Σε μία συνέντευξη εφ όλης της ύλης , ο Γιάννης Κουζέλογλου τόνισε πως ο Παναθηναϊκός αποτελεί μία τεράστια πρόκληση για τον ίδιο , ενώ αναφέρθηκε και στον κολλητό του φίλο Αλέξανδρο Βαρυτιμιάδη που «έφυγε» από τη ζωή .
Ο σέντερ του Παναθηναϊκού ΑΚΤOR κάθισε στο μικρόφωνο του podcast της Stoiximan GBL , Man to Man Powered by Stoiximan και μίλησε για τη μετακίνησή του στους «πράσινους» , αλλά και το πέρασμα από την Παρτιζάν όταν ήταν 19 ετών .
Παράλληλα , ανοίγει την καρδιά του για το χαμένο κολλητό του , τον μπασκετμπολίστα , Αλέξανδρο Βαρυτιμιάδη , ο οποίος «έφυγε» από τη ζωή στην ηλικία των 28 ετών .
Για την πρόκληση του Παναθηναϊκού AKTOR : «Είμαι πολύ χαρούμενος ! Είναι τιμή που βρίσκομαι σε αυτόν τον ιστορικό σύλλογο . Όσο και αν ακούγεται κλισέ , πρέπει να μείνω ταπεινός . Να έχω το κεφάλι κάτω και να δουλεύω σκληρά . Να φανώ αντάξιος των προσδοκιών που έρχονται . Είναι τεράστια πρόκληση , θα κάνω προπόνηση με παίκτες του υψηλότερου επιπέδου . Όταν κάνεις κάτι τέτοιο , βελτιώνεσαι καθημερινά . Το ενδιαφέρον υπήρχε από τον Παναθηναϊκό , αλλά είχα συμβόλαιο με την ΑΕΚ , σε μία πετυχημένη χρονιά . Από μικρό παιδί ονειρεύομαι να παίξω στην Ευρωλίγκα . Προσπαθώ να μη σκέφτομαι το μετά . Με κάθε προπόνηση πρέπει να βελτιώνομαι για να μπορέσω να ανταπεξέλθω . Ανυπομονώ να δουλέψω με τον κόουτς Αταμάν και όλους στον Παναθηναϊκό» .
Για την Παρτιζάν και το πέρασμα στα 19 του χρόνια : «Ήταν μία απίστευτη εμπειρία . Ήταν ένα πολύ υψηλό σκαλοπάτι για εμένα . Από τον Μαντουλίδη που ήμουν στη Γ’ Εθνική , βρέθηκα στην Παρτιζάν του EuroCup και της Αδριατικής Λίγκας . Ήταν πολύ δύσκολα και οι προπονήσεις και οι συμπαίκτες μου , οι οποίοι ήταν υψηλού επιπέδου . Με βοήθησε να εξελιχθώ , είτε μπασκετικά , είτε και ως τρόπος ζωής . Ήταν η πρώτη φορά που ζούσα μόνος και μάλιστα στο Βελιγράδι . Η αλλαγή με ωρiμάσαμε να είμαι περισσότερο συγκεντρωμένος . Μου έκανε καλό γιατί σκληραγωγήθηκα» .
Για τον κόουτς Βουγιόσεβιτς : «Του άρεσε πάρα πολύ η προπόνηση . Αν εγώ πίστευα ότι προηγουμένως έκανα προπόνηση , μόλις πήγα εκεί , αλλά εντελώς γνώμη . Τους έβλεπαν πώς έκαναν προπόνηση και προσπαθούσα να τους πιάσω» .
Για το Βελιγράδι και η ιστορία που του έχει μείνει : «Μόλις τελείωνε η προπόνηση , στην προετοιμασία , ο κόουτς μου είχε ζητήσει να βγαίνω με κάποιες κινήσεις και να σουτάρω τρίποντα . Έπρεπε να βάλω 10/10 . Για εμένα ήταν πολύ δύσκολο . Δεν μπορούσα να βάλω . Μπορεί να έβαζα τέσσερα συνεχόμενα , αλλά μόλις έχανα ένα , ξανά από την αρχή . Ακόμη και εννιά να είχες βάλει , ξανά στο μηδέν , αν αστοχούσε . Μία φορά ήμουν κουρασμένος από την προπόνηση και δεν μπορούσα να το κάνω . Τότε ο κόουτς Βουγιόσεβιτς μου είπε να ξεκουραστώ , μου έφερε ένα χυμό και ένα κρουασάν . Μετά από αρκετή ώρα , είχε φτάσει πια απόγευμα , συνέχισα . Κανείς δεν έφευγε αν δεν έβαζε 10/10 τρίποντα . Ούτε οι παίκτες , ούτε οι προπονητές» .
Πώς ξεκίνησε να παίζει μπάσκετ : «Ήμουν ένα δραστήριο παιδί . Έτρεχα πολύ . Μέχρι την 5η και την 6η Δημοτικού έπαιζα ποδόσφαιρο και το μπάσκετ το ξεκίνησα από τη μητέρα μου , η οποία έπαιζε μπάσκετ . Αυτή με οδήγησε να παίξω μπάσκετ . Με προκάλεσε , μου είπε να πάμε να δούμε τον κολλητό μου που έπαιζε μπάσκετ στο Μακεδονικό . Εκεί μου έδειξε μία άσκηση , αν μπορούσα να την κάνω . Ήμουν αντιδραστικός γενικά , του είπα ότι μπορώ . Και από τότε ξεκίνησα και από τότε συνέχισα να παίζω» .
Για το Λαύριο : «Έχω παίξει πολλά χρόνια εκεί , τα περισσότερα με τον κόουτς Σερέλη . Εκπληκτικό κλίμα , μία οικογένεια . Είμαι χαρούμενος που πέρασα μερικά μπασκετικά χρόνια εκεί . Παρακολουθούσα και φέτος το Λαύριο . Δεν ήθελα να πέσει . Είναι δύσκολο . Το πρωτάθλημα ήταν πολύ ανταγωνιστικό» .
Για την καλύτερη και τη χειρότερη ανάμνηση στην ΑΕΚ : «Όταν είχα πρωτοπάει στην ΑΕΚ , την πρώτη φορά , ήταν χρονιά κόβιντ . Και πήγα στο γήπεδο και όλοι είχαν κόβιντ , δεν μπορούσα καν να γνωρίσω τους συμπαίκτες μου και φυσικά δεν μπορούσαμε να κάνουμε ούτε προπόνηση . Ήταν πρωτόγνωρο .
Για τις καλές στιγμές , η τελευταία σεζόν , όπου τερματίσαμε στην 3η θέση στη Stoiximan GBL και στην 3η θέση στο BCL στο Final Four που έγινε στην έδρα μας» .
Για τον καλό του φίλο , τον Αλέξανδρο Βαρυτιμιάδη που “έφυγε” από τη ζωή : «Ήταν ο κολλητός μου , το λέω και ανατριχιάζω . Τον θαυμάζω , συνεχίζω να τον θαυμάζω ακόμα και τώρα , είναι ο ήρωας μας . Κάθε φορά που μπαίνω στο παρκέ τον σκέφτομαι . Δεν τα παράτησε ποτέ . Μερικές φορές μπορεί να έχω πυρετό και να γκρινιάζω και μετά σκέφτομαι τι περνούσε και δεν έλεγε τίποτα . Δεν το έδειξε ποτέ . Κάποιες φορές έχουμε δύσκολες ημέρες . Όταν συμβαίνει αυτό , αναρωτιέμαι για ποια κούραση μιλάω ; Ο κολλητός μου πάλευε για τη ζωή του , για να παρακαλέσει για να παίξει μπάσκετ . Αυτό ήθελε . Μιλούσαμε κάθε φορά , μετά από κάθε ματς» .