Ο Ολυμπιακός άλωσε την Μαδρίτη, έκανε δικό του το εισιτήριο για το Final Four του Άμπου Ντάμπι και ετοιμάζεται να δώσει αίσιο τέλος σε ένα παραμύθι που κρατάει χρόνια. Γράφει ο Βαγγέλης Τερζής.
Λίγο έλειψε να χάσει την ευκαιρία του και να γυρίσει η σειρά στον Πειραιά. Ο Ολυμπιακός είδε την Ρεάλ να μην υποτάσσεται εύκολα στην Μαδρίτη και μετά από ένα ζόρικο πρώτο ημίχρονο, μπήκε στο δεύτερο μέρος με το μαχαίρι στα δόντια. Οι κόποι μιας ολόκληρης χρονιάς ανταμείβονται, εν μέρη, και τα παιδιά του Πειραιά είναι στο Final Four της… μπασκετομάνας Αραβίας, στο Άμπου Ντάμπι.
Για να καταφέρει να φτάσει όμως στα δάκρυα χαράς η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, έπρεπε πρώτα να βγάλει δάκρυα νεύρων στο παρκέ και να αντέξει, αλλά ταυτοχρόνως να αποδείξει πως είναι η καλύτερη ομάδα στην Ευρώπη.
Και για να το κάνει αυτό ένα τέτοιο σύνολο, πρέπει να δει τον αρχηγό του να κρατάει τη σημαία και να βάζει τις βάσεις. Ο Κώστας Παπανικολάου μπήκε στο δεύτερο μέρος και αποφάσισε πως δεν θα επιστρέψει η σειρά στο ΣΕΦ. Ο κάπτεν πέτυχε τέσσερα τρίποντα, όλα στο δεύτερο ημίχρονο. Στο πρώτο κοίταξε ήρεμα και για λίγα δευτερόλεπτα, στο δεύτερο πιο επίμονα αλλά πάλι για λίγα δευτερόλεπτα, στο τρίτο δεν σταμάτησε να κοιτάζει προς την κερκίδα και στο τέταρτο βούρκωσε, όταν είδε την κόρη του να τον κοιτάει και να πανηγυρίζει.
Ο αρχηγός του Ολυμπιακού πέρα από σπουδαίος παίκτης για τον οργανισμό, αλλά και τη Εθνική Ομάδα, είναι και σπουδαίος πατέρας και όπως γίνεται αντιληπτό δεν γινόταν να κρατηθεί άλλο. Ο Μιλουτίνοφ τον αγκάλιασε και οι Πειραιώτες βρίσκονταν με το ένα πόδι στο Final Four. Για να πάνε και με τα δύο έπρεπε να γίνουν κάποια άλλα πράγματα ακόμα.
Πρώτον, ο Ταβάρες έκανε ένα χαζό φάουλ στον Σάσα Βεζένκοφ και σε τυφλό σκριν χρεώθηκε με το πέμπτο του φάουλ, που τον έκανε να καθίσει στον πάγκο για το υπόλοιπο του αγώνα. Να εξηγήσουμε εδώ, πως όταν ο αμυνόμενος δεν βλέπει ότι του γίνεται σκριν, αυτό τιμωρείται με φάουλ, βάση των κανονισμών. Εκείνη η στιγμή ήταν το πρώτο κομβικό σημείο, που ο Γιώργος Μπαρτζώκας κατάλαβε πως η τύχη του χαμογελάει, αλλά το δεύτερο δεν το περίμενε κανείς.
Στα 2:30 λεπτά από το τέλος ο Εβάν Φουρνιέ κάνει ένα λάθος και δίνει τη μπάλα στα χέρια του Σέρχιο Γιουλ. Ο Ισπανός έτρεξε στον κενό χώρο και ο Τόμας Γουόκαπ δεν ρίσκαρε να του δώσει το γκολ-φάουλ. Όμως, εκείνη την στιγμή, η τύχη χαμογέλασε για τα καλά στον Ολυμπιακό. Ο Γιουλ άστοχησε σε ένα εύκολο, για εκείνον, lay up και μία σφαλιάρα, όπως εκείνη που είχε ρίξει η ζωή στους Πειραιώτες, πριν από δύο χρόνια στο Κάουνας, πλέον, διάλεξε άλλον.
Η άμυνα βγήκε και ο Βεζένκοφ έδειξε σε όλους πως ήρθε να πάρει αυτό που του στέρησαν τότε, ευστοχώντας σε ένα απίστευτο τρίποντο, ενώ δεν βρισκόταν σε καλή βραδιά. Αρκετοί θα καρδιοχτύπησαν όταν ήταν τον Αμπάλντε να έχει ρυθμό και να αναλαμβάνει να ευστοχήσει στο τρίποντο που θα έδινε την νίκη στους Μαδριλένους. Αυτό, όμως, δεν συνέβη.
Ο Ολυμπιακός είναι στο Final Four, για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά, κάτι που αποτελεί από μόνο του ιστορικό επίτευγμα. Αυτό όμως δεν αρκεί στον Γιώργο Μπαρτζώκα και τους παίκτες του. Ο Ολυμπιακός πάει στο Άμπου Ντάμπι, με μοναδικό στόχο την κατάκτηση της κορυφής, ανεξαρτήτως ποιος θα βρεθεί στον δρόμο του. Οι Πειραιώτες δεν διαχωρίζουν αντιπάλους. Θα πάψουν να τα δίνουν όλα όταν το χρονόμετρο της Έτιχαντ Αρένα στις 25 Μαΐου γράψει μηδέν και το τρόπαιο είναι στα χέρια τους. Ο κακός τους δαίμονας δεν θα είναι εκεί. Φρόντισαν να «σκοτώσουν» τον δράκο του δικού τους παραμυθιού. Απομένει να δώσουν το δικό τους αίσιο τέλος σε αυτό.