Στις 21 Ιουλίου 2002, στον εντέκατο γύρο του παγκοσμίου πρωταθλήματος της Formula 1, ο Μίχαελ Σουμάχερ όχι μόνο κέρδισε τον αγώνα αλλά κατέκτησε και τον πέμπτο παγκόσμιο τίτλο του, ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του θρυλικού Αργεντινού Χουάν Μάνουελ Φάντζιο.
Από το ξεκίνημα του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Οδηγών στη Formula 1 το 1950, συνολικά 34 οδηγοί έχουν στεφθεί παγκόσμιοι πρωταθλητές. Από αυτούς, οι 16 κατάφεραν να κατακτήσουν τον τίτλο περισσότερες από μια φορές.
Αυτό το ορόσημο ξεπέρασε και ο Μίχαελ Σουμάχερ, ο οποίος έγραψε ιστορία κατακτώντας επτά παγκόσμιους τίτλους και σχεδόν κάθε σημαντικό στατιστικό ρεκόρ που υπάρχει στο άθλημα.
Παρόλο που οι τακτικές του ενίοτε δημιούργησαν αντιδράσεις -όπως και η επιστροφή του στην ενεργό δράση μετά τη συνταξιοδότησή του- η απόλυτη κυριαρχία που επέδειξε στην ακμή της καριέρας του δεν επιδέχεται αμφισβήτηση. Ήταν ένας οδηγός που καθόρισε μια ολόκρηρη εποχή στη Formula 1.
Ο Μίχαελ Σουμάχερ αποτελεί αν όχι ο καλύτερος όλων- έναν από τους κορυφαίους του αθλήματος, σε μια λίστα όπου συναντάμε και αρκετά γνωστά ονόματα όπως αυτά των Λιούις Χάμιλτον, Άϊρτον Σένα, Αλέν Πρόστ και άλλοι.
Ξεκίνησε την αγωνιστική του πορεία στα καρτ όπου κατέκτησε τρεις φορές το πρωτάθλημα Γερμανίας και στέφθηκε πρωταθλητής Ευρώπης. Πριν φτάσει στη Formula 1 διακρίθηκε σε κατηγορίες όπως η Formula Ford, Formula 3 και Formula 3000 Ιαπωνίας. Το 1991 συμμετείχε στις 24 Ώρες του Λε Μαν με τη Mercedes και εντυπωσίασε με τον ταχύτερο γύρο του αγώνα. Την ίδια χρονιά έκανε το ντεμπούτο του στη Formula 1 με τη Jordan στο Σπα, και λίγο αργότερα υπέγραψε με την Benetton κατακτώντας τα πρώτα δυο του παγκόσμια πρωταθλήματα το 1994 και 1995. Η απόλυτη κυριαρχία ήρθε με τη Ferrari, όπου κέρδισε πέντε συνεχόμενους τίτλους από το 2000 έως το 2004, γράφοντας ιστορία.
2002: Η απόλυτη κυριαρχία της Ferrari
Η σεζόν του 2002 στη Formula 1 είναι αναμφίβολα μια από τις πιο μονόπλευρες και καθηλωτικές στην ιστορία του σπορ, με τη Ferrari και τον Μίχαελ Σουμάχερ να την κυριαρχούν.
Ο Γερμανός οδηγός ανέβηκε στο βάθρο σε όλους τους αγώνες (17) και νίκησε 11 φορές, εξασφαλίζοντας το πρωτάθλημα με χαρακτηριστική άνεση.
Ακόμα και σήμερα το μονοθέσιο της Ferrari θεωρείται ένα από τα καλύτερα που έχουν κατασκευαστεί -γρήγορο και αξιόπιστο-. Επιπλέον, ο ομόσταυλος του Σουμάχερ, Ρούμπεν Μπαρικέλο είχε επίσης μια καλή χρονιά αν και συχνά είχε υποστηρικτικό ρόλο στην ομάδα.
21 Ιουλίου 2002 – Μια ημερομηνία ορόσημο στην ιστορία της Formula 1
Το Γαλλικό Γκραν Πρι, στο Magny-Cours που διεξήχθη στις 21 Ιουλίου 2002, ήταν ο αγώνας που «σφράγισε» μαθηματικά τη σεζόν, με τον Μίχαελ Σουμάχερ να κατακτά το πέμπτο του πρωτάθλημα ισοφαρίζοντας το ρεκόρ του Αργεντινού Χουάν Μάνουελ Φάντζιο, και το έκανε μόλις έξι αγώνες πριν από την επίσημη λήξη του πρωταθλήματος – κάτι που μέχρι τότε δεν είχε ξαναγίνει. Παράλληλα η Ferrari εξασφάλισε και το πρωτάθλημα κατασκευαστών έχοντας συγκεντρώσει μόλις 221 βαθμούς.
Η ημέρα του αγώνα – Πως ο Σουμάχερ κατέκτησε τον πέμτο τίτλο του
Πριν ακόμα σβήσουν τα πέντε κόκκινα φώτα για την εκκίνηση του αγώνα, στην πίστα επικρατούσε ένταση, καθώς το μονοθέσιο του Ρούμπενς Μπαρικέλο δεν συμμετείχε στο γύρο σχηματισμού. Ο Βραζιλιάνος, δεν αγωνίστηκε και αναγκάστηκε να εγκαταλείψει, γεγονός που τον έβγαζε εκτός από τα τρία ονόματα που είχαν ελπίδες για να κατακτήσουν τον τίτλο.
Στους πρώτους γύρους του αγώνα υπήρξε μάχη ανάμεσα στον Χουάν Πάμπλο Μοντόγια -που είχε εκκινήσει από την πρώτη θέση του grid- τον Μίχαελ Σουμάχερ και τον Κίμι Ραϊκόνεν, αλλά ο ρυθμός του αγώνα σταθεροποιήθηκε, μέχρι να έρθουν τα πρώτα pit stop.
Εκεί ο Σουμάχερ κατάφερε να πάρει το προβάβισμα αλλά όταν επέστρεψε στην πίστα, πάτησε τη λευκή γραμμή της εξόδου, κάτι το οποίο θα μπορούσε να του κοστίσει ποινή. Παρόλο που ήταν ένα απλό αγωνιστικό λάθος, ήταν αρκετό για να απειλήσει τις ελπίδες για την εξασφάλιση του πρωταθλήματος στον συγκεκριμένο αγώνα.
Στο pit wall της Ferrari, σχεδίασαν ένα πλάνο: να του δώσουν καθαρό αέρα μπροστά, ώστε να χτίσει διαφορά και να «αντέξει» την ποινή χωρίς να χάσει θέσεις, κάτι που προσωρινά είχε πετύχει. Όμως, όταν εξέτισε την ποινή διέλευσης (drive-through) στον 35ο γύρο, επέστρεψε πίσω από τον Ραϊκόνεν και τον Μοντόγια, ο οποίος είχε ξαναπάρει το προβάδισμα.
Εκεί ήταν που μπλέχτηκε για πρώτη φορά ο Άλαν ΜακΝίς με την Toyota του. Ο Ραϊκόνεν πήγε να τον προσπεράσει για να τον ρίξει γύρο, και ο Σουμάχερ εκμεταλλεύτηκε ένα άνοιγμα για να κάνει κίνηση. Ο Φινλανδός όμως του έκλεισε την πόρτα. Δεν έγινε επαφή, αλλά η Toyota θα έπαιζε ξανά ρόλο λίγο αργότερα.
Στα δεύτερα pit stop, τόσο ο Μοντόγια όσο και ο Ντέιβιντ Κούλθαρντ τιμωρήθηκαν επίσης για παραβίαση της λευκής γραμμής στην έξοδο των pit, με αποτέλεσμα ο Κούλθαρντ να χάσει τις ελπίδες του για μια απρόσμενη νίκη. Έτσι, ο Ραϊκόνεν ξαναβρέθηκε πρώτος κυνηγώντας την πρώτη του νίκη της αγωνιστικής του καριέρας, με τον Σουμάχερ πίσω του.
Όμως, έξι γύρους πριν από το πέσιμο της καρό σημαίας, ο ΜακΝίς αναγκάστηκε να εγκαταλέιψει τον αγώνα έχοντας υποστεί μηχανικό πρόβήμα με το μονοθέσιο της Toyota να αφήνει υπολείμματα λαδιού στην πίστα – συγκεκριμένα στη στροφή Adelaide. Όταν ο Ραϊκόνεν φρέναρε εκεί, το μονοθέσιο του δεν αντέδρασε σωστά με αποτέλεσμα να μπλοκάρει ο μπροστινός δεξιός τροχός και να βγει εκτός αγωνιστικής γραμμής.
Ο Σουμάχερ παρόλο που και ο ίδιος παραλίγο να χάσει τον έλεγχο στο ίδιο σημείο, μπόρεσε να κρατήσει το μονοθέσιο του εντός πίστας και εκμεταλλέυτηκε την κατάσταση, προσπερνώντας τον Κίμι, που είχε μείνει λίγο πιο πίσω.
«Όταν πέρασα πρώτος και κατάλαβα ότι θα πάρω τον τίτλο, ήταν μάλλον οι χειρότεροι πέντε γύροι της ζωής μου. Ξαφνικά ένιωσα τεράστια πίεση, ότι δεν έπρεπε να κάνω το παραμικρό λάθος. Δεν ήμουν προετοιμασμένος γι’ αυτό, γιατί δεν πίστευα ότι θα κερδίσουμε εδώ. Λυπάμαι για τον Κίμι, γιατί έκανε εξαιρετικό αγώνα. Δεν μπορώ να πω ότι τον προσπέρασα – απλώς συνέχισα τη γραμμή μου, και αυτός είχε φύγει εκτός.» είχε δηλώσει ο Σουμάχερ.
Οι τελευταίοι γύροι του αγώνα φάνηκαν αιώνας ακόμη και για την Ferrari, διότι υπήρξε μια ένσταση από τη McLaren, που ισχυριζόταν ότι ο Σουμάχερ έκανε προσπέραση υπό καθεστώς κίτρινης σημαίας, κάτι που καθυστέρησε προσωρινά τους πανηγυρισμούς. Μάλιστα, ο πρόεδρος της Ferrari –Λούκα Κορντέρο ντι Μοντετζέμολο, είχε ήδη φτάσει στην πίστα, αλλά περίμενε την τελική απόφαση πριν εμφανιστεί δημόσια.
Η πίστα του Magny-Cours ίσως να μην ήταν το πιο εντυπωσιακό μέρος για να γιορτάσει κανείς την ισοφάριση του ρεκόρ του Φάντζιο, καθώς ο Σουμάχερ θα μπορούσε να το κάνει αυτό, στο δικό του έδαφος, στο Γερμανικό Γκραν Πρι που ήταν ο αμέσως επόμενος αγώνας, ωστόσο η περίσταση παρέμεινε εξίσου εντυπωσιακή.
Ο Σουμάχερ λοιπόν, τελείωσε την σεζόν του 2002 έχοντας συγκεντώσει 144 βαθμούς, και η Ferrari 221. Στη δεύτερη θέση της κατάταξης για το πρωτάθλημα των κατασκευαστών βρέθηκε η Williams-BMW με συνολική βαθμολογία μόλις 92 βαθμών – με διαφορά μόλις 129 βαθμών από τη Ferrari.
Μετά από αυτό, ο Μίχαελ Σουμάχερ κατέκτησε ακόμη δυο τίτλους με τη Σκουντερία, πριν αποσυρθεί προσωρινά από το κόσμο της Formula 1 το 2010. Δυο χρόνια μετά, το 2012 έπεστρεψε στη δράση, έχοντας μετακομίσει στην Mercedes, χωρίς όμως να καταφέρει να κερδίσει τον όγδοο τίτλο του.
Ακόμη και σήμερα, αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά πρόσωπα του μηχανοκίνητου αθλητισμού, έχοντας επίσης αναδειχθεί ως η προσωπικότητα με τη μεγαλύτερη επιρροή στο άθλημα σε ολόκληρη την ιστορία του σπορ.
Συνολικά στην αγωνιστική του καριέρα στη Formula 1, κατέκτησε 7 παγκόσμια πρωταθλήματα, νίκησε συνολικά 91 φορές, βρέθηκε στο βάθρο 155 φορές, πέτυχε 77 ταχύτερους γύρους και 68 pole positions.
