Schumacher: 10 χρόνια από το ατύχημα...

10 χρόνια μετά το ατύχημα που μας στέρησε τον Michael που ξέραμε...

Γράφει ο Μάριος Γαντζούδης

Σήμερα συμπληρώνονται 10 χρόνια από την ημέρα που ο Michael Schumacher υπέστη το σοβαρότατο ατύχημά του την ώρα που έκανε σκι στις Γαλλικές Άλπεις ...

Πολλοί έχουν πει πολλά . Όλοι έχουν τις δικές τους αναμνήσεις από τον Michael είτε τον ήξεραν , είτε τον γνώρισαν είτε απλά θαύμαζαν το ''φαινόμενο'' που γύριζε ανά τον κόσμο και κέρδισε σε ότι πίστα υπήρχε , όμως εγώ δεν θα γράψω αράδες για το πόσο σπουδαίος είναι και να σας δείξω τις καλύτερες νίκες του . Θα γράψω για τον Michael που λάτρεψα σαν παιδί και εκτίμησα όσο δεν πάει σαν ενήλικας.

Ξεχωριστός από νωρίς

Ο Schumacher ήταν μία περίεργη περίπτωση οδηγού από νωρίς στην καριέρα του , πριν βρεθεί στην λάμψη της F1 . Ήταν πολύ ταλαντούχος όμως ήδη από νωρίς έμοιαζε να ξεχωρίζει και για αρνητικούς λόγους . Η κόντρα του στο Grand Prix του Μακάο το 1990 με τον μετέπειτα αντίπαλο και στην Formula 1 έχει μείνει στην ιστορία κυρίως για τον επεισοδιακό τρόπο που τελείωσε . Το ίδιο ίσχυε και έναν χρόνο μετά όταν στα 430χλμ του Nürburgring χτύπησε επίτηδες την Jaguar του Derek Warwick επειδή του χάλασε έναν γρήγορο γύρο . 

Πολλοί δεν έδωσαν σημασία σε αυτά τα συμβάντα είτε γιατί δεν τα έμαθαν, είτε γιατί θεωρούσαν ότι ο Schumacher δεν ήταν αρκετά καλός για την F1 ,είτε επειδή συνήθισαν στις συγκρούσεις ελέω της κόντρας Senna-Prost της ίδιας εποχής. Πολλοί είχαν ήδη από το 1990 απορήσει γιατί επέλεξε την πορεία των Sportscars και των αγώνων αντοχής αντί της ενδεδειγμένης πορείας των υπόλοιπων οδηγών που είχαν το όνειρο της Formula 1 (F3000,σημερινή F2) . 

Γιατί να πάει υπό την προστατευτική φτερούγα της Mercedes σε ένα περιβάλλον που βρισκόταν στα τελευταία του; Το τότε Group C θα κατέρρεε λίγο καιρό αργότερα . Όμως μέχρι τότε η ''χρυσή ευκαιρία'' είχε ήδη βρεθεί και ο Michael μέσα από μια εντυπωσιακή ιστορία που θα εξερευνήσουμε σε βάθος στο μέλλον βρέθηκε με τις ευλογίες της Mercedes στην Formula 1. 

Μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα έδειξε την ταχύτητά του, την προσήλωσή του και όλες τις άλλες ιδιότητες που τον έκαναν αργότερα πετυχημένο. 

Ο ''Αντιήρωας'' που κέρδισε τον σεβασμό όλων 

Το κυρίαρχο στοιχείο του Michael πέρα από το εμφανές ταλέντο και την ταχύτητά του ήταν κατά τους περισσότερους η απόλυτη και ανηλεής θέληση του να πετύχει , με κάθε μέσο που υπάρχει. Αυτό τον έκανε συχνά να φαίνεται ή και να είναι το κακό παιδί, να δέχεται σφοδρή κριτική ακόμα και από τους υποστηρικτές του.  Αδελαϊδα 1994 , Χερέθ 1997, Μονακό 2006 είναι τα κυριότερα παραδείγματα. 

Σε όλα έδειξε να τα ''χάνει'' να κάνει πράγματα εν βρασμώ ψυχής στην ύστατη προσπάθεια για την νίκη. Το 1994 δεν του κόστισε τίποτα και θα μπορούσε να πει κανείς ότι ακόμα και εάν ήταν σκόπιμη η σύγκρουσή του με τον Damon Hill , αυτό ισοσταθμίζεται με την περίεργη αντιμετώπιση της FIA απέναντι στην ομάδα του όλη την χρονιά . Τα άλλα δύο και κυρίως η περίφημη σύγκρουσή του με τον Jacques Villeneuve το 97 του κόστισαν όμως αρκετά . Εκείνο τον χειμώνα 97 πρός 98 ήταν δημόσιος εχθρός Νο.1 . Και πράγματι έδειξε και μάλλον ήταν μετανιωμένος. 

Υπάρχουν κ άλλα λιγότερο σημαντικά . Όπως για παράδειγμα οι φορές που στρίμωχνε στον τοίχο τους αντιπάλους του στις αρχές των Grand Prix προκειμένου να παραμείνει πρώτος (πράγμα καθόλα νόμιμο ) ή όταν παραλίγο να θέσει την ζωή του Rubens Barrichello σε κίνδυνο όταν το έκανε στην Ουγγαρία το 2010. 

Όμως παρόλα αυτά κέρδισε τον σεβασμό όλων . Και προτού δεχθεί αυτό το χτύπημα της μοίρας 10 χρόνια πριν. Παρόλο που κέρδιζε συνέχεια .  Όλοι παραδέχθηκαν το φαινόμενο Michael Schumacher που σάρωσε τα πάντα στην F1 . Εκατομμύρια κόσμου θαύμασαν την απίστευτη ικανότητά του . Η πρώτη μου ανάμνηση είναι η Ferrari στα χέρια του στο Albert Park της Μελβούρνης το 2003 . Πανηγύριζα και χαιρόμουν ως παιδί . Πιο μετά είδα και τα παλιότερα αριστουργήματά του που σαν άλλος Da Vinci έχει τόσα να θαυμάσεις. Βέλγιο 95, Ουγγαρία 98 , Ιαπωνία 2000 και πόσα άλλα . 91 το σύνολό τους. Και μερικά ακόμα που δεν κέρδισε.

Καθώς μεγαλώνω ακούω ιστορίες των ανθρώπων που τον έζησαν και δούλεψαν μαζί του. Για το πόσο καλός teammate δεν ήταν μερικές φορές ή για άλλες που ήταν . Για την εκπληκτική σχέση που είχε με σχεδόν όλους ,από τον πιο σημαντικό μέχρι τον πιο ασήμαντο μηχανικό. Για τον τρόπο που όλη η ομάδα λειτουργούσε για αυτόν ,πολλές φορές αδιαφορώντας ίσως για τον teammate του. Εγώ όμως ξέρω ένα πράγμα.

Ότι τον Michael τον λάτρεψα σαν παιδί , τον θαύμαζα σαν έφηβος . Αλλά σαν ενήλικας το κάνω ακόμα περισσότερο γνωρίζοντας ότι ήταν σαν κ εμάς . Ένας άνθρωπος με ελαττώματα .