30 Χρόνια χωρίς Ε-Senna

Κυριακή του Πάσχα ήταν και τότε που ο θρύλος της Formula 1 Ayrton Senna έφυγε από κοντά μας κατά την διάρκεια του Grand Prix της Imola και ο Νίκος Κατσάτσος μας παίρνει μαζί του στο ταξίδι της ζωής του Βραζιλιάνου πιλότου.

ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΧΡΟΝΙΑ

Στην Santana του Sao Paolo,έρχεται στον κόσμο στις 21 Μαρτίου του 1960 ο Ayrton Senna da Silva.Ο μεσαίος γιος του Βραζιλιάνου επιχειρηματία Milton Guirado da Silva(1927-1991) και της Neide Joanna Senna da Silva(γενν.1935), που είχαν άλλα δύο παιδιά, Την Vivian(γενν.1957) και τον Leonardo(γενν.1966).Η Βραζιλία, είναι μια χώρα όπου έχει ως νούμερο ένα σπορ το ποδόσφαιρο, όμως ο Ayrton ήταν ερωτευμένος από τα τέσσερα του με την Formula 1, όταν ο πατέρας του πήρε μια μινιατούρα από go-kart, ενώ ξύπναγε τα Κυριακάτικα πρωινά για να παρακολουθήσει στην τηλεόραση τους ήρωές του να τρέχουν στις πίστες.

Ο πατέρας του Senna, έφτιαξε το πρώτο αγωνιστικό καρτ του γιου του, όταν ήταν 10 ετών και τρία χρόνια μετά, ο "Beco"(το παρατσούκλι που του έβγαλαν οι γονείς του) συμμετείχε για πρώτη φορά σε τοπικούς αγώνες καρτ στο Interlagos, όπου μάλιστα θα έπαιρνε την νίκη.Το 1977,θα έπαιρνε μέρος στο Πρωτάθλημα καρτ Νότιας Αμερικής, το οποίο επιδίωξε να κατακτήσει στην ηλικία των 17 χρόνων.Από το 1978 μέχρι το 1982, θα συμμετείχε στο παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ με την καλύτερη του θέση να είναι η δεύτερη το 1979 και το 1980.

Η ΜΕΤΑΚΙΝΗΣΗ ΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΚΑΙ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΣΤΗΝ FORMULA 1

Έχοντας πάρει εμπειρίες από το παγκόσμιο πρωτάθλημα καρτ, ο Ayrton το 1981, έφυγε από την πατρίδα του για να πάει στο Νόριτς της Αγγλίας ώστε να ξεκινήσει την καριέρα του στα μονοθέσια. Η πρώτη του συμμετοχή σε αγώνες μονοθέσιων Formula ήταν την ίδια χρονιά που ήρθε στην Ευρώπη και συγκεκριμένα έλαβε μέρος στο πρωτάθλημα Formula Ford 1600 το οποίο κατέκτησε ενώ την επόμενη χρονιά κατάφερε να βγει πρώτος και στην Βρετανική αλλά και την Ευρωπαϊκή Formula Ford 2000. Το 1983, ο Ayrton θα πάρει και το πρωτάθλημα στην Βρετανική Formula 3 με αποτέλεσμα ομάδες από την Formula 1 και συγκεκριμένα McLaren, Williams, Brabham και Toleman να ενδιαφερθούν για την απόκτηση του.

Ο Βραζιλιάνος οδηγός Κατέληξε τελικά στην Toleman λόγο των χορηγών των άλλων ομάδων που ήθελαν έναν οδηγό ίδιας εθνικότητας με αυτούς και έτσι στις 25 Μαρτίου 1984 θα έκανε ντεμπούτο στην Formula 1 και μάλιστα στο Grand Prix της πατρίδας του ένας 24χρονος με το όνομα Ayrton Senna da Silva. Ένα ντεμπούτο που θα διαρκούσε μόνο 8 γύρους καθώς ο Senna θα εγκατέλειπε τον αγώνα μετά από βλάβη στο turbo. 

Παρόλα αυτά, ο Ayrton θα τέρματιζε στους επόμενους δύο αγώνες έκτος, στην Νότια Αφρική και στο Βέλγιο, με αποτέλεσμα να πάρει τους πρώτους δύο βαθμούς της καριέρας του μιας που τότε η έκτη θέση έδινε έναν βαθμό, όμως ο αγώνας που ο νεαρός "Beco" έδειξε το ταλέντο του ήταν το Grand Prix του Μονακό στις 3 Ιουνίου 1984 όπου άσχετα αν την προηγούμενη μέρα κατετάγη 13ος στα δοκιμαστικά και την ημέρα του αγώνα είχε ξεσπάσει καταιγίδα, το φίλαθλο κοινό είδε της ικανότητες του Βραζιλιάνου στο βρεγμένο οδόστρωμα καθώς την ώρα που άλλοι γλίστραγαν και άλλοι τράκαραν, ο Ayrton ήταν στην δεύτερη θέση από τον 19ο γύρο μετά από προσπέρασμα στον Niki Lauda μέχρι και την οριστική διακόπη του αγώνα στον 31ο γύρο μετά από έντονη κακοκαιρία και έτσι ο Senna πήρε το πρώτο του βάθρο στην Formula 1 τερματίζοντας πίσω μόνο από τον μετέπειτα Teammate του στην McLaren Alain Prost.

Ο Ayrton το 1984 κατάφερε μαζί με το Μονακό να πάρει άλλα δύο βάθρα στο Silverstone της Αγγλίας και στο Estoril της Πορτογαλίας κατακτώντας και στους 2 αγώνες την τρίτη θέση και τερμάτισε ένατος με 13 πόντους στην παρθενική του χρονιά στην Formula 1, όπου κέρδισε στο τέλος της σεζόν με τις εμφανίσεις του μια μεταγραφή σε μια από τις πιο ιστορικές ομάδες στον χώρο, την Lotus.

ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗΝ LOTUS (1985-1987)

Το 1985 ο Ayrton Senna πήγε στην Lotus, εκεί όπου έκανε ένα ονειρικό ξεκίνημα στην Καινούργια του ομάδα καθώς στις 21 Απριλίου, τρεις εβδομάδες μετά την εγκατάλειψη του λόγω βλάβης στην Πίστα του Interlagos, ο Ayrton ξεκίνησε το Grand Prix της Πορτογαλίας από τη πρώτη Pole Position της καριέρας του που πήρε στις κατατακτήριες της προηγούμενης μέρας με χρόνο 1:21.007 και χωρίς να χάσει ούτε μια στιγμή την πρώτη θέση από τον πρώτο μέχρι και τον 67ο και τελευταίο γύρο του αγώνα, πήρε τη πρώτη του νίκη στην Formula 1, ολοκληρώνοντας το Παρθενικό του Grand Slam (Pole Position,1ος σε όλες τις φάσεις των κατατακτήριων, νίκη χωρίς να χάσει την πρώτη θέση και ταχύτερο γύρο με 1:44.121). 

Εκείνη την χρονιά, ο "Beco" θα έπαιρνε ακόμα μια νίκη, αυτή την φόρα στην Spa-Francorchamps του Βελγίου, θα έκανε ένα σερί 5 βάθρων (Αυστρία 2ος, Ολλανδία 3ος, Ιταλία 3ος, Βέλγιο 1ος και Ευρωπαϊκό 2ος), θα μάζευε 7 Pole Position και θα έβγαινε 4ος στην Βαθμολογία με 33 βαθμούς. Ο Senna, μετά από μια πάρα πολύ καλή σεζόν έδειξε σε όλους ότι έχει το Potential για να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής.

Την επόμενη χρονιά και έπειτα από 2 συνεχόμενες εγκαταλείψεις στα προηγούμενα Βραζιλιάνικα Grand Prix, το 1984 και το 1985, κατάφερε με χρόνο 1:25.501 να πάρει την Pole Position μέσα στο σπίτι του. Βέβαια στον αγώνα, έχασε την πρώτη θέση στον δεύτερο γύρο από τον συμπατριώτη του και τρεις φορές παγκόσμιο πρωταθλητή Nelson Piquet της Williams, με τον ίδιο να τερματίζει στην 2η θέση και να συμπληρώνει ένα Βραζιλιάνικο 1-2 μέσα στη Jacarepagua του Rio De Janeiro, όπου φιλοξενούσε το Grand Prix της Βραζιλίας στην Formula 1 από το 1981 μέχρι και το 1989. 

Το τέλος της σεζόν 1986, βρήκε τον Ayrton για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά στην τέταρτη θέση με 55 βαθμούς, πήρε δύο νίκες στην Jerez της Ισπανίας και στο Detroit της Αμερικής, 8 βάθρα και 8 Pole Position.

Το 1987, η Lotus ανακοίνωσε την συνεργασία της με την Honda ως τον νέο κατασκευαστή κινητήρων αντικαθιστώντας την Renault, με τον πρώτο αγώνα να μην πηγαίνει και τόσο καλά καθώς ο κινητήρας του Senna θα τον οδηγούσε σε ακόμα μια εγκατάλειψη στο Grand Prix της πατρίδας του λόγω προβλήματος, όμως στον επόμενο αγώνα στην πίστα της Imola θα επιδίωκε να δώσει την μοναδική Pole Position της χρονιάς για τον Βραζιλιάνο με 1:25.826, με την νίκη όμως να καταλήγει στον Nigel Mansell που προσπέρασε τον Ayrton στον πρώτο γύρο, αφήνοντας τον στο δεύτερο σκαλί του βάθρου στο Grand Prix του San Marino(όπως ήταν η ονομασία του αγώνα στην Imola). 

Για ακόμα μια σεζόν ο Ayrton Senna θα είχε 2 νίκες (και μάλιστα συνεχόμενες) στην κατοχή του με την πρώτη να είναι μια από τις πιο συμμαντικές της καριέρας του μιας που ήταν η πρώτη του στο Μονακό στις 31/5/1987 όπου άσχετα αν ο οδηγός της Lotus ξεκίνησε στην 2η θέση πίσω από τον Mansell, κατάφερε να πάρει την πρώτια κάνοντας προσπέραση στον Βρετανό στον 29ο γύρο με τον Nigel να εγκαταλείπει λίγο αργότερα λόγο προβλήματος στο Turbo. Για τη Ιστορία, η δεύτερη νίκη ήταν για δεύτερη συνεχόμενη φορά στο Detroit και πάλι με ανατροπή. 

Ο "Beco", μαζί με τις νίκες κατάφερε να προσθέσει στην συλλογή του άλλα έξι βάθρα και τερμάτισε με 57 βαθμούς στην τρίτη θέση, τέσσερις βαθμούς πίσω από τον Nigel Mansell, ο οποίος έχασε τον τίτλο από το συμπατριώτη του Senna, Nelson Piquet που μάζεψε 73 βαθμούς.

Η ΧΡΥΣΗ ΕΠΟΧΗ ΣΤΗΝ MCLAREN (1988-1993)

Ο Ayrton και η Honda, μέσω της συνεργασίας τους στην Lotus, ανέπτυξαν μια πόλυ δυνατή σχέση που τον οδήγησε πίσω από το τιμόνι της McLaren, μιας που η Ιαπωνική μάρκα τροφοδοτούσε με κινητήρες και την ομάδα του τέσσερεις φορές πρωταθλητή κόσμου Alain Prost. 

Η σεζόν το 1988, ήταν για την McLaren το κάτι άλλο καθώς κατάφερε να κερδίσει με την McLaren MP 4/4 τα 15 από τα 16 Grand Prix της χρονιάς, μετατρέποντας οι Prost και Senna την Formula 1 σε παράσταση για δύο με τον Γάλλο να έχει 7 νίκες και τον Βραζιλιάνο να έχει 8. Ο μόνος αγώνας που δεν κέρδισε η McLaren ήταν το Grand Prix της Monza, όπου μετά από την βλάβη στον κινητήρα του Prost στον γύρο υπ αριθμόν 34 και μετά την επαφή του Ayrton με τον Schessler, ο Gerhard Berger της Ferrari πήρε τη νίκη. 

Οι πιλότοι της McLaren με τις μάχες τους, έδωσαν θέαμα και ενδιαφέρον σε ένα πρωτάθλημα που κρίθηκε στην Ιαπωνία (πίστα κλειδί στην αντιπαλότητα Senna-Prost) στις 30 Οκτωβρίου με τον Senna να κάνει από την Pole Position ένα απαίσιο ξεκίνημα με αποτέλεσμα να χάσει έδαφος και να βρεθεί στην 14η θέση. Παρόλα αυτά, το πείσμα του Βραζιλιάνου μίλησε και μετά από 27 γύρους προσπέρασε τον Prost που είχε κολλήσει σε ένα τρενάκι τεσσάρων αυτοκινήτων προσπαθώντας να δώσει γύρο στους τρεις οδηγούς που βρισκόντουσαν μπροστά του.

O "Beco" βλέπει την πρώτος καρό σημαία στον 51ο γύρο και εκπληρώνει στην Σουζούκα το παιδικό του όνειρο να γίνει παγκόσμιος πρωταθλητής της Formula 1, το οποίο κατάφερε με 90 βαθμούς ενώ ο "Professeur" τερμάτισε από πίσω του με διαφορά τριών βαθμών (οι βαθμοί που μέτραγαν στην βαθμολογία τότε, ήταν από τους καλύτερους 11 αγώνες κάθε οδηγού).

1989 και ο Ayrton μπαίνει στη σεζόν ως παγκόσμιος πρωταθλητής και με ρεκόρ στις pole position με 13 σε μια χρόνια. Ο Senna ξεκίνησε την χρονιά με 5 συνεχόμενες pole (Βραζιλία, Σαν Μαρίνο, Μονακό, Μεξικό και Αμερική) και ένα σερί τριών νικών (Σαν Μαρίνο-Μεξικό), όμως οι επόμενοι τέσσερεις αγώνες σε Αμερική, Καναδά, Γαλλία και Βρετανία  θα ήταν εφιαλτικοί για τον Βραζιλιάνο καθώς δεν θα τερμάτιζε ούτε έναν είτε λόγω συγκρούσεων είτε λόγο βλάβης με τον Prost με τρεις νίκες να εκμεταλλεύεται αυτή την κατάσταση και σε 4 αγώνες να συλλέγει τρεις νίκες. 

Ο Senna επιδίωξε να πάρει άλλες τρεις νίκες στην σεζόν που τον οδήγησε σε μάχη όλα για όλα εναντίον του "Professeur" στην Ιαπωνία. Ο "Beco" προερχότανε από ένα μεγάλο Grand Slam στην Jerez με τον Prost να βγαίνει τρίτος σε εκείνον το αγώνα με τον Γάλλο να είχε προβάδισμα 16 βαθμών για τον αγώνα της Suzuka. 

Στο Ιαπωνικό Grand Prix, Ο Alain Prost περνάει τον teammate του στην έναρξη του αγώνα και για 39 γύρους είχε πολύ μεγάλο προβάδισμα, ο Senna όμως δεν είπε την τελευταία του λέξη και για 6 γύρους ήταν ακριβώς πίσω από τον Γάλλο μέχρι και τον 46ο με τον Βραζιλιάνο να συγκρούεται με τον "Professeur" στην τελευταία στροφή της πίστας, βγάζοντάς τον εκτός αγώνα με τον Βραζιλιάνο να ξαναμπαίνει αντικανονικά στον αγώνα να βλέπει πρώτος την καρό σημαία προσπερνώντας και τον Alessandro Nannini της Benetton, όμως ο Ayrton λόγω της σύγκρουσης με τον Prost θα αποκλείοταν με εντολή της FIA από τον αγώνα λόγω επικίνδυνης οδήγησης. Έτσι ο Nannini πήρε την νίκη στην Ιαπωνία και ο Alain Prost κατέκτησε με 76 πόντους, έναντι 60 του Βραζιλιάνου, το τρίτο καριέρας και τελευταίο του πρωτάθλημα με την McLaren μιας που την επόμενη χρονιά θα μετακόμιζε στην Ιταλία για λογαριασμό της Ferrari.

Ο Senna, άσχετα αν είχε τις περισσότερες νίκες, 6 στον αριθμό, από κάθε οδηγό στο Grid και σημείωσε για 2η συνεχόμενη χρονιά 13 pole position, έχασε το πρωτάθλημα από τον Γάλλο με διαφορά 16 πόντων καθώς ο Alain είχε περισσότερα βάθρα από τον "Beco" (11 Prost-7 Senna). 

Ο Ayrton, είχε στόχο το 1990 να επιστρέψει στην κορυφή του κόσμου κατώ από διαφορετικές συνθήκες αύτη την φορά μετά την αποχώρηση του Prost και την αντικατάστασή του από τον Αυστριακό Gerhard Berger. 

Διαφορετικές ομάδες πλέον, αλλά στο ίδιο έργο θεατές, καθώς για ακόμα μια χρονιά ο τίτλος θα ήταν πάλι Βραζιλιανογαλλική υπόθεση με Senna και Prost να ανταλλάσουν βάθρα και νίκες μεταξύ τους με αποτέλεσμα για τρίτη σενεχόμενη φορά το πρωτάθλημα να κριθεί στον τότε παραδοσιακά προ τελευταίο αγώνα της σεζόν, πάλι στην Suzuka, όπου το ημερολόγιο έγραφε 21/10/1990 όταν ο Alain θα ξεκίναγε δεύτερος πίσω μόνο από τον Ayrton, όπου θα τον πέρναγε για λίγα δευτερόλεπτα καθώς ο "Beco" θα προκάλεγε σύγκρουση στον Prost, χωρίς να τερματήσει κανένας από τους διεκδικητές του τίτλου με τον Senna, που είχε προβάδισμα με εννέα βαθμούς από τον "Professeur" πριν και μετά τον αγώνα, να επιστρέφει στην κορυφή του κόσμου για 2η φορά στη καριέρα του, με κορυφαία του στιγμή στη σεζόν να είναι το Grand Slam στην αγαπημένη του πίστα, το Μονακό στις 27 του Μάη.

Βλέποντας τον Senna να βγαίνει πρωταθλητής με 78 βαθμούς έναντι 71 του Prost, οι λάτρεις του μηχανοκίνητου αθλητισμού περίμεναν να δουν ακόμα ένα ανταγωνιστικό πρωτάθλημα και το 1991, χωρίς να ξέρουν ότι ο "Beco" θα κάνει περίπατο και με 96 βαθμούς, 7 νίκες (οι πρώτες 4 συνεχόμενες) και 8 pole θα έπαιρνε άνετα τον τρίτο και τελευταίο του τίτλο στην Formula 1, αφήνοντας δεύτερο τον Βρετανό της Williams Nigel Mansell με 72 βαθμούς. 

Το highlight της σεζόν για τον Ayrton ήταν χωρίς αμφιβολία ήταν η 24η Μαρτίου του 1991 όταν και έσπασε την κατάρα που τον ήθελε να μην μπορεί να νικήσει στην πατρίδα του καθώς κατάφερε να επιτέλους να τερματίσει πρώτος στην πίστα του Interlagos του Sao Paolo μπροστά στους συμπατριώτες του και την οικογένεια του όπου άσχετα στους τελευταίους γύρους το αμάξι του είχε βλάβη στην τρίτη και την πέμπτη ταχύτητα, δεν εμπόδισαν τον "Beco" να πανηγυρίσει, σηκώνοντας ψηλά την Βραζιλιάνικη σημαία, την πιο σημαντική νίκη της καριέρας του.

Το 1992 που ο Alain Prost, ο οποίος τερμάτισε πέμπτος την προηγούμενη σεζόν, έφυγε από τις πίστες για να ξεκουραστεί, ήταν η αρχή της κυριαρχίας της Williams στην δεκαετία των 90s με τον Nigel Mansell να κάνει μια από της καλύτερες σεζόν στην ιστορία μαζεύοντας 9 νίκες, 12 βάθρα σε 16 αγώνες και κάνοντας νέο ρεκόρ σε Pole Position με 14 με αποτέλεσμα να πάρει τα σκήπτρα από τον Ayrton με 108 βαθμούς.

Ο Senna στην τελευταία χρονιά της Honda στην Formula 1, πραγματοποίησε μια μέτρια σεζόν τερματίζοντας τέταρτος με 50 βαθμούς πίσω από τους Michael Schumacher της Benetton με 53 και Riccardo Patrese της Williams με 56 βαθμούς, πήρε τρεις νίκες σε Μονακό, Ουγγαρία και Monza και μια pole στον Καναδά.

Την Επόμενη και τελευταία χρονιά του στην McLaren, που εκείνη την χρονιά χρησιμοποίησε κινητήρα Ford, ο Βραζιλιάνος με ένα όχι και τόσο ανταγωνιστικό μονοθέσιο κατάφερε μέχρι και το Grand Prix του Μονακό να ανταγωνιστεί τον Alain Prost, που επέστρεψε για λογαργιασμό της Williams, για την μάχη του τίτλου μέχρι που ο Γάλλος πήρε 4 συνεχόμενες νίκες σε Καναδά, Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία για να αυξήσει την διαφορά από τον δεύτερο Senna με 27 βαθμούς.

Ο Ayrton με τις 5 τελευταίες νίκες του, 1 pole και 7 βάθρα, τερμάτισε με 73 πόντους στην δεύτερη θέση, πίσω από τον "Professeur" που πραγματοποίησε χρονιά καριέρας με 7 νίκες, 12 βάθρα και 13 pole κατακτώντας το πρωτάθλημα του 1993 με 99 βαθμούς στην τελευταία χρονιά της καριέρας του, αντικαθιστώντας τον Προηγούμενο πρωταθλητή Nigel Mansell με τον καλύτερο τρόπο και ο Βραζιλιάνος θα αποχαιρετούσε με μια ιδιαίτερη κίνηση τον πρώην teammate του στο τελευταίο Grand Prix του Γάλλου στην Αδελαΐδα της Αυστραλίας.

O "Beco", πήρε την τελευταία του νίκη και ο Alain το τελευταίο του βάθρο και κατά την διάρκεια της απονομής της δεύτερης θέσης στον Prost, ο Ayrton πήρε τον Γάλλο από το χέρι σηκώνοντας το ψηλά και τον ανέβασε στο πρώτο σκαλί.

Η ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ ΣΤΗΝ WILLIAMS ΚΑΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ (1994)

Μετά την απόσυρση του Alain Prost από την ενεργό δράση το 1994, η Williams ενεργοποίησε βόμβα και ένταξε τον Ayrton Senna στο ενεργητικό της με συμβόλαιο 20 εκ. δολαρίων. 

Το Ξεκίνημα στην νέα του ομάδα φαινόταν καλό μιας που στο πρώτο Grand Prix της χρονιάς και μάλιστα στην Βραζιλία, ο Senna πήρε με 1:15.962 την Pole Position σε βρεγμένη πίστα αποδεικνύοντας γιατί είναι ο bασιλιάς της βροχής. Την ημέρα του αγώνα όμως και ενώ είχε για 21 γύρους την πρώτη θέση πριν ο Schumacher προσπεράσει την ώρα που ο Βραζιλιάνος μπήκε για Pit-Stop, έχασε τον έλεγχο και γλίστρησε στην τελευταία στροφή κατά την διάρκεια του 55ου γύρου και εγκατέλειψε τον αγώνα.

Το ίδιο έργο και στο Grand Prix του Ειρηνικού στην Aida της Ιαπωνίας καθώς ο Ayrton πήρε με 1:10.218 δεύτερη συνεχόμενη Pole, αλλά στην πρώτη στροφή και ενώ ο 2ος Schumacher έκανε καλύτερη κίνηση, ο Mika Hakkinen της McLaren τρακάρει από πίσω τον Senna και τον έβγαλε εκτός και έτσι ο Ayrton είχε δύο εγκαταλείψεις σε ισάριθμους αγώνες με τον τρίτο αγώνα της χρονιάς να γίνεται στην Imola την καταραμένη Κυριακή του Πάσχα της 1ης του Μάη του 1994.

Το Grand Prix του Σαν Μαρίνο του 1994, είναι ο αγώνας που δεν θέλει να θυμάται κανένας καθώς το Μεγάλο Σάββατο 30 Απριλίου, μια μέρα μετά το ατύχημα και τον τραυματισμό του Rubens Barrichello στην στροφή Variante Bassa, σκοτώνεται μετά από τρακάρισμα στην στροφή Villeneuve ο Αυστριακός Roland Ratzenberger τρέχοντας με περίπου 315 χιλιόμετρα την ώρα. Σύμφωνα με την σύντροφο του Adriane, ο Ayrton ξέσπασε σε λυγμούς στο άκουσμα της είδησης και ζήτησε, έπειτα από τα συμβάντα στις κατατακτήριες, να μην γίνει ο αγώνας γιατί είχε ένα κακό προαίσθημα.

Παρόλα αυτά, ο αγώνας έγινε κανονικά με τον Senna για τρίτη φορά στην Pole Position, με τον Βραζιλιάνο να θέλει να πάρει την νίκη και να την αφιερώσει στον Ratzenberger σηκώνοντας στον ουρανό την Αυστριακή σημαία που είχε μέσα στο Αμάξι. Τα πράγματα όμως δεν θα πήγαιναν καλά για τον Ayrton καθώς στον 7ο γύρο τράκαρε στον τοίχο της στροφής Tamburello με 233 χιλιόμετρα την ώρα.

Ο Δρ. Watkins που έβγαλε τον Senna από το μονοθέσιο, με τον οδηγό της Williams να έχει χαμηλό κτύπο καρδιάς και απώλεια αίματος, ζήτησε άμεσα την μεταφορά του με ελικόπτερο στο νοσοκομείο Maggiore της Μπολόνια υπό την εποπτεία του αναισθησιολόγου εντατικής θεραπείας, Giovanni Gordini και στις 18:40 η επικεφαλής του τμήματος έκτακτης ανάγκης του νοσοκομείου, Maria Fiandri, ανακοίνωσε ότι ο Ayrton Senna έφυγε από την ζωή, με τον κόσμο του μηχανοκίνητου αθλητισμού να πενθεί μαζί με τους Βραζιλιάνους που έχασαν ένα δικό τους παιδί.

O "Beco" άφησε πίσω του σε ηλικία 34 χρόνων μια σπουδαία καριέρα με 3 παγκόσμια πρωταθλήματα, 41 νίκες, 65 Pole Position και αμέτρητες στιγμές από τους αγώνες του στην Formula 1. Αυτή την στιγμή τρέχει με τον Lauda, τον Ronnie Peterson και άλλα ονόματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού στις πίστες του Παραδείσου, χωρίς όμως να ξεχάσει κανείς τα κατορθώματα του και όσα πρόσφερε αυτός ο μεγάλος οδηγός.

SENNA SEMPRE (1960-1994)