Το ημερολόγιο έδειχνε 24 Ιουνίου του 1987, όταν η Σέλια Κουτσιτίνι, σύζυγος του Χόρχε Μέσι, έφερε στον κόσμο το τρίτο από τα τέσσερα παιδιά τους, τον Λιονέλ Αντρές. Ο μικρός Λέο γεννήθηκε στο Ροσάριο της Αργεντινής και σήμερα κλείνει 38 χρόνια ζωής. Το Mpaladofatses.gr και ο Βαγγέλης Τερζής ξετυλίγουν την τρομερή ιστορία του Αργεντινού σούπερσταρ. 

Για πολλούς στην Αργεντινή ο θεός του ποδοσφαίρου φέρει το όνομα του Ντιέγκο Αρμάντο Μαραντόνα. Έναν χρόνο μετά το Παγκόσμιο Κύπελλο του 1986 και την κατάκτηση του τροπαίου, λίγες ημέρες πριν την σέντρα του Κόπα Αμέρικα, στις 24 Ιουνίου, έρχεται στον κόσμο ο Λιονέλ Αντρές Μέσι. Τότε ήταν απλώς ένα παιδί που ήρθε στη ζωή στο Ροσάριο. Κάποια χρόνια αργότερα έγινε ο βασιλιάς του κόσμου. 

ΡΟΣΑΡΙΟ: ΕΚΕΙ ΟΠΟΥ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΛΑ

Ο θρύλος του Λέο γεννήθηκε ένα απόγευμα μιας Τρίτης του 1993. Η Σίλια, η γιαγιά του, συνήθιζε να τον παίρνει μαζί της στο γήπεδο του συλλόγου της συνοικίας, της Γκραντόλι, για να παρακολουθούν τις προπονήσεις του μεγαλύτερου αδερφού του, Ματίας. Ο πρωτότοκος Ροδρίγο, αγωνιζόταν ήδη στις ακαδημίες της Νιούελς. 

Εκείνη την ημέρα, όμως, όλα θα αλλάξουν. Οι δυο ομάδες δεν συμπλήρωναν τον αριθμό παικτών και η μια θα αναγκαζόταν να παίξει με έναν λιγότερο. Η Σίλια πρότεινε στον προπονητή των παιδιών να δοκιμάσει τον Λέο και να δει πως αγωνίζεται. Παρά το γεγονός πως στην αρχή φαινόταν διστακτικός, εν τέλη, ο Μέσι έπαιξε σε εκείνο το διπλό. Την επόμενη κιόλας ημέρα ξεκίνησε τις προπονήσεις με την Γκραντόλι, σε ηλικία μόλις πέντε ετών. 

Η αρχή δεν άργησε να έρθει και ο Μέσι έφτασε σημείο να σκοράρει μέχρι και 10 τέρματα σε έναν αγώνα, κάτι που έφτασε γρήγορα στα αυτιά των σκάουτερ της Νιούελς. Με τα δύο του αδέρφια να αγωνίζονται ήδη στα τμήματα υποδομών της ομάδας του Ροσάριο, ο Μέσι θα γινόταν ο τρίτος από την οικογένεια που θα φορούσε τη φανέλα της. Στα έξι χρόνια που έμεινε εκεί από το 1994 έως το 2000, ο μικρός είχε μέσο όρο εκατό γκολ ανά σεζόν! 

Κάπου εκεί παρουσιάστηκε και το πρόβλημα που δεν θα λυνόταν ποτέ στην πραγματικότητα. Και αυτό δεν ήταν άλλο από το πρόβλημα ανάπτυξης που είχε παρουσιαστεί στον μικρό, με αποτέλεσμα να είναι απαραίτητη μια θεραπεία με ενέσεις αυξητικής ορμόνης, η οποία ήταν ιδιαίτερα ακριβή και δεν μπορούσε να ανταπεξέλθει προς αυτήν μια ομάδα όπως η Νιούελς, που είχε ήδη οικονομικές δυσκολίες. 

Κάπως έτσι και ενώ ο Μέσι ήταν σε ηλικία 13 ετών, ο μάνατζερ του, Οράσιο Γκατσιόλι, έψαχνε σύλλογο στην Ισπανία, για να φέρει στην Ευρώπη τον νεαρό ταλαντούχο ποδοσφαιριστή. Και εκεί ήταν που ήρθε σε επικοινωνία με τον Τζουσέπ Μαρία Μινγκέγια. Ο Μινγκέγια ήταν ο άνθρωπος που έφερε τον Μαραντόνα στην Μπαρτσελόνα το 1982 και ενημερώθηκε από τον Γκατσιόλι για τον Μέσι. Οι άνθρωποι των Καταλανών ήρθαν αμέσως σε επαφή με την οικογένεια του Αργεντινού και το μεγάλο ραντεβού είχε οριστεί για τις 2 Οκτωβρίου του 2000. 

Ο Λέο ήταν έτοιμος να δοκιμαστεί εναντίον παιδιών που δεν βρίσκονταν στην ίδια ηλικία με εκείνον (13). Ανάμεσα σε έφηβους 15 και 16 ετών κλήθηκε να αποδείξει τις ικανότητες και όσα ακούγονταν για εκείνον. Αυτό ακριβώς έκανε. Ο Μέσι ντρίμπλαρε όποιον ήθελε μέσα στο γήπεδο, δεν άφηνε τη μπάλα να ξεκολλήσει από τα πόδια του και κάπως έτσι η πιο σημαντική ημέρα στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια, ητα γεγονός. 

Στην πραγματικότητα έμεναν άλλες 14 ημέρες δοκιμαστικών για να δουν αν θα ενταχθεί τελικά ο Μέσι στις ακαδημίες της Λα Μασία. «Οι 14 μέρες περίσσεψαν», ήταν η αφοπλιστική δήλωση που έδωσε ο Τσάρλι Ρεσάκ, τεχνικός γραμματέας της ομάδας. Στις 14 Δεκεμβρίου του 2000, ο Λιονέλ Μέσι θα υπογράψει το πρώτο του συμβόλαιο με τη Μπαρτσελόνα πάνω σε μια… χαρτοπετσέτα. 

Έχοντας κατακτήσει τα πάντα με τις ακαδημίες των Καταλανών, η μεγάλη στιγμή είχε φτάσει. Ο Μέσι έπρεπε και δικαίως ανέβηκε επίπεδο, με σκοπό να πρωταγωνιστήσει. Στις 16 Νοεμβρίου του 2003 θα κάνει το ανεπίσημο ντεμπούτο του με τη φανέλα της πρώτης ομάδας της Μπαρτσελόνα, σε ένα φιλικό κόντρα στην Πόρτο του Μουρίνιο. Έχοντας μεταφερθεί στην Μπαρτσελόνα Β και προσπαθώντας να εντυπωσιάσει, έτσι ώστε να γίνει μέλος της πρώτης ομάδας, ο Μέσι αντιμετώπισε αρκετές δυσκολίες, που όμως τον έκαναν πιο δυνατό. Με το παιχνίδι να έχει γίνει πιο σκληρό και με περισσότερες επαφές ο Αργεντινός έπρεπε να βρει τρόπους να ανταπεξέλθει και να μην επιτρέπει στους αντιπάλους του να του πάρουν τη μπάλα. Προπονούνταν καθημερινά με την δεύτερη ομάδα, αλλά και μια φορά μέσα στην εβδομάδα με την πρώτη. Τότε ήταν που ο Ροναλντίνιο είχε πει στους συμπαίκτες του πως αυτός ο μικρός θα γίνει ακόμη καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον ίδιο. Φυσικά, κανένας δεν τον πίστευε εκείνη την στιγμή. 

Με αρκετούς διεθνής να έχουν φύγει για τις υποχρεώσεις με τις εθνικές τους ομάδες, ο Ράικαρντ πήρε αρκετούς παίκτες από την Β’ ομάδα, με σκοπό να βοηθήσουν στις προπονήσεις της πρώτης. Η προπόνηση έγινε στο Mini Estadi και ο Λουντοβίκ Ζιουλί θυμάται: «Τον κλωτσούσαν όλοι όπου τον έβρισκαν, γιατί δεν ήθελαν να γίνουν ρεζίλι από ένα παιδί. Όμως εκείνος δεν έλεγε τίποτα, απλά σηκωνόταν και συνέχιζε να παίζει. Κάθε φάση που δημιουργούσε ήταν επικίνδυνη. Ήταν απίστευτος. Μπορούσε να ντριμπλάρει τέσσερις παίκτες και μετά να σκοράρει. Ακόμα και τα σέντερ μπακ της ομάδας είχαν εκνευριστεί. Έπεφταν άτσαλα πάνω του, αλλά εκείνος άντεχε. Ήταν ένας εξωγήινος. Μας σκότωσε όλους!».

Οι ίδιοι οι παίκτες της πρώτης ομάδας, έχοντας δει τις απίστευτες εμπνεύσεις του Λέο, ζήτησαν από τον Ράικαρντ να τον πάρει μόνιμα πλέον μαζί τους. Όπερ και εγένετο. Σε ηλικία 17 ετών, 3 μηνών και 22 ημερών, ο Λέο έγινε ο νεώτερος παίκτης που έπαιζε σε επίσημη διοργάνωση στην ιστορία της Μπαρτσελόνα, πραγματοποιώντας το επίσημο ντεμπούτο του στις 16 Οκτωβρίου του 2004 εναντίον της Εσπανιόλ. Το πρώτο του τέρμα με την φανέλα των Καταλανών ήρθε την Πρωτομαγιά του 2005 εναντίον της Αλμπαθέτε, έπειτα από ασίστ του Ροναλντίνιο. 

Πέρα από το συλλογικό κομμάτι όμως, ο Λέο ήθελε πάντα να αγωνιστεί για την εθνική Αργεντινής και να πρωταγωνιστήσει με το εθνόσημο. Η αρχή έγινε το 2005, στο Παγκόσμιο Κύπελο Νέων, όπου θα αναδειχθεί πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης και θα την κατακτήσει, δείχνοντας σε ολόκληρο τον κόσμο, πως το επόμενο μεγάλο αστέρι του ποδοσφαίρου είναι ήδη εδώ. Έναν χρόνο αργότερο στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2006 θα κάνει το ντεμπούτο του με την ομάδα ανδρών της χώρας του και η σύγκριση θα αρχίσει να βρίσκεται προ των πυλών. 

Πριν από τις μεγάλες προκλήσεις με την εθνική Αργεντινής, όμως, ήρθαν εκείνες με την Μπαρτελόνα. Τη σεζόν 2008/2009 η καταλανική διοίκηση αποφασίζει να δώσει τα κλειδιά της ομάδας στον Πεπ Γκουαρδιόλα, πρώην παίκτη και προϊόν της Λα Μασία. Ο Γκουαρδιόλα φανερά επηρεασμένος από τον τροπο παιχνιδιού που του έμαθε ο σπουδαίος Γιόχαν Κρόιφ, θα αναζητήσει τρόπους με τους οποίους μπορεί να εκμεταλλευτεί πλήρως το ταλέντο του Λιονέλ Μέσι.

Ο Καταλανός τεχνικός έχει πει πολλάκις πως κανένας δεν μπορεί να συγκριθεί με τον Αργεντίνο σταρ, όσο και να προσπαθήσει. Σε μια ομάδα που πιθανότατα να αποτελεί και την κορυφαία που έχει δει ο πλανήτης, η Μπαρτσελόνα θα κατακτήσει μέσα σε μία χρονιά και τους έξι τίτλους τους οποίους διεκδίκησε με πρωταγωνιστή τον Αργεντινό σούπερσταρ. Σε 51 εμφανίσεις συνολικά, ο Μέσι σκόραρε 38 φορές και μοίρασε 19 ασίστ δείχνοντας πως είναι ο ηγέτης της ομάδας. 

Η χρονιά, όμως, που θα μείνει χαραγμένη σε όλους και ένα ρεκόρ που δύσκολα θα ξεπεραστεί, είναι αυτή του 2012. Το ημερολόγιο έγραφε 22 Δεκεμβρίου του 2012 όταν ο Λιονέλ Μέσι βρήκε δίχτυα απέναντι στη Βαγιαδολίδ για το πρωτάθλημα, πετυχαίνοντας έτσι το 91ο του γκολ μέσα στο έτος. Κανένας άλλος στην ιστορία του αθλήματος δεν έχει καταφέρει να σκοράρει περισσότερες φορές μέσα σε ένα έτος από τον Αργεντινό, όπου εκείνη τη χρονιά κατέρριψε το ρεκόρ του «θρυλικού Γερμανού», Γκέρντ Μίλερ, με 85 τέρματα πίσω στο μακρινό 1972.

Έχοντας έναν χαμένο τελικό στο Κόπα Αμέρικα του 2007 και έναν βάναυσο αποκλεισμό στα προημιτελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου το 2010, ο Λέο μπορούσε να δείξει μόνο το χρυσό μετάλλιο από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου το 2008, ως κατάκτηση με την εθνική Αργεντινής. Φυσικά, δεν είναι λίγο, αλλά ο λαός της χώρας από τη Λατινική Αμερική ήθελε να ξαναδεί το ιερό δισκοπότηρο του ποδοσφαίρου να επιστρέφει.

Στο Μουντιάλ του 2010 στη Νότια Αφρική, η Αργεντινή πήγε με αρκετές αξιώσεις, έτσι ώστε να κατακτήσει το τρόπαιο. Με τον Ντιέγκο Μαραντόνα στον πάγκο της και τον Λιονέλ Μέσι στο γήπεδο, όλο το έθνος περίμενε για την μεγάλη στιγμή. Ωστόσο, στα προημιτελικά, οι Γερμανοί θα αποκλείσουν τους Αργεντινούς με 4-0 και θα τους στερήσουν το όνειρο… για πρώτη φορά. Μετά τον αποκλεισμό αυτό αρκετοί έλεγαν πως ο Μέσι δεν ενδιαφέρεται για την εθνική ομάδα της χώρας του και πως δεν υπάρχει σύγκριση με τον Μαραντόνα. 

Έχοντας κατακτήσει τα πάντα με την Μπαρτσελόνα μέχρι το Παγκόσμιο Κύπελο του 2014 και όντας κάτοχος της Χρυσής Μπάλας ήδη τέσσερις φορές, ο Μέσι οδηγεί την Αργεντινή στον μεγάλο τελικό του Μαρακανά, εκεί που τον περίμενε η Γερμανία. Το παιχνίδι της μοίρας πάει τις δύο ομάδες στην παράταση με την Αργεντινή να έχει ξοδέψει πολλές ευκαιρίες για γκολ. Στο 113’ ο Μάριο Γκέτσε θα γράψει με χρύσα γράμματα το όνομα του στο βιβλίο του γερμανικού ποδοσφαίρου και με το γκολ το θα χαρίσει το τρόπαιο στους Γερμανούς. Η συνέχεια του Μέσι στην εθνική Αργεντινής θα έχει πολλά σκαμπανεβάσματα. 

Στο Κάπα Αμέρικα του 2016 θα αστοχήσει στη διαδικασία των πέναλτι στον μεγάλο τελικό εναντίον της Χιλής και ακόμη ένα τρόπαιο θα χαθεί. «Τα έδωσα όλα, έκανα τα πάντα. Με πονάει περισσότερο από όλους», δηλώνοντας ουσιαστικά το τέλος του από την εθνική Αργεντινής. 

Στα προκριματικά του Παγκόσμιου Κυπέλλου το 2018 η Αργεντινή δεν είχε καταφέρει να πάρει την πρόκριση πριν τα τελευταία ματς. Τότε ήταν η στιγμή που αποφάσισε να επιστρέψει και να βοηθήσει την χώρα του. Ο Μέσι γύρισε για να φορέσει ξανά τη φανέλα με το εθνόσημο. Το παιχνίδι στο Εκουαδόρ θα τα έκρινε όλα, με τους Αργεντινούς να έχουν να κερδίσουν εκεί από το 2001 και σε περίπτωση νίκης θα έπαιρναν και την πρόκριση για το Μουντιάλ της Ρωσίας. Στο πρώτο λεπτό της αναμέτρησης το Εκουαδόρ θα προηγηθεί και το έργο θα γίνει ακόμη πιο δύσκολο. Όχι για εκείνον όμως! Ο Μέσι θα πάρει από το χέρι την ομάδα του, θα σκοράρει χατ-τρικ και θα σώσει την Αργεντινή από ένα τεράστιο κάζο. 

Παγκόσμιο Κύπελλο 2018 και όλη η Αργεντινή βρίσκεται στις πλάτες του. Η Αργεντινή δεν είναι σε καθόλου καλό φεγγάρι και η τότε εξαιρετική Γαλλία θα καταφέρει να την αποκλείσει στη φάση των 16, σε ένα από τα καλύτερα ματς που έχουμε δει. Ο Εμπαπέ θα καταφέρει να στεφθεί αργότερα πρωταθλητής Κόσμου, αλλά οι δυο τους θα ξανασυναντηθούν. 

ΓΙΑ ΝΑ ΑΝΑΓΕΝΝΗΘΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΛΑΨΕΙΣ

Το καλοκαίρι του 2021 θα αλλάξουν όλα όμως για τον Λέο. Θα αναγκαστεί να αφήσει την αγαπημένη του Μπαρτσελόνα μετά από μια ολόκληρη ζωή σε εκείνη και έχοντας κατακτήσει τα πάντα με τη φανέλα της. Το αντίο είναι συγκινητικό, τόσο για τον ίδιο, όσο για ολόκληρη την πόλη. Μόνο αν κάποιος ταξίδευε στη Βαρκελώνη θα μπορούσε να συνειδητοποιήσει το μέγεθος της απώλειας. Τον Νοέμβριο του 2021 ταξίδεψα στην καταλανική πρωτεύουσα και μίλησα με ανθρώπους εκεί. Τίποτα δεν ήταν ίδιο για κανέναν χωρίς τον Μέσι να αγωνίζεται κάθε Κυριακή στο Κάμπ Νόου. Όλη η πόλη βρισκόταν σε μια περίεργη κατάσταση λίγους μήνες μετά την ανακοίνωση της αποχώρησης του. Αρκετός κόσμος δεν ήθελε να συζητάει γι’ αυτό. Ωστόσο, ο καλός μου φίλος Ιάν μου είπε: «Ο Μέσι δεν ήταν απλός ένας παίκτης για την Βαρκελώνη. Όλος ο κόσμος εδώ τον έχει σαν θεό. Είναι εκείνος που άλλαξε την ιστορία του συλλόγου, αλλά και ολόκληρης της πόλης. Μας έκανε ξανά πρωταγωνιστές». Μέχρι και σήμερα όλοι στην πόλη περιμένουν την επιστροφή του, έστω για έναν αγώνα. 

Εκείνον τον Αύγουστο, λοιπόν, η Αργεντινή θα φτάσει ως τον τελικό του Κόπα Αμέρικα, εναντίον της Βραζιλίας. Το γκολ του Ντι Μαρία θα είναι αρκετό για να κάνει τον Λέο να γονατίσει στο σφύριγμα της λήξης και να βάλει τα κλάμματα. Ο πρώτος μεγάλος στόχος του επετεύχθη, όντας και πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Το 2022 η Αργεντινή θα κατακτήσει και το Φιναλίσιμα εναντίον της Ιταλίας. Το μεγάλο όνειρο όμως είναι ένα και όλοι το γνωρίζουν. 

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΚΥΠΕΛΛΟ 2022

Στο πιο αμφιλεγόμενο Μουντιάλ της ιστορίας ο Μέσι θα κληθεί να τα βάλει με τους δαίμονες του, το βάρος της ευθύνης ενός λαού, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο που τον χλευάζει. Ο 35χρονος, τότε, σταρ, δεν ήταν απλώς σημαντικός για την ομάδα του. Τα έκανε όλα στην διοργάνωση. Παρά το άσχημο ξεκίνημα και την σοκαριστική ήττα από την Σαουδική Αραβία στην πρεμιέρα (22/11/2022, 2-1), ο Μέσι πήρε στις πλάτες του τους πάντες. 

Σκόραρε και μοίρασε μια ασίστ ενάντια στο Μεξικό, σκόραρε εναντίον της Αυστραλίας, ενώ μοίρασε μια απίστευτη ασίστ στον Μολίνα στα προημιτελικά εναντίον της Ολλανδίας, έχοντας σκοράρει και ένα γκολ. Στον ημιτελικό εναντίον της Κροατίας θα σκοράρει και θα μοιράσει ξανά από ένα γκολ και μια ασίστ για να έρθει η στιγμή που θα συναντηθεί ξανά με την Γαλλία του Κιλιάν Εμπαπέ. 

Στον μεγάλο τελικό ο «Πούλγκα» χρειαζόταν όμως και έναν σωματοφύλακα. Αυτός ο σωματοφύλακας ήταν ο Εμιλιάνο Μαρτίνες. Ο τερματοφύλακας της Άστον Βίλα είχε ήδη σώσει τον Μέσι, στην πρόκριση στα πέναλτι εναντίον της Ολλανδίας στα προημιτελικά, αλλά χρειαζόταν να το ξανακάνει. Στον καλύτερο τελικό όλων των εποχών η Αργεντινή και η Γαλλία έδειξαν πως δεν τις σταματάει τίποτα και πως θα έπρεπε να λύσουν τις διαφορές τους στην ρουλέτα των πέναλτι. Με τον Μέσι να σκοράρει δύο φορές στην αναμέτρηση και τον Εμπαπέ τρεις, η ψυχοφθόρος διαδικασία ήταν η μόνη λύση, αφού ο Μαρτίνες έχει σταματήσει ήδη τον Κόλο Μουανί από το να γίνει ήρωας με το τελευταίο του σουτ στην παράταση. 

Με τα πέναλτι να εκτελούνται και τους πρωταγωνιστές να σημαδεύουν σωστά, χρειαζόταν άλλη μια φορά από τον Εμιλιάνο Μαρτίνες να βάλει το… γάντι του και να σώσει την Αργεντινή. Ο Κομάν πήρε φορά εκτέλεσε, αλλά ο τερματοφύλακας των Λατίνων είπε όχι. Όλα θα κρινόντουσαν από τα πόδια του Μοντιέλ. Ο αμυντικός της Αργεντινής έτοιμος να εκτελέσει και ο Μέσι να ψιθυρίζει στον εαυτό του «Μπορεί αυτή να είναι η στιγμή γιαγιά», μεταφερόμενοςγια λίγα δευτερόλεπτα 23 χρόνια πίσω, όταν η γιαγιά του τον ώθησε να παίξει για πρώτη φορά ποδόσφαιρο.

Ο Μοντιέλ εκτελεί και σκοράρει. Η Αργεντινή είναι Παγκόσμια Πρωταθλήτρια ξανά. Εκείνος στο χορτάρι με δάκρυα στα μάτια. Τα κατάφερε. 

Ο Μέσι έφτασε στην θέωση του. Μέσα από δυσκολίες και απογοητεύσεις, παρά τις αμέτρητες επιτυχίες που είχε, ένα κομμάτι του παζλ έλειπε και όμως το κατάφερε και αυτό. Ο Λέο κατάφερε να εκπληρώσει το πεπρωμένο του και να αποβάλει όλο αυτό το βάρος που άδικα είχε τοποθετηθεί στις πλάτες του. Μετά από την ολοκλήρωση αυτού του τουρνουά τα ρεκόρ που κατέκτησε μιλάνε από μόνα τους. Πρώτος σε παιχνίδια Παγκοσμίου Κυπέλλου, με 26 στο σύνολο. Πρώτος σε λεπτά συμμέτοχης, ξεπερνώντας τον σπουδαίο Μαλντίνι. Πρώτος στην ιστορία του ποδοσφαίρου που σκοράρει σε κάθε παιχνίδι νοκ-άουτ της διοργάνωσης. Πρώτος σε γκολ και ασίστ στα Παγκόσμια Κύπελλα και ο μοναδικός που έχει πάρει το βραβείο του πολυτιμότερου παίκτη του τουρνουά δύο φορές (2014 και 2022). 

Δεν υπάρχει λόγος να καταγράψουμε ένα ένα τα τρόπαια και τα όσα έχει καταφέρει ο Λιονέλ Μέσι. Οι αριθμοί ζαλίζουν και δείχνουν να είναι από άλλον κόσμο. Σε 1.104 παιχνίδια στην καριέρα του, έχει σκοράρει 865 τέρματα και έχει μοιράσει 384 ασίστ. Έχει κατακτήσει 46 τρόπαια, έχοντας στην τροπαιοθήκη του και οκτώ Χρυσές Μπάλες. Για πολλούς ο κορυφαίος όλων των εποχών, που μαζί με τον Κριστιάνο Ρονάλντο γίνονται συχνά θέμα συζήτησης και κόντρας των φαν τους. Το μόνο που είναι σίγουρο και παραμένει ανεξίτηλο είναι το πόσο τυχεροί είμαστε που καταφέραμε να τους ζήσουμε και τους δύο και που θα αναγκαστούμε απλώς να τους περιγράψουμε στις επόμενες γενιές. Ωστόσο, Λέο, το παρακάτω υστερόγραφο είναι για σένα…

Υ.Γ: Ήσουν ο λόγος που αγάπησα το ποδόσφαιρο περισσότερο. Ο λόγος που αποφάσισα να το υπηρετήσω είτε εντός είτε εκτός γηπέδου. Ο τρόπος με τον οποίο μπορούσες να περάσεις μια ολόκληρη ομάδα, μας έκανε όλους να θελουμε να σου μοιάσουμε. Από τον τρόπο που ήταν φτιαγμένα τα μαλλιά σου, μέχρι τα F50 που φορούσες και ζάλιζες τις αντίπαλες άμυνες. Είμαι τυχερός που μπόρεσα να ζήσω για τα καλά το μεγαλείο σου. Θα προσπαθήσω να εξηγήσω στους μικρότερους πως μπόρεσες να βγάλεις αυτήν την ασίστ στον Μολίνα στον προημιτελικό με την Ολλανδία, αλλά δεν θα υπάρχει εξήγηση. Από τα 17 σου μέχρι και σήμερα μπορείς να κανείς τη μπάλα να κολλάει στα πόδια σου σαν μαγνήτης. Μακάρι να μπορούσαμε να σε βλέπουμε να παίζεις για πάντα. Ξέρω πως δεν γίνεται. Παρόλα αυτά σε ευχαριστώ που με έκανες να πιστέψω στο απίθανο. Σε ευχαριστώ για όλα… Είσαι το ποδόσφαιρο.