Ο Ντίνος Γεννηδουνιάς μιλάει αποκλειστικά στο Mpaladofatses.gr και τον Βαγγέλη Τερζή, για τον Ολυμπιακό και όσα έχει ζήσει μαζί του, την Εθνική Ομάδα και τους στόχους που θέτει ο ίδιος ως αρχηγός και των δύο.
Οι συστάσεις είναι περιττές όταν πρόκειται για έναν αθλητή, όπως ο Ντίνος Γεννηδουνιάς. Ο αρχηγός του Ολυμπιακού και της Εθνικής Ομάδας ανοίγει τα χαρτιά του και μιλάει για όλα όσα έχει ζήσει τόσο με το σκουφάκι των Πειραιωτών, όσο και με εκείνο που εκπροσωπεί τη χώρα μας.
Από το Champions League του 2018, στο αποκαρδιωτικό σουτ εναντίον της Σερβίας στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Σε τι φάση σε βρίσκουμε;
«Είμαι σε φάση αποθεραπείας από τον τραυματισμό στα πλευρά, που είναι αρκετά επώδυνος και διαρκεί έναν μήνα. Βρίσκομαι ήδη μια εβδομάδα μετά και θέλω να μπω σιγά σιγά στην πισίνα για να κάνω φυσική κατάσταση και να ξεκινήσω για την επιστροφή».
Ποιος ήταν ο λόγος που αποφάσισες να παίξεις πόλο; Τι είδες και σου κέντρισε το ενδιαφέρον σε αυτό το άθλημα;
«Έπαιζε ο μεγάλος μου αδερφός και ενώ είχα δοκιμάσει αλλά αθλήματα, κανένα δε με κράτησε για πάνω από 2-3 μήνες. Με το που πήγα πόλο, δεν έφυγα. Κάτι μου κλίκαρε στις προπονήσεις εκεί στο Παλαιό Φάληρο.
Άκουγα από τον αδερφό μου πως του άρεσε πολύ, τον ενθουσιάζει και ήθελα να το δοκιμάσω και εγώ».
ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ
Θυμάσαι κάποια στιγμή με το σκουφάκι του Ολυμπιακού, που θα σου μείνει χαραγμένη για πάντα; Ξέρουμε πως έχεις κατακτήσει τα πάντα, αλλά αυτό το ένα που είναι πάνω από όλα.
«Ξεκάθαρα είναι η κατάκτηση του Champions League το 2018. Ήταν κάτι που δεν είχε καταφέρει κανένας μας από το ρόστερ της ομάδας και εκείνη τη χρονιά. Νομίζω μόνο ο Μπούσλιε και ο Ομπράντοβιτς το είχαν κατακτήσει ξανά στην καριέρα τους, οπότε για τους υπόλοιπους ήταν κάτι πρωτόγνωρο, κάτι που ο Ολυμπιακός δεν είχε καταφέρει για 16 χρόνια και σήμαινε πολλά για τον σύλλογο.
Είχαμε χάσει και έναν τελικό δύο χρόνια νωρίτερα, οπότε όλα αυτά συσωρευμένα μαζί το έκαναν μοναδικό. Όποιον και να ρωτήσεις από εκείνη την χρονιά, θα σου πει πως είναι χαραγμένο μέσα στο μυαλό μας».
Τι σημαίνει για σένα ο Ολυμπιακός;
«Το έχω δηλώσει, από μικρός με τα αδέρφια μου πήγαινα στο γήπεδο για τον Ολυμπιακό. Πρώτο παιχνίδι που είχα πάει ήταν στο ΟΑΚΑ, εναντίον της Χέρενφεεν στο Champions League, τότε με τα δύο γκολ του Τζιοβάνι. Εκείνοι είχαν διάρκειας και εγώ έμπαινα ως πιτσιρικάς μέσα και καθόμουν στην κυριολεξία στα σκαλοπάτια.
Δεν είναι κάτι που το έχω κρύψει, ούτε θα το κρύψω ποτέ. Είμαι περήφανος που είμαι Ολυμπιακός και είμαι τυχερός, που κατάφερα να αγωνιστώ και να κατακτήσω τα πάντα με την ομάδα που αγάπησα από παιδάκι.
Λόγω των 100 χρόνων δώσαμε πολλές συνεντεύξεις το τι σημαίνει ο σύλλογος ήταν μια κλασική ερώτηση. Η μόνιμη απάντηση είναι οικογένεια. Για να το καταλάβεις πρέπει να το ζήσεις. Παιδιά όπως εγώ ή ο Γιάννης ο Φουντούλης, που είμαστε εδώ δέκα χρόνια και βάλε, είναι το σπίτι μας. Μας ενδιαφέρει ο σύλλογος να πηγαίνει καλά σε όλα τα αθλήματα. Δεν συζητώ για ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Μιλάω για τον ερασιτέχνη.
Μετά από τόσα χρόνια, όσο κλισέ και να ακουστεί, είναι η οικογένεια μας. Είναι ο Ολυμπιακός, ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος στην Ευρώπη, αν όχι στον κόσμο και κάτω εκεί στην πισίνα, στο Ρέντη, παντού, είναι τα ίδια άτομα, που κάνουν τα πάντα για να είναι καλά οι αθλητές του Ολυμπιακού».
Ποια είναι αυτή την στιγμή η κατάσταση στον Ολυμπιακό μετά τον αποκλεισμό από το Champions League και τις αλλαγές που έχουν γίνει;
«Σίγουρα είναι περίεργη κατάσταση γιατί δεν είναι συνηθισμένο στον Ολυμπιακό να αποκλείεσαι, από υποδεέστερες ομάδες, γιατί ακόμα πιστεύουμε πως μπορούσαμε να τα καταφέρουμε. Και η Μαρσέιγ και η Νόβι ήταν ομάδες που μπορούσαμε να κερδίσουμε.
Παρόλα αυτά, ο νέος μας προπονητής, ο Γιώργος Ντόσκας, μας είπε μετά το παιχνίδι στο Βελιγράδι, να στεναχωρηθούμε, αλλά από την επόμενη μέρα ξεκινάμε δουλειά και έχουμε στόχο το πρωτάθλημα. Όχι μόνο να πάρουμε το τρόπαιο, λόγω των 100 χρόνων του συλλόγου, που το θέλουμε πολύ, αλλά να το πάρουμε όπως πρέπει, να μην παρουσιαστούμε χαλαροί και δώσουμε τη δυνατότητα σε οποιαδήποτε ομάδα να πιστέψει ότι μπορεί να μας το στερήσει.
Έχουμε δυο ημιτελικούς και με το καλό τρεις τελικούς, πέντε αγώνες που πρέπει να δείξουμε την ανωτερότητα μας. Άμα παίξουμε καλά θα το ευχαριστηθούμε και θα νικήσουμε όπως πρέπει. Εμείς δε θελουμε να έχουμε παιχνίδια με 12-10, αλλά με μεγάλη διαφορά στο σκορ και αυτό πρέπει να κάνουμε για την καλή ψυχολογία μας, να τελειώσει ωραία η σεζόν και να επιστρέψουμε για την επόμενη σε ωραίο κλίμα».
ΕΘΝΙΚΗ ΟΜΑΔΑ
Το πόλο είναι το εθνικό μας άθλημα, που το έχουμε πολύ χαμηλά στα μάτια μας. Πιστεύω θα συμφωνήσεις σε αυτό, σωστά;
«Θα συμφωνήσω και πρόσφατα είχα μια συζήτηση πάνω σε αυτό το θέμα. Το πόλο έχει φέρει πολλές επιτυχίες διαχρονικά στην Ελλάδα και ειδικά τα τελευταία χρόνια, απλά τώρα που έχουν έρθει αρκετές μαζί, ο κόσμος το λέει ακόμη περισσότερο».
Σχεδόν κάθε διοργάνωση πάτε για να πάρετε το χρυσό, αυτό δεν είναι λίγο και το ξέρουν όλοι.
«Αλλά δεν έχουμε πάρει το χρυσό ακόμα».
Το έχεις απωθημένο δηλαδή;
«Το έχουμε απωθημένο όλοι μας. Το μπάσκετ έχει πάρει, το ποδόσφαιρο έχει πάρει. Και εμείς διαβάζουμε τα σχόλια στα σάιτ και το ίντερνετ και βλέπουμε πολύ κόσμο να λέει πως έχουμε πάρει χάλκινο και ασημένιο, αλλά όχι το χρυσό. Αυτό είναι το δικό μας παράπονο, θέλουμε να το πάρουμε».
Θεωρείς πως σας στοίχισε η απώλεια τους χρυσού στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Τόκιο;
«Πιστεύω όχι τόσο στους Ολυμπιακούς του Τόκιο, όσο το Παγκόσμιο την επόμενη χρονιά, γιατί στο Τόκιο ήταν οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες που καταφέραμε και πήγαμε. Πετύχαμε μια ομάδα που είχε κατακτήσει τα πάντα, για μια 7ετία. Είχαμε το μομέντουμ και δεν είχαμε χάσει μέχρι εκεί, οπότε πιστεύαμε πως μπορούμε να το κατακτήσουμε.
Είχαμε εξασφαλίσει το μετάλλιο οπότε υπήρχε και μια μικρή χαλαρότητα, όσο μπορούσε να υπάρξει. Μπήκαμε νωθρά στον αγώνα, παρόλα αυτά φέραμε το ματς στο 10-10 και χάσαμε 3-0 την τελευταία περίοδο από την καλύτερη ομάδα όλων των εποχών.
Το Παγκόσμιο του 2023 μας στοίχισε, γιατί αυτό ήταν η ευκαιρία μας, απέναντι σε μια Ουγγαρία που δεν ήταν φόβητρο, απλώς καλή ομάδα. Βρισκόμασταν μπροστά, είχαμε την ευκαιρία μας και μια λάθος απόφαση του προπονητή μας να μην πάρει τάιμ-άουτ, μας στοίχισε ένα χρυσό μετάλλιο και το χάσαμε στα πέναλτι.
Είχαμε τρεις ευκαιρίες να πάρουμε το χρυσό, σε εκείνον τον αγώνα και δεν το κάναμε, οπότε θεωρώ εκεί μας στοίχισε».
Σε συνδυασμό με αυτό, πόσο δύσκολη ήταν και η διαχείρηση του αποκλεισμού από την Σερβία στους Ολυμπιακούς στο Παρίσι;
«Είχαμε μείνει άφωνοι. Αυτή ήταν η αντίδραση όλων. Ήταν από τις πιο δυσκολς στιγμές της καριέρας μου και σίγουρα και των συμπαικτών μου. Ήταν ένας στόχος για τον οποίο προπονούμασταν τρία χρόνια και το θέλαμε παρά πολύ. Είχαμε πολλές ατυχίες. Πριν από τον αγώνα ήταν άρρωστος ο Άγγελος (Βλαχόπουλος), εγώ είχα ένα δύσκολο τουρνουά με τραυματισμό και αρρώστια.
Όλοι σφίξαμε τα δόντια, ο αγώνας δεν μας πήγε καλά, αλλά παρόλα αυτά με ένα γκολ του Άγγελου καταφέραμε να πάμε το ματς στα ίσα και λέγαμε θα πάμε στα πέναλτι να διεκδικήσουμε αυτό που αξίζουμε. Έμεναν και έξι δευτερόλεπτα. Οι Σέρβοι δεν ήταν καλοί, αλλά με τη νίκη που έκαναν, με τον τρόπο που το έκαναν, πήραν ώθηση και πήγαν και κατέκτησαν το χρυσό.
Το να αποκλειστείς με buzzer-beater στο πόλο είναι πραγματικά σπάνιο. Σε ένα τέτοιο ματς πιστεύω δε θα το ξαναδούμε. Είναι οδυνηρό και ήταν ένα απίθανο γκολ. Ο πόνος δε φεύγει ποτέ, ήμασταν κάπως περίεργα, αλλά το ξεπεράσαμε».
Αυτές όμως οι δύσκολες στιγμές δε σου δίνουν ώθηση για να πας στο Λος Άντζελες το 2028, αλλά και φέτος στο Παγκόσμιο στη Σιγκαπούρη, για να πάρεις το χρυσό;
«Είναι λίγο δύσκολο για το Λος Άντζελες, γιατί είναι μακριά. Είναι ξεχωριστό, αλλά εκείνη τη στιγμή δε σκέφτεσαι τίποτα, απλά σβήνεις και σκέφτεσαι τα επόμενα τέσσερα χρόνια, γιατί είναι πολλά. Σίγουρα προχωρώντας το έχεις ως κίνητρο.
Τον Ιούλιο στη Σιγκαπούρη, για όλους μας υπάρχει… βενζίνη για να μας ωθήσει στον στόχο μας και αυτό που συνέβη τότε μπορεί να λειτουργήσει θετικά για εμάς».
Στον Ντίνο Γεννηδουνιά δίνει κίνητρο παραπάνω το γεγονός πως είναι αρχηγός της Εθνικής Ομάδας;
«Δεν νομίζω όχι. Από το 2013, που ήμουν στην ομάδα και αποτελούσα τον τελευταίο τροχό της αμάξης, μέχρι τώρα τίποτα δεν έχει αλλάξει για μένα. Είναι απλώς η σειρά μου, τώρα που είναι απόντας ο Άγγελος, που υπό άλλες συνθήκες θα ήταν εκείνος, τώρα που έφυγε ο Γιάννης Φουντούλης.
Για μένα είναι κάτι τιμητικό, κάτι που πάντα το σκεφτόμουν και το ήθελα, αλλά δεν είναι κάτι που το χρειαζόμουν για να μου δώσει κίνητρο. Είτε είμαι αρχηγός, είτε όχι, εγώ θα είμαι πάντα πιστός στρατιώτης της Εθνικής Ομάδας και όσο αντέχω θα την εκπροσωπώ, όσο καλύτερα μπορώ».
Είχες πει για τους παντογνώστες και πως θα δώσετε αφορμή να ξανακάνουν κωλοτούμπα. Γενικότερα τι απαντάς στους επικριτές;
«Γενικά είμαι άνθρωπος που δίνει το 100% σε οτιδήποτε κάνει. Είτε αυτό είναι πόλο, είτε η παρέα με τους φίλους μου, είτε η σχέση μου. Είμαι παραπάνω συναισθηματικός άνθρωπος, αντιδραστικός επίσης. Μπορεί να μετάνιωσα την ανάρτηση που έκανα, μετά από λίγο καιρό, αλλά ήταν κάτι που ένιωθα και εγώ και οι συμπαίκτες μου. Εγώ βγήκα και το είπα γιατί είμαι ενεργός και στα social media.
Εκείνη την ημέρα είχε ενοχλήσει πολύ δύο αθλητές αυτό που είχε συμβεί. Τον Μάνο (Ζερδεβά), που δέχθηκε αυτό το γκολ από την Σερβία στη λήξη. Υπήρχαν πολλά αρνητικά σχόλια και μηνύματα, λες και κάθε καλοκαίρι ο κόσμος, ή κάθε εβδομάδα που παίζουμε, μας παρακολουθούν.
Όλοι έμαθαν καλύτερα το πόλο τα τελευταία πέντε χρόνια και οι περισσότεροι θυμούνται την ομάδα μόνο στις χαρές. Εγώ είμαι υπέρ της άποψης, αν δεν ξέρεις μην μιλάς. Αρκετός κόσμος δεν γνωρίζει το άθλημα και τις δυσκολίες που μπορεί να περνάμε. Τι αντιμετωπίζουμε εμείς, συγκριτικά με τις εθνικές ομάδες άλλων χωρών και τι δυσκολίες έχουμε εμείς εδώ, που δεν διαθέτουμε το δικό μας κολυμβητήριο.
Τα χρήματα που παίρνουμε σε σύγκριση με τις υπόλοιπες ομάδες είναι τίποτα και στο τέλος εμείς παίζουμε για την τιμή μας και τη χώρα μας, οπότε αυτό που έγινε ήταν κάτι που με στεναχώρησε πολύ.
Εκείνοι που μας στηρίζουν πάντα δίνουν κίνητρο για τη συνέχεια και εκείνοι που έχουν πάντα κάτι πικρόχολο να πουν, θα μας δώσουν ώθηση για να πετύχουμε στο τέλος αυτό που επιθυμούμε».
Πώς ξεπερνάς τις δυσκολίες στον αθλητισμό, αλλά και γενικότερα;
«Όπως σου είπα είμαι άνθρωπος που δε θα κρατήσει τίποτα μέσα του. Αν θέλω να πω κάτι θα το πω. Ό,τι και να συμβαίνει θα το εξωτερικεύσω, γιατί δεν μπορώ να το κρατάω μέσα μου και να με τρώει. Αν έχω πρόβλημα με κάποιον συμπαίκτη μου θα του μιλήσω, ή με την ομάδα.
Όπως φέτος που τα πράγματα ήταν άσχημα, ως αρχηγός της ομάδας προσπαθούσα πάντα να το προλάβω και πάντα υπήρχε ομιλία μεταξύ μας, είτε με τον προπονητή για να προλάβω το χειρότερο.
Στην ζωή μου πάντα έτσι λειτουργούσα, να προλάβω και να λύσω τα προβλήματα».
Θεωρείς πως ο κόουτς Βλάχος, σωστά, έχει επικεντρωθεί στο να αναδυθούν νέα ταλέντα και να βοηθηθεί το άθλημα στην χώρα μας;
«Καλώς ή κακώς όλοι οι προπονητές κρίνονται εκ του αποτελέσματος. Οπότε δεν είμαι εγώ ο κατάλληλος για να το σχολιάσω. Από την άλλη είναι κάτι που γίνεται κάθε φορά μετά από Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι ουσιαστικά αυτό που λέμε ότι έκλεισε ένας Ολυμπιακός Κύκλος και ξεκινάει ένας καινούργιος.
Σε όλες τις ομάδες συμβαίνει και έτσι διάλεξε να κάνει ο Θοδωρής Βλάχος και αυτό θα φανεί στο τέλος της διαδρομής».
Θες να μου μιλήσεις για τη μεταγραφή του Δημήτρη Σκουμπάκη στον Παναθηναϊκό; Ποιος είναι το σχόλιο σου;
«Εμένα να πω την αλήθεια μου αρέσει που ο Παναθηναϊκός πάει να φταίξει ομάδα, γιατί θα γίνει ακόμα πιο ενδιαφέρον το ελληνικό πόλο. Καλώς ή κακώς το να παίζεις ένα ντέρμπι με τον Απόλλωνα ή την Βουλιαγμένη, δεν είναι το ίδιο με το να παίζεις ένα με τον Παναθηναϊκό. Μακάρι να κρατήσει και τώρα η απόφαση του Δημήτρη Σκουμπάκη είναι προσωπική. Ανυπομονώ να τον δω απέναντί μας και σίγουρα θα έχει πολύ ενδιαφέρον».
Ποιοι είναι οι στόχοι του Ντίνου Γεννηδουνιά για το προσεχές μέλλον;
«Περίεργη ερώτηση. Είμαι 32 ετών και έχουμε μια τριετία μακριά από το Λος Άντζελες. Οι στόχοι είναι αυτά που μου λείπουν. Ένα χρυσό μετάλλιο με την Εθνική Ομάδα και να υπάρχει σταθερότητα, έτσι ώστε να είμαστε συνέχεια στην κορυφή.
Με τον Ολυμπιακό, υπάρχει μεγάλη δίψα για το Champions League, έχει περάσει καιρός από όταν το κατακτήσαμε και σίγουρα πριν τελειώσω την καριέρα μου θέλω να το ξαναπάρω».
Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Βαγγέλης Τερζής, Λευτέρης Τσαχουρίδης