Ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός Σύλλογος στην Ελλάδα γιορτάζει τα 100ά του του γενέθλια. Ο Ολυμπιακός κλείνει έναν αιώνα ζωής. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια οι «ερυθρόλευκοι» έχουν μοιράσει αμέτρητες χαρές, στους φιλάθλους τους. Ο Σπύρος Γραμμένος και ο Βαγγέλης Τερζής, μας γυρίζουν πίσω στο χρόνο, στο 1925, εκεί που ξεκίνησαν όλα και μαζί ξετυλίγουν την «ερυθρόλευκη» ιστορία.
Ο Ολυμπιακός, ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός Σύλλογος στην Ελλάδα σήμερα (10/03), κλείνει 100 χρόνια ζωής. Ο Πειραϊκός Σύλλογος από το 1925, μέχρι και σήμερα δεν έχει σταματήσει να κατακτάει τίτλους, ανεξάρτητα το ποιο τμήμα τους παίρνει. Τόσο στο ποδόσφαιρο, στο μπάσκετ, στο πόλο, αλλά και σε άλλα αθλήματα του Ερασιτέχνη, ο «δαφνοστεφανωμένος» έχει σπάσει κάθε ρεκόρ, σε Ελλάδα και Ευρώπη. Εμείς θα γυρίσουμε στο μακρινό 1925, εκεί που ξεκίνησαν όλα.
Η ίδρυση του Ολυμπιακού και τα 33 μέλη της
Τις 10 Μαρτίου το 1925, ένας νέος Σύλλογος ιδρύθηκε στον Πειραιά. Μετά τον Εθνικό, στο λιμάνι δημιουργήθηκε ακόμη μία ομάδα και αυτή ήταν ο Ολυμπιακός. Το όνομα του Πειραϊκού Συλλόγου, το έδωσε ο Νότης Καμπέρος. Ο Μιχάλης Μανούσκος πρόσθεσε το «Σύνδεσμος Φιλάθλων Πειραιώς», με τον τίτλο να ψηφίζεται ομόφωνα. Το έμβλημα με τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο ήταν εμπνευσμένο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το σήμα στο στήθος συμβόλιζε τη δύναμη, την αθλητική ισχύ, το ήθος και την ευγενή άμιλλα. Τα χρώματα του Συλλόγου, τα επέλεξε ο Γιάννης Ανδριανόπουλος, ο οποίος μάλιστα, ήταν και ο σχεδιαστής της πρώτης φανέλας.
Τα ιδρυτικά μέλη του Ολυμπιακού ήταν 33: Oι Ανδριανόπουλοι (Γιάννης, Γιώργος, Ντίνος και Βασίλης), ο Μιχάλης Μανούσκος, ο Νότης Καμπέρος, ο Κώστας Κλειδουχάκης και οι Δημήτρης Ανδρόνικος, Νίκος Ανδρόνικος, Δημήτρης Αυδής, Νίκος Βλάσσης, Στέφανος Εμμανουήλ, Νίκος Ζαχαρίας, Θανάσης Καλλίτσης, Νίκος Καλούδης, Ντίνος Καλούδης, Όθων Κόκκινος, Τριαντάφυλλος Κρέμος, Παναγιώτης Κωστάλας, Παναγιώτης Λαγουμιτζής, Ανδρέας Λουκάκης, Σπύρος Λουκάκης, Γιάννης Λουλουδάκης, Βαγγέλης Μαγκόπουλος, Σταύρος Μαραγκουδάκης, Γρηγόρης Ντούφας, Θόδωρος Ορλώφ, Φώτης Πρωτοψάλτης, Γιάννης Συμιγδαλάς, Νίκος Συμιγδαλάς, Χρήστος Τζουμερικιώτης, Βρασίδας Τρουποσκιάδης και Σπύρος Ψαλλιδάς.
Ο Ολυμπιακός ιδρύθηκε με σκοπό να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του Εθνικού, αλλά και των ομάδων όπως ο Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Το πρώτο διοικητικό συμβούλιο του Ολυμπιακού είχε ως εξής: Πρώτος πρόεδρος ο Μιχάλης Μανούσκος, αντιπρόεδροι οι Νότης Καμπέρος και Τριαντάφυλλος Κρέμος, γενικός γραμματέας ο Στάυρος Μαραγκουδάκης, ταμίας ο Όθων Κόκκινος, έφορος ο Παναγιώτης Λαγουμιτζής και μέλη οι Κώστας Κυρίμης, Νίκος Ζαχαρίας, Γιάννης Λουλουδάκης, Δημήτρης Σκλιάς και Ε. Κασιμάτης. Αρχικά ο Ολυμπιακός αποτελείτο από αυστηρά 100 μέλη, τους περίφημους 100 αθανάτους από τους οποίους συντάχθηκε και το πρώτο καταστατικό του συλλόγου.[28] Οι αθάνατοι ήταν ισόβια μέλη και για να μπορούσε να εισέλθει κάποιο νέο μέλος στον σύλλογο θα έπρεπε να αποβιώσει ένα παλιό.
Τα πρώτα «ερυθρόλευκα» χρόνια
Από την ίδρυσή του, ο σύλλογος πέτυχε σημαντικές νίκες που τον ενδυνάμωσαν και τον καθιέρωσαν. Μέχρι το 1929, η μόνη ομάδα που κατάφερε να τον νικήσει ήταν ο Παναθηναϊκός, επιβεβαιώνοντας έτσι την ανωτερότητα του και την ικανότητα του να αποτελέσει έναν σοβαρό αντίπαλο. Ειδικότερα, από τις 4 Μαρτίου 1926 έως τις 3 Μαρτίου 1929, παρέμεινε αήττητος τόσο σε επίσημους όσο και σε φιλικούς αγώνες πρωταθλήματος, καταρρίπτοντας ένα σημαντικό ρεκόρ. Ο πρώτος επίσημος αγώνας του συλλόγου ήταν με την ομάδα του γαλλικού πολεμικού πλοίου Ζαν ντ’ Αρκ στις 30 Απριλίου 1925 στο Ποδηλατοδρόμιο, όπου πέτυχε μια εντυπωσιακή νίκη με σκορ 6–0. Την ίδια χρονιά, συμμετείχε στο νέο πρωτάθλημα Πειραιά, κατακτώντας τον πρώτο του τίτλο. Στη συνέχεια, κατέκτησε το πρωτάθλημα Πειραιά και τις δύο επόμενες χρονιές, ενώ λόγω της απουσίας εθνικού πρωταθλήματος, έδωσε αρκετούς φιλικούς αγώνες με άλλες ομάδες, αποσπώντας μεγάλες νίκες και εντυπωσιακά σκορ.
Κατά την περίοδο 1929–30, ο Ολυμπιακός συμμετείχε για πρώτη φορά στο πανελλήνιο πρωτάθλημα, όμως δεν κατάφερε να το κατακτήσει, γνωρίζοντας την πρώτη του ήττα μετά από τρία χρόνια, και μάλιστα από τον Παναθηναϊκό. Ωστόσο, η συνέχεια ήταν διαφορετική, καθώς την επόμενη χρονιά (1930–31) κατέκτησε το πανελλήνιο πρωτάθλημα για πρώτη φορά, νικώντας όλους τους βασικούς διεκδικητές του τίτλου. Στην πορεία του, η ομάδα ηττήθηκε μόνο σε έναν από τους 14 αγώνες που έδωσε, καταγράφοντας 11 νίκες και 2 ισοπαλίες. Ιδιαίτερα αξιόλογες ήταν οι νίκες επί του Παναθηναϊκού, με 3–1 εντός έδρας και 3–2 εκτός έδρας.
Εμβληματικοί παίκτες της ομάδας την περίοδο 1925–1930 ήταν οι Γιώργος, Λεωνίδας, Βασίλης, Γιάννης και Ντίνος Ανδριανόπουλος, ο Μιχάλης Λεκκός, ο Φίλιππος Κουράντης, ο Νίκος Πανόπουλος, καθώς και οι τερματοφύλακες Κώστας Κλειδουχάκης και Αχιλλέας Γραμματικόπουλος.
Η Σάντος του Πελέ και η Α΄ Εθνική
Τον Ιούλιο του 1961 ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε τη Σάντος του μεγάλου Βραζιλιάνου ποδοσφαιριστή, Πελέ. Οι Πειραιώτες κατάφεραν να κερδίσουν 2-1, η συγκεκριμένη αναμέτρηση είχε φιλικό «χαρακτήρα». Παρόλα αυτά, το αποτέλεσμα των «ερυθρόλευκων» ανέβασε το Ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο έψαχνε τα «πατήματα», με ομάδες εκτός των συνόρων.
Την περίοδο 1959–60 ιδρύθηκε η Α΄ Εθνική κατηγορία, ως αποτέλεσμα της απαίτησης της UEFA για τη δημιουργία ενός ενιαίου πρωταθλήματος, προκειμένου ο πρωταθλητής Ελλάδας να συνεχίσει να συμμετέχει στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Η έναρξη της Α΄ Εθνικής σήμανε μια νέα αρχή για τον Ολυμπιακό. Παρά τις έξι πολύ επιτυχημένες σεζόν από το 1959–60 μέχρι το 1964–65, η ομάδα δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο πρωτάθλημα, καταλαμβάνοντας τη δεύτερη ή τρίτη θέση. Παρ’ όλα αυτά, είχε ποιοτικούς παίκτες όπως οι Ηλίας Υφαντής, Σάββας Θεοδωρίδης και Θανάσης Μπέμπης, ενώ προστέθηκαν και νέοι ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές όπως οι Κώστας Πολυχρονίου, Γιώργος Σιδέρης και Κώστας Παπάζογλου.
Παρά τη δυναμική του, ο Ολυμπιακός δεν μπόρεσε να πρωταγωνιστήσει σε μια περίοδο όπου ο Παναθηναϊκός ήταν σε μεγάλη φόρμα. Αντίθετα, στο Κύπελλο Ελλάδας, έφτασε πέντε φορές στον τελικό, κατακτώντας τέσσερις φορές τον τίτλο. Κορυφαίες ήταν οι νίκες του στους τελικούς: 3–0 κατά του Παναθηναϊκού το 1960 (στον επαναληπτικό), 3–0 κατά του Πανιωνίου το 1961, 3–0 κατά του Πιερικού το 1963 και 1–0 κατά του Παναθηναϊκού το 1965. Στον τελικό του 1962 αντιμετώπισε ξανά τον Παναθηναϊκό, αλλά ο αγώνας διακόπηκε με σκορ 0–0 στην παράταση, λόγω σκότους από συνεχείς καθυστερήσεις.
Η επόμενη μεγάλη επιτυχία ήρθε την περίοδο 1965–66, όταν ο Ολυμπιακός στέφθηκε ξανά πρωταθλητής, με το κύριο μερίδιο αυτής της επιτυχίας να ανήκει στον σπουδαίο Ούγγρο προπονητή Μάρτον Μπούκοβι. Ο Μπούκοβι «σημάδεψε» το ελληνικό ποδόσφαιρο, εφαρμόζοντας καινοτόμες τακτικές για την εποχή και δημιουργώντας μια πολύ ισχυρή ομάδα. Παρά το γεγονός ότι η ομάδα απέδιδε εξαιρετικό ποδόσφαιρο, το πρωτάθλημα κρίθηκε στην τελευταία αγωνιστική, στις 12 Ιουνίου 1966, όταν ο Ολυμπιακός νίκησε τον ΑΟ Τρικάλων με 5–0. Η νίκη αυτή ήταν ιδιαίτερα συμβολική, αφού το 1965 η ομάδα είχε ηττηθεί στην ίδια πόλη. 15.000 φίλαθλοι του Ολυμπιακού είχαν κατακλύσει την πόλη, με πολλούς να διανυκτερεύουν σε χωράφια και δρόμους. Η ομάδα συγκέντρωσε 80 βαθμούς, έναν περισσότερο από τον Παναθηναϊκό. Με τον Μπούκοβι στον πάγκο και με πρωταγωνιστές τους Σιδέρη, Πολυχρονίου και Γιούτσο, ο Ολυμπιακός κατέκτησε και το πρωτάθλημα της επόμενης χρονιάς, 1966–67, όπου σημείωσε μια επική νίκη με 4–0 κατά του Παναθηναϊκού (τρεις γκολ από τον Σιδέρη) και ξεκίνησε τη χρονιά με 11 συνεχόμενες νίκες.
Η χούντα και η εποχή Γουλανδρή
Ο Απρίλιος του 1967 βρήκε την Ελλάδα υπό το στρατιωτικό καθεστώς της Χούντας, το οποίο επηρέασε και τον Ολυμπιακό. Μερικούς μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 1967, το καθεστώς «ανάγκασε» τον εμβληματικό πρόεδρο του συλλόγου, Γιώργο Ανδριανόπουλο, να παραιτηθεί, όταν εκείνος αρνήθηκε να αντικαταστήσει μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου του Ολυμπιακού με άτομα που συνδέονταν με το καθεστώς. Στη συνέχεια, το καθεστώς ακύρωσε τη μεταγραφή του Κούδα και το 1968 απομάκρυνε από την Ελλάδα τον Ούγγρο προπονητή Μάρτον Μπούκοβι.
Ο Πειραϊκός Σύλλογος το 1972, πέρασε στα χέρια του Έλληνα εφοπλιστή, Νίκου Γουλανδρή. Ο ίδιος έκανε πολλές μεταγραφές, όπως οι Νίκος Γιούτσος, Γιώργος Δεληκάρης, Παναγιώτης Κελεσίδης, Γιάννης Κυράστας, Ρομαίν Αργυρούδης, Μίλτον Βιέρα, Μάικ Γαλάκος, Χούλιο Λοσάδα, Υβ Τριαντάφυλλος, Θανάσης Αγγελής, Γιάννης Γκαϊτατζής, Λάκης Γκλέζος, Πέτρος Καραβίτης, Μιχάλης Κρητικόπουλος, Μιγκέλ Νικολάου, Βασίλης Σιώκος, Μπάμπης Σταυρόπουλος, και Δημήτρης Περσίδης πάσχιζαν για μια θέση στην ενδεκάδα.
Με την αποχώρηση του Γουλανδρή από την προεδρία στα Χριστούγεννα του 1974, ο Ολυμπιακός στην επόμενη τετραετία (1975–79) δεν κατάφερε να κατακτήσει κάποιο τίτλο. Στις σεζόν 1975–76 και 1977–78, η ομάδα δεν είχε σταθερή απόδοση και κατετάγη τρίτη και τέταρτη, αντίστοιχα. Παρόλα αυτά, ήταν κοντά στον τίτλο σε δύο περιπτώσεις: το 1976–77, όπου ήταν πρώτος και ισόβαθμος με τον Παναθηναϊκό μέχρι την τελευταία αγωνιστική, αλλά ηττήθηκε στην Καστοριά, και την περίοδο 1978–79, όταν αρνήθηκε να συμμετάσχει σε αγώνα μπαράζ με την ΑΕΚ λόγω ισοβαθμίας, διαμαρτυρόμενος προς την διοργανώτρια αρχή. Στον θεσμό του κυπέλλου, η ομάδα έφτασε στον τελικό το 1976, αλλά έχασε το τρόπαιο από τον Ηρακλή στα πέναλτι. Στις επόμενες χρονιές, αποκλείστηκε είτε στους προημιτελικούς είτε στους ημιτελικούς της διοργάνωσης.
Τα «πέτρινα» χρόνια
Υπήρξε μία περίοδος που ο Ολυμπιακός δεν είχε καταφέρει να σηκώσει ούτε ένα πρωτάθλημα. Αυτά ονομάστηκαν «πέτρινα» χρόνια. Οι Πειραιώτες από το 1980 έως και το 1992 είχαν κατακτήσει τρία τρόπαια, δύο κύπελλα και ένα Σούπερ Καπ. Οι «ερυθρόλευκοι» δεν είχαν διοίκηση που έβγαζε εμπιστοσύνη, ο κόσμος έβραζε βλέποντας την ομάδα του να αδυνατεί για να κάνει το κάτι παραπάνω. Ο Ολυμπιακός εκείνη την περίοδο στο πρωτάθλημα τελείωνε τρίτος ή τέταρτος, μη καταφέρνοντας να κάνει κάτι και στις Ευρωπαϊκές διοργανώσεις παρά μόνο μία υπέρβαση απέναντι στη Μονακό. Εκεί οι «ερυθρόλευκοι» κατάφεραν να κερδίσουν 1-0 στη Γαλλία και φέρνοντας ισοπαλία στον επαναληπτικό, στην Ελλάδα προκρίθηκαν στους «8» του Champions League.
Η προεδρία του Κόκκαλη και η επιστροφή στους τίτλους
Το 1993, ο Σωκράτης Κόκκαλης ανέλαβε την προεδρία του συλλόγου και προχώρησε σε πλήρη αναδιοργάνωση σε όλους τους τομείς. Αποπλήρωσε όλα τα χρέη της ομάδας και δημιούργησε μια δυνατή ομάδα, οδηγώντας τον Ολυμπιακό σε επτά συνεχόμενα πρωταθλήματα από το 1997 μέχρι το 2003, και συνολικά δώδεκα πρωταθλήματα σε δεκατέσσερα χρόνια (1997–2010). Επιπλέον, η ομάδα σημείωσε την καλύτερη ευρωπαϊκή πορεία της, φτάνοντας μέχρι την προημιτελική φάση του Τσάμπιονς Λιγκ την περίοδο 1998–99.
Κατά την προεδρία του Κόκκαλη, ο Ολυμπιακός ενισχύθηκε με διεθνείς αστέρες, όπως οι Τζιοβάνι, Ζάχοβιτς, Καρεμπέ και Ριβάλντο. Παράλληλα, σημαντική ήταν η παρουσία του Ντούσαν Μπάγεβιτς στον πάγκο της ομάδας και του Πρέντραγκ Τζόρτζεβιτς, του κορυφαίου ξένου παίκτη στην ιστορία του συλλόγου. Επίσης, Έλληνες παίκτες, όπως ο Αλέξης Αλεξανδρής (ο πρώτος σκόρερ για πολλά χρόνια), ο Στέλιος Γιαννακόπουλος και ο Ιεροκλής Στολτίδης συνέβαλαν καθοριστικά στην αναγέννηση της ομάδας. Στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο Ολυμπιακός κατάφερε να προκριθεί πέρα από τη φάση των ομίλων του Τσάμπιονς Λιγκ στις περιόδους 1998–99, 2007–08 και 2009–10.
Κατά τη διάρκεια της προεδρίας του, το παλιό στάδιο «Γεώργιος Καραϊσκάκης» κατεδαφίστηκε και στη θέση του χτίστηκε ένα νέο, σύγχρονο γήπεδο με 33.334 θέσεις. Το νέο γήπεδο ολοκληρώθηκε στις 20 Ιουνίου 2004 και παραδόθηκε για χρήση στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας. Τα επίσημα εγκαίνια πραγματοποιήθηκαν στις 2 Αυγούστου 2004, με το στάδιο να φιλοξενεί 11 αγώνες του τουρνουά ποδοσφαίρου ανδρών, καθώς και τον τελικό του γυναικείου τουρνουά. Ο Ολυμπιακός αγωνίστηκε για πρώτη φορά στο νέο γήπεδο στις 19 Σεπτεμβρίου 2004.
Η προεδρία Μαρινάκη και η εδραίωση στην ελίτ της Ευρώπης
Το 2010 ο Σωκράτης Κόκκαλης αποχώρησε από τον Ολυμπιακό με τον Έλληνα εφοπλιστή Βαγγέλη Μαρινάκη να αναλαμβάνει τα ηνία της ομάδας. Την πρώτη χρονιά υπό την ηγεσία Μαρινάκη, ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε κάποιον τίτλο, με τον Παναθηναϊκό να κατακτάει το τελευταίο του πρωτάθλημα μέχρι και σήμερα. Από το 2011 και μετά η συνήθεια που έγινε λατρεία… επέστρεψε. Πρωταθλήματα, Κύπελλα και οι διακρίσεις στην Ευρώπη επανήλθαν. Ο νέος ιδιοκτήτης της ΠΑΕ Ολυμπιακός είχε καταφέρει μέχρι και το 2017 να έχει μία ομάδα η οποία δεν έβλεπε τίποτα και κανέναν. Ύστερα η ΑΕΚ και ο ΠΑΟΚ, καέκτησαν από ένα πρωτάθλημα, αλλά ο Πειραϊκός Σύλλογος το 2020 επέστρεψε ξανά.
Μάλιστα, τη σεζόν 2017–18, ο Ολυμπιακός κατέρριψε ρεκόρ για τις συμμετοχές ελληνικών ομάδων στους ομίλους του Champions League, φτάνοντας συνολικά τις 160 συμμετοχές. Επίσης, έγινε η πρώτη ομάδα που ξεπέρασε τις 100 νίκες στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, με συνολικά 111 νίκες μέχρι τότε. Παράλληλα, προχώρησε στην αναμόρφωση του Προπονητικού Κέντρου στο Ρέντη, επενδύοντας πάνω από 40 εκατομμύρια ευρώ για την επέκταση και αναβάθμισή του, κατασκευάζοντας νέα γήπεδα και βελτιώνοντας τα υπάρχοντα.
Η ξεχωριστή εποχή του Μεντιλίμπαρ στον Ολυμπιακό και το τελευταίο ρουμπίνι στο στέμμα του Βασιλιά
Κανένας δεν φανταζόταν στην ομάδα του Πειραιά πως ο ερχομός του Χοσέ Λουίς Μεντιλίμπαρ στην ομάδα, θα ήταν ενδεχομένως και η πιο ιστορική στιγμή του συλλόγου, πέρα από την ίδρυση του. Ο Βάσκος ήρθε στον Ολυμπιακό για τέσσερις μήνες, αλλά πλέον έχει ανανεώσει τουλάχιστον μέχρι και το καλοκαίρι του 2026.
Ανέλαβε μια ομάδα που δεν ήταν δίκη του, αφού το ρόστερ δεν το επέλεξε εκείνος και κατάφερε να την κάνει την πιο πετυχημένη στην ιστορία. Ο Ολυμπιακός έφτασε μέχρι τον τελικό του Conference League στην Αθήνα, στις 29 Μαΐου του 2024 και κατάφερε να το κάνει δικό του, χάρη στο τέρμα του Αγιούμπ Ελ Κααμπί λίγο πριν το τέλος της παράτασης, εναντίον της Φιορεντίνα.
Εκείνο το βράδυ το κλάμα έρεε άφθονο στον Πειραιά αλλά και στα σπίτια όλων όσων δεν ήταν στο λιμάνι για να το ζήσουν από κοντά. Έρεε άφθονο, γιατί ο Ολυμπιακός έφτασε να γιορτάζει τα 100 του χρόνια έχοντας δίπλα από την τούρτα του και την ευρωπαϊκή του κούπα. Η πιο ποθητή κούπα έδεσε στο λιμάνι και ένα σύνθημα έπρεπε να αλλαχτεί, γιατί το όνειρο το τρελό έγινε πραγματικότητα.
Σε κάθε γωνία της χώρας κάθε Ολυμπιακός κυκλοφορεί με ένα χαμόγελο στα χείλη, που κατάφερε να δει τη μεγάλη του αγάπη να φτάνει τα 100 της χρόνια. Ένας αιώνας ζωής, γεμάτος επιτυχίες, τίτλους, χαρές, λύπες και πολλά κύματα που βίωσε και έβγαλε εις πέρας η ομάδα του μεγαλύτερου λιμανιού της χώρας.
Ο κόσμος θα συνεχίζει να ουρλιάζει, να πανηγυρίζει και να αποθεώνει αυτή την ομάδα, για όλα τα βραδιά που έκλαψε, λύγισε και πόνεσε στο παρελθόν.
Όσοι έζησαν εκείνη τη βραδιά του ευρωπαϊκού, θα έχουν να το λένε και να διηγούνται την πιο όμορφη Ολυμπιακή ιστορία στα παιδιά τους. Μια ιστορία που πηγάζει από τις εργατικές τάξεις του Πειραιά και έφτασε μέχρι την κορυφή της Ευρώπης. Ο Ολυμπιακός συμπληρώνει 100 χρόνια ζωής, όντας ο πιο επιτυχημένος πολυαθλητικός σύλλογος στον πλανήτη. Και επειδή η 10η Μαρτίου είναι ημέρα γιορτής θα σταματήσουμε εδώ. Τα υπόλοιπα ανήκουν στον κόσμο της ομάδας και σε κάθε σπουδαία σελίδα της ιστορίας της. Μέχρι τις επόμενες…
Οι ευχές που έδωσαν αποκλειστικά στο Mpaladofatses.gr, οι «θρύλοι» του «θρύλου»!
Θοδωρής Παχατουρίδης: «Να γεμίζει με περισσότερους ακόμα τίτλους ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη».
Ηλίας Σαββίδης: «Να τα χιλιάσει, πάντα επιτυχίες, πολλά πρωταθλήματα και ένα Champions League. Όποιον Ολυμπιακό και αν ρωτήσεις αυτό θα σου πει και νομίζω είναι και στα πλάνα του κ. Μαρινάκη κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ το Θεό που με έκανε Ολυμπιακό, τον ευχαριστώ για όλα όσα έχω ζήσει με την ομάδα. Ο Θεός μου έδωσε δύναμη για να είμαι αυτός που είμαι και να πάω να παίξω στον Ολυμπιακό».
Οι αναγνώστες του Mpaladofatses.gr μιλάνε για τη μεγάλη τους αγάπη…
Δημήτρης, 32 ετών: Ο Ολυμπιακός για μένα είναι η ψυχή και η καρδιά μου . Οι θριάμβοι και οι απογοητεύσεις που με διαμόρφωσαν, η αφοσίωση και το πάθος που κουβαλάω από μικρό παιδί. Ο Νίκος Γοδας να φοράει την ερυθρόλευκη ριγωτή,οι ήρωες μιας άλλης εποχής που έκαναν την ομάδα Θρύλο,Τ
Το σαλπισμα του Αττίλιο,τα υψωμένα χέρια,τα συνθήματα στα όμορφα και τα άσχημα, τα δάκρυα χαράς. Από μικρό παιδί ,με θυμάμαι να μετράω πόσα χρόνια απομένουν για να φτάσει η καψούρα μου τα 100 χρυσά χρόνια.
Και να λοιπόν που φτάσαμε να το ζήσουμε και αυτό,γεμάτοι περηφάνεια και συγκίνηση,ανυπομονησία για τα επόμενα. Όσα χρόνια κι αν περάσουν, μυαλό δε βάζω και δεν αλλάζω και τη ζωή μου στο πλευρό σου τη χαράζω. ΘΡΥΛΕ ΜΟΥ ΤΑ 100 ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΚΕΤΑ!!!
Γιάννης, 34 ετών: Κορνιλιους Τόμπσον. Αντόνιο Κόντε. Η Μόλντε. Η Ρόζενμποργκ. Το 7-0. Το Άνφιλντ. Ο Σκουνι Πεν. Η Μακάμπι Χάιφα Και τόσα ακόμη…
Τα σημάδια σας είναι χαραγμένα πάνω στο μυαλό και τη ψυχή μας. Οι λύπες μας και οι απογοητεύσεις μας. Τα δάκρυα μας ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ. Και είμαστε εδώ. Πιο τρελαμενοι με τον θρύλο μας από ποτέ. Το πάθος που μια μέρα της ζωή μας, στις τρυφερές ηλικίες που ο καθένας μας γνωρίζει τον κόσμο γύρω του, άναψε στην καρδιά μας .
Το πάθος που μενει άσβεστο τόσα χρόνια μετά, όσα χρόνια και αν περάσουν. Και να που σήμερα, οι ήρωες μας , η ιστορία μας , οι άνθρωποι μας , στέκουν αγέρωχοι και περήφανοι για τον έφηβο που υπηρέτησαν. Ολυμπιακός είναι η ανατριχιλα μας. Η κομμένη ανάσα μας, το ξέσπασμα , το ακατόρθωτο, το τρέμουλο, η περηφάνια μας. 100 χρόνια μεγαλείου. 100 χρόνια ζωής για τον μεγαλύτερο πολύαθλητικο συλλογο του κόσμου. Δόξα στα παιδιά σου ΟΛΥΜΠΙΑΚΕ !
Ανδρέας, 31 ετών: Ο Ολυμπιακός δεν είναι απλά ένα συναίσθημα, η χαρά του να βλέπεις την ομάδα σου να κερδίζει, να φτάνει στην κορυφή, που το ζούμε και μας κάνει να πονάμε όταν δεν συμβαίνει. Ο Ολυμπιακός θεωρώ ότι με έχει διαμορφώσει σαν άνθρωπο, με έχει κάνει να βλέπω τον αθλητισμό όπως πραγματικά είναι και όχι όπως θέλουν να μας κάνουν να τον βλέπουμε.
Όταν έχεις χορτάσει από τίτλους και διακρίσεις, όταν έχεις το know how για να το κάνεις, είσαι σε καλύτερη θέση να κάνεις την αυτοκριτική σου όταν αυτό δεν συμβαίνει. Οι φίλαθλοι καμίας άλλης ομάδας στην Ελλάδα δεν έχουν τη δυνατότητα να το κάνουν αυτό. Ο Ολυμπιακός επίσης με εμπνέει επειδή με εμπνέει ο Πειραιάς, μια πόλη με τεράστια ιστορία και που ο λαός του την έχει γράψει με τον ιδρώτα του και με το αίμα του. Αίμα που τιμάται στο κόκκινο της φανέλας μας περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Είναι όλοι αυτοί που με τον ιδρώτα τους τίμησαν τη φανέλα και τους έκαναν να μη μας ξεχάσουν ποτέ.
Ολυμπιακός είναι το να καταφέρνεις το ακατόρθωτο. Μεγάλη μου αγάπη χρόνια σου πολλά!
Γιάννης, 25 ετών: Ολυμπιακός για μένα σημαίνει οικογένεια.Την οικογένεια σου δεν την θυμάσαι στα όμορφα μόνο.Την αγαπάς και την πονάς ακόμη και στα πιο δύσκολα.Η οικογένεια μου έχει ζήσει πολλές άσχημες στιγμές σε αυτά τα 100 χρόνια .Η οικογένειά μου μεγάλωσε στα πέτρινα χρόνια του Ολυμπιακού.
Έχει ζήσει κάθε αποκλεισμό στην Ευρώπη, τους πιο πολλούς από κοντά. Κι όμως δεν σταμάτησαν να αγαπούν την ομάδα τους. Ίσα ίσα αυτό τους έκανε να την αγαπήσουν περισσότερο. Και αυτή η αγάπη έχει περάσει σαν γονίδιο στο DNA μας. Ο προπάππους μου, οι παππούδες μου, οι γιαγιάδες μου, οι θείοι, οι θείες μου και οι γονείς μου και τώρα εγώ, η αδελφή μου και τα ξαδέρφια μου.
Σε κάποιους φαίνεται υπερβολικό όταν λέω ότι γεννήθηκα Ολυμπιακός. Αλλά έτσι είναι. Με τα καλά του και τα κακά του. Πάντα όμως με περηφάνια. Ζήτω ο Ολυμπιακός!
Αποστόλης, 25 ετών:
Για κάθε φορά που πηγαίναμε στο σχολείο με τη φανέλα σου. Για κάθε παιχνίδι που είδαμε φορώντας μπλούζες σου.Για κάθε στεναχώρια τα κασκόλ σου σκούπισαν τα δάκρυα μας.
Για τα δάκρυα χαράς που σκουπίσαμε με αγκαλιές. Χρόνια πολλά μεγάλη μας αγάπη και παντοτινή. 100 χρόνια και δεν είναι αρκετά !
Γιατί δεν είναι απλά μια ομάδα, είναι μια ιδέα που όμοια της δεν υπάρχει. Ζήτω ο ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ !
