Η «αιώνια» αναμονή του Νίκο Χούλκενμπεργκ για ένα βάθρο τελείωσε με παραμυθένιο τρόπο και ο Μάριος Γαντζούδης γράφει για τον «νέο Σουμάχερ» που ποτέ δεν ήταν αλλά και ποτέ δεν τα έβαλε κάτω!
Η «Κατάρα» είναι πια παρελθόν! Το ανεπιθύμητο ρεκόρ των 238 αγώνων χωρίς βάθρο που βάραινε τον Νίκο Χούλκενμπεργκ πλέον επέστρεψε στον προηγούμενο κάτοχο, τον Άντριαν Σούτιλ και ο 37χρονος με τον πιο ονειρικό τρόπο πραγματοποίησε τον στόχο του που είχε εδώ και χρόνια. Ο Νίκο ποτέ δεν τα παράτησε και υπενθύμισε σε όλους ότι κάλλιο αργά παρά ποτέ! Το ταξίδι όμως αυτό ήταν μακρύ, πιο μεγάλο και από του Ομηρικού Οδυσσέα (σε διάρκεια) με την εύρεση της Ιθάκης να μοιάζει μέχρι και το πρωί της Κυριακής στο Σίλβερστοουν απίθανη. Αργήσαμε λίγο λόγω των γεγονότων στην Red Bull, αλλά… κάλλιο αργά παρά ποτέ!
Η απαρχή του ταξιδιού
Ο Νίκο Χούλκενμπεργκ ξεκίνησε επίσημα το μακρύ του ταξίδι στον μηχανοκίνητο αθλητισμό στα 10 του, το 1997 στα Κάρτ της Γερμανίας φτάνοντας στον τίτλο του Γερμανικού πρωταθλήματος Κάρτ το 2003. Ξεχώρισε σαν ένας εξαιρετικά ελπιδοφόρος και ταλαντούχος οδηγός κερδίζοντας στην συνέχεια τους τίτλους της Formula BMW ADAC το 2005 απέναντι στον Σεμπάστιαν Μπουεμί, του A1GP 2006-07, τον τίτλο της F3 Euro Series το 2008 και τέλος το GP2 (σημερινή Formula 2) το 2009, απέναντι σε αντιπάλους όπως ο Βιτάλι Πετρόφ, ο Ρομέν Γκροζάν, ο Σέρχιο Πέρεζ και ο Πάστορ Μαλντονάλντο.
Επίσης χάρη στον Βίλι Βέμπερ, επι χρόνια μάνατζερ του θρυλικού Μίκαελ Σουμάχερ, ο οποίος τον είχε πάρει «υπό τις φτερούγες του» θεωρήθηκε ως ο επόμενος Σουμάχερ, ο διάδοχος δηλαδή του Γερμανού. Έτσι έχοντας ήδη οδηγήσει για πρώτη φορά μονοθέσιο Formula 1 το 2007, πέρασε την διετία 2008-09 και ως εφεδρικός οδηγός της Williams.
Ο «Νέος Σουμάχερ» που ποτέ δεν έγινε και ποτέ δεν ήταν.
Το 2010 και με την Williams να ψάχνει οδηγικό δίδυμο έπειτα από τις αποχωρήσεις των Νίκο Ρόσμπεργκ και Καζούκι Νακατζίμα, ο 22χρονος Χούλκενμπεργκ πήρε την ευκαιρία του, δίπλα στον Ρούμπενς Μπαρικέλο, που μπορεί να μην ήταν πλέον στα καλύτερά του όντας στα 37 του, όμως ήταν ένας έμπειρος λύκος που στόχο είχε να καθοδηγήσει την πάλαι ποτέ ισχυρή Williams σε μια νέα εποχή. Η ομάδα του Σερ Φράνκ βλέπετε ήταν σε κακή οικονομική κατάσταση αυτή την περίοδο, έχοντας αναγκαστεί να δώσει θέση στο grid στον προαναφερθέντα Νακατζίμα, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσει δωρεάν κινητήρες Τoyota.
Η πτώση που άρχισε το 1998 με τις αποχωρήσεις τον Νιούι και Renault έφτασε την ομάδα σε ένα σταδιακό ναδίρ, ειδικά έπειτα και από την λήξη της συνεργασίας με την BMW, η οποία όταν άκουσε ηχηρό ΟΧΙ στην προσπάθεια εξαγοράς της Williams, αγόρασε την Sauber και άφησε την ιστορική ομάδα του Grove με ένα αβέβαιο μέλλον. Ο Hulk όπως ήταν το παρατσούκλι που του έδωσε ο Βέμπερ λόγω του στυλ οδήγησής του, τα πήγε αρκετά καλά στην rookie χρονιά του, πετυχαίνοντας βαθμούς επτά φορές, με καλύτερο πλασάρισμα την 6η θέση στην Ουγγαρία, όμως άφησε πραγματικά στο στίγμα του στην ιστορία, στις κατατακτήριες του Βραζιλιάνικου Γκραν Πρι, όταν σε εναλασσόμενες συνθήκες κατάφερε κάτι απίθανο! Να κατακτήσει την Pole Position!!!
Βεβαίως ο αγώνας έδειξε την πραγματική κατάσταση των πραγμάτων και ο Γερμανός γρήγορα «χάθηκε» από την κορυφή, τερματίζοντας όμως στην 8η θέση. Παρά αυτό το κατόρθωμα η θέση του στην Formula 1 ήταν ακόμη αβέβαιη. Παρά τα θετικά στοιχεία του ήδη μερικές αδυναμίες του είχαν αρχίσει να φαίνονται, όπως στην κρίση του και στην διαχείριση ελαστικών. Όμως το πραγματικό «χτύπημα» ήταν τα λεφτά του Πάστορ Μαλντονάλντο που ανάγκασαν την Williams να τον παραμερίσει. Έτσι το 2011 ο Νίκο ήταν μόνο εφεδρικός οδηγός για την Force India.Όμως δεν έμεινε για πολύ εκτός grid.
Η επιστροφή, η καθιέρωση και η τεράστια χαμένη ευκαιρία
Στα τέλη του 2011 ανακοινώθηκε ότι ο Νίκο θα αντικαθιστούσε τον Άντριαν Σούτιλ για την σεζόν του 2012, καθώς ο έτερος Γερμανός είχε εμπλακεί σε ένα βίαιο συμβάν σε κλαμπ της Σαγκάης και έτσι η ομάδα επέλεξε να μην του ανανεώσει το συμβόλαιο, δίνοντας την ευκαιρία στον Hulk να δείξει την αξία του. Ο 25χρονος πλέον Χούλκενμπεργκ δικάιωσε πλήρως την ομάδα, παίρνοντας αρκετά συχνά βαθμούς, με μερικές εξαιρετικές εμφανίσεις όπως στο Βέλγιο όπου ήρθε 4ος, νικώντας συνολικά τον teammate του, Πόλ Ντι Ρέστα με 63 βαθμούς έναντι 46 του Βρετανού.
Όμως η πιο εμβληματική αλλά και what if επίδοση του Γερμανού ήταν αδιαμφισβήτητα στην Βραζιλία, εκεί που πριν δύο χρόνια είχε κατακτήσει την Pole. Εκκινώντας από την 7η θέση ήταν εξαιρετικός στις βρόχινες συνθήκες (ξανά) και μέχρι τον 18ο γύρο είχε φτάσει και προσπεράσει τον πρωτοπόρο Τζένσον Μπάτον με την Mclaren του. Με μια Force India έτσι;; Όλα έδειχναν να πηγαίνουν κατ’ ευχή με τους δύο να βρίσκονται σχεδόν ένα λεπτό μπροστά από τους υπόλοιπους, όμως στον 23ο γύρο βγήκε αυτοκίνητο ασφαλείας για θραύσματα στην πίστα, εξαλείφοντας το τεράστιο αυτό προβάδισμα. Ο Γερμανός παρέμενε όμως πρωτοπόρος μέχρι και τον 47ο γύρο, όταν και παραλίγο να τρακάρει, χάνοντας προσωρινά τον έλεγχο και παραδίδοντας την πρωτοπορία στον Λιούις Χάμιλτον.
Στην προσπάθεια να ξαναβρεί το τρόπο να αποκτήσει την πρωτοπορία, υπερεκτίμησε το σημείο φρεναρίσματος στην ιδιαίτερη πρώτη στροφή του Ιντερλάγκος, πέφτοντας πάνω στον Χάμιλτον και θέτοντας τον Βρετανό εκτός αγώνα και τον ίδιο με ζημιές, που τον έριξαν εντέλει στην 5η θέση. Πολύ καλό αποτέλεσμα, αλλά… θα μπορούσε να ήταν κάτι σπουδαίο!
Τα επόμενα χρόνια έφεραν σεζόν σε Sauber, Force India/Racing Point και Renault, με καλές επιδόσεις, μερικές τέταρτες και πέμπτες θέσεις και καμιά δυο άλλες χαμένες ευκαιρίες για βάθρο, που χάθηκαν είτε λόγω κατώτερου μονοθεσίου από τον ανταγωνισμό (Μπαχρέιν 2014), είτε λόγω άτυχων συγκυριών (Μονακό 2016), είτε λόγω δικού του λάθους (Γερμανία 2019). Όμως όταν πλησίαζε το τέλος της σεζόν του 2019, ο Γερμανός ενημερώθηκε ότι δεν θα είχε θέση στο grid… Ήταν καλός, τίμιος όμως η Renault όπως λεγόταν ήθελε έναν Γάλλο, δίπλα στο μεγάλο της απόκτημα, τον Ντάνιελ Ρικιάρντο και έτσι ο Εστεμπάν Οκόν, τον αντικατέστησε, με τον Hulk στα 33 πλέον να μένει εκτός Formula 1 ενόψει 2020.
Ο «πάγκος», η ευκαιρία και η εξιλέωση.
Χωρίς θέση λοιπόν στο grid της νέας δεκαετίας, ο Νίκο βρέθηκε όπως και το 2011, στην θέση του εφεδρικού οδηγού της Racing Point, όμως χωρίς να το ξέρει το ξέσπασμα της πανδημίας θα του έσωζε έμμεσα την καριέρα. Με την «πετσοκομμένη σεζόν» να ξεκινά τον Ιούλιο και με διπλούς αγώνες για να βγει το πρόγραμμα, ο κορονοιός έδωσε ανέλπιστα τρείς ευκαιρίες στον Γερμανό. Ενόψει του διπλού Βρετανικού Γκραν Πρι ο Σέρχιο Πέρεζ αρρώστησε από Covid και έτσι, ο Νίκο τον αντικατέστησε, εντυπωσιάζοντας τους πάντες όταν στο «Γκραν Πρι της 70ης επετείου» πήρε την 3η θέση στις κατατακτήριες, τερματίζοντας εν τέλει στην 7η θέση!
Ύστερα από λίγο καιρό μια άλλη εξαιρετική εμφάνιση αντικαθιστώντας τον Λανς Στρόλ στο Γκραν Πρι του Άιφελ, στο Νίρμπουργκρινγκ, όπου από την τελευταία θέση κατάφερε να σκαρφαλώσει 8ος, κερδίζοντας και το βραβείο του οδηγού της ημέρας από το κοινό. Παρόλα αυτά και ενώ ήταν στα ραντάρ ομάδων (θα το δούμε μετά) ούτε το 2021 ούτε το 2022 βρήκε θέση. Όμως αυτές οι εμφανίσεις, σε συνδυασμό με άλλες δύο τίμιες εμφανίσεις στην αρχή του 2022 αντικαθιστώντας τον Σεμπάστιαν Φέτελ, του έδωσαν την ευκαιρία που ήθελε.
Η Haas στα τέλη του 2022, αποφάσισε να διώξει τον Μικ Σουμάχερ και στο πρόσωπο του Χούλκενμπεργκ είδε τον έμπειρο οδηγό που θα την βοηθούσε να ανέβει πιο ψηλά. Και ο Hulk πλέον στα 36 του ανταποκρίθηκε, όντας υπέυθυνος για τους 9 από τους 12 βαθμούς της Haas το 2023 και ύστερα το 2024 κάνοντας εξαιρετικές εμφανίσεις την μια πίσω από την άλλη, μάζεψε 41 από τους 58 βαθμούς της, με την Αμερικάνικη ομάδα να σκαρφαλώνει από 10η και τελευταία, στην 7η θέση και τον Νίκο να εξαργυρώνει τον κόπο του, με μεταγραφή στην Sauber που είχε ήδη εξαγοραστεί από την Audi.
Αυτή την φορά όχι μόνο είχε «σωστή» εθνικότητα, αλλά η εμπειρία του θα ταίριαζε σε μια ταλαιπωρημένη ομάδα όπως η Sauber που σταδιακά έχει το όνειρο να ανέβει ψηλά, όταν θα την αναλάβει επίσημα ο Γερμανικός κολοσσός το 2026. Και κάπως έτσι, ύστερα από μερικές ακόμα τρομερές επιδόσεις όπως η 5η θέση στην Ισπανία με προσπέραση στον Λιούις Χάμιλτον, φτάσαμε στην τρομερή Κυριακή που του επέτρεψε να σπάσει τα δεσμά και να ανεβεί για πρώτη φορά στο βάθρο της Formula 1, δείχνοντας σε όλους, ότι δεν πρέπει να τα παρατάς ποτέ!
Αδικημένος ή όχι;
Τελικά ο Νίκο όμως αδικήθηκε από την Formula 1 ή απλά δεν άξιζε για κάτι καλύτερο από έναν αρκετά καλό -πλην άτυχο- οδηγό του midfield. Πολλές φορές βρέθηκε κοντά σε μεγάλες μεταγραφές που θα του άλλαζαν σίγουρα την ζωή και θα τον γέμιζαν με «κούπες». Ήταν κατά ομολογία του Τότο Βόλφ δεύτερη επιλογή της Mercedes για το 2013, σε περίπτωση που τους απέρριπτε ο Λιούις Χάμιλτον. Λέγεται πως ήταν κάποια στιγμή κοντά στην Ferrari περίπου τον ίδιο καιρό, ήταν ξανά ένα βήμα από την Mercedes, αυτή την φορά για το 2017 ύστερα από την ξαφνική απόσυρση του Νίκο Ρόσμπεργκ, όμως είχε ήδη συμφωνήσει με την Renault και έτσι για δεύτερη φορά έχασε μια χρυσή ευκαιρία.
Τέλος το 2020 ήταν φαβορί για την θέση στην Red Bull δίπλα στον Μαξ Φερστάπεν ενόψει 2021, όμως η μαγική βραδιά του Σέρχιο Πέρεζ στο Μπαχρέιν, έγειρε την πλάστιγγα υπέρ του Mεξικανού. Ίσως οι ομάδες αυτές (Ferrari, Red Bull) να έκαναν λάθος, ίσως οι αδυναμίες που έχει δείξει κατά την διάρκεια της καριέρας του να ήταν η ειδοποιός διαφορά. Μένει να δούμε αν θα προλάβει να χαρεί την όποια επιτυχία της Audi, προτού αποχωρήσει οριστικά, είτε για άλλη κατηγορία (άλλωστε είναι και νικητής των 24 ωρών του Λε Μαν), είτε για «σύνταξη» και να χαρεί την οικογένειά του.