από την εμπειρία σου θεωρείς ότι τα νέα παιδιά ασχολούνται με τον αθλητισμό ή τους έχει κατά κάποιο τρόπο κερδίσει η οθόνη ενός κινητού;

Σίγουρα οι οθόνες είναι ένα τεράστιο πρόβλημα αλλά δεν θεωρώ ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα. Αυτή την στιγμή έχουν αστικοποιηθεί τα πάντα και ο μισός πληθυσμός της Ελλάδας βρίσκεται στο λεκανοπέδιο της Αττικής και η αστικοποίηση έχει προχωρήσει και στην επαρχία. Υπάρχει ένας τέτοιος τρόπος ζωής που δεν υπάρχουν πάρκα, δεν υπάρχουν χώροι άθλησης και αναψυχής, δεν υπάρχει επαφή με την φύση τόσο πολύ. Αυτο αποδεικνύεται και από το γεγονός, ότι έχουμε ξεπεράσει σε ποσοστά παχυσαρκίας ακόμα και τις ΗΠΑ. Δεν ξέρω αν κάποιος μπορεί να καταλάβει πόσο τραγικό είναι αυτό από πολλές απόψεις.

Ένα επιπλέον πρόβλημα σίγουρα είναι και οι πολλές ώρες που πρέπει να αφιερώσει ένα παιδί στο διάβασμα είτε για το σχολείο είτε για το φροντιστήριο...

Ναι είναι τραγικό και ένα πολύ άσχημο φαινόμενο, γιατί αυτή την στιγμή σε αυτό το κράτος οι έλληνες πολίτες προσπαθούν να συντηρήσουν δύο παιδείες. Αρχικά την παιδεία, αυτό που λέμε το σχολείο και την παιδεία των φροντιστηρίων. Είναι τραγικό το γεγονός ότι, αφού δεν μπορούμε να φτιάξουμε ένα δικό μας μοντέλο δεν μπορούμε και να παραδειγματιστούμε από κάποιες περισσότερο προηγμένες χώρες. Μάλλον δεν θέλουμε.

Αντιμετώπισες πρόβλημα με την κακή κατάσταση των υποδομών ως αθλητής;

Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα δεν υπάρχει ένα προπονητικό κέντρο, όχι σε κάθε πόλη διαφορετικό όπως συμβαίνει σε άλλες χώρες, ένα προπονητικό κέντρο ολοκληρωμένο και άρτιο δεν υπάρχει. Εδώ στην Αττική δεν υπάρχουν καν στάδια για να πάνε τα παιδιά να κάνουν προπόνηση.

Θεωρείς ότι με την πάροδο των χρόνων θα μεταστραφεί αυτή η κατάσταση ή κατά κάποιο τρόπο οι αρμόδιοι έχουν επαναπαυτεί;

Δεν νομίζω ότι υπάρχει καμία διάθεση να αλλάξει η κατάσταση, δηλαδή να βάλουμε ως γνώμονα πρώτα το καλό του αθλητισμού. Δυστυχώς ότι αλλάζει σε αυτή την χώρα είναι για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένα πολιτικά συμφέροντα και για να βγουν κάποιες φωτογραφίες και να γίνουν κάποιες δηλώσεις από τους εκάστοτε πολιτικούς.

Οι κινήσεις παρόλα αυτά που γίνονται στην Παιανία με στόχο το στάδιο να είναι έτοιμο για το Πανελλήνιο Πρωτάθλημα είναι ένα βήμα προς την σωστή κατεύθυνση...

Ναι σίγουρα ότι στάδιο και όποια τέτοια πρωτοβουλία παίρνεται είναι για καλό. Το ζήτημα είναι από εκεί και πέρα η σωστή λειτουργία και η σωστή συντήρηση.

Η σωστή συντήρηση είναι κάτι που δεν εφαρμόστηκε στις εγκαταστάσεις του Αγίου Κοσμά, ποια η άποψη σου για την κατάσταση που επικρατεί εκεί σήμερα;

Η κατάσταση όντως δεν είναι καλή. Νομίζω ότι ο Άγιος Κοσμάς σε λίγες μέρες, σε λίγους μήνες θα καταστραφεί για να χτιστούν εκεί αυτά που είναι να χτιστούν. Φυσικά δεν υπάρχει κάποια πρόβλεψη για να μετακινηθούν από εκεί οι πρωταθλητές μας, γιατί δεν υπάρχει άλλο προπονητικό κέντρο, ούτε χτίζεται κάποιο άλλο προπονητικό κέντρο. Αυτό το πράγμα δηλώνει αυτό που είπα και προηγουμένως ότι δεν μας νοιάζει! Το χειρότερο είναι ότι αυτό δεν είναι ότι δεν νοιάζει μόνο τους αρμόδιους, αλλά δεν νοιάζει και εμάς τους αθλητές και τους προπονητές, γιατί αν μας ένοιαζε μπορεί να άλλαζε κάτι.

Κάπου εδώ έγκειται και το γεγονός ότι πολλοί αθλητές επιλέγουν να μεταβούν σε χώρες του εξωτερικού προκειμένου να μπορέσουν να βγάλουν την προπόνηση όπως θα ήθελαν...

Αυτό το γεγονός δεν είναι λάθος που γίνεται, γιατί έχει να κάνει και με άλλους παράγοντες και άλλα πράγματα που έχουν να κερδίσουν οι αθλητές από την προπόνηση στο εξωτερικό σε διάφορα άλλα περιβάλλοντα και προπονητικά camp. Βοηθάει πολύ το περιβάλλον, αλλάζει την προετοιμασία, την ψυχολογία του αθλητή, είναι καλό να συμβαίνει αυτό το κακό είναι ότι τείνουν να πηγαίνουν αθλητές που έχουν φτάσει ήδη σε ένα επίπεδο και είναι πολύ δύσκολο να πάνε αθλητές μικρότερων κατηγοριών ή λίγο μικρότερου επιπέδου, γιατί δεν επενδύουμε σε αυτά τα παιδιά δυστυχώς.

Θα μπορούσες να πεις ότι ως ένα βαθμό απογοητεύτηκες από το στίβο δεδομένου ότι αποσύρθηκες σε πολύ νεαρή ηλικία, μόλις 29 ετών;

Ναι για διάφορους λόγους δυστυχώς σταμάτησα να είμαι χαρούμενος από την ζωή μου και από το περιβάλλον μου κάνοντας πρωταθλητισμό και αυτό με οδήγησε να σταματήσω, σίγουρα θεωρώ όμως ότι δεν έκανα αυτά που μπορούσα να κάνω ως αθλητής.

Φίλτραρες καλά την απόφαση να αποχωρήσεις ή ήταν μια παρορμητική απόφαση που πήρες λόγω και της απογοήτευσης που είχες;

Παρορμητική δεν θα μπορούσα να την πω σε καμία περίπτωση, γιατί το σκεφτόμουν αρκετά χρόνια νωρίτερα πριν το κάνω. Είχα ανάγκη να σταματήσω και το έκανα αν μετάνιωνα θα μπορύσα μετά από κάποιους μήνες να συνεχίσω εξάλλου δεν με είχαν πάρει τα χρόνια. Είμαι αρκετά εντάξει από την πρώτη μέρα που σταμάτησα.

Μέσω της ενασχόλησης σου με την προπονητική δίνεις μια δεύτερη ευκαιρία στο στίβο;

Δεν ξέρω, δεν έχω προλάβει να το σκεφτώ αυτό. Προσπαθώ να κάνω αυτό που με τραβάει και αυτό που αγαπώ. Εγώ ξεκίνησα να σπουδάζω στη πρώτη σχολή στα 29 μου και τώρα στα 34 σε μερικούς μήνες 35 θα τελειώσω και τα ΤΕΦΑΑ, οπότε να δούμε μετά ποια θα είναι η συνέχεια.

Θα μπορούσες να φανταστείς την ζωή σου μακριά από τον αθλητισμό;

Δεν ξέρω πως τα φέρνει τα πράγματα η ζωή. Σίγουρα αυτή τη στιγμή η σκέψη είναι ότι το μόνο που θέλω να κάνω είναι αυτό.

Ποιες είναι οι διαφορές ανάμεσα στον ελληνικό στίβο και στο στίβο στις χώρες του εξωτερικού;

Υπάρχουν δυστυχώς τεράστιες διαφορές όσων αφορά τις εγκαταστάσεις, τον τρόπο οργάνωσης, το τρόπο που επιμορφώνονται οι προπονητές, την κουλτούρα των αθλητών, τα προπονητικά προγράμματα που πραγματοποιούνται εκεί. Είναι τεράστιες οι διαφορές και εγώ για να είμαι ειλικρινής μετά το πτυχίο μου δεν σκοπεύω να μείνω στην Ελλάδα.

Θεωρείς ότι η κατάσταση αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα σε εξωθεί, ώστε να φύγεις στο εξωτερικό για να κάνεις αυτό που αγαπάς;

Νομίζω πως ναι θα ήθελα αυτό που θα κάνω να το κάνω καλά. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει καμία βούληση από κανένα για να γίνει καλά. Εμένα με ενδιαφέρει ο υψηλός αθλητισμός και ο υψηλός αθλητισμός χρειάζεται κάποιες συνθήκες για να παραχθεί που εδώ δεν τις έχουμε.

Τι συμβουλή θα έδινες σε ένα αθλητή που θέλει να ασχοληθεί με το στίβο;

Θα προσπαθούσα να είμαι όσο το δυνατόν καλό παράδειγμα για τον εκάστοτε αθλητή και όσο το δυνατόν πιο υποστηρικτικός μπορώ.

Κλείνοντας τι κρατάς από την πορεία σου ως αθλητής;

Κρατάω τα πάντα δεν πετάω τίποτα, όλα είναι χρήσιμα και τα καλά και τα κακά. Είχα την τιμή μέσα από το χώρο του αθλητισμού να κάνω αληθινές σχέσεις με διάφορους ανθρώπους και είχα επίσης την τιμή να γνωρίσω σπουδαίους ανθρώπους όχι μόνο στο αθλητικό κομμάτι.