Οι Μπαλαδόφατσες και ο Λευτέρης Τσαχουρίδης μιλούν με τον Παγκόσμιο Πρωταθλητή σε 1000 και 150μ. διπλά πέδιλα και αθλητή του ΠΑΣ Γιάννινα, Θεόφιλο Λέκκα.

Ο ίδιος αναφέρεται στην ενασχόληση του με την τεχνική κολύμβηση, τις διακρίσεις του, τους στόχους αλλά και τα διάφορα προβλήματα, με τα οποία έχει έρθει αντιμέτωπος στο δρόμο του για την επιτυχία.

Πώς ξεκίνησε η ενασχόληση σου με την τεχνική κολύμβηση, τι σε κέρδισε σε αυτό το άθλημα;

«Καταρχάς εγώ ξεκίνησα από κλασική κολύμβηση και μετά είχα μια συζήτηση με τον προπονητή μου τυχαία για αυτό το στυλ κολύμβησης, είπα να το δοκιμάσω, το δοκίμασα, είδα ότι μου άρεσε και αργότερα θα ερχόταν κάποιες μικρές επιτυχίες, που μετά έγιναν και μεγαλύτερες».

Η τεχνική κολύμβηση δεν ήταν η πρώτη σου επιλογή, θα μπορούσες να φανταστείς σε κάποιο άλλο άθλημα τον εαυτό σου;

«Δεν το έχω σκεφτεί, παρόλα αυτά ίσως επέλεγα κάποια πολεμική τέχνη».

Τι περιλαμβάνει μια τυπική μέρα στην προπόνηση για ένα αθλητή της τεχνικής κολύμβησης;

«Οι ώρες προπόνησης είναι πολλές, λόγω και του υψηλού επιπέδου του ανταγωνισμού και των αγώνων. Η προπόνηση ξεκινάει στις 14:30 μετά το σχολείο και τελειώνει γύρω στις 16:30 η προπόνηση του υγρού στίβου. Ακολούθως αμέσως μετά, έχω το γυμναστήριο, που διαρκεί περίπου μιάμιση ώρα, επομένως τελειώνω γύρω στις 17:30-18:00».

Οι πολλές ώρες προπόνησης σε δυσκολεύουν στο να συμβαδίσεις ανάμεσα σε σχολείο και προπόνηση;

«Η αλήθεια είναι πως ναι, διότι πρέπει να δίνεις το 100% και στα δύο, να διαβάζεις σωστά άμα θες να να ακολουθήσεις κάτι σοβαρό, να δίνεις το 100% και στην κολύμβηση, γιατί έχω κάποιους στόχους όσο ανεβαίνω. Η αλήθεια είναι ότι κάποιες φορές ίσως να μην τα πηγαίνω τόσο καλά στα μαθήματα, αλλά προσπαθώ και δίνω τον καλύτερο μου εαυτό».

Η θέσπιση στόχων είναι ιδιαίτερα σημαντική. Εσένα ποια είναι η κινητήριος δύναμη σου, έχεις κάποιο πρότυπο;

«Πρότυπο μου θα έλεγα ότι ήταν αρκετά παλιά, όταν ασχολιόμουν ακόμα με την κλασική κολύμβηση ο Μάικλ Φέλπς. Τώρα πλέον θα έλεγα, ότι πρότυπο δεν έχω».

Το να πετύχεις τους στόχους σου δεν είναι πάντοτε εύκολο. Είσαι ένας αθλητής της επαρχίας, προπονείσαι με τον ΠΑΣ Γιάννινα και η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές έχουμε δει κολυμβητήρια στην επαρχία να αντιμετωπίζουν διάφορα προβλήματα. Πέρα από το πρόβλημα του χρόνου το θέμα των εγκαταστάσεων είναι ένα πρόβλημα στα Γιάννενα, όπου και κάνεις τις προπονήσεις σου;

«Ναι η αλήθεια είναι, ότι όντας ένα παιδί της επαρχίας υπάρχουν άπειρες δυσκολίες. Οι καταστάσεις δεν θα έλεγα, ότι είναι και οι καλύτερες, για παράδειγμα στο γυμναστήριο υπάρχουν μηχανήματα μετρημένα στα δάχτυλα, τα οποία αρχίζουν και χαλάνε λόγω άθλιας ή και καθόλου συντήρησης. Η πισίνα προς το παρόν δεν αντιμετωπίζει κάποιο πρόβλημα, εφόσον μπορώ και κολυμπάω κάθε μέρα δεν έχω παράπονο. Η αλήθεια είναι ότι γενικά, όταν ένα παιδί βρίσκεται στην επαρχία και θέλει να ασχοληθεί με ένα τέτοιο επίπεδο πρωταθλητισμού το σίγουρο είναι ότι θα έχει πολλά εμπόδια, τώρα αν  θα είναι μεγαλύτερα ή μικρότερα δεν εξαρτάται από τον ίδιο».

Έχει περάσει από το μυαλό σου μεγαλώνοντας να μετακομίσεις σε κάποια μεγαλούπολη προκειμένου να συνεχίσεις τις προπονήσεις σου χωρίς προβλήματα;

«Αυτό φυσικά και το έχω σκεφτεί, απλώς αυτή την στιγμή δεν γινόταν. Αυτό θα γίνει όταν έρθει η στιγμή να σπουδάσω. Μόλις τελειώσω τώρα την Γ΄ Λυκείου  θα μετακομίσω στην Θεσσαλονίκη και θέλω να πιστεύω, ότι εκεί θα είναι λίγο καλύτερα τα πράγματα».

Βέβαια η αλήθεια είναι ότι και στην Θεσσαλονίκη υπάρχουν διάφορα προβλήματα με τα κολυμβητήρια μετά το κλείσιμο του Εθνικού Κολυμβητηρίου…

«Δεν μπορώ να γνωρίζω για την κατάσταση των κολυμβητηρίων στη Θεσσαλονίκη. Εύχομαι να είναι όλα στην καλύτερη κατάσταση όταν πάω, για να μπορώ να συνεχίσω μια ομαλή πορεία».

Ένα έξτρα πρόβλημα είναι αυτό με τους χορηγούς, οι οποίοι είναι απαραίτητοι πολλές φορές για να πληρώνετε τα έξοδα μετακίνησης στους αγώνες. Εσύ έχεις χορηγούς;

«Δυστυχώς δεν έχω χορηγούς αυτή την στιγμή. Ψάχνω και είμαι στην αναζήτηση, διότι έχω αναφερθεί σε πολύ μεγάλες εταιρείες, τώρα ονόματα δεν θα πω, αλλά έχω αναφερθεί σε εταιρίες που υπάρχουν στην καθημερινότητα μας με τα προϊόντα τους και γενικά. Δεν είδα κάποια ανταπόκριση δυστυχώς. Εύχομαι κάποια στιγμή να καταλάβουν τι ανάγκη υπάρχει και να το δουν κάπως αλλιώς, αλλά οι μεγαλύτεροι χορηγοί μου μέχρι στιγμής είναι οι γονείς μου». 

Επομένως γίνεται αντιληπτό ότι οι γονείς έχουν παίξει πολύ σημαντικό ρόλο στο να φτάσεις εδώ που βρίσκεσαι σήμερα…

«Ακριβώς θα μπορούσα να πω τον μεγαλύτερο αλλά και τον σημαντικότερο ρόλο στην ζωή μου».

Παρά τις δυσκολίες που έχεις συναντήσει, έχεις καταφέρει να φτάσεις στην μέγιστη διάκριση, έχεις στεφθεί Παγκόσμιος Πρωταθλητής. Που φαντάζεσαι τον εαυτό σου να φτάνει τα επόμενα χρόνια;

«Δεν θα πω για αγώνες Παγκόσμια, Ολυμπιακούς Αγώνες, γιατί δεν είναι και Ολυμπιακό άθλημα. Σκοπός είναι να χτίσω την δική μου ιστορία, να ανεβάσω το όνομα μου όσο πιο ψηλά μπορώ και να με θυμούνται όλοι με αυτό το άθλημα κολλημένο στην καθημερινότητα μου. Τον εαυτό μου πιστεύω και θέλω να τον φαντάζομαι στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου συνεχώς».

Έχεις ήδη καταφέρει να ανέβεις στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου. Ποια είναι τα συναισθήματα σου όταν ακούς τον Εθνικό ύμνο;

«Η αλήθεια είναι, ότι έχω καταφέρει πολλές φορές να ανέβω στο πιο ψηλό σκαλί του βάθρου και αυτό ήταν στιγμές που έπρεπε να περάσουν μερικές ώρες για να το συνειδητοποιήσω. Είναι από τα πιο συγκινητικά και ευχάριστα πράγματα που έχουν συμβεί στην ζωή μου. Το να έχω συνέχεια στις καλές εμφανίσεις στις μεγάλες διοργανώσεις και να ανεβάσω την ελληνική σημαία στο ψηλότερο σκαλί του βάθρου είναι ένας από τους στόχους μου, και να ακούμε όσοι με παρακολουθούν τον Εθνικό μας ύμνο».

Έχει χρειαστεί να κάνεις θυσίες προκειμένου να συνεχίσεις τις προπονήσεις και να παρουσιάζεσαι στο μέγιστο δυνατό επίπεδο;

«Αυτό είναι το σίγουρο όταν ένας αθλητής αποφασίζει να ασχοληθεί με ένα τέτοιου είδους άθλημα όπως η κολύμβηση,πόσο μάλιστα όταν θέλει να γίνει πρωταθλητής θα χρειαστεί να στερηθεί πράγματα, να κάνει πίσω σε πράγματα όπως οι έξοδοι που είναι το πιο σημαντικό για ένα παιδί στην ηλικία μου. Δεν θα έλεγα ότι έχω στερηθεί, διότι πήρα με κάποιον άλλο τρόπο αυτή την ευχαρίστηση». 

Οι κόποι σου όμως ανταμείβονται, με τελευταία απόδειξη το Παγκόσμιο που έγινε στην Αίγυπτο. Πως κρίνεις τις εμφανίσεις σου στην πρώτη μεγάλη διοργάνωση μετά την καλοκαιρινή ανάπαυλα;

«Ναι το καλοκαίρι έκανα μια διακοπή, διότι όταν υπάρχει ένας στόχος μελλοντικός πόσο μάλλον ένα Παγκόσμιο Πρωτάθλημα χρειάζεσαι την άμεση και ποιοτική ξεκούραση πριν τον αγώνα, για να έρθει το καλύτερο αποτέλεσμα, όπως και έγινε».

Πράγματι ήρθε το καλύτερο και φάνηκε και αργότερα από την υποδοχή που σου επιφύλασσαν συγγενής και φίλοι επιστρέφοντας στα Γιάννενα. Ποια ήταν τα συναισθήματα σου βλέποντας αυτή την ατμόσφαιρα;

«Αυτή την υποδοχή η αλήθεια είναι ότι δεν την περίμενα, με συγκίνησε πάρα πολύ. Δεν μου έχουν ξανακάνει τέτοια υποδοχή, αυτή την φορά όμως είχαν άλλα σχέδια οι συγγενής μου, οι φίλοι μου και γενικά όλα τα μικρότερα παιδάκια που με περίμεναν εκεί. Ήταν πολύ μεγάλη μου χαρά που κατάφερα να τους κάνω περήφανους, για να φτάσουν εκείνη την στιγμή που θα ερχόμουν στο αεροδρόμιο να μου κάνουν αυτή την υποδοχή. Τους ευχαριστώ πολύ, γιατί είναι άτομα που ήταν δίπλα μου σε όλη την πορεία, με στήριξαν στις εύκολες και τις δύσκολες στιγμές και με ενθάρρυναν για να συνεχίσω αυτό που κάνω και να είμαι αυτός που είμαι».

Σου δίνει ένα επιπλέον κίνητρο το γεγονός ότι παρά το νεαρό της ηλικίας σου έχεις πετύχει σπουδαίες διακρίσεις, γεγονός που σε κάνει πρότυπο για μικρότερα παιδιά που ασχολούνται με το άθλημα;

«Φυσικά και μου δίνει κίνητρο να συνεχίσω να κάνω αυτό που κάνω, ειδικά όταν βλέπεις μικρά παιδιά να σε περιμένουν στο αεροδρόμιο έπειτα από μια δύσκολη αποστολή με το χαμόγελο στα χείλη τους, να χτυπάνε τύμπανα, να φωνάζουν το όνομα σου, να ζητάνε φωτογραφίες. Εύχομαι αν και είμαι σε νεαρή ηλικία να γίνω πρότυπο σε όσο το δυνατόν περισσότερα παιδάκια, ακόμα και σε μεγαλύτερους. Αυτό, διότι όπως είπα προσπαθώ να γράφω την δική μου ιστορία με τον δικό μου τρόπο».

Παρόλα αυτά πολλές φορές ακόμα και ένας αθλητής ενός ερασιτεχνικού αθλήματος όπως η κολύμβηση φέρει μια μεγάλη διάκριση τις περισσότερες φορές δεν λαμβάνει την απαραίτητη προβολή από τα μέσα. Τι συναισθήματα σου δημιουργεί αυτό;

«Η αλήθεια είναι ότι η κολύμβηση και πιο συγκεκριμένα η τεχνική κολύμβηση, γιατί με αυτό ασχολούμαι όχι απλά δεν έχει μια συγκεκριμένη προβολή, αλλά αντιθέτως δεν έχει σχεδόν καθόλου προβολή. Αυτό με στενοχωρεί αφάνταστα, διότι με αυτό το άθλημα ασχολούμαι, με αυτό το άθλημα προσπαθώ να χτίσω ένα μέλλον. Η ανύπαρκτη προβολή είναι ένας ακόμη λόγος που δυσκολευόμαστε να βρούμε χορηγούς εμείς που ασχολούμαστε με την τεχνική κολύμβηση, αλλά θέλω να πιστεύω ότι τα επόμενα χρόνια αυτό θα αλλάξει, γιατί για μερικά παιδιά μπορεί να είναι και ένας λόγος για να τα παρατήσουν».

Εσύ δεδομένων και όλων των δυσκολιών που ανέφερες σκέφτηκες ποτέ να παρατήσεις ή δεν θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου μακριά από την πισίνα;

«Η αλήθεια είναι ότι πέρα από όλες αυτές τις δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει και από αυτές που πιθανόν θα αντιμετωπίσω στο μέλλον δεν έχω σκεφτεί ποτέ να τα παρατήσω διότι είχα ανθρώπους, οι οποίοι ήταν δίπλα μου, με στήριζαν και μου έδειχναν την καλή πλευρά και όχι την κακή, ώστε να συνεχίσω αυτό που κάνω. Πίστεψαν σε εμένα και τους ευχαριστώ πάρα πολύ». 

Ένα από τα μεγαλύτερα όνειρα των αθλητών που ασχολούνται με ερασιτεχνικά αθλήματα είναι η συμμετοχή στους Ολυμπιακούς αγώνες. Η τεχνική κολύμβηση, παρόλα αυτά δεν συμπεριλαμβάνεται στα λεγόμενα ολυμπιακά αγωνίσματα. Πόσο σε στενοχωρεί το γεγονός ότι ανεξάρτητα του πόσο καλός είσαι αυτό το όνειρο θα μείνει ανεκπλήρωτο;

«Η αλήθεια είναι ότι όντως δεν είναι ολυμπιακό άθλημα και αυτό με στενοχωρεί. Βέβαια δεν το βάζω κάτω, γιατί έστω και το Παγκόσμιο δεν είναι λίγο. Εύχομαι τα επόμενα χρόνια και όσο ασχολούμαι με αυτό το άθλημα να γίνει Ολυμπιακό άθλημα, γιατί πιστεύω ότι μπορώ να φτάσω πολύ ψηλά».

Οι διακρίσεις όμως που έχει φέρει η τεχνική κολύμβηση τα τελευταία χρόνια είναι ήδη πολλές. Από την εικόνα που έχεις ως αθλητής που ζει και προπονείται στα Γιάννενα οι διακρίσεις αυτές έχουν φέρει περισσότερα παιδιά στο κολυμβητήριο για να γνωρίσουν το άθλημα;

«Φυσικά και έχει αρχίσει να γίνει περισσότερος ο πληθυσμός από τα παιδάκια, ακόμα και με μεγαλύτερους που αρχίζουν να ασχολούνται με την τεχνική κολύμβηση. Απλώς όπως είπα και πριν πιστεύω ότι το άθλημα δεν έχει την ανάλογη προβολή, άμα είχε την ανάλογη προβολή πιστεύω τα ποσά των ατόμων θα ήταν μεγαλύτερα, το άθλημα θα γίνονταν πιο γνωστό και ίσως στο μέλλον να το έβαζαν και στους Ολυμπιακούς». 

Κλείνοντας εσύ με την σειρά σου τι μήνυμα θα ήθελες να στείλεις σε ένα νέο παιδί που ασχολείται με το άθλημα;

«Η συμβουλή στα παιδάκια που είτε θέλουν να συνεχίσουν, είτε θέλουν να ξεκινήσουν το άθλημα της τεχνικής κολύμβησης είναι πάντα να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Να μην τα παρατάνε, παρά τις δυσκολίες που πιθανόν να βρουν, γιατί δυσκολίες στην ζωή υπάρχουν πάντα. Το θέμα είναι να τις ξεπερνάμε γιατί έτσι εξελίσσονται και μπορεί μελλοντικά να φτάσουν αρκετά ψηλά».