Ο Νίκος Οκεκουόγεν μιλάει στο Mpaladofatses.gr και τον Βαγγέλη Τερζή σε μια συνέντευξη ζωής, για όλα όσα έζησε από την στιγμή που ξεκίνησε το μπάσκετ. Τα πρώτα βήματα, η ευκαιρία της Αμερικής και το κυνήγι του ονείρου του, η επιστροφή στην Ελλάδα και η προσπάθεια να βρεθεί στο υψηλότερο επίπεδο.

Από τις ιστορίες που νιώθεις τυχερός να σου τις λένε οι πρωταγωνιστές τους. Ο Νίκος Οκεκουόγεν άνοιξε την καρδιά του και μίλησε στο Mpaladofatses.gr για όσα έχει ζήσει. Από τα σχολικά χρόνια και τον αδερφό του, στην… κακή συνήθεια της ελληνικής κοινωνίας να κρίνει καθετί που μοιάζει διαφορετικό από την σαθρή κανονικότητά της.

Η αγάπη που γεννήθηκε χάρη στους κολλητούς του για το μπάσκετ, το όνειρο της Αμερικής και όσα έμαθε εκεί, με φόντο το NBA Draft και η επιστροφή στην Ελλάδα όπου έγινε ο πιο dominant ψηλός της Elite League. Η ιστορία του συγκινεί και τον ευχαριστούμε που την μοιράστηκε μαζί μας.

Σε τι φάση σε πετυχαίνουμε; Ξεκούραση και διακοπές; 

«Καθόλου διακοπές μέχρι στιγμής. Κάθε μέρα προπόνηση, να διεκδικήσουμε μια θέση στην Α1 ή να βγω στο εξωτερικό». 

Θέλω να μου πεις την ιστορία σου, με τα δικά σου λόγια. Πώς ξεκίνησαν όλα;

«Η αφορμή για να ξεκινήσω το μπάσκετ, ήταν ο μεγάλος μου αδερφός. Παλιά δεν ήμουν καλός στο μπάσκετ, αλλά στο ποδόσφαιρο. Αυτό κυνηγούσα. Το Euro 2004 το έχω χαραγμένο στο μυαλό μου και αγαπημένος μου ήταν ο Ζαγοράκης. Όταν έλεγα να ασχοληθώ με τον επαγγελματικό αθλητισμό, έλεγα πως θα το κάνω μέσω του ποδοσφαίρου. 

Για το μπάσκετ δεν το περίμενα. Το πιο ρεαλιστικό ήταν να παίξω στην Εθνική ομάδα και να φέρω ένα τρόπαιο με εκείνη. Δεν πίστευα πως μπορώ να βρεθώ στο NBA Draft. Μέχρι να κάνει την αρχή ο Γιάννης δεν το πίστευε κανένας. 

Την περίοδο που η Ελλάδα πήρε το Euro, ήταν η μοναδική στιγμή που δεν ένιωθες στην Αθήνα να υπάρχει ρατσισμός. Όλοι αγκάλιαζαν ο ένας τον άλλον». 

Ένα παιδί με καταγωγή από τη Νιγηρία έχει δεχθεί πολύ ρατσισμό. Το ερώτημα είναι γιατί να συμβαίνει αυτό; Φαντάζομαι το έχεις ζήσει και εσύ. Θες να μου μιλήσεις γι’ αυτό;

«Εμένα με βοήθησε ο αδερφός μου. Εκείνος έκανε παρέα ήδη με κάποια παιδιά και εγώ έκανα με τα αδέρφια τους, οπότε ήμασταν σαν μια μεγάλη παρέα. Δεν ένιωσα κάτι ακραίο, παρά το γεγονός πως ήμασταν τα μόνα μαύρα παιδιά στο σχολείο. Με βοήθησε πολύ πως ό,τι βίωσε ο αδερφός μου, εγώ δεν το συνάντησα. Ο μεγαλύτερος έπαιρνε τον πόνο, για να μην τον πάρει ο μικρότερος. 

Το ίδιο έγινε και με την αδερφή μας. Πήγαινε λέγοντας, ήταν ένας κύκλος. Τον αδερφό μου τον βοήθησαν και αλλά παιδιά πριν από εκείνον που είχαν ζήσει παρόμοια πράγματα. Ρατσισμός υπήρχε, αλλά η γειτονιά μου και το περιβάλλον μου με προστάτεψε. Γενικότερα είχα μια πολύ καλή παιδική ηλικία, μεγάλωσα ωραία και ευτυχώς δεν έχω να σου πω κάποιο ακραίο story. 

Όταν βγήκε η Χρυσή Αυγή και έγιναν διαφορά στο Νέο Ηράκλειο, δεν μπορώ να πω πως ζήσαμε κάτι ακραίο. Ίσως να έπαιζε ρόλο και το ότι είμαι ψηλός. Όταν ο κόσμος βλέπει πως τραβάς την προσοχή, λόγω του ύψους ή του αθλήματος σου τότε σε αντιμετωπίζει διαφορετικά. Ρατσισμός υπήρχε και θα υπάρχει. Ο Γιάννης και η οικογένεια του βοήθησαν πολύ, έφεραν και μια διαφορετική κουλτούρα, που την αγκάλιασε ο κόσμος. Έχουν αλλάξει τα μυαλά συγκριτικά με 10 χρόνια πριν. 

Εγώ έχω βιώσει πράγματα, αλλά δεν θεωρώ πως δεν είναι τόσο σημαντικά για να αναφερθούν και να τα φέρω πίσω στην ανάμνηση μου. Όλοι έχουν βιώσει κάτι ρατσιστικό, όντας μεγαλωμένοι στην Ελλάδα. Και στο λεωφορείο κάποιος σχολίασε προχθές κάτι για το χρώμα μου, αλλά αυτό συμβαίνει στην ελληνική κοινωνία». 

Έχω δει πως έχεις φτάσει μέχρι το ΝΒΑ Draft, που ήταν το μεγάλο όνειρο όπως καταλαβαίνω. Ο στόχος τώρα είναι Stoiximan GBL. Μίλησε μου γι’ αυτά. 

«Ξεκίνησα το μπάσκετ το 2010. Τα κολλητάρια μου ο Δημοσθένης και ο Δημήτρης με βάλανε μέσα σε αυτό. Στην αρχή δεν μου άρεσε τόσο πολύ, γιατί θεωρούσα πως η θέση του ψηλού είναι η θέση του… σκλάβου. Αυτός που κάνει τη βρώμικη δουλειά. Εμένα μου άρεσαν οι παίκτες που δεν ήταν ψηλοί και αυτό το έχω βγάλει στο παιχνίδι μου. Ο τρόπος που κινούμαι στο γήπεδο είναι πολύ διαφορετικός. 

Ήθελα να μπορούσα να πάρω το τελευταίο σουτ, να μπορώ να αποφασίσω, να ηγηθώ και να είμαι ο εγκέφαλος της ομάδας. Έγινα ένας παίκτης που μπορεί να διαβάσει το παιχνίδι και να το καταλάβει. Γι΄αυτό μου άρεσε παρά πολύ ο Ντιρκ Νοβίτσκι όσο μεγάλωνα. Αντέγραψα πολλά από το παιχνίδι του και τα έβαλα στο δικό μου. Έχω μια κίνηση στην baseline που κάνω spin fade away. Είναι το σήμα κατατεθέν μου. Μου έλεγαν δεν θα μπορώ να το κάνω και δεν θα με αφήνουν οι αντίπαλοι, αλλά το έχω δουλέψει παρά πολύ και μπορώ να πω πως το πετυχαίνω κάθε φορά με μεγάλη ακρίβεια. 

Ξεκίνησα στον Οδυσσέα Γαλατσίου, ήταν η ομάδα στην γειτονιά. Στα 15 μου ήρθε ο Παναθηναϊκός, αλλά η ομάδα μου δεν έδινε το δελτίο μου. Κάπως έτσι, έφυγα από εκεί και πήγα στον Φιλαθλητικό. Τότε έβγαζε παρά πολλούς παίκτες ο σύλλογος και ήταν δεξαμενή ταλέντων. Εκεί άλλαξα και τον τρόπο που βλέπω το μπάσκετ. Έπαιζα σε όλα τα τμήματα. Παιδικό, εφηβικό και αντρικό. Ήμουν συμπαίκτης με τον Κώστα Αντετοκούνμπο. 

Παίζοντας στο αντρικό κατάφερα να πάρω υποτροφία για την Αμερική, για το Spire Academy. Πίστεψα πως μπορώ να κάνω το μεγάλο βήμα και να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μπάσκετ». 

Θεωρείς πως έπαιξε ρόλο το γεγονός πως έπαιζες στον Φιλαθλητικό και τον παρακολουθούσαν λόγω του Γιάννη;

«Αν ήμουν σε κάποια άλλη ομάδα, μπορεί να ήταν τα πράγματα λίγο καλύτερα για εμένα. Θεωρούσα πως υπήρχε μια άτυπη μορφή πίεσης, να φερόμαστε και να είμαστε όπως ήταν άλλα παιδιά που πέρασαν πριν από εμάς.

Ο Γιάννης είναι μοναδική περίπτωση. Θα περάσουν πολλά πολλά χρόνια για να ξαναβγεί παίκτης όπως εκείνος. Μετά τον Γιάννη σαν να χάλασε και δεν κοιτούσαν τόσο τον Φιλαθλητικό. Στην Αμερική πήγα γιατί ο ξάδερφος μου με σύστησε σε κάποια άτομα και κατάφερα να παω στο Spire. Είχα την ευκαιρία να πάω σε αρκετά πανεπιστήμια, όπως το Hampton University, το Tulane University, East Carolina και San Francisco University. Το τελευταίο με κέρδισε, αλλά λόγω του NCAA Eligibility δεν κατάφερα να αγωνιστώ την αγωνιστική περίοδο 2020/21 και αναγκάστικα να κάτσω εκτός. 

Κυνήγησα την G League, αλλά το 2020 λόγω Covid-19, δεν κατάφερα να πάω σε κάποια trials που είναι απαραίτητα για το Draft». 

Πώς ήταν η ζωή στην Αμερική και όταν γύρισες από αυτήν;

«Όταν γύρισα πίσω στην Αμερική και μέσω Covid, ήταν πολύ δύσκολα. Αναγκάστικα να μένω σε Airbnb, μου έστελναν οι δικοί μου χρήματα και χαλούσα πολλά χρήματα ανά ημέρα. Ειδικά για το δικό μου το background και των γονιών μου ήταν δύσκολο. Μου έστελναν χρήματα εκείνοι, ο αδερφός μου, με σκοπό να με βοηθήσουν να καταφέρω τον στόχο μου.

Μετά από αυτό γυρνάω πίσω στην Ελλάδα και παίζω στο Αγρίνιο. Είχα δηλώσει συμμέτοχη για το Draft, αλλά δεν με πειράζε αν δεν με έπαιρνε κάποια ομάδα, καθώς είχα βάλει έναν στόχο και ήθελα να ζήσω την όλη εμπειρία, ανεξαρτήτως αποτελέσματος.

Μετά έκανα μια πολύ καλή χρόνια με την Καβάλα και ήρθε ο Ιωνικός από την Α1 για να με εμπιστευτεί. Έκανα το ντεμπούτο μου εναντίον του Παναθηναϊκού, έπαιξα με τον ΠΑΟΚ και λίγο πριν το ματς με τον Ολυμπιακό παθαίνω κρίση στην χολή και έπρεπε να πάω να τη βγάλω. Ο γιατρός μου είπε να μην συνεχίσω, αλλά εγώ ήμουν πεισματάρης και πήγα στο Ψυχικό για τον δεύτερο γύρο στην Elite League. 

Ήταν λάθος τότε, γιατί δεν ήμουν σε καλή φυσική κατάσταση ακόμα. Τότε όλοι με κρίνανε και λόγω της εικόνας μου και δεν έδιναν βάση στο τι παίκτης και άνθρωπος είμαι. Την επόμενη χρονιά, κανένας δεν ήθελε να με εμπιστευτεί από την πρώτη κατηγορία και έτσι έψαχνα στην δεύτερη. Εδώ να πούμε πως δεν υπάρχουν πολλά παιδιά που να έχουν αφρικανική καταγωγή και να παίζουν μπάσκετ στην Ελλάδα. Είμαστε μετρημένοι στα δάχτυλα. Για μένα δεν υπήρχε στήριξη σε αυτό το κομμάτι και ό,τι έχω καταφέρει το κατάφερα μόνος, χάρη στην στήριξη των γονιών μου. 

Την επόμενη χρονιά πάω στην Ελευθερούπολη, ενώ ήμουν πολύ κοντά στο να υπογράψω με ομάδα της πρώτης κατηγορίας. Είχα κάνει προετοιμασία με την ΑΕΚ αλλά το deal δεν έκατσε για διάφορους λόγους. Παω στην Καβάλα, ο προπονητής μου είχε πει θα παίζω πρώτος και εν τέλη δεν με έβαζε και δεν με εμπιστευόταν. Ξαφνικά από εκεί που είμαι πρώτος ένιωσα μεγάλη ασέβεια στο πρόσωπο μου, καθώς δεν μου δόθηκε η ευκαιρία που θα έπρεπε και άξιζα. Στα μισά της χρονιάς έφυγα και πήγα στην τρίτη κατηγορία της Ισπανίας, στην Καντία, στη Βαλένθια. Εκεί έπαιξα, με αγκάλιασαν οι άνθρωποι και στο τέλος της χρονιάς βγήκαμε πρωταθλητές και ανεβήκαμε κατηγορία. 

Φέτος επέστρεψα στην Ελλάδα και έψαχνα μια ομάδα που θα μου δώσει την ευκαιρία να παίξω το παιχνίδι μου και να αλλάξω τη συνολική εικόνα που έχουν ορισμένοι άνθρωποι για εμένα, δείχνοντας πως είμαι παίκτης για το υψηλό επίπεδο. Κύριος μοχλός της επιστροφής μου στην χώρα ήταν να βρω και μια ομάδα που θα με βοηθήσει και στο κομμάτι του στρατού. Αυτή η ομάδα ήταν τα Τρίκαλα. 

Ουσιαστικά ένας από τους λόγους που πήγα καλά φέτος ήταν πως πήγα σε έναν προπονητή (εννοεί τον Θανάση Γιαπλέ), που με άφησε να κάνω το παιχνίδι μου και να παίρνω πρωτοβουλίες. Είχα φτάσει να σουτάρω από το τρίποντο με 38%. Ήταν η χρονιά που έπαιξα καλό μπάσκετ μετά από αρκετό καιρό. Ένιωθα πως μπορώ να αντέξω την πίεση και να πάρω στις πλάτες μου την ομάδα. Ήταν και δύσκολη σεζόν για την ομάδα γιατί πέθανε και ο πρόεδρος μας, αλλά τα καταφέραμε».

Πώς νιώθεις που δεν σε έβαλαν στην καλύτερη πεντάδα της σεζόν στην Elite League;

Όταν ξέρεις τι σε περιμένει δεν χαλιέσαι με ορισμένα πράγματα. Από μικρή ηλικία ήξερα όσο είμαι σε αυτό το πρωτάθλημα πάντα θα ζω στιγμές «αδικίας». Χαίρομαι που ο κόσμος θεωρεί πως άξιζα να είμαι ο καλύτερος ψηλός της χρονιάς και να είμαι μέλος της καλύτερης πεντάδας.  Ο κόσμος είδε την συνεισφορά μου στην ομάδα μου και σε όλο το πρωτάθλημα. Ήμουν σίγουρος πως δεν θα με βάλουν στην καλύτερη πεντάδα, αλλά το μυαλό μου είναι σε αυτά που μπορώ να κοντρολάρω σε τέτοιες περιπτώσεις. 

Πώς νιώθεις που βγήκες πρώτος σε κοψίματα και σε ριμπάουντ στο πρωτάθλημα της Elite League;

«Είναι πολύ σημαντικό για εμένα που κατάφερα να δείξω ποιος πραγματικά είμαι και να ηγηθώ της προσπάθειας της ομάδας μου να παραμείνει στο πρωτάθλημα. Είχα εξαιρετικούς συμπαίκτες δίπλα μου, ένας από αυτούς είναι ο Μάριος Πουλιανίτης. Μαζί καταφέραμε να δείξουμε μια πολύ καλή εικόνα σε όλη τη διάρκεια της σεζόν.

Το να παίρνεις μια ατομική διάκριση είναι σίγουρα τιμητικό και όμορφο, όμως ό,τι κατάφερα φέτος το χρωστάω στους συμπαίκτες μου. Με πίστεψαν, με ανέχτηκαν και μαζί καταφέραμε αυτό το θετικό αποτέλεσμα. Έπαιζα σε κάθε ματς για εκείνους και για την ομάδα μας.

Τώρα, όσον αφορά τα ριμπάουντ και τα κοψίματα… τι να πω; Ψηλός είμαι, δυνατός είμαι… χαχα, rebound και κοψίματα είναι το πρωινό μου!»

Αυτήν τη στιγμή υπάρχουν προτάσεις από την Stoiximan GBL; 

«Οι προτάσεις που έρχονται από εκεί είναι για να είμαι συμπληρωματικός. Στην ηλικία που έχω φτάσει θέλω να παίζω. Πολλές φορές στην Ελλάδα λένε πως δεν είσαι καλός αν δεν παίζεις στην πρώτη κατηγορία. Αυτό δεν ισχύει. 

Επίσης, οι προτάσεις που έρχονται είναι για δοκιμαστικά. Περιμένω να έρθει κάτι πιο σίγουρο, να ξέρω τι με συμφέρει παικτικά και μη, πριν κοιτάξω το εξωτερικό. Στόχος για μένα είναι να βρεθώ σε μια ομάδα της GBL αν πάνε όλα κατ’ ευχήν». 

Ποιο είναι το μεγάλο όνειρο;

«Ένα όνειρο και προσωπικός μου στόχος είναι να φορέσω τη φανέλα της Εθνικής Ομάδας. Είναι η ύψιστη τιμή για κάθε αθλητή να εκπροσωπεί τη χώρα του και θα κάνω ό,τι περνάει από το χέρι μου για να το πετύχω. Ελπίζω οι φετινές μου εμφανίσεις να ήταν ένα βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. όπως προείπα το 2004 το Euro στο ποδόσφαιρο ο Ζαγοράκης και τα υπόλοιπα παιδιά ,το 2006 η τρελή παρέα με τον Παπαλουκά, τον Διαμαντίδη, τον Σοφοκλη και τον Σπανούλη που σόκαραν του πάντες νικώντας τις ΗΠΑ.

Όλα αυτά με έκαναν να ερωτευτώ τον αθλητισμό και την ιδέα αν όντως το αξίζω να εκπροσωπήσω την Ελλάδα και να τιμήσω τα γαλανόλευκα χρώματα»

Υπάρχει κάτι ή περιμένεις κάτι συγκεκριμένο;

«Θεωρώ γενικότερα πως η πρώτη κατηγορία έχει χάσει την αίγλη της. Για μένα είναι καλύτερο και το εξωτερικό. Ίσως, μου ταιριάζει περισσότερο και το κοιτάζω για την επόμενη σεζόν. Κάπως έτσι. Περιμένω να δω αν θα έρθει κάτι καλό στην Ελλάδα, αλλά ακόμα δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο. 

Στόχος δεν είναι τα λεφτά για εμένα, αλλά να καταφέρω να φτάσω στο επίπεδο να με καλέσει στην Εθνική ομάδα ο Βασίλης Σπανούλης. Για να φτάσω εκεί θέλω να δοκιμάσω τον εαυτό μου σε κάτι καλύτερο από την Elite League. 

Πάντως αν είχα την ευκαιρία να παίξω στον Ολυμπιακό ή τον Παναθηναϊκό θα την άρπαζα για να ζήσω αυτήν την εμπειρία». 

Νικολάρα μου σε ευχαριστώ παρά πολύ!

«Εγώ σε ευχαριστώ αδερφέ μου, να’ σαι καλά!»