Ο Ζερόμ Ντ’αμπρόσιο σχολίασε τα ζητήματα που απασχολούν την Ferrari τα αιτήματα των οδηγών καθώς και το μονοθέσιο της ερχόμενης σεζόν.

Ο Ζερόμ Ντ’αμπρόσιο, ο οποίος προστέθηκε στο δυναμικό της Scuderia Ferrari πέρσι ως αναπληρωτής επικεφαλής της ομάδας, βρέθηκε στο προσκήνιο όταν κλήθηκε να αντικαταστήσει τον Φρέντ Βασέρ στο Γκραν Πρι της Αυστρίας, όπου ο Σαρλ Λεκλέρ κατάφερε να ανέβει στο βάθρο.

Κατά τη διάρκεια του αγωνιστικού τριημέρου στο Σίλβερστοουν, ο Βέλγος πρώην οδηγός παραχώρησε συνεντεύξεις σε επιλεγμένα μέσα, σχολιάζοντας επίκαιρα ζητήματα που αφορούν την ομάδα. Στο επίκεντρο της συζήτησης βρέθηκε η καθοριστική συμβολή των οδηγών στην εξέλιξη του μονοθεσίου, τόσο του φετινού όσο και αυτού που θα προετοιμαστεί για τη ριζικά διαφορετική σεζόν του 2026.

Αρχικά, επιβεβαίωσε ότι τόσο το νέο πάτωμα όσο και οι λοιπές νέες αναβαθμίσεις που έφερε η ομάδα από το Αυστριακό Γκραν Πρι και μετά, έχουν επιτρέψει στη SF-25 να κάνει ένα βήμα μπροστά όσον αφορά τον ρυθμό, καθώς και τη δυναμικότητα του μονοθεσίου: «Νομίζω ότι αυτό που φέραμε έχει αποδώσει ακριβώς αυτό που αναμενόταν. Έτσι, λίγη περισσότερη κάθετη δύναμη και λίγη περισσότερη απόδοση . Δεν χρειάζονται πολλά. Παίρνουμε την απάντηση αρκετά γρήγορα όταν βγαίνουμε στην πίστα, με όλα τα εργαλεία που έχουμε. Είχαμε αυτήν την απάντηση και δεν χρειαζόταν να προχωρήσουμε περισσότερο, επειδή είδαμε αυτούς τους αριθμούς ήδη από την Παρασκευή».

Παράλληλα, ο αναπληρωτής επικεφαλής της ομάδας εξήγησε τα βήματα που απαιτείται να ακολουθήσει μια ενημέρωση για να εγκριθεί, λέγοντας: «Προφανώς, πρόκειται κυρίως για τη συσχέτιση με την αεροδυναμική σήραγγα. Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα: αυτό που βλέπεις στο CFD, μετά προσπαθείς να το μεταφράσεις στη σήραγγα και μετά το μεταφέρεις στην πίστα. Υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα επικύρωσης και συσχέτισης και προφανώς το τελευταίο είναι η τοποθέτησή του στην πίστα. Λαμβάνεις τους αριθμούς σου στην αεροδυναμική σήραγγα, μετά  βάζεις το αυτοκίνητο στην πίστα και ελπίζεις να δεις αυτό που περιμένεις και αυτό συνέβη σε εμάς ».

Η ισοροπία ανάμεσα στα αιτήματα των οδηγών και του μονοθεσίου

Ένα από τα αμφιλεγόμενα θέματα που αντιμετωπίζει η Ιταλική ομάδα τη φετινή σεζόν, αφορά τα προτωγενή χαρακτηριστικά του μονοθεσίου και πως αυτά προσαρμόζονται στα χαρακτηριστικά των οδηγών.

Από την μια πλευρά, ο Μονεγάσκος Σάρλ Λεκλέρ -εκτός από τις βρεγμένες συνθήκες που επικράτησαν στο Βρετανικό Γκραν Πρι- φαίνεται να έχει βρει μια σχετική λύση, η οποία έδωσε κάποιες απαντήσεις στην ομάδα.

Από την άλλη πλευρά, ο Βρετανός επτά φορές παγκόσμιος πρωταθλητής Λιούις Χάμιλτον, έχει εκφρασει τα παράπονα του τονίζοντας πως δεν είναι εύκολο να χειριστεί το μονοθέσιο: «Προς το παρόν, σίγουρα πρόκειται για την εξαγωγή του μέγιστου δυναμικού από το αυτοκίνητο, υπάρχει μια συγκεκριμένη ανάγκη όσον αφορά την ισορροπία .Ο Σαρλ έχει κινηθεί προς ένα αυτοκίνητο με ελαφρώς μεγαλύτερη υπερστροφή για μερικούς αγώνες και έχει λειτουργήσει καλά, ο Λιούις έχει κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση πρόσφατα και κάνει τα πράγματα να λειτουργούν.

Τελικά, νομίζω ότι είναι μια πτυχή των τρεχόντων κανονισμών . Βλέπουμε πολλή νευρικότητα στην αρχή και νομίζω ότι οφείλεται στους κανονισμούς και στα όριά τους όσον αφορά την απόδοση. Είναι γεγονός, 
νομίζω ότι τα αυτοκίνητα είναι νευρικά και οι οδηγοί πρέπει, σε κάποιο βαθμό, να είναι σε θέση να τα διαχειριστούν ». είπε συγκεκριμένα ο Ντ’αμπρόσιο.

Επιπλέον, αμβισβήτησε την άποψη ότι είναι δύσκολο για τους οδηγούς να επηρεάσουν την κατεύθυνση τις εξέλιξης του μονοθεσίου σύμφωνα με τις προσωπικές τους προτιμήσεις: «Προφανώς, ακούμε τις προτάσεις των οδηγών, και οι δύο . Είναι αστείο γιατί όταν έχουμε συναντήσεις στο εργοστάσιο, οι οδηγοί συχνά συγκλίνουν πολύ στο τι χρειάζονται, εννοιολογικά, από το αυτοκίνητο. Όταν κάνουμε αυτές τις συζητήσεις, προσπαθούμε να λάβουμε αυτά τα πράγματα υπόψη.

Προφανώς, υπάρχει ένα μέρος της ανάπτυξης που απλώς συνίσταται στην παροχή ενός πακέτου που μεγιστοποιεί την κάθετη δύναμη και την απόδοση. Αλλά υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορούν να γίνουν για να διασφαλιστεί ότι οι οδηγοί έχουν όλα όσα χρειάζονται για να προσπαθήσουν να δουλέψουν και να κάνουν το αυτοκίνητο να προσαρμοστεί όσο το δυνατόν περισσότερο στο στυλ οδήγησής τους. 

Υπάρχουν δύο φάσεις και δεν νομίζω ότι είναι εντελώς άσχετες. Συνολικά, πιστεύω ότι υπάρχουν ισορροπίες στο αυτοκίνητο , ένα γενικό πλαίσιο που γνωρίζουμε ότι θα φέρει απόδοση, και στη δεύτερη φάση υπάρχουν οι λεπτομέρειες για το τι μπορεί να χρειαστεί ο οδηγός . Σε αυτό, πρέπει οπωσδήποτε να ακούσουμε τους οδηγούς με αλλαγές που γνωρίζουμε, μηχανικές αλλαγές που γνωρίζουμε ότι θα φτάσουν στον επόμενο αγώνα».

Με αυτόν το τρόπο, η διαδικασία ανάπτυξης ξεκινά με τις βασικές αρχές και τις ανάγκες του ίδιου του μονοθεσίου, ώστε να βρεθεί μια σταθερή βάση πάνω στην οποία μπορούν αργότερα να ενσωματωθούν οι απαιτήσεις των οδηγών: «Νομίζω ότι μέρος των πραγμάτων στα οποία προσπαθούμε να δουλέψουμε είναι σίγουρα η βελτίωση της ισορροπίας του αυτοκινήτου και η βοήθεια των οδηγών.

Υπάρχουν πτυχές της ισορροπίας του αυτοκινήτου που συνδέονται επίσης με τις προτιμήσεις του οδηγού , την άνεση και το στυλ οδήγησής του. Όλα αυτά λαμβάνονται υπόψη για να προσπαθήσουμε να φέρουμε το αυτοκίνητο σε καλύτερη θέση. Νομίζω ότι δεν πρόκειται για τον έναν ή τον άλλον οδηγό, πρόκειται απλώς για την εύρεση μιας καλύτερης ισορροπίας για το αυτοκίνητο. Αυτό είναι ένα αντικειμενικό σημείο όπου βλέπετε πότε το αυτοκίνητο είναι πολύ νευρικό ή πολύ υποστροφικό.

Μερικοί οδηγοί θα προτιμήσουν το ένα έναντι του άλλου μεταξύ υποστροφής και υπερστροφής, αλλά στο τέλος έχουμε αντικειμενικές παραμέτρους, αντικειμενικούς στόχους για το πώς να βελτιώσουμε την απόδοση του αυτοκινήτου και ποια είναι τα όριά του ».

Το μονοθέσιο του 2026 και ο ρόλος του Λόϊκ Σέρα

Αυτές οι σκέψεις αποκτούν ιδιαίτερη σημασία αν σκεφτούμε την εξέλιξη του μονοθεσίου πο ετοιμάζει η Ferrari για το 2026, τη χρονιά που θα τεθούν σε ισχύ οι νέοι τεχνικοί κανονισμοί.

Ο Λιούις Χάμιλτον, αξιοποιώντας τη σχέση εμπιστοσύνης που έχει με τον Τεχνικό Διευθυντή Λόϊκ Σέρα από τη συνεργασία τους στη Mercedes, μίλησε απευθείας μαζί του, προσπαθώντας να επηρεάσει ενεργά τον σχεδιασμό του νέου μονοθεσίου και να αφήσει το δικό του αποτύπωμα.

Ωστόσο, ο Ντ’αμπρόσιο, που επίσης μετακόμισε από τη Mercedes στη Ferrari μαζί με τον Σέρα, επισημαίνει ότι η συμβολή ενός οδηγού, αν και πολύτιμη έχει και τα όριά της – υπάρχουν τόσο τεχνικές όσο και στρατηγικές παράμετροι που υπερβαίνουν την επιρροή ενός και μόνο ατόμου: «Νομίζω ότι ο Λόϊκ και όλη η ομάδα εργάζονται στο έργο του 2026 για την κατασκευή του γρηγορότερου αυτοκινήτου .

Και, πάλι, υπάρχουν αντικειμενικές παράμετροι για το πώς προσπαθούμε να το πετύχουμε αυτό . Υπάρχει μια δεύτερη φάση όπου πρέπει να βεβαιωθούμε ότι οι οδηγοί έχουν τα εργαλεία για να προσαρμόσουν αυτήν την ισορροπία και να την τελειοποιήσουν με τρόπο που να τους εξυπηρετεί ».

Τελικά, ο Ντ’αμπρόσιο έδωσε λιγότερη σημασία στον ρόλο που μπορεί να έχει ένας οδηγός στη διαμόρφωση του σχεδιασμού ενός καινούργιου μονοθεσίου: «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί όταν λέμε ότι ένα αυτοκίνητο κατασκευάζεται γύρω από αυτό ή εκείνο. 

Το αυτοκίνητο κατασκευάζεται πάντα γύρω από την προσπάθεια να αξιοποιηθεί το μέγιστο των δυνατοτήτων , να έχει τη μέγιστη κάθετη δύναμη. Το γεγονός ότι ο Loic συνεργάστηκε με τον Λιούις για αρκετά χρόνια στη Mercedes προφανώς βοηθά στην επικοινωνία, αλλά ο Λόϊκ έχει μια εξαιρετική σχέση με τον Σάρλ. Μερικές φορές το χρόνο καθόμαστε και με τους δύο οδηγούς , συζητάμε τα πάντα, βάζουμε τα πάντα στο τραπέζι και προσπαθούμε να καταλάβουμε ποιες είναι οι ανάγκες τους και πώς μπορούμε να τις μεταφράσουμε σε ανάπτυξη.

Το θέμα είναι ότι εργαζόμαστε, προσπαθούμε να βελτιώσουμε την απόδοση του αυτοκινήτου σε διαφορετικούς τομείς και σε αυτό επικεντρωνόμαστε όσο το δυνατόν περισσότερο: το αποτέλεσμα, στην πίστα και η θέση σε σύγκριση με τον ανταγωνισμό, είναι τελικά το αποτέλεσμα μιας διαδικασίας. Πρέπει να επικεντρωθείς σε μια διαδικασία ».