Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός σύγκρουστηκαν στο πρώτο «αιώνιο» ντέρμπι της σεζόν για την 2η αγωνιστική της Stoiximan GBL , σε μια αναμέτρηση απουσιών που κρίθηκε στις λεπτομέρεις, με τον εκπληκτικό Ντόρσεϊ και τις σωστές αποφάσεις στα κρίσιμα σημεία να βγάζουν στον «αφρό» τους Πειραιώτες.

Ο Ολυμπιακός αναδείχθηκε νικητής στο πρώτο ντέρμπι της χρονιάς απέναντι στον Παναθηναϊκό. Κάθε μεταξύ τους αναμέτρηση έχει τη δική της σημασία, όταν μιλάμε για ίσως την μεγαλύτερη σύγκρουση στην Ευρώπη, αν και η βαρύτητά της διαφέρει ανάλογα με τη διοργάνωση και τη συγκυρία. Ένα παιχνίδι της κανονικής περιόδου είναι αναμφίβολα σημαντικό, όμως δεν συγκρίνεται με έναν τελικό πρωταθλήματος, Κυπέλλου ή με έναν καθοριστικό αγώνα της EuroLeague.

Έτσι, ο Ολυμπιακός δεν κατέκτησε κάτι περισσότερο από ένα ψυχολογικό πλεονέκτημα και μια περίοδο ηρεμίας, ενώ ο Παναθηναϊκός σε καμία περίπτωση δεν καταστράφηκε από αυτή την ήττα. Το αποτέλεσμα κρίθηκε στις λεπτομέρειες και στις αποφάσεις παικτών και προπονητών — κάποιες σωστές, κάποιες λανθασμένες.

Οι απουσίες ήταν επίσης καθοριστικός παράγοντας. Είναι δύσκολο να εξαχθούν ασφαλή μακροπρόθεσμα συμπεράσματα όταν λείπουν τόσο σημαντικοί παίκτες όπως οι Φουρνιέ, Γουόκαπ, Ναν και Λεσόρ. Οι περιπτώσεις των Γκριγκόνις και Έβανς είναι διαφορετικές, αφού ο πρώτος έμεινε εκτός με απόφαση Αταμάν και ο δεύτερος δεν είναι ακόμη σε πλήρη ετοιμότητα.

Ο ώριμος Ντόρσεϊ και ο ανερχόμενος Γουόρντ

Ο Βεζένκοφ είχε άλλη μία εξαιρετική εμφάνιση, κάτι που πλέον θεωρείται σχεδόν δεδομένο. Ωστόσο, η συνεισφορά του ήταν καθοριστική, κυρίως από τη στιγμή που σταμάτησε να προσπαθεί να μπει με βία στον αγώνα και βρήκε ρυθμό στο παιχνίδι του.

Αξίζει όμως να σταθούμε στους Ντόρσεϊ και Γουόρντ. Ο Ντόρσεϊ ανέκαθεν είχε την ικανότητα του σκόρερ, αλλά η αστάθεια στην απόδοση του πολλές φόρες στοίχιζε τόσο στον Ολυμπιακό όσο και στον ίδιο. Το χαρακτηριστικό αυτό, σε συνδυασμό με την εύθραυστη ψυχολογία του, είχαν ως αποτέλεσμα ο Γιώργος Μπαρτζώκας να μην μπορεί να στηριχτεί σε αυτόν για μεγάλα χρονικά διαστήματα.

Φαίνεται όμως πως ο Ντόρσεϊ έχει ωριμάσει, αφήνοντας πίσω του προσωπικά ζητήματα που τον απασχόλησαν το καλοκαίρι. Δείχνει πιο ώριμος, πιο συγκεντρωμένος και ίσως αποτελεί μέχρι στιγμής τον πιο συνεπή παίκτη του Ολυμπιακού.

Πρόκειται ενδεχωμένος για την πιο σημαντική «προσθήκη» των «ερυθρόλευκων» στην τρέχουσα αγωνιστική σεζόν.

Απέναντι στον Παναθηναϊκό έκανε ένα ολοκληρωμένο παιχνίδι, όχι τόσο για τους 16 πόντους του, όσο για τις 8 ασίστ, που αποτελούν και το ρεκόρ του στον Ολυμπιακό, τα μηδενικά λάθη και τα 37 λεπτά συμμετοχής του. Οι αποφάσεις του στο δεύτερο ημίχρονο ήταν υποδειγματικές, ειδικά οι φάσεις όπου δημιούργησε για τον Χολ.

Αν συνεχίσει έτσι και αξιοποιεί περισσότερο την πάσα, θα είναι πολύ πιο αποτελεσματικός. Επειδή οι αντίπαλοι τον αντιμετωπίζουν επιθετικά λόγω του εξαιρετικού σουτ του, η ταχύτατη κυκλοφορία της μπάλας μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική.

Ο Γουόρντ, από την άλλη, έλαμψε στο πρώτο του ντέρμπι. Αγωνίστηκε για 30 λεπτά και πρόσφερε λύσεις σε άμυνα και επίθεση. Χάρη στο κορμί του μπορεί να μαρκάρει από τον «άσο» μέχρι το «τέσσερα». Στην επίθεση πήρε αυτοπεποίθηση μέσα από απλές φάσεις — αρχικά βολές, μετά ένα εύστοχο τρίποντο — και από εκεί βρήκε ρυθμό.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας αξιοποίησε έξυπνα τα δυνατά του σημεία, δίνοντάς του τη δυνατότητα να επιτίθεται από τη δεξιά πλευρά και να διασπά την άμυνα του Παναθηναϊκού από το κέντρο, εκμεταλλευόμενος τον αγαπημένο του αριστερό διάδρομο.

Η προσαρμογή στην άμυνα που άλλαξε την ροή του ματς

Ο Σορτς έκανε εξαιρετική εμφάνιση με τον Κέντρικ Ναν να είναι εκτός, εκμεταλλευόμενος το χώρο που βρήκε, πραγματοποιώντας ουσιαστικά την πρώτη του μεγάλη εμφάνιση με την πράσινη φανέλα.

Ο Ολυμπιακός αρχικά αντιμετώπισε το pick ‘n’ roll του με αλλαγές στην άμυνα, κάτι που ο Εργκίν Αταμάν προσπάθησε να εκμεταλλευτεί στοχεύοντας τον Βεζένκοφ. Παρ’ όλα αυτά, ο Σορτς δυσκολεύτηκε μόνο όταν απέναντί του βρισκόταν ο Γουόρντ.

Έτσι ο Αμερικανός γκαρντ του Παναθηναϊκού ήταν εξαιρετικός στο πρώτο ημίχρονο χτυπώντας στα πόδια τόσο τον Μιλουτίνοφ όσο και τον Βεζένκοφ πετυχαίνοντας 19 πόντους συνολικά με 9/15 σου εντός παιδειάς.

Ο Γιώργος Μπαρτζώκας διέγνωσε το αμυντικό θέμα και άλλαξε προσέγγιση στο δεύτερο ημίχρονο. Ζήτησε από τον Βεζένκοφ να βγαίνει δυναμικά στο hedge out πάνω στον Σορτς, αναγκάζοντάς τον να αποχωρίζεται γρήγορα την μπάλα και αποτρέποντας το ένας εναντίον ενός.

Αυτή η τακτική αποδείχθηκε καθοριστική. Όταν και οι δύο παίκτες άρχισαν να κουράζονται, ο Ολυμπιακός επανήλθε στις αλλαγές, όμως με περισσότερη επιτυχία, καθώς είχε περιορίσει τη δράση του Αμερικανού.

Κάθε φορά που η μπάλα έφευγε από τα χέρια του Σορτς, ο προσωπικός του αντίπαλος έκλεινε προς τα μέσα μικραίνοντας τους διαθέσιμους χώρους για το «τριφύλλι».

Αυτή η προσαρμογή επέτρεψε στον Ολυμπιακό να επικρατήσει και στις δυο τελευταίες περιόδους του αγώνα και τελικά να πάρει την νίκη.

Η σωστή διαχειρίση των φάουλ στο δεύτερο μέρος και η στόχευση κοντά στο καλάθι

Οι γηπεδούχοι στα πρώτα 18 λεπτά και 32 δευτερόλεπτα του αγώνα είχαν υποπέσει μόλις σε έξι φάουλ, ενώ είχαν δεχθεί συνολικά 46 πόντους. Αυτοί η σοφτ αντιμετώπιση επέτρεψε στον Βασίλη Τολιόπουλο να βρει αγωνιστικό ρυθμό και με 4/5 τρίποντα να οδηγήσει το επιθετικό ξέσπασμα του Παναθηναϊκού σε εκείνο το διάστημα.

Στο δεύτερο μέρος οι αντιμετώπιση διαφοροποιήθηκε, η ομάδα του Πειραιά έγινε πιο physical εκμεταλλεύτηκε καλύτερα τα φάουλ και μπόρεσε να περιορίσει τον Σόρτς.

Οι παίκτες του Μπαρτζώκα στο πρώτο ημίχρονο είχαν επιχειρήσει 18 τρίποντα και 15 δίποντα, ενώ στο δεύτερο μέρος του αγώνα σούταραν 9 τρίποντα και 22 δίποντα. Η προσέγγισή τους άλλαξε πλήρως, καθώς η μπάλα πέρασε πλέον περισσότερο μέσα στη ρακέτα, είτε μέσω ψηλών είτε μέσω κοντών παικτών.

Με αυτόν τον τρόπο εκμεταλλεύτηκαν και την δεδομένη αδυναμία των «πρασίνων» στην θέση «5, αφού ο Χολμς δεν έχει προσαρμοστεί ακόμα στην EuroLeague και ο Γιουρτσεβέν είναι προβληματικός αμυντικός και ας πραγματοποίησε ένα μεστό παιχνίδι.

Συμπεράσματα…

Ο Ολυμπιακός δεν κέρδισε τίποτα σημαντικό σε πρακτικό επίπεδο από αυτην την νίκη. Η διαφορά των τεσσάρων πόντων δεν είναι αρκετή για να διασφαλίσει το πλεονέκτημα έδρας για τους τελικούς και άλλωστε, όπως έιδαμε και πέρσι, όταν αυτές οι δυο ομάδες έρχονται αντιμέτωπες μικρή σημασία έχει ποιός έχει κερδίσει αυτό το προνόμιο.

Αυτό που σίγουρα όμως κέρδισαν οι Πειραιώτες είναι την συνειδητοποίηση πως με όλες αυτές τις απουσίες και με την ομάδα γενικώς ανέτοιμη αυτήν την εποχή, μπόρεσαν σε μια αναμέτρηση που έδειχνε να στραβώνει, να κάνουν τις απαραίτητες προσαρμογές ώστε να επικρατήσουν απέναντι στον «αιώνιο» αντίπαλο.

Πατώντας πάνω σε αυτό, μπορούν να χτίσουν μια αγωνιστική νοοτροπία που θα τους βγάλει στα κρίσιμα εκεί ακριβώς που ονειρεύονται.