Ο Νίκος Νιόπλιας μιλάει αποκλειστικά στις Μπαλαδόφατσες και συζητάει με τον Βαγγέλη Τερζή για την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής και προπονητής, μιλώντας παράλληλα και για τα προβλήματα του ελληνικού ποδοσφαίρου, που μένουν κάτω από το χαλί. 

Ένας εκ των κορυφαίων Ελλήνων ποδοσφαιριστών. Αποτέλεσε βασικό μέλος της τρομερής ομάδας που είχε ο ΟΦΗ τη δεκαετία του ’90. Είναι ο άνθρωπος που έφερε στον Παναθηναϊκό το τελευταίο του πρωτάθλημα, μέχρι και σήμερα, κατακτώντας το νταμπλ τη σεζόν 2009/10.

Ο Νίκος Νιόπλιας ανοίγει τα χαρτιά του και μιλάει για όλα όσα έχει ζήσει τις πέντε δεκαετίες που βρίσκεται στο χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου, μιλώντας ταυτόχρονα για τις παθογένειές του. 

Τι είναι το ποδόσφαιρο για εσάς;

«Όπως κάθε μικρός ψάχνει ένα παιχνίδι, έτσι και εγώ. Γεννήθηκα σε ένα μέρος που ήταν μεγάλη ποδοσφαιρομάνα. Είχα επηρεαστεί από τον Κούδα και τον Χατζηπαναγή και κάπως έτσι προέκυψε. Μετά ήρθε η ομάδα του χωριού, αρκετός κόσμος έπαιζε εκεί»  

Μετά πήγατε για δοκιμαστικά στην Κρήτη και σας είδε ο ΟΦΗ από όσο γνωρίζω. 

«Ο αδερφός μου σπούδαζε στην Κρήτη, έτσι ξεκίνησε. Το καλοκαίρι της 3ης Λυκείου είχα πάει εκεί, έμαθα πως ο ΟΦΗ έχει δοκιμαστικά και πήγα».

Πως νιώσατε όταν βρεθήκατε στον ΟΦΗ;

«Εντάξει Super League. Το καλύτερο για κάθε ποδοσφαιριστή. Ήμουν νέο παιδί και σκεφτόμουν το μέλλον, να κάνω καριέρα και να εξελιχθώ ακόμη περισσότερο». 

Θέλετε να μου πείτε για τον Ευγένιο Γκέραρντ. Πως ήταν ως άνθρωπος και ποια η σχέση σας απ’ όταν ανέλαβε την ομάδα; 

«Ο Γκέραρντ έφερε την αλλαγή. Ήταν δάσκαλος για εμάς, ενδιαφερόταν πολύ για τον καθένα ξεχωριστά πέρα από το ποδόσφαιρο. Αυτό το στοιχείο είναι πολύ σημαντικό. Καλή η προπόνηση, αλλά είναι σημαντικό να είσαι καλός και να έχεις όλο το πακέτο. 

Είχα τρομερή σχέση μαζί του, μου είχε εμπιστοσύνη και μέσα στο γήπεδο ήξερε πως θα κάνω ότι μου ζητήσει. Το 1996 που ήμουν ξανά στον ΟΦΗ ήμουν ο βασικός του παράγοντας».

Πως ήταν τα χρόνια τότε στον ΟΦΗ, που ζήσατε και την επική κατάκτηση του Κυπέλλου, αλλά και πως βλέπετε την ευκαιρία που έχει φέτος να φτάσει ξανά στον τελικό; 

«Ζήσαμε τρομερές στιγμές με τον ΟΦΗ. Βγήκαμε Ευρώπη οκτώ φορές, χασαμε το ’90 ξανά στον τελικό από τον Ολυμπιακό. Δεν είναι εύκολα πράγματα. Τη φετινή σεζόν έχει την ευκαιρία του να βρεθεί ξανά στον τελικό. Είναι 50-50, θα παίξει με μια μεγάλη ομάδα αν προκριθεί και είναι καλό αυτό».

Μετά τον ΟΦΗ πήγατε στον Παναθηναϊκό. Πως νιώσατε όταν βρεθήκατε εκεί; 

«Ήταν μια φοβερή ομάδα. Με έναν προπονητή όπως ο Ρότσα που ήταν τρελός γνωστής του ποδοσφαίρου. Ήμασταν πολύ τυχεροί που είχαμε για προπονητή μας τον Χουάν».

Ουσιαστικά μέσα από τις καλές σας εμφανίσεις στον ΟΦΗ, καταφέρατε να είστε και μέλος της Εθνικής ομάδας που ταξίδεψε στο Μουντιάλ του 1994. 

«Ήταν σημαντικό πως ένας παίκτης του ΟΦΗ είναι στην Εθνική ομάδα. Δεν είναι κάτι που γίνεται εύκολα. Οι εμφανίσεις μου εκεί με εκάναν μέλος της ομάδας». 

Πως νιώθετε που το όνομα σας είναι δίπλα σε αυτά του Δομάζου, του Μαύρου και του Κούδα; Μετράτε πάνω από 500 συμμετοχές. 

«Είναι μεγάλο πράγμα να είσαι ανάμεσα σε αυτά τα ονόματα. Δεν είναι κάτι απλό. Έκατσα και μια χρονιά έξω από το χιαστό και άλλη μια από τους κοιλιακούς. Είχα μόνο συμμέτοχες στη Super League. Είναι πολύ πιθανό να το ξεπερνούσα αν δεν είχα τους τραυματισμούς. Είμαι δεύτερος με 513, ο Δομάζος έχει 534».

Η ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΙΚΗ

Ξεκίνησα από την Εθνική Νέων το 2005, που πήγαμε σε τελικά Ευρώπης. Μια χρονιά αργότερα παίξαμε τελικό Ευρώπης με την Ισπανία. Από εκεί πήγα στην Ελπίδων, που την άφησα πρώτη όταν την πήρε ο Γεωργιάδης και έφυγα για τον Παναθηναϊκό.

Είστε ο τελευταίος προπονητής που έφερε στον Παναθηναϊκό το πρωτάθλημα, κατακτώντας το νταμπλ μάλιστα. Ποια είναι τα συναισθήματα σας και τι θυμάστε από εκείνη την τρομερή σεζόν που κάνατε με την ομάδα; 

«Σωστά τα λες και αυτό παλεύουν να φύγει από πάνω μου τόσα χρόνια (σ.σ γελάει). Ο Παναθηναϊκός δεν είναι ωραίο να μένει τόσα χρόνια χωρίς πρωτάθλημα. Έχει τόσο κόσμο που διψάει για αυτό και φαίνεται. Τα τελευταία χρόνια έχει ορθοποδήσει οικονομικά, έρχονται καλοί παίκτες, πριν ενάμισι χρόνο έφτασαν πολύ κοντά. Κάποια στιγμή θα έρθει το πρωτάθλημα. Τότε κάναμε μια μεγάλη επιτυχία αλλά πρέπει να βρεθεί τρόπος για να ξαναγίνει».

Ποια ήταν η σχέση σας με τους ποδοσφαιριστές σας; 

«Μετράει πολύ το να γνωρίζεις τους παίκτες και το πρωτάθλημα. Πέρα από την προπόνηση πρέπει να είσαι κοντά τους. Ειδικά αν έχεις παίξει σε αυτό το πρωτάθλημα μπορείς να τους εξηγήσεις καλύτερα. Μετράει πολύ η λεπτομέρεια στον πρωταθλητισμό. Πρέπει να ξέρεις τα πάντα για τον αντίπαλο σου. Είναι δύσκολο το ελληνικό πρωτάθλημα, ειδικά τώρα που έχουμε τέσσερις πολύ δυνατές ομάδες». 

Τι συμβουλή θα δίνατε στον… coach Λέτο; 

«Είναι δύσκολο αυτό που κάνει. Δεν είναι εύκολος ο πρωταθλητισμός. Κάνει καλή δουλειά και φαίνεται πως θα τα καταφέρει». 

Πέρα από την Κηφισιά όμως και την προσπάθεια της για την άνοδο, με τον Νίκο Νιόπλια συζητήσαμε αρκετά για την Super League 2, αλλά και τις κατηγορίες που δεν έχουν τα… φώτα της Super League.

«Είναι κρίμα για τα παιδιά που παίζουν εκεί. Πρέπει να αλλάξουν το φορμάτ και να βρεθεί μια λύση επιτέλους. Δεν υπάρχει αυτή η κατηγορία. Όταν ήμουν στον Λεβαδειακό πήγαμε να παίξουμε σε γήπεδο που το έχουν έδρα τέσσερις ομάδες. Όταν φτάσαμε να παίξουμε εκεί μιάμιση ώρα πριν τον αγώνα, θυμάμαι ήταν κλειστό το γήπεδο. Είναι τραγικές καταστάσεις, μη ψάχνεις. 

Όλοι προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, δεν μπορούν να καταλάβουν πως είναι τόσο χάλια αυτό το πρωτάθλημα. Κάποιοι έχουν άμεσο ή έμμεσο συμφέρον; Δεν ξέρω, αλλά είναι πολύ δύσκολο για κάποιες ομάδες που ανεβαίνουν, μετά να κρατηθούν. Πιστεύουν πως παίρνοντας τη Super League 2, μετά είναι όλα καλά. Είναι εντελώς άλλο άθλημα αυτό στη Super League. Πρέπει να το δουν. Είναι κρίμα για τα παιδιά».

 Θα σας ξαναδούμε σε κάποιον πάγκο; 

«Δεν ξέρω. Δεν είμαι τόσο ζεστός σε αυτό. Από κάποιο άλλο πόστο ίσως ναι θα μου άρεσε. Είμαι πέντε δεκαετίες στο ποδόσφαιρο. Είχα προτάσεις να πάω σε ομάδες της Super League 2, αλλά προτιμώ να μείνω υγιής.

Αν είχα πρόταση από ομάδα της Super League, φυσικά θα πήγαινα». 

Για τα νέα παιδιά που βλέπετε τι έχετε να πείτε; Βλέπουμε να εξελίσσονται γρήγορα. 

«Είναι ωραίο να βλέπεις πιτσιρικάδες όπως του Ολυμπιακού να παίζουν, αλλά έχεις από την άλλη και εντεκάδες γεμάτες ξένους. Με ποιον θα ταυτιστεί ένας φίλαθλος; Έβλεπα προχθές ένα παιχνίδι που ήταν όλοι ξένοι, μέχρι και στον πάγκο. Ήταν ένα περίεργο πράγμα, δε ξέρω. 

Αυτοί οι μικροί πρέπει να φύγουν από την Ελλάδα. Πιστεύω πως εδώ υπάρχει η κακή πίεση, η τοξικότητα. Τα βλέπουν όλα διαφορετικά, μόνο την επιτυχία. Αν παίξουν μια χρονιά άσχημα, όλοι θα λένε τα χειρότερα για αυτά τα παιδιά.

Αν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε έναν Έλληνα και έναν ξένο, πρέπει να προωθήσεις τον Έλληνα. Να έρχονται καλοί ξένοι παίκτες, αλλά να υπάρχει ένα μέτρο. Βλέπεις έχουμε τόσα χρόνια να βγουμε στα ευρωπαϊκά και να κάνουμε πορείες. Πήρε ο Ολυμπιακός το Conference, αλλά ας δούμε και τις άλλες ομάδες. 
Όταν κάνανε πορείες οι ελληνικές ομάδες έβλεπες να παίζουν πόσοι Έλληνες. Είχαν το κίνητρο να παίξουν και να διακριθούν. Εμείς πήραμε ένα Euro και αντί να πάμε μπροστά πάμε πίσω. 

Η Αγγλία έχει να πάρει κάτι από το Παγκόσμιο Κύπελλο του ’66, αλλά δες πόσο έχουν αναπτυχθεί. Εμείς δεν κοιτάμε καν, αν έχουμε κάποιον καλύτερο Έλληνα παίκτη από τους ξένους. 
Ευτυχώς έχουμε στον Παναθηναϊκό τον Ιωαννίδη, τον Μπακασέτα και τον Βαγιαννίδη. 

Ο Ολυμπιακός έχει τον Τζολάκη, τον Ρέτσο και τώρα τους μικρούς. Η ΑΕΚ έχει τον Μήτογλου, που παίζει το παιδί. Ο ΠΑΟΚ είχε τον Κουλιεράκη, τώρα ακόμα τον Κωνσταντέλια. 
Εγώ πιστεύω αυτά τα παιδιά πρέπει να φεύγουν, βλέπω πως έχουμε πολλή αρνητικότητα. 

Αυτοί που βρίσκονται σε ένα επίπεδο και μπορούν να φύγουν στο εξωτερικό, να πάνε. Όταν παίζαμε εμείς δεν ήταν τόσο εύκολο να φύγουμε. Εδώ έρχεται και αυτό που σου έλεγα για τη Β’ Εθνική και πόσο κακό πρωτάθλημα είναι. Δε μπορεί να παίξει ένα παιδί από αυτά στην πρώτη. Δεν αγοράζει κανένας από εκεί. Πάνε παίζουν τα παιδιά και απογοητεύονται. Προπονητές πηγαινοέρχονται από την μια ομάδα στην άλλη».

Πως είναι η καθημερινότητα σας τώρα πια; 

«Πάω για τρέξιμο ή για μπάλα. Πάω να δω τα τοπικά όλα ή τους μικρούς του ΟΦΗ. Περνάει η ώρα μου με το ποδόσφαιρο, δε μπορώ χωρίς αυτό. Τώρα πάω να δω την Κ17 εναντίον του Παναιτωλικού». 

Σας ευχαριστώ θερμά!

«Τίποτα αγόρι μου. Εγώ σε ευχαριστώ, θα τα ξαναπούμε!»

Με τον Νίκο Νιόπλια ανανεώσαμε το ραντεβού μας για το Ηράκλειο της Κρήτης. Τον ευχαρίστησα θερμά για τα όσα συζητήσαμε, αλλά και για όσα αναμένεται να πούμε στο μέλλον. 

Το ποδόσφαιρο είναι η ζωή του και φαίνεται από όσα λέει. Πως να μην είναι άλλωστε, αφού είναι κοινωνικό φαινόμενο…