Ο Μάριος Γαντζούδης γράφει για τον ξεχασμένο Αυστριακό που έφυγε τόσο άδοξα από
κοντά μας πριν 31 πλέον χρόνια…

Σαν σήμερα πριν 31 μακρινά πλέον χρόνια το σκοτάδι χτύπησε τον κόσμο της Formula 1 .. Έναν κόσμο που είχε ξεχαστεί μέσα στην ανάπτυξη και την δόξα, που είχε να δει θάνατο εντός πίστας από το μακρινό 1982 και τους Ρικάρντο Παλέτι και Ζιλ Βιλνέβ, ένας άνθρωπος έκανε τους πάντες να κοιταχτούν και να αναρωτηθούν:: Μήπως πάει κάτι λάθος; Αυτός ήταν ο Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ…

Ο 33χρονος Αυστριακός που κείτονταν αναίσθητος με γερμένο το κεφάλι μέσα στην Simtek του σαν σήμερα πριν 31 χρόνια, που πλέον είναι ξεχασμένος από τους πολλούς .. Αυτό που συνέβη την επομένη αυτού τα επισκίασε όλα .. Ένας δεύτερος πολύ πιο διάσημος ήρθε για να πείσει τους πάντες ότι ναι.. Κάτι πήγαινε λάθος.. Όμως σήμερα 30 Απριλίου είναι η ημέρα του Ρόλαντ. Του ανθρώπου που μέχρι και η επίσημη σελίδα της Forrmula 1 έχει ξεχάσει στο παρελθόν!! Αυτή είναι η ιστορία του…

Τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια

Ο Ρόλαντ Ρατζενμπέργκερ γεννήθηκε στις 4 Ιουλίου 1960 στο Σάλτσμπουργκ της Αυστρίας . Από μικρός φαινόταν ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσει . «Η πρώτη του λέξη ήταν αυτοκίνητο» θα δηλώσει ο πατέρας του σε συνέντευξη του στο Motorsport Magazine πριν λίγα χρόνια . Όταν στα 9 του χρόνια άνοιξε η πίστα του Salzburgring κοντά στην περιοχή που έμενε, πήγαινε συνέχεια για να βλέπει τα αυτοκίνητα. ‘’Μια μέρα γύρισε και μας είπε ότι θα γίνει οδηγός αυτοκινήτου’’ είπε ο Ρούντολφ Ρατζενμπέργκερ . Αυτό ήταν το παιδικό όνειρο του μικρού Ρόλαντ . Και προσπάθησε να το κάνει πραγματικότητα. Όταν σαν έφηβος φοιτούσε ακόμα σε ένα technical school κάτι αντίστοιχο με το δικό μας ΕΠΑΛ, ανακάλυψε ότι ο οδηγός και ιδιοκτήτης ομάδας στην Formula Ford, Βάλτερ Λέτσνερ είχε την βάση του σε κοντινή απόσταση, πήγαινε συχνά και κοίταγε, παρατηρούσε και βοήθαγε. Όταν στα 18 του τελείωσε το σχολείο πήγε ξανά στον Λέτσνερ που άνοιγε εκείνο τον καιρό σχολή οδήγησης. Ήταν μάλλον γραφτό …

Τα πρώτα βήματα στους αγώνες και το Le Mans

Η καριέρα του Αυστριακού ξεκίνησε το 1983 από την Γερμανική Formula Ford το 1983 και το 1985 κέρδισε το αντίστοιχο πρωτάθλημα της Αυστρίας αλλά ταυτόχρονα και αυτό της Κεντρικής Ευρώπης. Συνέχισε τα επόμενα χρόνια σε διάφορες και μεγαλύτερες κατηγορίες με κυριότερες συμμετοχές του αυτές στην Βρετανική F3 και την Βρετανική Formula 3000 στην οποία τερμάτισε 3ος το 1989. Την ίδια χρονιά έτρεξε 2 αγώνες στο World Sportscar Championship (σημερινό WEC) και στις 24 ώρες του Le Mans για πρώτη φορά. Η αλλαγή της δεκαετίας τον βρήκε να τρέχει κατά κόρον στην Ιαπωνία, στο τοπικό πρωτάθλημα Sportscars, Touring Cars αλλά και στην Ιαπωνική Formula 3000, ενώ ταυτόχρονα συμμετείχε σταθερά κάθε χρόνο στο Le Mans. Σε Ιαπωνικό έδαφος έμεινε μέχρι το τέλος του 1993 και στα 4 χρόνια που έμεινε σημείωσε 10 νίκες σε όλες τις κατηγορίες . Η μεγαλύτερη επιτυχία της καριέρας του ήταν τότε όταν κέρδισε στην κατηγορία του τις 24 ώρες του Le Mans οδηγώντας μια Toyota 93C-V, με συνοδηγούς τους Μάουρο Μαρτίνι και Ναόκι Ναγκασάκα! . Όμως ήθελε πάντα να κάνει το μεγάλο βήμα … Να βρεθεί στο μεγαλύτερο σαλόνι όλων… Στην Formula 1.

Το άλμα στην κορωνίδα του μηχανοκίνητου αθλητισμού

Φήμες ήθελαν τον Ρόλαντ να είναι μια ανάσα μακριά από μια θέση στην Jordan ενόψει της παρθενικής σεζόν της ομάδας στην Formula 1 το 1991, όμως επειδή ένας σπόνσορας του αποχώρησε λέγεται ότι για αυτόν τον λόγο έχασε την θέση από τον Μπερτράν Γκασό. Όμως ότι και να ισχύει για αυτή την ιστορία το 1994 ήταν η στιγμή που θα έκανε το όνειρό του πραγματικότητα με την ομάδα της Simtek. Ας μην γελιόμαστε βέβαια. Οι σπόνσορες του και γενικώς τα χρήματα ήταν ο καθοριστικός παράγοντας για όποια ομάδα ενδιαφερόταν. Ο Αυστριακός δεν ήταν ένας «του δρόμου», όμως σίγουρα δεν λογιζόταν για μελλοντικός πρωταθλητής καθώς ήδη είχε περάσει στην 3η δεκαετία της ζωής του…

Η Simtek ήταν μια επίσης νεόφερτη ομάδα που όμως δεν ήταν επαρκώς προετοιμασμένη ή χρηματοδοτούμενη για την νέα (τότε) εποχή της F1 χωρίς ηλεκτρονικά βοηθήματα. Όλες οι προβλέψεις έλεγαν πως μαζί με τις επίσης νέες Pacific θα πάλευαν μεταξύ τους για τις 2 τελευταίες θέσεις του grid. Τότε η Formula 1 είχε βλέπετε 14 ομάδες άρα και 28 οδηγούς. Το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο όμως για Γκραν Πρι είναι 26. Έτσι ο Ρατζενμπέργκερ θα έπρεπε να παλέψει για να εκκινήσει αγώνα. Η πρώτη του προσπάθεια ήταν στο Interlagos στην αυλαία της σεζόν. Όμως ήταν αποτυχημένη προσπάθεια. Τα χαρακτηριστικά της πίστας σε συνδυασμό με το δύσκολο (και αργό) μονοθέσιο οδήγησαν σε αποτυχία πρόκρισης και μαζί με την Pacific του Πολ Μπελμοντό θα έβλεπαν ως θεατές τον Μίκαελ Σουμάχερ να κερδίζει …

Όμως ο 2ος αγώνας της χρονιάς θα ήταν άλλη μια ευκαιρία για τον 33χρονο . Ευκαιρία διότι θα γινόταν στα γνώριμα για αυτόν λημέρια της Ιαπωνίας και την πίστα της Aida. Πράγματι ήταν καλύτερος και κατάφερε να περάσει ως 26ος συμπληρώνοντας το grid δίπλα στον teammate του Ντέιβιντ Μπράμπαμ, αφήνοντας και τα δύο μονοθέσια της κύριας ανταγωνίστριας Pacific εκτός! Η Κυριακή πήγε επίσης καλά για εκείνον. Σε έναν αγώνα με 15 εγκαταλείψεις ο Αυστριακός κατάφερε να τερματίσει 11ος (τελευταίος) 5 γύρους πίσω από τον νικητή Σουμάχερ. Μπορεί το ‘’5 γύρους πίσω’’ να κάνει μερικούς να γελάσουν, όμως εκείνη την εποχή ήταν σύνηθες φαινόμενο στην F1. Ο 3ος αγώνας της χρονιάς θα ήταν στο Σαν Μαρίνο και την θρυλική πίστα της Imola . Ο Ρόλαντ ήταν τρισευτυχισμένος που επιτέλους κατάφερε να ζήσει το όνειρο και το γιόρτασε αγοράζοντας καινούργια Porsche και πηγαίνοντας τον συναθλητή του Τζέι-Τζέι Λέτο στον επόμενο αγώνα, στον οποίο ήθελε να επαναλάβει και γιατί όχι να μην βελτιώσει την προηγούμενη επίδοσή του. Την Παρασκευή στις πρώτες ελεύθερες δοκιμές ήταν 26ος και στις δεύτερες βελτιώθηκε κατά μία θέση . Στις πρώτες κατατακτήριες ήταν πάλι 25ος. Στις δεύτερες κατατακτήριες βγήκε από τους πρώτους σε μια προσπάθεια να βελτιώσει τον χρόνο του…

Το άδοξο τέλος…

18 λεπτά μετά την έναρξη της διαδικασίας και ενώ είχε σημειώσει χρόνο 1:27.584 ξαφνικά οι κάμερες δείχνουν ένα μονοθέσιο στη μέση της πίστας, διαλυμένο. Ο οδηγός του γυρτός στο πλάι . Ήταν ο Ρόλαντ. «Όταν τον είδα πως ήταν το κεφάλι του κατάλαβα ότι είχε τελειώσει» έχει δηλώσει ο πατέρας του . Θεωρείται ότι ο Αυστριακός είχε πληγώσει την μπροστινή του πτέρυγα έπειτα από ένα άτσαλο πάτημα στα κερμπ της Acque Minerali στον προηγούμενο γύρο του. Η πτέρυγα ξεκόλλησε και σφηνώθηκε στο πάτωμα της Simtek . Δεν μπορούσε να κάνει τίποτα … Η πρόσκρουση του στον τσιμεντένιο τοίχο της στροφής Villeneuve . μετρήθηκε σε ταχύτητα 314 χλμ/ώρα . Ο θάνατός του ήταν ακαριαίος . Υπολογίστηκε ότι η δύναμη που τον σκότωσε ήταν 500 g … Ήταν ένας άδοξος θάνατος . Ένα όνειρο παρμένο πριν καν το ζήσει καλά καλά.

!!! ΠΡΟΣΟΧΗ!!! ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΥΣΤΗΧΗΜΑ.

Όμως η προσφορά του Ρόλαντ έστω και έτσι ήταν τεράστια. Αμέσως μετά το ατύχημα ένας θορυβημένος και λυπημένος Άιρτον Σένα βρέθηκε στο πλευρό της Simtek μαζί με τον Δρ. Σιντ Γουότκινς . Μετά από ότι είδε, αποφάσισε μαζί με τους άλλους οδηγούς να επαναλειτουργήσουν την GPDA (Ένωση οδηγών αγώνων) με πρωταρχικό στόχο την βελτίωση της ασφάλειας . Ο Ρόλαντ εν αγνοία του, έγινε μάρτυρας στον συνεχή αγώνα για την ασφάλεια στους αγώνες αυτοκινήτου. Δυστυχώς όμως την επόμενη κιόλας μέρα θα ερχόταν κάτι άλλο, ακόμη πιο συγκλονιστικό γεγονός… Κάτι που θα άλλαζε την ιστορία για πάντα…

Ένα μήνα μετά η ομάδα του στις 24 ώρες του Le Mans τίμησε τον Αυστριακό κάνοντας τον τιμητικά 4ο οδηγό ,καθώς σκόπευε να συμμετάσχει για άλλη μια φορά στον ιστορικό αγώνα .
Ας συνεχίσει να είναι αιώνια η μνήμη του…