Όταν Χιλ και Σουμάχερ συγκρούστηκαν μεταφορικά και κυριολεκτικά!
To 1995 ήταν μια χρονιά ιστορικής σημασίας για την Formula 1. Μπορεί στα τελικά αποτελέσματα να μην φαίνεται, όμως πολλά από τα γεγονότα της χρονιάς, επηρέασαν την ιστορία και την εξέλιξη του σπορ μέχρι και τις μέρες μας. Μια χρονιά που εκτός από πολλούς επικούς και ιστορικής σημασίας αγώνες, είχε και ως κύριο θέμα της για μεγάλο διάστημα την μάχη τίτλου μεταξύ των Μίκαελ Σουμάχερ και Ντέιμον Χιλ, η οποία ύστερα από τα γεγονότα του φινάλε της Αδελαίδας την προηγούμενη χρονιά, αναμενόταν με αγωνία από όλους, καθώς όπως όλα έδειχναν ο Βρετανός ήταν ο μόνος που θα μπορούσε να κοντράρει στα ίσια τον νέο σούπερσταρ της Formula 1.
Από την αρχή της χρονιάς ένα μοτίβο άρχισε να γίνεται φανερό. Η Williams είχε στις περισσότερες των περιπτώσεων το ταχύτερο μονοθέσιο, όμως ήταν ο χειρότερος εχθρός του εαυτού της. Προβλήματα αξιοπιστίας στέρησαν την νίκη στον Χιλ στον πρώτο αγώνα της χρονιάς στην Βραζιλία, την 2η θέση στην Ισπανία και μια πιθανή θέση στο βάθρο στον Καναδά.
Ταυτόχρονα η Williams ήταν πολλά επίπεδα κάτω στην στρατηγική σε σχέση με την Benetton, καθώς ο Σουμάχερ κατάφερε χάρη σε διαφορετική στρατηγική να βγει νικητής σε Μονακό και Γαλλία παρόλο που ο Χιλ ήταν Poleman. Έτσι φτάνοντας στον 8ο αγώνα της χρονιάς, στο Σίλβερστοουν η πίεση ήταν στο τέρμα για τον συνδυασμό Williams-Χιλ καθώς ενόψει του αγώνα στην πατρίδα του βρισκόταν 11 βαθμούς πίσω από τον Σουμάχερ, στην εποχή του συστήματος βαθμολόγησης του Top 6, με 10 βαθμούς για νίκη και 6-4-3-2-1 για τους υπόλοιπους.
Ταυτόχρονα οι δύο διεκδικητές είχαν αρκετά σχόλια ο ένας για τον άλλο, με τον Σουμάχερ να κατηγορεί τον Βρετανό για brake test στο Γαλλικό Γκραν Πρι, με τον Χιλ να απαντά λίγο πριν το Βρετανικό Γκραν Πρι αποκαλώντας τον Σουμάχερ «κλώνο» λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «Οι χορηγοί ελέγχουν τους χαρακτήρες και το μόνο που θα πάρουν είναι κλώνοι. Ο Σουμάχερ είναι ένα καλό παράδειγμα.»
Ο αποφασισμένος Ντέιμον και η… πανούργα Benetton
Ο Ντέιμον Χιλ εμφανίστηκε πανέτοιμος στις κατατακτήριες δοκιμές, παίρνοντας την Pole με 1:28.124, 273 χιλιοστά πιο γρήγορος από τον 2ο Σουμάχερ, με τους υπόλοιπους να βρίσκονται τουλάχιστον μισό δευτερόλεπτο πίσω τους. Στον αγώνα η εικόνα στο πρώτο μισό έδειχνε μια άνετη νίκη για τον Βρετανό εντός έδρας, καθώς εξαφανίστηκε από τους διώκτες του, με τον Σουμάχερ να πέφτει πίσω από τον υπερηχητικά γρήγορο στην εκκίνηση Ζαν Αλεζί, ο οποίος από 6ος εκτοξεύθηκε στην 2η θέση, με την Ferrari του να κρατάει πίσω τον Σουμάχερ για τους πρώτους 19 γύρους και όταν ο Γαλλος μπήκε για πρώτη φορά στα pits η διαφορά Χιλ – Σουμάχερ ήταν σχεδόν στα 20 δευτερόλεπτα.
Όταν ο Βρετανός μπήκε στα pits όμως στον 23ο γύρο και ο Γερμανός πέρασε -προσωρινά- στην πρωτοπορία, γρήγορα έγινε αντιληπτό ότι η Benetton ήταν ξανά ένα βήμα μπροστά από όλους. Ο Σουμάχερ θα έκανε μόλις ένα pit stop, και ο Χιλ δύο. Έτσι όταν ο Γερμανός στον 31ο γύρο σταμάτησε για μοναδική φορά, ήταν πλέον ένας αγώνας απέναντι στον χρόνο για τον Χιλ, καθώς έπρεπε να χτίσει διαφορά ασφαλείας πριν το 2ο pit stop του, για να κρατήσει την πρωτιά και επακολούθως την νίκη!
Ο Χιλ έκανε τελικά το δικό του δεύτερο stop στον 41ο γύρο με προβάδισμα 27 δευτερολέπτων έναντι του Σουμάχερ και οι δυο τους ήταν σχεδόν στο ίδιο επίπεδο όταν ο Χιλ έφτασε στο τέλος του pit lane, αλλά η επιπλέον ορμή του Σουμάχερ του επέτρεψε να περάσει μπροστά στην πορεία προς τις γρήγορες στροφές Maggotts, Becketts και Chapel. Ύστερα από την ολοκλήρωση του δεύτερου κύκλου των pit stop πίσω από τους δύο πρωτοπόρους, η 3η θέση παιζόταν ανάμεσα στον 3ο Τζόνι Χέρμπερτ και τον 4ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ.
Σύντομα όμως έγινε μάχη για την νίκη, καθώς στον 46o γύρο ο Χιλ, απελπισμένος για να περάσει τον μεγάλο του αντίπαλο, έκανε μια κίνηση λανθασμένης εκτίμησης στην στοφή Priory, πέφτοντας στο πλάι του Γερμανού και θέτοντας αμφότερους εκτός αγώνα!
Έτσι ο Χέρμπερτ έγινε πλέον πρωτοπόρος, με τον Κούλθαρντ κολλημένο πίσω του. Στον 49ο γύρο ο οδηγός της Williams κατάφερε να κάνει ότι δεν μπόρεσε ο Χιλ, περνώντας τον Χέρμπερτ, όμως αυτό κράτησε λίγο, καθώς είχε δεχθεί ποινή stop & go 10 δευτερολέπτων, για υπέρβαση του ορίου ταχύτητας στο pit lane. Έτσι ο Τζόνι Χέρμπερτ επανήλθε στην πρωτοπορία στον 51ο γύρο και είχε μια σχετικά άνετη πορεία έως τον τερματισμό, ειδικά έπειτα από το πρόβλημα με την πίεση του λαδιού που αντιμετώπισε ο 2ος πλέον Ζαν Αλεζί, παίρνοντας την πρώτη νίκη της καριέρας του, μπροστά στους συμπατριώτες του, με τους Αλεζί και Κούλθαρντ να τον πλαισιώνουν, ενώ λίγο πριν είχε συμβεί και μια άλλη σφοδρή σύγκρουση καθώς στον πρότελευταιο γύρο ο Ρούμπενς Μπαρικέλο (Jordan) προσπάθησε να προσπεράσει ανεπιτυχώς τον Μαρκ Μπλαντέλ (Mclaren), με αμφότερους να τίθενται εκτός αγώνα!
O απόηχος της μεγάλης σύγκρουσης
H πρώτη νίκη του Τζόνι Χέρμπερτ, ύστερα από μια δική του οδύσσεια, δοκιμασίες και θλίψεις, επισκιάστηκε σε μεγάλο βαθμό από την προαναφερθείσα σύγκρουση μεταξύ Σουμάχερ και Χιλ, την 2η μεταξύ τους, ύστερα από εκείνη που καθόρισε τον τίτλο του 1994.
Ο Σουμάχερ κατηγόρησε τον Χιλ, λέγοντας ότι: «Νομίζω ότι αυτό που έκανε ο Ντέιμον ήταν τόσο ηλίθιο όσο και εντελώς περιττό. Δεν υπήρχε χώρος για δύο αυτοκίνητα εκεί, και δεν είναι σημείο για προσπέραση. Αν δεν ήμουν εκεί, νομίζω ότι θα έπεφτε κατευθείαν στα χαλίκια. Ήρθε από το πουθενά. Ακόμα και μπροστά στο κοινό της πατρίδας σου, νομίζω ότι πρέπει να διατηρείς την ψυχραιμία σου υπό έλεγχο. Ήταν πάνω κάτω η ίδια κατάσταση στην Αδελαΐδα πέρυσι , όπου επίσης προσπάθησε να βουτήξει μέσα όταν δεν υπήρχε χώρος.»
Ο Χιλ ήταν πιο προσεκτικός στην εκτίμησή του για το περιστατικό, σχολιάζοντας ότι: «Νόμιζα ότι είδα μια ευκαιρία την οποία θα μπορούσα να εκμεταλλευτώ, αλλά φοβάμαι ότι ο Μίκαελ είναι πολύ δύσκολος οδηγός για να τον περάσεις και είχαμε ένα ατύχημα – το οποίο θα περιέγραφα ως αγωνιστικό ατύχημα». Οι περισσότεροι δημοσιογράφοι και ειδικοί πάντως συμφώνησαν στο ότι η κίνηση του Χιλ ήταν λάνθασμένη και έπρεπε να έχει «ζυγίσει» περισσότερο την κατάσταση προτού διαλέξει να επιτεθεί.
Έτσι αποχωρώντας από το Σίλβερστοουν η διαφορά μεταξύ των δύο παρέμενε σταθερή στους 11 βαθμούς και για το υπόλοιπο της σεζόν συνήθως θα αυξανόταν, με τον Χιλ και την Williams να καταρρέουν ψυχολογικά και αγωνιστικά, με άλλη μια αψιμαχία να διεξάγεται στο Βέλγιο όπου ο Χιλ κατέκρινε την άμυνα του Σουμάχερ, ενώ άλλη μια σύγκρουση μεταξύ των δύο (ξανά με υπαίτιο κατά γενική ομολογία τον Βρετανό) ήρθε στο Ιταλικό Γκραν Πρι, χαρίζοντας ξανά στον Χέρμπερτ την νίκη! Εν τέλει ο Σουμάχερ θα έσπαγε τα κοντέρ για να κατακτήσει τον 2ο τιτλο του, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Νάιτζελ Μάνσελ για 9 νίκες σε μια σεζόν, που είχε θέσει ο Βρετανός το 1992, κατακτώντας τον τίτλο με 102 βαθμούς, 33 περισσότερους από τον 2ο Χιλ, που χωρίς να το γνωρίζει είχε δώσει την αφορμή στους Φράνκ Γουίλιαμς και Πάτρικ Χέντ για να ψάχνουν αντικαταστάτη…