Ο Κάμερον Ρέινολτς μιλάει αποκλειστικά στις Μπαλαδόφατσες και τον Βαγγέλη Τερζή για τη σχέση του με τον πατέρα και τον αδερφό του, το τηλεφώνημα που τον «έστειλε» στους Μινεσότα Τίμπεργουλβς και τη μεγάλη του αγάπη για το μπάσκετ. 

Μεγάλωσε στο Πίρλαντ, μια ευρύτερη περιοχή του Χιούστον στο Τέξας και από μικρή ηλικία γυρνούσε με μια μπάλα μπάσκετ στα χέρια του. 

Με τον Κάμερον Ρέινολντς συζητήσαμε για όσα έχει ζήσει μέχρι τώρα στην καριέρα του, τον καλύτερο συμπαίκτη της ζωής του πέρα από το μπάσκετ και πόσο πολύ επηρεάζει η πολιτική τον αθλητισμό, δίνοντας ο ίδιος ένα απλό, γεμάτο νόημα, παράδειγμα. 

Πως ήταν η ζωή για ένα παιδί που αγαπάει το μπάσκετ στη Τέξας;

«Η ζωή μου ήταν πολύ καλή στο Τέξας. Θυμάμαι τον πατέρα μου και τον αδερφό μου να δουλεύουν 10-12 ώρες την ημέρα και να έρχονται να με πάρουν για να πάμε μαζί στο γήπεδο. Κάνανε τα πάντα για να μπορούμε να είμαστε εμείς καλά. Δίνανε το 100% για εμάς»

Σε τι ηλικία είπε πως θέλει να γίνει μπασκετμπολίστας; 

«Επιρροή ήταν ο πατέρας μου ξεκάθαρα. Έπαιζε και εκείνος μπάσκετ, είναι στο Hall of Fame της Λουιζιάνα. Επίσης ο αδερφός μου έπαιζε χρόνια μπάσκετ, άρα θυμάμαι τον εαυτό μου από πολύ μικρή ηλικία να βρίσκεται σε αυτό».

Άρα το πρότυπο σου ήταν ο πατέρας σου; 

«Ναι και ο αδερφός μου». 

Έπαιξες πέντε σεζόν στους Tulane Green Wave στο NCAA. Πως ένιωθες τότε;

«Το κολλέγιο ήταν πάνω-κάτω για μένα. Έπαιξα την πρώτη χρονιά, την επόμενη τραυματίστηκα και γενικά πέρασα λίγο περίεργα. 

Έφυγε ο προπονητής μας, ήρθε άλλος στη θέση του, αλλά ήμουν έτοιμος για ό,τι προέκυψε και χρησιμοποίησα τις δυσκολίες αυτές στην καριέρα μου, για να προετοιμαστώ ψυχικά και πνευματικά για όσα ερχόντουσαν». 

Έκανες το ντεμπούτο σου με τους Μινεσότα Τίμπεργουλβς στο ΝΒΑ. Πώς είναι αυτό το συναίσθημα και αν το περίμενες ποτέ.

«Δεν περίμενα να παίξω στο ΝΒΑ. Ήμουν στα προκριματικά της FIBA με την TEAM USA, μετά γύρισα πίσω στην G League. Και εδώ είναι κάτι αστείο γιατί έπαιξα καπάκι το ένα παιχνίδι στο άλλο, κάτι το οποίο είναι τρελό. 

Μετά γύρισα στην Καλιφόρνια και ο ατζέντης μου, μου τηλεφώνησε και μου είπε: «Αύριο φεύγεις για Ατλάντα, γιατί οι Τίμπεργουλβς θέλουν να σε συναντήσουν και να υπογράψεις ένα 10ημερο συμβόλαιο». Κάπως έτσι έμαθα πως με παρακολουθούσαν, μέχρι τότε δεν ήξερα τίποτα απολύτως. 

Ήξερα πως βρίσκομαι σε καλή φόρμα και μπορεί να υπάρξει ενδιαφέρον από το ΝΒΑ, αλλά δεν το σκεφτόμουν τόσο, απλώς έπαιζα καλό μπάσκετ».

Σου λείπει η Αμερική και κυρίως το ΝΒΑ; Θα ήθελες να επιστρέψεις εκεί;

«Φυσικά και μου λείπει. Εκεί είναι η οικογένεια μου και οι φίλοι μου. Αν μπορούσα να πάω πίσω και υπήρχε δυνατότητα θα το έκανα». 

Έχεις παίξει στο NCAA, τη G LEAGUE, το ΝΒΑ, το Eurocup και τώρα με το Μαρούσι στο Fiba Europe Cup. Θα ήθελες να παίξεις στην Ευρωλίγκα κάποια στιγμή;

 «Σίγουρα αυτός είναι ένας από τους στόχους μου, όπως είπες και εσύ έχω παίξει σε τόσες διοργανώσεις. Θα μου άρεσε πολύ να παίξω εκεί και προσπαθώ να κάνω το καλύτερο για να βρεθώ σε αυτό το επίπεδο».

Πως νιώθεις στο Μαρούσι; Πως είναι η ζωή σου στην Αθήνα γενικότερα;

«Είναι μεγάλη σεζόν, αλλά βρίσκουμε τα πατήματά μας σιγά σιγά. Μένουμε αισιόδοξοι και θέλουμε να πετύχουμε αυτό που έχουμε θέσει ως στόχο μας. Όπως φαίνεται έχουμε επανέλθει και αν αυτή είναι η στιγμή για αυτό, τότε είναι η ώρα μας. Προσωπικά περνάω καλά και μου αρέσει να παίζω με αυτούς τους συμπαίκτες».

Ο Χάρης Γιαννόπουλος μετά από κάθε νίκη γράφει χαρακτηριστικά «Είναι καλό το Μαρούσι τώρα;». Ξέρουμε πως παίζετε καλό μπάσκετ, φάνηκε και στο ΣΕΦ εναντίον του Ολυμπιακού και νομίζω αξίζετε περισσότερες νίκες. 

«(σ.σ. γελάει) Ναι ξεκάθαρα υπήρχαν παιχνίδια στον πρώτο γύρο που ίσως μπορούσαμε να τα έχουμε πάρει. Παίξαμε καλό μπάσκετ ανά διαστήματα, το ίδιο και τώρα. Τώρα είναι η στιγμή μας να κερδίσουμε παιχνίδια».

Πως αντιμετωπίζεις τις δυσκολίες που εμφανίζονται;

«Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ και συνεχίζω να δίνω όλο μου το είναι σε αυτό που αγαπώ. Όταν υπάρχουν δυσκολίες, αν ξέρεις πως εσύ έχεις δώσει το 100% σου, τότε γνωρίζεις πως έκανες όσα παίρνουν από το χέρι σου».

Ποιοι είναι οι στόχοι για το υπόλοιπο της σεζόν σε προσωπικό και ομαδικό επίπεδο;

«Αυτήν τη στιγμή ο στόχος είναι να κερδίζουμε κάθε παιχνίδι, να καταφέρουμε να βρεθούμε στην 8αδα και να προχωρήσουμε στα πλέι-οφ. Να κερδίζουμε κάθε φορά αυτός είναι ο στόχος μας. Πιστεύω θα τα καταφέρουμε».

Είδα τα στατιστικά σου όταν ήσουν στην Τρέντο. Είχες πολύ καλό ποσοστό ευστοχίας από το τρίποντο. Θες να επιστρέψεις σε αυτό ή έχεις αλλάξει στυλ παιχνιδιού;

«Πάντα μπορώ να προσθέτω κάτι στο παιχνίδι μου. Νομίζω είμαι σε καλή κατάσταση αυτήν τη στιγμή, η σεζόν είναι μεγάλη και έχουμε ακόμα δρόμο. 

Δε θέλω να τα κοιτάω αυτά, επειδή δε θέλω να προσθέτω πίεση στον εαυτό μου. Ξέρω τι μπορώ να κάνω και μέσα στο παρκέ τα δίνω όλα». 

Ποιος είναι ο καλύτερος συμπαίκτης στη ζωή σου; Και εννοώ εκτός παρκέ.  

«Χμμμ. Αυτή είναι πολύ καλή ερώτηση. Σίγουρα είναι η οικογένεια μου, γιατί όλοι τους ήταν εκεί για εμένα. Θα πω όλο το support team που έχω. 

Είναι εκεί για εμένα σε χαρές και λύπες. Όποτε θέλω να μιλήσω, όποτε χρειαστώ κάτι. Αυτοί είναι οι καλύτεροι συμπαίκτες μου εκτός παρκέ».

Τι είναι το μπάσκετ για σένα με μια λέξη; 

«Ζωή. (σ.σ. γελάει). Κάθε μέρα της ζωής μου είναι γύρω από το μπάσκετ. Κάθε φορά που η μπάλα χτυπάει κάτω, όσο δύσκολο και να είναι μερικές φορές, όλα είναι αλλιώς».

Πιστεύεις πως η πολιτική επηρεάζει το μπάσκετ και τον αθλητισμό γενικότερα;

«Ξεκάθαρα. Είναι μείζον θέμα. Θεωρώ πως παίζει ρόλο στα πάντα. Για παράδειγμα αν είσαι σε μια ομάδα και ο προπονητής δε σε συμπαθεί και συμπαθεί κάποιον άλλον παρά τα καλά σου στατιστικά ή επειδή τον ξέρουν και εσένα όχι. Αυτά πάνε μαζί. 

Προσωπικά μπορώ να κοντρολάρω τον εαυτό μου σε τέτοιες καταστάσεις και να συνεχίσω να κάνω όσα κάνω. Πολλά καλοκαίρια μπορεί να δεις κάποιον καινούργιο και μετά να ρωτάς τον εαυτό σου πως στο καλό βρέθηκε αυτός εδώ. Αν αρχίσεις να το κανείς τότε τελείωσε. Θα τρελαθείς εντελώς».

Τι θα έλεγες στον μικρό Καμ αν ταξιδεύαμε πίσω και τότε στο Τέξας; 

«Φίλεεεε. Θα του έλεγα να συνεχίσει να προσπαθεί για αυτό που αγαπάει. Να πηγαίνει στο γήπεδο πριν το σχολείο και να δουλεύει και να το κάνει ξανά μετά το μάθημα. 

Μπορεί στην αρχή να μην καταλαβαίνει γιατί πρέπει να γίνεται αυτό, αλλά μετά θα κατανοήσει τα πάντα. Κάτι σημαίνει όλο αυτό, σημαίνει παρά πολλά».

Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε δέκα χρόνια από τώρα; Ξέρω έχεις να δώσεις πολλά ακόμα, αλλά θα ήθελα να ακούσω τι σκέφτεσαι.

«Θα ήθελα να γίνω προπονητής. Θα ήθελα να είμαι βοηθός προπονητή στο κολλέγιο. Και αυτό επειδή μπορείς να έρθεις πιο κοντά στους παίκτες. 

Οι δικοί μου με βοήθησαν πολύ, μου έδωσαν συμβουλές για την καριέρα μου. Θα μου άρεσε να είμαι σε αυτόν τον ρόλο, να με εμπιστεύονται οι παίκτες και να πηγαίνουμε στο γήπεδο να αθλούμαστε μαζί. 

Ως πρώτος προπονητής δε μπορείς να το κανείς αυτό, έχεις πολλές υποχρεώσεις. Θεωρώ ως βοηθός προπονητή θα είχα περισσότερο αντίκτυπο στους παίκτες. Οπουδήποτε θα μου άρεσε να γίνω κάτι τέτοιο. Ίσως και εδώ ποτέ δε ξέρεις (σ.σ γελάει), αλλά προτεραιότητα είναι το Τέξας σίγουρα».

Ευχαριστώ πολύ φίλε! 

«Ευχαριστώ και εγώ!»