Η Ρεάλ Μαδρίτης σαν σήμερα 13 Ιουνίου 1956 κατέκτησε το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών, νικώντας στον τελικό τη Ρεμς με 4-3 στο Παρίσι μπροστά σε 38.000 θεατές.

Η Ρεάλ Μαδρίτης τέτοια μέρα πριν από 69 χρόνια, νίκησε τη γαλλική Ρεμς με 4-3 στο Παρίσι μπροστά σε περίπου 38.000 θεατές, σε έναν αγώνα που δεν ήταν απλά ένας τελικός. Ήταν η απαρχή ενός θεσμού που θα άλλαζε για πάντα το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Το Κυπέλλο Πρωταθλητριών Ευρώπης, που μετεξελίχθηκε στο σημερινό UEFA Champions League.

Ο τελικός αυτός θεωρείται ορόσημο για το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, μετατρέποντας ένα όραμα, σε πραγματικότητα. Το Κύπελλο Πρωταθλητριών ήταν το αποτέλεσμα της επιμονής του Γάλλου δημοσιογράφου και παλαίμαχου ποδοσφαιριστή Γκαμπριέλ Ανό. Μαζί με τη συντακτική ομάδα της L’Équipe, πρότεινε τη δημιουργία μιας διασυλλογικής διοργάνωσης, εμπνευσμένος από το ήδη υπάρχον από το 1948 Κύπελλο Πρωταθλητριών Νοτίου Αμερικής, που θα ένωνε τις κορυφαίες ομάδες της Ευρώπης. Η UEFA υιοθέτησε την ιδέα και έτσι γεννήθηκε ο πρώτος θεσμός που θα καθιέρωνε το ποδόσφαιρο ως πανευρωπαϊκό άθλημα. Όχι μόνο στο γήπεδο, αλλά και στη συνείδηση των λαών.

Σε εκείνη τη διοργάνωση συμμετείχαν συνολικά 16 ομάδες. Η Ρεάλ Μαδρίτης , η Άντερλεχτ, η Μίλαν, η Ροτ-Βάις Έσεν, η Ρεμς, και η Ντζουργκάρντεν ως πρωταθλήτριες στις χώρες τους. Η πρωταθλήτρια Αγγλίας Τσέλσι ενώ είχε δεχτεί να συμμετάσχει, έπειτα από πίεση της Αγγλικής Ποδοσφαιρικής Ομοσπονδίας, η οποία φοβόταν ότι η διοργάνωση αυτή θα επισκίαζε το πρωτάθλημα, απέσυρε τη συμμετοχή της. Τη θέση της πήρε η Γκβάρντια Βαρσοβίας από την Πολωνία, ενώ παράλληλα και άλλες ομάδες δεν δέχτηκαν να συμμετάσχουν στη διοργάνωση.

Χόλαντ Σπορτ, Χόνβεντ και ΑΒ Κοπεγχάγης δεν δέχτηκαν να εκπροσωπήσουν Ολλανδία, Ουγγαρία και Δανία, με αποτέλεσμα οι θέσεις τους να περνάνε στις Αϊντχόβεν, Βόρος Λόμπογκο και Άαρχους αντίστοιχα. Η Σκωτία διάλεξε αμφιλεγόμενα την 6η του πρωταθλήματος Χιμπέρνιαν να συμμετέχει, παραβλέποντας την πρωταθλήτρια Αμπερντίν, ενώ ταυτόχρονα η Δυναμό Μόσχας πρωταθλήτρια Σοβιετικής Ένωσης δεν αγωνίστηκε λόγω κλιματικών περιορισμών.

Οι υπόλοιπες θέσεις καλύφθηκαν από τη Ραπίντ Βίεννης από την Αυστρία, τη Σπόρτινγκ από την Πορτογαλία, τη Σερβέτ από τη Γερμανία, την Παρτιζάν από τη Γιουγκοσλαβία και τέλος τη Σααρμπρύκεν από το Σάαρλαντ, που είχε για πρώτη και τελευταία φορά εκπρόσωπο στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Το Σάαρλαντ ήταν ένα βραχύβιο προτεκτοράτο υπό Γαλλική κυριαρχία από το 1947 ως το 1956, οπού μετά από δημοψήφισμα πέρασε υπό Δυτικό Γερμανικό έλεγχο ως ομοσπονδιακό κρατίδιο.

Η Ρεάλ Μαδρίτης ήταν ήδη μεγάλη ισπανική δύναμη, με τεράστια απήχηση στο κοινό και ισχυρή χρηματοδότηση από τον πρόεδρό της Σαντιάγο Μπερναμπέου. Είχε συγκεντρώσει αστέρες όπως ο θρυλικός Αλφρέντο Ντι Στέφανο, ο Χέκτορ Ριάλ και ο Μαρκίτος.

Το ταξίδι της ξεκίνησε από τον πρώτο γύρο, όπου βρέθηκε απέναντι στην πρωταθλήτρια Ελβετίας Σερβέτ. Η Ρεάλ ξεπέρασε εύκολα το εμπόδιο με 2-0 στη Γενεύη και το εμφατικό 5-0 στη Μαδρίτη, με τον Αλφρέντο Ντι Στέφανο να σκοράρει 2 φορές. Στα προημιτελικά απέκλεισε την Παρτιζάν, με τον πρώτο αγώνα στο Σαντιάγκο Μπερναμπέου να κερδίζει εμφατικά με 4-0 χάρη στα γκολ των Πεντρόσα (2), Χέντο και Ντι Στέφανο. Στη ρεβάνς του Βελιγραδίου η Παρτιζάν κέρδισε με 3-0, αλλά με επιμέρους σκορ 4-3 η Ρεάλ Μαδρίτης πήρε την πρόκριση για τα ημιτελικά. Εκεί βρήκε απέναντί της τη Μίλαν και με το 4-2 εντός έδρας, δεν πληγώθηκε χάνοντας με 2-1 στο Μιλάνο, περνώντας έτσι στον τελικό.

Από την άλλη η Ρεμς απέκλεισε στον πρώτο γύρο την Άαρχους νικόντας τη με 2-0 στη Γαλλία και φέρνοντας ισοπαλία και 2-2 στη Δανία. Στα προημιτελικά κέρδισε στον πρώτο αγώνα εντός έδρας τη Βόρος Λόμπογκο με 4-2 χάρη στα γκολ των Μισέλ Λεμπλόν (2), Λεόν Γκλοβάκι και Ρενέ Μπλιάρ, ενώ στη ρεβάνς αρκέστηκε στην, πλούσια βάσει θεάματος, ισοπαλία με 4-4. Στον ημιτελικό δεν βρήκε αντίσταση και με δύο νίκες απέναντι στη Χιμπέρνιαν (2-0 εντός, 1-0 εκτός) προκρίθηκε στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών όντας μάλιστα αήττητη.

Ο πρώτος τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών μεταξύ της Ρεάλ Μαδρίτης και της Ρεμς ήταν γεγονός. Το παιχνίδι πήρε φωτιά από νωρίς, με τη Ρεμς να ξεκινάει με τον ιδανικότερο τρόπο. Στο 6ο μόλις λεπτό, ο Μισέλ Λεμπλόν άνοιξε το σκορ, και τέσσερα λεπτά αργότερα ο Ζαν Τεμπλάν έκανε το 0–2, βυθίζοντας προσωρινά τη Ρεάλ σε σοκ. Όμως οι Ισπανοί δεν άργησαν να αντιδράσουν. Ο ηγέτης Ντι Στέφανο μείωσε σε 1–2 στο 14′, ενώ στο 30′ ο Χέκτορ Ριάλ ισοφάρισε το παιχνίδι σε 2-2. Οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια ισόπαλες, με τους 38.000 θεατές να απολαμβάνουν ένα από τα πιο συναρπαστικά πρώτα ημίχρονα που είχαν δει ποτέ έως τότε.

Στο δεύτερο μέρος, η Ρεμς πήρε και πάλι κεφάλι στο σκορ με τον Ινταλγκό στο 62’ (2–3), ωστόσο η Ρεάλ είχε ήδη βρει ρυθμό και πίστη. Στο 67’ ο Μαρκίτος έφερε ξανά το σκορ στα ίσα (3–3), και στο 79’ ο Ριάλ με το δεύτερο προσωπικό του γκολ έδωσε στη Ρεάλ τη νίκη – και μαζί το πρώτο Κύπελλο Πρωταθλητριών της ιστορίας.

Η σημασία του αγώνα αυτού ξεπερνά το τελικό σκορ. Ο τελικός του 1956 λειτούργησε ως εφαλτήριο επιτυχιών και ήταν η απαρχή μιας ένδοξης πορείας. Ο Ντι Στέφανο, μαζί με τους Πούσκας, Κοπά, Χέντο και άλλους, θα δημιουργούσαν μια ακατάβλητη κυριαρχία. Η Ρεάλ Μαδρίτης κατέκτησε στη συνέχεια άλλες 5 διαδοχικές κατακτήσεις (1956 – 1960) της απονεμήθηκε το προσωνύμιο «Βασίλισσα». Το 2024 κατέκτησε το 15ο τρόπαιο Champions League, ενώ είναι και η μοναδική ομάδα με 3 σερί κατακτήσεις από την αλλαγή μορφής της διοργάνωσης, το 1993. Από την άλλη, η Ρεμς συμμετείχε ξανά στον τελικό το 1959, πάλι με αντίπαλο τη Ρεάλ, ενώ καθιέρωσε ένα στυλ παιχνιδιού βασισμένο στη φαντασία και την τεχνική, που επηρέασε ολόκληρη τη γαλλική σχολή.

Ο τελικός του Κυπέλλου Πρωταθλητριών το 1956 θυμίζει σε όλους μας ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο τίτλοι και τρόπαια, αλλά και ιστορίες, χαρακτήρες, πολιτισμός. Είναι η τέχνη της ανάκαμψης μετά από ένα 0–2. Είναι η δύναμη της πίστης στην ανατροπή. Είναι η Ρεάλ που γράφει την ιστορία αλλά και η Ρεμς που την εμπνέει.

Μα πάνω απ’ όλα, είναι η απόδειξη ότι μια ιδέα, γεννημένη στο μυαλό ενός δημοσιογράφου, μπορεί να αλλάξει τον κόσμο.

Πηγές: UEFA.com, Wikipedia, thesefootballtimes.co, historyandheadlines.com