«Έφυγε» στην ηλικία των 86 ετών ο Ιταλός οδηγός αγώνων, ιδρυτής της ομώνυμης ομάδας Formula 1 και γενικώς αγαπητή φυσιογνωμία στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού…
Εδώ και λίγες ώρες δεν βρίσκεται μαζί μας μια ιδιαίτερα δημοφιλής φιγούρα στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και «κάλτ» για τον χώρο της Formula 1. Ο Vincenzo «Enzo» Osella έφυγε το βράδυ του Σαββάτου 27 Σεπτεμβρίου, αφήνοντας πίσω του πολλές αναμνήσεις και μια κληρονομιά στον χώρο του μηχανοκίνητου αθλητισμού και που στο ευρύ κοινό έγινε γνωστός μέσα από την ομώνυμη ομάδα που ίδρυσε, την Osella, η οποία συμμετείχε στην Formula 1 από το 1980 έως και το 1990.
Ο Enzo γεννήθηκε το 1939 στο Volpiano της Βόρειας Ιταλίας. Η επαφή του με τα αυτοκίνητα άρχισε να γίνεται τακτική, όταν μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ο πατέρας του, ανέλαβε ένα συνεργείο στο κέντρο του Τορίνο, όπου ο Enzo βοηθούσε τον πατέρα του δουλεύοντας στα αυτοκίνητα των πελατών. Μάλιστα μέσα από αυτό το συνεργείο ήρθε και η πρώτη εμπειρία του μικρού Enzo σε αγώνες καθώς, ένας από τους τακτικούς πελάτες του πατέρα του, ήταν ένας ερασιτέχνης οδηγός ράλι, ο οποίος τον έπεισε να πάει μαζί του ως συνοδηγός και έκτοτε αυτή ήταν η σπίθα που ξεκίνησε το ταξίδι του στον χώρο.
Από το 1957 συμμετείχε ενεργά και σταθερά σε αγώνες όπως το Ράλι Sestriere, ως συνοδηγός, προτού… αλλάξει μεριά και πάρει το τιμόνι, αρχικά δανειζόμενος ένα Fiat 600 της αδερφής του και ύστερα αγοράζοντας μια Lotus 11, την οποία τροποποίησε κατά την προτίμησή του, με κινητήρα της Osca και διαφορικό της Alfa Romeo, παίρνοντας μέρος με αυτό το αυτοκίνητο σε αρκετές Ιταλικές αναβάσεις, έχοντας μάλιστα κατά την διάρκεια της αγωνιστικής του καριέρας τρέξει και σε Ελληνικό έδαφος, όταν το 1961 έτρεξε στο σιρκουί πόλης της Ρόδου, στο τιμόνι μιας Osca 1500
Το 1963 ο θρυλικός Carlo Abarth προσκάλεσε τον Osella για την θέση του δοκιμαστή των αγωνιστικών αυτοκινήτων του, αντικαθιστώντας τον Mario Poltronieri. Χάρη σε αυτή την μοναδική ευκαιρία, απέκτησε εμπειρία και αρκετές γνώσεις σχετικά με την κατασκευή και τη ρύθμιση πλαισίου και κινητήρων. Στα τέλη του επόμενου έτους, ξεκίνησε τη δική του επιχείρηση, αναλαμβάνοντας την αντιπροσωπεία της Abarth στο Τορίνο. Το 1971 ο Carlo Abarth, όντας τότε 66 ετών, πούλησε τα δικαιώματα του ονόματος και τις εγκαταστάσεις παραγωγής στη Fiat, προτού αποσυρθεί για το υπόλοιπο της ζωής του στην γενέτειρά του, την Βιέννη.
Ο Osella αγόρασε από αυτόν ολόκληρο το τμήμα αγώνων και άρχισε να το λειτουργεί με το όνομα Osella Corse. Μετά από μερικά χρόνια αγώνων κυρίως σε αναβάσεις, στο πρωτάθλημα Can Am της άλλης πλευράς του Ατλαντικού, στη Formula 3 και στη Formula 2, το 1980 ο Osella έκανε αυτό που ήταν φυσιολογική εξέλιξη και όντας ακόμη ένας «garagista», τόλμησε, χάρη και στην υποστήριξη από την Denim και την κρατική καπνοβιομηχανία MS να κάνει το μεγάλο βήμα της Formula 1, έχοντας αποκτήσει ήδη σπουδαία φήμη, καθώς η Osella Corse έγινε συνώνυμο με ελαφριά, ευρηματικά και ανταγωνιστικά αυτοκίνητα σε αγώνες αναβάσεων και πρωτοτύπων, έχοντας κερδίσει μάλιστα το Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα δίλιτρων Sportscars το 1972 και τον περίφημο αγώνα Targa Florio το 1976!
Με περιορισμένους πόρους αλλά και πολύ σαφείς ιδέες, η Osella άντεξε για μια ολόκληρη δεκαετία, αγωνιζόμενη ως γενναίο αουτσάιντερ απέναντι σε γίγαντες όπως η Ferrari, η McLaren, η Renault, η Brabham και η Williams. Η Osella Squadra Corse, έλαβε μέρος σε συνολικά 132 Grand Prix, από το 1980 έως και το 1990, κατακτώντας όμως μόλις δύο φορές βαθμούς, σε μια εποχή όπου μόλις οι πρώτοι έξι βαθμολογούνταν. Αυτές ήταν χάρη στον Jean-Pierre Jarier και την 4η θέση του στο Γκραν Πρι του Σαν Μαρίνο το 1982 και την 5η θέση του Piercarlo Ghinzani στο Γκραν Πρι του Ντάλας το 1984.
Μάλιστα όταν η ομάδα ήταν ακόμη στα πρώτα της χρόνια, ο Enzo Osella είχε και την ατυχία να δει έναν οδηγό του να σκοτώνεται στο τιμόνι ενός μονοθεσίου του, όταν στο Καναδικό Γκραν Πρι του 1982, ο νεαρός Riccardo Paletti πέθανε έχοντας χτυπήσει στην εκκίνηση την ακινητοποιημένη Ferrariτου Didier Pironi με 180χλμ. Ο Pironi και ο γιατρός της F1, Sid Watkins, τότε έτρεξαν στο μονοθέσιο του τραυματισμένου Paletti για να του προσφέρουν τις πρώτες βοήθειες και να τον απεγκλωβίσουν, αλλά την ώρα εκείνη τραγικάη Osella του τυλίχθηκε στις φλόγες.
Το 1990 ο Osella αποσύρθηκε από την Formula 1, πουλώντας τον εξοπλισμό της ομάδας Formula 1 στον Gabriele Rumi, ιδρυτή της πασίγνωστης εταιρείας ζαντών αλουμινίου, Fondmetal. Έπειτα, ο Enzo μετέφερε την ομάδα του στο Verolengo, στην ευρύτερη περιοχή του Τορίνο, κοντά στα πάτρια εδάφη του, για να επικεντρωθεί ξανά στους αγώνες σπορ αυτοκινήτων και στις αναβάσεις.
Η αγωνιστική ιστορία της Osella είναι επίσης ένα μάθημα ζωής για όσους έχουν φορέσει αυτά τα χρώματα: από τον Eddie Cheever έως τον Piercarlo Ghinzani, από τον προαναφερθέντα Jarier έως τον Alex Caffi. Μεταξύ σκληρών αγώνων, οδυνηρών εγκαταλείψεων και λίγων ημερών δόξας, η μικρή ομάδα του Πιεμόντε παρέμεινε σταθερή για μια δεκαετία, εκεί όπου πολλοί είχαν παραιτηθεί, προτού επιστρέψει στις ρίζες της, όπου οι δημιουργίες της συνέχισαν να κερδίζουν σε διάφορους αγώνες και πρωταθλήματα εντός Ιταλίας.
Αξιοσημείωτοι οδηγοί και όχι μόνο που συνεργάστηκαν με τον Enzo ήταν οι: Antonio Tomaini (μηχανικός-σχεδιαστής), Lella Lombardi (στο παγκόσμιο πρωτάθλημα Sportscars και σε αγώνες αντοχής), Elio De Angelis (στο πρωτάθλημα BMW M1 Procar), Eddie Cheever (σε F2 & F1), Tony Southgate (μηχανικός-σχεδιαστής), Arturo Merzario (F2), Jo Gartner (F2 & F1), Piercarlo Ghinzani (F1), Jean-Pierre Jarier (F1), Gabriele Tarquini (F1), Nicola Larini (F1), Alex Caffi (F1), Olivier Grouillard (F1) και Christian Danner (F1)
Ας αναπαυθεί εν ειρήνη ο αγαπητός Vincenzo και ας μείνει αιώνια η μνήμη του…