Ο Όμηρος Νετζήπογλου συναντάει το Mpaladofatses.gr και τον Βαγγέλη Τερζή, σε μια συνέντευξη που έχει τα πάντα. Από την περσινή άσχημη σεζόν της ΑΕΚ, στην εντυπωσιακή φετινή μεταστροφή και το επικείμενο Final 4 στην Sunel Arena, την σχέση του με τον κόουτς Σάκοτα, αλλά και την Εθνική του Βασίλη Σπανούλη.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Κορδελιό, λίγο έξω από την όμορφη πόλη της Θεσσαλονίκης. Το ταλέντο του ήταν τόσο μεγάλο, που δεν γινόταν να μείνει για πάντα στον Όμηρο Κορδελιού και ο Άρης το κατάλαβε γρήγορα κάνοντάς τον δικό του.
Ο Όμηρος Νετζήπογλου κόστισε στον Άρη, μπάλες και ρουχισμό, προκειμένου να κάνει δικό του το δελτίο του. Από την άλλη, ο παίκτης θα λάμβανε ως αμοιβή ένα ζευγάρι παπούτσια και ετήσιο πάσο για την ελεύθερη είσοδό του στις αστικές συγκοινωνίες προς το γήπεδο. Κάνοντας ένα γρήγορο άλμα στο σήμερα, ο Έλληνας γκαρντ βρίσκεται λίγες μέρες πριν το σημαντικότερο γεγονός στην καριέρα του με τη φανέλα της ΑΕΚ και το Final 4 του BCL στην Sunel Arena, στα Άνω Λιόσια.
Μαζί συζητάμε για τα πάντα. Από τα σουτάκια που έριχνε με τον πατέρα του, μέχρι τις συμβουλές του κόουτς Ντράγκαν Σάκοτα, αλλά και τις κλήσεις του Βασίλη Σπανούλη στα παράθυρα της Εθνικής Ομάδας. Απολαύστε τον!
Ποια ήταν η αφορμή να ξεκινήσεις το μπάσκετ;
«Αρχικά ας ξεκινήσουμε από το ότι έχω κάνει αρκετά αθλήματα. Ενόργανη, τάε κβο ντο, τένις επίσης. Επειδή ο πατέρας μου έπαιζε ερασιτεχνικά, μη φανταστείς κάτι τρομερό, τον έβλεπα πως έπαιζε και σιγά σιγά έπιανα μια μπάλα στα χέρια μου και τη χτυπούσα, ώσπου μου άρεσε πολύ. Η αφορμή για να ξεκινήσω να παίζω μπάσκετ ήταν ο μπαμπάς μου».
Εκείνος ήταν και το πρότυπο μου. Ήταν πολύ καλός, τον έβλεπα να παίζει με τους φίλους του και έβαζε συνέχεια καλάθια, άρα εκείνον είχα. Όταν ξεκίνησα τα πρώτα χρόνια, με έπαιρνε από το χέρι και πηγαίναμε μαζί και κάναμε σουτάκια».
Ουσιαστικά με τον πατέρα σου πέρασες τα ωραία χρόνια, που μπαίνεις στο κλίμα να αγαπήσεις ένα άθλημα, σωστά;
«Ακριβώς, έτσι είναι. Και επειδή ο πατέρας μου είναι πολύ μικρός, τον πέτυχα και στα prime του, στα 30 του και είχε αρκετή ενέργεια να δώσει. Παίζαμε μπασκετικό ξύλο και ακόμα και τώρα δεν μασάει, πάμε και παίζουμε».
Μεγάλωσες στην Θεσσαλονίκη, τι θυμάσαι από εκείνα τα χρόνια; Σου λείπει;
«Θεσσαλονίκη, Κορδελιό, έξω από το κέντρο. Μια ιδιαίτερη περιοχή, αλλά την αγαπώ παρά πολύ. Έπαιζα στον Όλυμπο Κορδελιού, σχεδόν τέσσερα χρόνια και μετά ήμουν έξι χρόνια στον Άρη, μαζί με το παιδικό και το εφηβικό τμήμα.
Θα σου πω, πως μου λείπουν οι γονείς μου και η πόλη μου. Μου λείπει η μπουγάτσα με κιμά και φρέντο εσπρέσο. Είμαι τέτοιος τύπος ναι. Ιδιαίτερος. Όποτε έχω χρόνο και μπορώ, προσπαθώ να πηγαίνω και να περνάω χρόνο με την οικογένειά μου».
Βίωσες, όπως όλα τα παιδιά, μια άσχημη χρονιά, όπως η περσινή στην ΑΕΚ και ξαφνικά έχει γίνει μια τρελή στροφή, με την ομάδα να είναι καλά, να βρίσκεται στο F4 του BCL και όλη τη χρονιά είστε όλο και καλύτερα. Ευθύνεται σε αυτό ο κόουτς Σάκοτα;
«Αν πριν από οκτώ μήνες έλεγα πως θα μιλάμε τώρα για ένα F4 Ευρώπης και πάμε να διεκδικήσουμε την 3η θέση στο πρωτάθλημα, κανένας δε θα με πίστευε. Έχουμε πολύ καλά αποδυτήρια, είναι πολύ δεμένα και δυνατά. Έχουμε παιδιά με ταλέντο και όρεξη, ενώ και οι Έλληνες παίκτες προσθέτουν εμπειρία, συν τον Κουζμίνσκας που είναι ο συνδετικός κρίκος.
Αν κάποιος μπορεί να πάρει το μαγικό ραβδί και να κάνει το κλικ της επιτυχίας, τότε αυτός είναι ο κόουτς Σάκοτα. Όλες οι επιτυχίες της ΑΕΚ φέρουν την υπογραφή του, έχει τον τρόπο και θα πω πως εκείνος είναι ο υπεύθυνος».
Πιστεύεις ένα σημαντικό σημείο στη σεζόν, είναι η ήττα από τον ΠΑΟΚ στο Final 8 του Κυπέλλου Ελλάδας;
«Η αλήθεια είναι πως μετά τον Ιανουάριο ανεβάσαμε στροφές, απλά ήταν μια συγκυρία τότε. Είχαμε πολλές προσθήκες και έπρεπε τα παιδιά να προσαρμοστούν. Ήταν οι προσθήκες του Γκρέι, του Ομπιέσε και του Χάντερ, που στην αρχή δεν έπαιζε, που μας έκαναν να πρέπει να βρουμε κάποιους αυτοματισμούς. Πέρα από τους Έλληνες και τον Κουζμίνσκας, οι υπόλοιποι ήταν σε ένα καινούργιο περιβάλλον. Ο Γκρέι έπαιζε G-League και έπρεπε να μάθει να παίζει σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
Νομίζω, όταν ξεκινήσαμε να τα βρίσκουμε και να καταλαβαίνουμε αυτό που μας ζητάει ο κόουτς Σάκοτα, φτάσαμε σε ένα πολύ καλό επίπεδο».
Πώς νιώθεις στην ΑΕΚ; Ο κόσμος είναι δίπλα στην ομάδα, το είδαμε και εναντίον της Ναντέρ, κάτι που αναμένεται να δούμε και στο F4 του BCL. Εννοείται θέλω να μου πεις για το… γυαλί.
«Έχω ανθρώπους που είναι σαν οικογένεια μου, όπως οι φυσικοθεραπευτές, ο Γιάννης, ο Άλεξ, ο Γιώργος Ξανθόπουλος, ο Ηλίας Γκέκος, ο Φάνης Κουμπούρας. Όλο το staff με αγκάλιασε από την πρώτη στιγμή που ήρθα στην ομάδα πέρυσι.
Δε θα σχολιάσω τίποτα για το γυαλί (σ.σ γελάει), απλώς το είδα και είπα φέρε εδώ να γίνει φάση. Έζησα κάτι απίστευτο, η ατμόσφαιρα ήταν μαγική, το γήπεδο sold out και πιστεύω πως ο κόσμος θα ανταποκριθεί και στο ματς με την Μάλαγα. Πολλοί πιστεύουν πως θα έχει ένα εύκολο βράδυ, αλλά με τέτοια ατμόσφαιρα και με τη δίψα που έχουμε, δεν νομίζω πως θα είναι ένα εύκολο απόγευμα για εκείνους.
Είναι ένα παιχνίδι, που όλα γίνονται. Αν ακούσουμε αυτό που θέλει ο κόουτς και είμαστε συγκεντρωμένοι, μαζί με τον κόσμο μπορούμε να το πετύχουμε».
Ποιο ήταν το καλύτερο ματς της σεζόν;
«Ήταν το παιχνίδι με την Βούλσμπουργκ, την γερμανική, που η ομάδα μια μέρα πριν είχε βγει off και όλοι είχαμε πάει στο νοσοκομείο το πρωί του αγώνα. Όλη η ομάδα, πλην του Ομπιέσε το πέρασε, αλλά είπαμε εφόσον πήγαμε στο γήπεδο, πως θα τα δώσουμε όλα, ο καθένας όση ενέργεια έχει, για να πάρουμε τη νίκη και να κλειδώσουμε την πρώτη θέση. Όταν κερδίσαμε εκεί πέρα, μετά από όσα έγιναν, καταλάβαμε πως έχουμε δυνατότητες και είμαστε μια οικογένεια.
Όταν μια ομάδα είναι έτσι, μπορεί να κερδίσει και ομάδες Euroleague. Έχουμε δει να συμβαίνει αρκετές φορές».
Ποιες είναι οι σκέψεις σου λίγες μέρες πριν το F4 του BCL;
«Οι σκέψεις μου είναι όταν θα βγω και θα πατήσω το πόδι μου στο παρκέ και θα αντικρίσω αυτό την ατμόσφαιρα. Είμαι τυχερός που σε τόσο μικρή ηλικία θα ζήσω ένα F4 και περιμένω να κάνω τα πρώτα βήματα μέσα στο γήπεδο».
Photo credits: Koulou Films
Πώς νιώθεις ήσουν μαζί με τον κόουτς Σπανούλη στην Εθνική Ομάδα; Πώς το έζησες;
«Τα παράθυρα είναι τα πιο κομβικά, γιατί είναι μια κατάσταση που μέσα σε μια εβδομάδα πρέπει να διεκδικήσεις μια πρόκριση σε μια μεγάλη διοργάνωση και το περιθώριο για να δεθεί η ομάδα είναι μικρό.
«Ήταν μια τεράστια εμπειρία. Νομίζω για κάθε μικρό παιδί που ασχολείται με τον αθλητισμό, όνειρο του είναι να αγωνιστεί με την Εθνική ομάδα. Ήμουν τυχερός γιατί αγωνίστηκα στο δεύτερο παιχνίδι που έγινε στην Πάτρα. Μεγάλη εμπειρία να με προπονεί ο Βασίλης Σπανούλης, αλλά και να προπονούμαι μαζί με παίκτες Euroleague. Είναι εμπειρίες που μένουν χαραγμένες στο μυαλό και μου δίνουν κίνητρο για να βρίσκομαι συνέχεια μαζί τους».
Είναι όνειρο το Ευρωμπάσκετ;
«Το Ευρωμπάσκετ είναι ένα μεγάλο όνειρο. Οποιαδήποτε συμμετοχή με την Εθνική ομάδα, σε μια μεγάλη διοργάνωση, είναι ένα τεράστιο όνειρο, αν όχι το μεγαλύτερο μου».
Ποιο ήταν το καλύτερο σου παιχνίδι μέσα στη σεζόν;
«Θα σου πω εκείνο με τον ΠΑΟΚ (21 πόντους), αλλά θα σου πω και εκείνο με τον Προμηθέα στο BCL. Δεν μπορούσαμε να τους κερδίσουμε και το είχα σαν απωθημένο να τους κερδίσουμε. Δεν κοιτάω τους πόντους, με ενδιαφέρει να κερδίζει η ομάδα και κάνω τα πάντα για να γίνει αυτό. Το να βάζω ατομικά 40 πόντους και η ομάδα να χάνει, δεν μου λέει τίποτα».
Σε δέκα χρόνια από τώρα, πώς βλέπεις τον εαυτό σου; Τι θα ήθελες να έχεις πετύχει, σε ατομικό και ομαδικό επίπεδο;
«Καταρχάς να έχω την υγεία μου. Δεύτερον, θα ήθελα να εκπροσωπώ την Εθνική ομάδα όσο περισσότερο μπορώ, σε καλοκαίρια και παράθυρα. Θα ήθελα να αγωνιστώ στην Euroleague και να έχω επιτυχίες, μαζεύοντας εμπειρίες που θα μείνουν χαραγμένες για όλη μου την ζωή.
Σε ατομικό επίπεδο, είναι στόχος μου να βελτιώσω τον τρόπο παιχνιδιού μου, τη σωματοδομή μου, να είμαι πιο εύστοχος στο spot up και καλύτερος στην ντρίμπλα μου. Θέλω να ευχαριστιέμαι το μπάσκετ, όπως έκανα και μικρός, χωρίς να υπάρχει αυτή η πίεση του πρέπει. Να χαίρομαι που μπορώ και έχω κάνει το χόμπι μου επάγγελμα, γιατί αν δούμε λίγο σφαιρικά τα πράγματα, πολλοί άνθρωποι δουλεύουν 10-15 ώρες για το τίποτα. Πραγματικά νιώθω πολύ ευλογημένος γι’ αυτό».
Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες;
«Είναι πολλοί. Από τους Έλληνες είναι αρκετοί, ο Ζώης, ο Φλιώνης, ο Σκορδίλης. Δεν μπορώ να φανταστώ του χρόνου να μην έχω κάποιον. Μια αστεία ιστορία είναι πως όταν ανακοινώσαμε τον Σκορδίλη, έλεγα τι αντιπαθητικός που είναι (σ.σ γελάει). Έβλεπα τη φάτσα του και το έλεγα, αλλά τον αγαπώ παρά πολύ. Είναι ο μεγάλος μου αδερφός. Τον γνώρισα και άλλαξα γνώμη για εκείνον.
Από ξένους είναι μακράν ο Κουζμίνσκας, είναι εκείνος που μας έχει μάθει αρκετά, πέρα από το μπάσκετ, ακόμα και για την ζωή. Είμαστε τυχεροί που έχουμε τέτοιους χαραρκτήρες στην ομάδα».
Πώς αντιμετωπίζει ο Όμηρος τις δυσκολίες;
«Μακάρι τα προβλήματα που θα έχω στην ζωή μου, να είναι ο χρόνος συμμετοχής μου (σ.σ γελάει). Αυτό που έχω στο μυαλό μου είναι να δουλεύω καθημερινά και να προσπαθώ να κερδίσω τα πάντα από την προπόνηση. Θέλω να μην είμαι τόσο προκατειλημμένος σε κάποια πράγματα, γιατί παλαιότερα ήμουν αρκετά.
Το μυστικό σε μια δυσκολία, είτε αυτό είναι ο χρόνος συμμετοχής, είτε ένας τραυματισμός, είναι το να δουλεύεις και να έχεις υπομονή. Να βλέπεις την κάθε μέρα ξεχωριστά και να λες δόξα τω Θεώ, πάμε να δουλέψουμε και ό,τι είναι να γίνει θα γίνει».
Photo Credits: Koulou Films
Όλο αυτό που συμβαίνει με το ελληνικό μπάσκετ και την προώθηση παιδιών όπως εσύ είναι ένα θέμα. Εσύ πώς το βλέπεις αυτό;
«Θεωρώ πως αρκετά παιδιά μπορούν να αγωνιστούν. Νταξει ο Νεοκλής (Αβδάλας) είναι σε ένα άλλο επίπεδο και θεωρώ θα είναι στα Draft Pick. Στην Ελλάδα βλέπουμε παιδιά, όπως ο Ζούγρης, ο Ζώης, ο Τανούλης, ο Μπαζίνας κ.α, που μπορούν να αγωνιστούν, να βγουν μπροστά και να αναλάβουν ευθύνες. Ο Τανούλης στο Μαρούσι – Άρης σκόραρε 20 πόντους και ήταν καθοριστικός.
Νομίζω έχουμε ταλέντα, απλά πρέπει οι προπονητές να δίνουν ευκαιρίες και τα παιδιά να μην σταματάνε στην πρώτη δυσκολία ή αποτυχία. Πρέπει να συνεχίσουν να δουλεύουν. Βλέπουμε παιδιά και στην Elite League να πρωταγωνιστούν και να μπορούν να κάνουν το βήμα παραπάνω στην πρώτη κατηγορία».
Θες να μοιραστείς μια ιστορία με τον κόουτς Σάκοτα;
«Ναι εννοείται. Έχω μια καλή. Είμαστε Βελιγράδι για τα παιχνίδια με Παρί και Παρτιζάν, στην αρχή της χρονιάς, χωρίς να έχουμε μαζί μας τον Χάντερ και τον Γκρέι.
Τότε έπαιρνα αρκετές ευθύνες παραπάνω και στο πρώτο παιχνίδι ήμουν πολύ άστοχος και με πιάνει το επόμενο πρωί ο κόουτς και μου είπε να έχω αυτοπεποίθηση και να μην τα παρατάω, πως θα με στηρίξει και πως δεν τον ενδιέφερε αν είμαι ο μικρότερος σε ηλικία ή ο μεγαλύτερος.
Μου είχε πει, πως ένας καλός σουτέρ, δεν μένει ποτέ σε ένα παιχνίδι, αλλά πρέπει να δουλεύει συνεχώς και να αποδεικνύει την αξία του. Όταν δεν πηγαίνει κάτι καλά στην επίθεση, πρέπει να δίνεις έμφαση σε αλλά πράγματα, να είσαι καλός στην άμυνα και τα ριμπάουντ.
Με είχε ξαλαφρώσει και με έκανε να νιώσω άνετα. Πράγματι, στο επόμενο παιχνίδι είχα παίξει πολύ καλά και κερδίσαμε την Παρί με 20 πόντους. Ήταν νωρίς στη σεζόν, αλλά είδαμε τι έχει καταφέρει η Παρί στην Euroleague».
Θα μπορούσε να είναι MVP και ο Τι Τζέι Σορτς είναι η αλήθεια.
«Και αυτό, αλλά και ο Σπλίτερ πιστεύω μπορούσε να είναι ο προπονητής της σεζόν. Ήμασταν στο λεωφορείο και είδα πως το πήρε ο Γιασικεβίτσιους. Κάνει πολύ καλή χρονιά και η Φενέρμπαχτσε, αλλά νομίζω το μπαμ το έκανε η Παρί».
Ποιος είναι ο πιο δύσκολος αντίπαλος; Ο Κέντρικ Ναν;
«Ας ξεκινήσουμε από το γεγονός πως δεν μπορεί να τον μαρκάρει ένας παίχτης. Ο άνθρωπος δεν υπάρχει. Πρέπει να υπάρχει μια διπλή άμυνα πάνω του. Το ίδιο και με τον Σάσα. Μιλάμε για τους δύο κορυφαίους σκόρερ στην Ευρώπη. Και ο Φουρνιέ το ίδιο, είναι τρομερός. Ναν, Βεζένκοφ, Φουρνιέ και Σορτς είναι πολύ δύσκολοι αντίπαλοι.
Ο Σορτς και στα παιχνίδια με την Φενέρμπαχτσε, έπρεπε να αλλάξει αρκετούς παίκτες πάνω του ο Γιασικεβίτσιους, αλλά το βρήκε και νομίζω κέρδισε αρκετά εύκολα και τις δύο αναμετρήσεις. Είναι από τους παίκτες που αν πάνε για μπούκα, όπως λέμε, μπορεί να σκοράρει ή να μοιράσει τη μπάλα και είναι αποτελεσματικός.
Έχω μαρκάρει αρκετούς αλλά νούμερο ένα με διαφορά είναι ο Κέντρικ Ναν».
Buzzer-Beater τρίποντο που παίρνει το ματς ή μπλοκ;
«Άνω Λιόσια να κλέβει μπάλα ας πούμε και να φεύγει να σκοράρει ενώ είμαστε έναν πόντο μπροστά;
Ε τάπα. Ξεκάθαρα!».
Τάπα και μετά γυαλί;
«Τάπα, γυαλί, ντουντούκα και δεν συμμαζεύεται!».
