Ένας από τους πολλούς «μύθους» της ΑΕΚ, ο Νίκος Μπαμπανικολός, μίλησε στο Mpaladofatses.gr για την αγαπημένη του Ένωση, για τον συγκινητικό κόσμο της, αλλά και για τον… μαέστρο Ντράγκαν Σάκοτα.
Η πρόκριση της ΑΕΚ στο Final 4 του Basketball Champions League έφερε πολλά δάκρυα στους φίλους της Ένωσης και ένα όνειρο, που παύει να είναι τέτοιο και γίνεται πραγματικότητα. Δηλαδή, η επιστροφή της «Βασίλισσας» εκεί που ανήκει. Ένας από τους μεγαλύτερους αθλητές που έχουν φορέσει την φανέλα της Ένωσης, ο Νίκος Μπαμπανικολός, ο οποίος ήταν κοντά στο σύνολο που κατέκτησε το ευρωπαϊκό του 1968, μίλησε στο Mpaladofatses.gr και στον Δημήτρη Δράκο για την αγαπημένη του ομάδα, για τον λαό του κλαμπ, αλλά και για τον Ντράγκαν Σάκοτα.
–Κύριε Μπαμπανικολέ, πως ξεκινήσατε την καριέρα σας και πως φτάσατε στην ΑΕΚ;
«Από τα 14 μου φάνηκε πως είχα μία κλίση στο μπάσκετ. Τότε, τα παιδιά της γειτονιάς μου είχαν βγάλει το ψευδώνυμο: “Ο Αλόγας”, γιατί έτρεχα παντού. Ένας φίλος οικογενειακός είπε στην μητέρα μου να πάω στον Τρίτωνα, όπου ήταν 1,5 χιλιόμετρο από το σπίτι μου που βρισκόταν μεταξύ Φυλής και Αχαρνών. Φτάνω σε ένα γηπεδάκι, όμως δεν ήταν του Τρίτωνα, αλλά του Τυφώνα. Αφού μετά από δύο προπονήσεις διαπίστωσα το λάθος μου, το 1948 υπέγραψα στον Τρίτωνα.
Ο πρώτος μου προπονητής, ήταν ο Πόλυς Πολημιτίδης, ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Εκεί γνώρισα αρκετούς καλούς καλαθοσφαιριστές, ενώ με κάποιους από αυτούς γίναμε και φίλοι. Όπως με τον Μουρούζη και τον Παπαθανασίου. Τον Οκτώβριο του 1956, υπέγραψα στην ΑΕΚ».
Ήσασταν κοντά σε άλλη μεγάλη ελληνική ομάδα εκείνη την εποχή;
«Εννοείται. Κάποια στιγμή, ο Κώστας ο Μουρούζης μου πρότεινε να πάμε στον Παναθηναϊκό, γιατί του έβρισκαν δουλειά, την σεζόν 1954/55. Παρόλο που υπογράψαμε, ο αείμνηστος Απόστολος Νικολαΐδης, δεν μπόρεσε να περάσει την μεταγραφή μας στον ΣΕΓΑΣ. Εμείς, ωστόσο, ήμασταν για κάποιο διάστημα εκεί. Ξαναγυρίσαμε στον Τρίτωνα, γιατί έβρισκαν δουλειά στον Κώστα, αλλά δεν ήταν καλές οι συνθήκες. Έπειτα, ο ίδιος ο φίλος μου έφυγε να παίξει στην Ιταλία για την Σαμπντόρια».
Ο Γιώργος ο Παπαθανασίου, ο άλλος αδελφικός μου φίλος πήγε στην ΑΕΚ. Τότε, με την σύμφωνη γνώμη του προπονητή μου τότε στον Τρίτωνα, του Σίμου του Πανταζόπουλου, ο οποίος με είχε στην Μικτή Αθηνών, ανέβηκα και εγώ στην ΑΕΚ, να βρω τον κολλητό μου».
Το κεφάλαιο ΑΕΚ στην ζωή του: Το 1968, ο στίβος και το σήμερα
«Στην ΑΕΚ κατέκτησα τρία πρωταθλήματα και το 1964 σταμάτησα. Μία αστεία ιστορία που την λέω για πρώτη φορά, ήταν σε ένα παιχνίδι που παίζαμε, όταν ένας φίλαθλος μου φώναξε: “Μπαμπανικολέ, έχεις προλάβει την Ακρόπολη όταν ήταν ακόμα χωράφι”. Όμως, τότε ήμουν μόνο 30 ετών!
Αφού αποσύρθηκα, ανέλαβα ως έφορος στον στίβο της ΑΕΚ, γιατί ήταν η δεύτερη μου αγάπη το συγκεκριμένο άθλημα. Έτρεχα πολύ καλά στα 800μ. με επίδοση 1,56 λεπτά».
Τι θυμάστε από το 1968 και τι αναμνήσεις έχετε από το έπος στο Καλλιμάρμαρο;
«Εγώ αρχικά ήμουν σε μία καρέκλα μεταξύ του πάγκου μας και της Σλάβια Πράγας. Ανά διαστήματα μέσα στην αναμέτρηση μίλαγα στους παίκτες με ένα μικρόφωνο που είχα. Τότε, είχα βοηθήσει πολύ την ΑΕΚ, γιατί το πεντάρι των Τσέχων, ο Σίντεκ είχε 4 φάουλ. Έτσι, φώναξα να δώσουν την μπάλα στον Τρόντζο, για να κάνει φάουλ ο Σίντεκ, με αποτελέσμα να αποβληθεί.
Εκεί που καθόμουν, είχα δίπλα μου τον σπουδαίο Γιώργο Οικονομίδη, ο οποίος έχει γράψει τραγούδια, φιλμ και πολλά άλλα. Επειδή ήταν άνθρωπος της Χούντας, κάποιες φορές μου έπαιρνε το μικρόφωνο.
Από εκεί και πέρα, δεν μπορείς να φανταστείς τι γινόταν από κόσμο. Μόνο οι 20 χιλιάδες έβλεπαν κανονικά, οι υπόλοιποι δεν μπορούσαν να δουν τίποτα. Κάποιοι άκουγαν από ραδιοφωνάκια τι γινόταν στο παιχνίδι. Όπως είπα και στην ταινία “1968” του Τάσου Μπουλμέτη: “Νικήσαμε, γιατί δεν μπορούσαμε να χάσουμε“.
Ποια είναι η γνώμη σας για τον Λούκα Μπάνκι που βρισκόταν στη Sunel Arena στο ματς με τη Ναντέρ και για τον προπονητή της ΑΕΚ, Ντράγκαν Σάκοτα;
«Αρχικά, ο Μπάνκι είναι ένας θαυμάσιος προπονητής και άνθρωπος. Δυστυχώς είχε πολύ φασαρία στο γήπεδο και δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε, αλλά του τρέφω μεγάλο σεβασμό. Μαζί του είχα ταξιδέψει όταν πήραμε το Διηπειρωτικό στην Βραζιλία. Από την πρώτη προπόνηση που έκανε στο ΟΑΚΑ, είχα μιλήσει στον πρόεδρο της ΑΕΚ, Μάκη Αγγελόπουλο , ότι είναι μία πολύ καλή επιλογή. Κάναμε παρέα με τον Μπάνκι και όταν μας δίνετε η ευκαιρία συζητάμε».
«Όπως έγραψα και στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης, ο Ντράγκαν Σάκοτα είναι ο… Φον Καραγιάν του μπάσκετ. Είναι μεγάλος μαέστρος και ένας από τους καλύτερους προπονητές στην Ευρώπη και από τους πιο σπουδαίους που βρίσκονται σε τέτοια ηλικία και όχι μόνο για τα χρόνια του. Μακάρι να πάρουμε το ευρωπαϊκό και να φύγει δοξασμένος».
Πώς βλέπετε την ΑΕΚ φέτος στο μπάσκετ, τι μπορεί να κάνει στο Final 4 και ποια είναι η διαφορά με το 2018;
«Επειδή βρισκόμουν στον αγώνα, μπορώ να στα πω με απόλυτη λεπτομέρεια. Παρόλο που το ματς το φοβόμουν απέναντι στους Γάλλους, η ομάδα ήταν απίστευτη και ο κόσμος συγκινητικός, γιατί σε τόσο μικρό γήπεδο να κάνεις τέτοια ατμόσφαιρα είναι δύσκολο. Δεν πίστευα στα μάτια και δεν σου κρύβω πως συγκινήθηκα.
Όσο για το 2018, είναι διαφορετικές οι συνθήκες με το τότε. Αυτό που μπορώ να πω για τώρα, είναι ότι αν είχαμε ένα πολύ καλύτερο πεντάρι, με ύψος πάνω από 2,10 θα ήμασταν καλύτεροι από τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, έτσι ώστε να μαζεύει τα ριμπάουντ».