Ο Ολυμπιακός εδωσε σπουδαία μάχη απέναντι στην Ρεάλ Μαδρίτης, την πίεσε, δεν κατάφερε όμως να την λυγίσει. Ο Γιώργος Νομικός γράφει για την απόδοση του Ολυμπιακού που την χαρακτηρίζει μεγάλο θάρρος και πίστη αλλα στερείται ποδοσφαιρικού ρεαλισμού.

Ο Ολυμπιακός μπορεί να μην πήρε βαθμό απέναντι στη Ρεάλ Μαδρίτης, όμως το βράδυ της 26ης Νοεμβρίου στο κατάμεστο «Γ. Καραϊσκάκης» άφησε πίσω του μια εμφάνιση γεμάτη τόλμη, πλάνο και καθαρή ποδοσφαιρική πρόθεση. Το τελικό 3-4 υπέρ των Ισπανών δεν αποτυπώνει απόλυτα την εικόνα ενός αγώνα στον οποίο οι Πειραιώτες κοίταξαν κατάματα μια παγκόσμια δύναμη, επέβαλαν ρυθμό για μεγάλα διαστήματα και έδειξαν ότι μπορούν να σταθούν ως ίσος προς ίσος απέναντι στη «Βασίλισσα».

Πίεση ψηλά, αποφασιστικότητα και το ιδανικό ξεκίνημα

Ο Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ παρέταξε τον Ολυμπιακό με σαφή στόχευση: επιθετική άμυνα, πίεση στην πρώτη μπάλα και χτύπημα στον χρόνο αντίδρασης της Ρεάλμε άμεσο ποδόσφαιρο. Το πλάνο λειτούργησε απόλυτα στα πρώτα λεπτά, με τους ερυθρόλευκους να αναγκάζουν τους Ισπανούς σε λάθη και να μην τους επιτρέπουν να τους απειλήσουν ιδιαίτερα.

Η επιμονή στην πίεση καρποφόρησε στο 9’. Μία άρτια εκτελεσμένη συνεργασία, αποτέλεσμα ταχύτητας σκέψης και άψογης τακτικής εφαρμογής, έφερε το 1-0. Οι Πειραιώτες πίεσαν ψηλά, έκλεψαν, συνδυάστηκαν με τον Ποντένσε, ο οποίος με μία έξυπνη κάθετη βρήκε τον Ελ Κααμπί, και ο Μαροκινός έδωσε με μια στον Τσικίνιο που εκτέλεσε υποδειγματικά. Ένα γκολ-σεμινάριο για τον τρόπο με τον οποίο ο Μεντιλίμπαρ ήθελε να «χτυπήσει» τη Ρεάλ.

Ματς υψηλής έντασης, Ολυμπιακός χωρίς φόβο

Η Ρεάλ απάντησε με την ποιότητα που τη χαρακτηρίζει, όμως ο Ολυμπιακός δεν υποχώρησε ποτέ. Με κοντινές αποστάσεις, σωστή κυκλοφορία και συνεχή πίεση στο πρώτο τρίτο των Ισπανών, οι Πειραιώτες ανάγκασαν τη Ρεάλ να παίξει υπό συνθήκες που σπάνια αντιμετωπίζει. Το κοινό στις εξέδρες, συντονισμένο με τον ρυθμό της ομάδας, δημιούργησε μια ατμόσφαιρα που έμοιαζε να «μεγαλώνει» κάθε κλέψιμο και κάθε επιτυχημένη πίεση.

Μετά το πρώτο εξαιρετικό 20λεπτο ήρθε το καταστροφικό διάστημα από το 22-36΄που η Ρεάλ εξέθεσε σε κάθε σημείο το πλάνο των «ερυθρόλευκων» και τις αδυναμίες τους.

Το τακτικό πλάνο του Αλόνσο που στοίχισε

Την ίδια στιγμή, η Ρεάλ Μαδρίτης δεν ήταν μια ομάδα που θα έμενε ανεπηρέαστη από την αρχική πίεση του Ολυμπιακού. Ο Τσάμπι Αλόνσο, με την καθαρή τακτική του σκέψη, βρήκε γρήγορα αντίβαρο στο πλάνο του Μεντιλίμπαρ. Η επιλογή να περάσει μεγάλο μέρος της ανάπτυξης από τους Τσουαμενί και Καμαβινγκά αποδείχθηκε καταλυτική. Οι δύο νεαροί χαφ, με εξαιρετική αίσθηση χώρου και ικανότητα να ξεπερνούν την πρώτη γραμμή πίεσης, έβρισκαν συνεχώς κενά μεταξύ των γραμμών. Από εκεί, η μπάλα έφτανε με ταχύτητα στους Εμπαπέ και Βινίσιους, που είχαν τοποθετηθεί ανοιχτά, έτοιμοι να εκμεταλλευτούν κάθε μέτρο ανισορροπίας.

Αυτή η διάταξη της Ρεάλ δημιούργησε πολλαπλά προβλήματα στην άμυνα του Ολυμπιακού. Ο Εμπαπέ και ο Βινίσιους, ουσιαστικά «ακρωβολισμένοι» στα άκρα, έπαιρναν μπάλες σε απομόνωση, αναγκάζοντας τα στόπερ και τα μπακ των Πειραιωτών να αμύνονται σε συνθήκες ένας εναντίον ενός – ένα σενάριο που πάντα ευνοεί την εξαιρετική ατομική ποιότητα των δύο σούπερ σταρ της Ρεάλ.

Το λάθος στην επιλογή των προσώπων και το κόστος στην άμυνα

Ο Μεντιλίμπαρ, παρά το γενναίο του πλάνο, φάνηκε να πέφτει σε μία τακτική παγίδα: η απόφασή του να χρησιμοποιήσει τον Ροντινέι αντί του πιο ισορροπημένου Κοστίνια στο δεξί άκρο της άμυνας. Ο Βραζιλιάνος, με τη γνωστή του ορμή προς τα μπροστά, άφηνε συχνά εκτεθειμένο το δεξί άκρο, με αποτέλεσμα ο Ρέτσος να αναγκάζεται συνεχώς να καλύπτει μεγάλες αποστάσεις — ένα έργο εξαιρετικά δύσκολο απέναντι σε παίκτες με την έκρηξη και την ταχύτητα των Εμπαπέ και Βινίσιους.

Οι αλληλοκαλύψεις χάθηκαν, οι αποστάσεις μεγάλωσαν και η Ρεάλ βρήκε «περάσματα» που αξιοποίησε με κυνικό ρυθμό. Το συγκεκριμένο τακτικό κενό αποδείχθηκε καθοριστικό σε αρκετές φάσεις που έγειραν το παιχνίδι υπέρ των Ισπανών.

Η απάντηση σε αυτήν την «πληγή» θα μπορούσε να είναι κάποιο τακτικό ντουμπλάρισμα που θα ανάγκαζε τους Μαδριλένους να φύγουν απο το «ένας εναντίον ενός» και να ψάξουν συνδυασμούς στον άξονα. Μπορεί η ποιοτική ανωτερότητα της Ρεάλ να έδινε το ίδιο αποτέλεσμα, όμως μια τέτοια επιλογή να ήταν πιο ορθολογική.

Τέλος, ο Βραζιλιάνος έχει συνεχόμενα παιχνίδια που δεν καταφέρνει να διατηρήσει την γραμμή στην άμυνα. Αδυνατεί να κρατήσει την ίδια ευθεία με τους συμπαίκτες του, με αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός να δέχεται μπαλιές στην πλάτη της άμυνας.

Θάρρος και πίστη εναντίον ρεαλισμού

Ο Ολυμπιακός του Μεντιλίμπαρ συνεχίζει να εμπνέει με το θάρρος του. Ο Βάσκος τεχνικός έχει εμφυσήσει στην ομάδα μια αγωνιστική νοοτροπία βασισμένη στην επιθετικότητα, στο πρέσινγκ και στην πίστη ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να σταθεί απέναντι σε οποιονδήποτε. Αυτή η φιλοσοφία έχει χαρίσει μέχρι σήμερα μεγάλες στιγμές και εντυπωσιακές εμφανίσεις.

Ωστόσο, απέναντι σε αντιπάλους της κλάσης της Ρεάλ, το ίδιο θάρρος πολλές φορές στοιχίζει — όχι γιατί το πλάνο είναι λανθασμένο, αλλά γιατί απαιτεί υψηλό επίπεδο ατομικής ποιότητας και απόλυτη τακτική πειθαρχία σε κάθε γραμμή. Δεν είναι εύκολο να παίζεις με τέτοιο ρίσκο απέναντι στις κορυφαίες ομάδες ειδικά αν δεν κάνεις την ανάλογη προσαρμοφή ώστε να αφαιρέσεις από τους αντιπάλους τα ατού τους.

Μια εμφάνιση που αφήνει παρακαταθήκη

Το αποτέλεσμα δεν ήταν αυτό που ήθελε ο Ολυμπιακός, όμως το αγωνιστικό μήνυμα ήταν ξεκάθαρο: η ομάδα προχωρά με ποδοσφαιρική ταυτότητα, θάρρος και ξεκάθαρο τακτικό προσανατολισμό. Η πίεση ψηλά, η διάθεση για δημιουργία και η επιθετική φιλοσοφία είναι στοιχεία που μπορούν να χτίσουν σταθερά βήματα προς τα εμπρός.

Από την άλλη, χρειάζεται και πραγματισμός. Οι κορυφαίες ομάδες θα εκθέτουν τις ξεκάθαρες αδυναμίες του τακτικού πλάνου της ομάδας του Πειραιά και επόμενως χρειάζεται τόσο ποιοτική αναβάθμιση, όσο και τακτική προασαρμογή στο αρχικό πλάνο. Μπορεί να μην άλλαξει η φιλοσοφία της ομάδας, όμως χρειάζονται προπονητικές «πινελιές» για να καμουφλάρονται οι αδυναμίες.

Εν ολίγοις, για να μπορέσει ο Ολυμπιακός να σταθεί μακροπρόθεσμα στο Champions League, χρειάζεται ποιοτική αναβάθμιση σε νευραλγικές θέσεις: στόπερ που μπορούν να σταθούν στο open play, αριστερό και δεξί μπακ (ειδικά αν ο Ροντινέι συνεχίσει αυτές τις εμφανίσεις) με ισορροπία στην άμυνα.