O πρόεδρος της FIBA Europe, Χόρχε Γκαρμπαχόσα, παραχώρησε δηλώσεις στις οποίες αναφέρθηκε στην επέκταση των ΗΠΑ στο Ευρωπαϊκό μπάσκετ καθώς και στο προσεχές Ευρωμπάσκετ
Λίγο πριν από την έναρξη του φετινού EuroBasket 2025, ο πρόεδρος της FIBA Europe και αντιπρόεδρος της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας, Χόρχε Γκαρμπαχόσα, παραχώρησε δηλώσεις στις οποίες αναφέρθηκε σε διάφορα φλέγοντα ζητήματα.
Συγκεκριμένα, ο Ισπανός παράγοντας μίλησε για την προσεχή διοργάνωση, τους αστέρες που θα συμμετέχουν σε αυτή καθώς και για την εθνική ομάδα της χώρας του.
Παράλληλα, δεν δίστασε να αναφερθεί στην επέκταση του ΝΒΑ και του Αμερικανικού μπάσκετ στην Γηραιά ήπειρο.
Αναλυτικά τα όσα υποστήριξε:
Για το γεγονός ότι πέρασαν τρία χρόνια από το προηγούμενο Ευρωμπάσκετ που κατακτήθηκε από την Ισπανία. «Είναι μία από τις πιο όμορφες αναμνήσεις που έχω. Ήμασταν τυχεροί που κερδίσαμε πολλούς τίτλους με τις ανδρικές και γυναικείες ομάδες, τόσο στις κατηγορίες των μεγαλύτερων όσο και των νεότερων κατηγοριών. Αλλά αυτός, επειδή ήταν απροσδόκητος, ήταν ίσως ο πιο σημαντικός. Και νομίζω ότι τότε άρχισα να σκέφτομαι σοβαρά να θέσω υποψηφιότητα για τις εκλογές στην Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία. Αλλά το συναίσθημα της ευτυχίας όταν βλέπεις τον Ρούντι (Φερνάντεθ) να σηκώνει το τρόπαιο, την ομάδα, τον Σέρχιο και όλα όσα είχε υποφέρει. Υπάρχουν τόσα πολλά όμορφα, πραγματικά»
Για το πως νιώθει εκπροσωπώντας το μπάσκετ από τη θέση του προέδρου της FIBA Europe: «Το να είσαι πρόεδρος της FIBA Europe και αντιπρόεδρος της παγκόσμιας ομοσπονδίας είναι πηγή υπερηφάνειας και τιμής. Αν μου επιτρέψετε να το θέσω με ρομαντικό τρόπο, για ένα παιδί από το Τορρεχόν (τόπος καταγωγής) που δεν είχε αγγίξει μπάλα μέχρι σχεδόν τα 14 του, είναι προνόμιο να με βλέπω εκεί. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα είχα μια νέα καριέρα μετά το μπάσκετ… Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι πώς να υπηρετήσεις 50 ομοσπονδίες, καθεμία από τις οποίες είναι διαφορετική. Κάποιες είναι πολύ ισχυρές οικονομικά, άλλες αναπτύσσονται και άλλες είναι μικροσκοπικές, αλλά αξίζουν όλο τον σεβασμό και όλη τη βοήθεια επειδή είναι μικρές χώρες».
Για το τι σημαίνει για την FIBA να έρχονται οι Ντόντσιτς, Γιόκιτς, Αντετοκούνμπο, Σρέντερ, Αλντάμα, Ρισασέ στο Ευρωμπάσκετ: «Για εμάς, το Ευρωμπάσκετ είναι η ζωή μας, τέσσερα χρόνια σε δύο εβδομάδες. Πιστεύω ειλικρινά ότι ήταν καλή ιδέα να αφαιρεθεί ένα από τα Ευρωμπάσκετ από τον Ολυμπιακό κύκλο. Υπήρξαν επικρίσεις, αλλά δεν μπορείς να απαιτείς ο Γιόκιτς να είναι διαθέσιμος στην εθνική ομάδα κάθε χρόνο. Νομίζω ότι το διεθνές ημερολόγιο της FIBA μας επιτρέπει να διατηρήσουμε την αφοσίωση των παικτών. Οι ομοσπονδίες εργάζονται και το διεθνές καλεντάρι βοηθάει. Είναι αξιοθαύμαστο να βλέπεις την αφοσίωση του Ντόντσιτς στην ομάδα του. Όλοι θέλουν να είναι εκεί, και αυτή τη στιγμή, υπάρχουν έντεκα ή δώδεκα ομάδες που πιστεύουν ότι έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν το χρυσό, και αυτό κάνει το πρωτάθλημα συναρπαστικό».
Για την αποχώρηση του Σέρτζιο Σκαριόλο από την Εθνική Ισπανίας: «Χάνουμε ένα είδωλο του μπάσκετ. Προφανώς, είναι εξαιρετικά σημαντικό το γεγονός ότι κέρδισε τέσσερα χρυσά μετάλλια σε Ευρωμπάσκετ, ένα Παγκόσμιο Κύπελλο και δύο Ολυμπιακά μετάλλια. Αλλά το κύρος του Σκαριόλο ξεπερνά τα μετάλλια. Θυμάμαι πάντα εκείνο το τηλεφώνημα το 2016, όταν του είπα ότι έπρεπε να έρθει στη Μαδρίτη, ότι έπρεπε να μιλήσω μαζί του, να προετοιμάσω το πρόγραμμα με τους νεότερους παίκτες. Δεν θα το ξεχάσω ποτέ».
Για το δημοσίευμα του «The Athletic» τον Αύγουστο ότι το NBA συναντήθηκε με τη Ρεάλ και αν παρακολουθεί η FIBA Europe αυτές τις συναντήσεις: «Όχι. Η FIBA Europe δεν το έχει βιώσει, και αυτό που ξέρω είναι ότι το NBA μιλάει με μεγάλους ευρωπαϊκούς συλλόγους, και η Ρεάλ Μαδρίτης είναι μία από αυτές».
Για την αποχώρηση ταλαντούχων αθλητών για τα κολέγια και το πως μπορεί να το αντιμετωπίσει αυτό η FIBA: «Το να είσαι μέλος μιας διεθνούς ομοσπονδίας σου επιτρέπει να δεις την πραγματικότητα κάθε χώρας. Αυτή είναι ένα πρόβλημα για την Ιταλία, την Ισπανία, τη Γαλλία και την Ελλάδα. Υπάρχουν όμως και άλλες ομοσπονδίες στην Ευρώπη, για να μην αναφέρουμε άλλες ηπείρους με λιγότερους πόρους, που το βλέπουν ως ευκαιρία. Επειδή υπάρχουν ομοσπονδίες που δεν έχουν τα καλύτερα εργαλεία και οι παίκτες φεύγουν από εκεί επειδή πρόκειται να εξελιχθούν στις καλύτερες συνθήκες. Αυτό, ως πρώτο σημείο. Αν είσαι 18 ετών και σου προσφέρουν ένα τεράστιο χρηματικό ποσό σε ένα αμερικανικό Πανεπιστήμιο, τι θα έκανες; Να ζήσεις το όνειρο να έχεις μια πορεία κοντά στο NBA. Είναι πολύ δύσκολο να πεις όχι σε αυτό, αλλά ταυτόχρονα, πρέπει να προστατεύσεις τον σύλλογο και την εθνική ομοσπονδία που έχει επενδύσει χρόνο, χρήματα και ανθρώπινο δυναμικό στον παίκτη. Δεν γίνεται να μην υπάρχει αποζημίωση για αυτόν τον σύλλογο. Και το βασικό στοιχείο είναι η επιστολή αποδέσμευσης, η οποία θα επιτρέψει στον σύλλογο να λάβει αποζημίωση και στον παίκτη να παραμείνει εντός του συστήματος. Η FIBA ανησυχεί εξαιρετικά για τους παίκτες. Πρέπει να ελέγχουμε την είσοδο και την έξοδο του παίκτη, επειδή μόνο το 1%, το 2% ή το 5% των παικτών μένουν εκεί. Πρέπει να έχουμε αυτόν τον έλεγχο του συστήματος, τόσο την είσοδο όσο και την έξοδο. Και δουλεύουμε πάνω σε αυτό».