Όταν οι προσδοκίες είναι ψηλά τότε γίνεσαι ευάλωτος στο λάθος και εκεί είναι που δεν μπορείς να αντιδράσεις. Αυτό συνέβη και με τον Παναθηναϊκό που η διαβασμένη και σταθερή Φενέρμπαχτσε έβαλε φρένο στις ραπτομηχανές που έραβαν το όγδοο αστέρι του.
Ο Παναθηναϊκός ταξίδεψε στην Αραβία και το Άμπου Ντάμπι, με ένα όνειρο να κάνει το back to back. Θα μπορούσε να το κάνει; Θα μπορούσε. Όμως, για να φτάσεις να σηκώνεις άλλο ένα τρόπαιο και να βρίσκεσαι στην κορυφή της Ευρώπης δεν φτάνει μόνο να το λες, πρέπει και να προσπαθείς για αυτό. Ο Παναθηναϊκός δεν προσπάθησε αρκετά. Στάθηκε λίγος απένταντι στην καλοδιαβασμένη και πεινασμένη ομάδα του Σάρας Γιασικεβίτσιους, που ετοίμαζε σιωπηλά την εκδίκησή της εδώ και έναν χρόνο, όταν ο Παναθηναϊκός στο Βερολίνο της ”έκλεψε” την πρόκριση.
Η Φενέρ ήταν από την αρχή ως και το τέλος του αγώνα η αρχηγός της αναμέτρησης και δίκαια πέρασε στον τελικό. Η άμυνά της ήταν κόλαφος για τους επιθετικούς του Παναθηναϊκού και η επίθεσή της μετρημένη και μελετημένη. Αντίθετα, η ομάδα του Εργκίν Αταμάν όχι μόνο φαινόταν ότι δεν είχε σαφές σχέδιο αλλά φάνηκε χαμένη μέσα στις γραμμές του γηπέδου. Δεν έφτασε μόνο η ατομική συνεισφορά των παικτών του Παναθηναϊκού, έπρεπε να γίνουν περισσότερα να δράσουν σαν ομάδα και δεν το έκαναν.
Το βάρος του πρωταθλητή Ευρώπης χτύπησε το ”καράβι” του επτάστερου και η Φενέρ με απλές κινήσεις το ”βούλιαξε”. Ο Κέντρικ Νάν, μόνο MVP δεν ήταν σε αυτό το ματς, αφού ήταν εξαιρετικά νευρικός και άστοχος, παρά τους 19 πόντους που σημείωσε. Άφαντος ήταν και ο Χουάντσο Ενεργκόμεθ ο οποίος θύμιζε περισσότερο την αρχή της προηγούμενης σεζόν παρά τον φετινό του εαυτό που ”κρατούσε την ομάδα ζωντανή”. Πάντως, θετική ήταν η επιστρφή του Ματίας Λεσόρ στο παρκέ και φάνηκε σαν να μην πέρασε μία μέρα.
Κλείνοντας, δεν θεωρώ πως η φετινή ευρωπαϊκή σεζόν του Παναθηναϊκού είναι επιτυχημένη. Αν έδινε την ψυχή του σε αυτό το μάτς και δεν τα κατάφερνε τότε θα ήταν επιτυχημένος, γιατί θα είχε παλέψει πραγματικά. Το βάρος που επιβλήθηκε στις δύο ελληνικές ομάδες και η λαχτάρα των οπαδών για έναν ελληνικό τελικό αύξησε την πίεση και έκανε τις ομάδες να ”σκάσουν”.
Όμως, η σεζόν δεν έχει τελειώσει. Ο Παναθηναϊκός οφείλει πρώτα από όλους στον εαυτό του να μαζέψει τα κομμάτια του και να γυρίσει στην Ελλάδα με την αύρα του πρωταθλητή και να υπερασπιστεί τον τίτλο του Πρωταθλητή Ελλάδας. Είναι μία δύσκολη δουλεία αλλά τότε θα αποδείξει πόση ψυχή έχει μέσα του.
Συχγαρητήρια για το ταξίδι, το ραντεβού με την ιστορία και το βάθρο δεν θα αργήσουν να επιστρέψουν, απλά μπαίνουν σε μία μικρή παύση. Εξάλλου ποια άλλη ομάδα έχει καταφέρει να ”αναστηθεί” τόσο μυθικά όσο ο Παναθηναϊκός.