Ο Μάριος Γαντζούδης γράφει για την απογοητευτική πορεία της Scuderia μέσα στο 2025!
Το φετινό πρωτάθλημα για την Scuderia Ferrari είναι ήδη χαμένο. Η Mclaren έχει σαρώσει τα πάντα και με την προσοχή όλων πλέον να βρίσκεται σε τεράστιο βαθμό στο 2026 τα πράγματα δεν θα αλλάξουν δραματικά στους εναπομείναντες δέκα αγώνες. Τελευταίο κατόρθωμα της ομάδας η χαμένη ευκαιρία νίκης του Σαρλ Λεκλέρ στο πρόσφατο Ουγγρικό Γκραν Πρι για το οποίο μέχρι αποδείξεως του εναντίου η ευθύνη βαραίνει την ομάδα, είτε πρόκειται για θέμα με το ride-height είτε κάτι άλλο.
Η καλή η χρονιά από την αρχή φαίνεται…
Πλέον εδώ και δύο αγωνιστικά τριήμερα έχουμε δει την «κανονική» SF-25. Αυτή που υποτίθεται και ΕΠΡΕΠΕ να έχουμε δει από τον 1ο αγώνα της χρονιάς στην Αυστραλία. Γρήγορα στους πρώτους αγώνες έγινε αντιληπτό όμως ότι το μονοθέσιο το οποίο σύμφωνα με τα λεγόμενα των ανθρώπων της Ferrari ήταν «99% διαφορετικό από του 2024» είχε προβλήματα, με τον ντροπιαστικό διπλό αποκλεισμό της Scuderia από το Κινεζικό Γκραν Πρι να δίνει από την αρχή ρυθμό για την συνέχεια, μηδενίζοντας την νίκη Sprint του Χάμιλτον, καθώς υπήρχαν υπόνοιες ότι το μονοθέσιο του Βρετανού κατάφερε να κερδίσει μόνο και μόνο λόγω του εξαιρετικά χαμηλού ride height, το οποίο στην μικρή απόσταση του αγώνα sprint δεν του κόστισε, σε αντίθεση με την πλήρη απόσταση ενός Γκραν Πρι.
Γρήγορα άρχισε να γίνεται λόγος από τα media αλλά και από εντός της ομάδας, ότι υπάρχει πρόβλημα, το οποίο εντοπίζεται κυρίως στο πίσω μέρος του μονοθεσίου και από νωρίς, με την ομάδα να απογοητεύει και τον Λεκλέρ με το ζόρι να καταφέρνει ένα βάθρο στους πρώτους επτά αγώνες, μάθαμε ότι πάνω κάτω όλα θα λυθούν με την «μαγική νέα πίσω ανάρτηση» που σε συνδυασμό με τις υπόλοιπες αναβαθμίσεις – κυρίως του πατώματος- θα έκαναν την SF-25 ένα νικητήριο μονοθέσιο, το οποίο θα ανταγωνίζεται στα ίσια την Mclaren MCL-39.
Η ψευδαίσθηση της βελτίωσης
Όμως παρά τις αναβαθμίσεις και την ελαφρά βελτίωση των αποτελεσμάτων με τον Σαρλ Λεκλέρ να έχει τέσσερις παρουσίες στο βάθρο στους τελευταίους επτά αγώνες, η Ferrari βελτιώθηκε όχι γιατί η ίδια έκανε καλή δουλειά, αλλά γιατί οι Mercedes και Red Bull δεν έχουν λύσει τα δικά τους προβλήματα. Στην Mercedes πρόσφατα μάλιστα παραδέχθηκαν την αναποτελεσματικότητα κάποιων αναβαθμίσεων και τόνισαν ότι αφοσιώνονται στην κατανόηση της W16, η οποία λειτουργεί καλά μόνο σε πιο ψυχρές συνθήκες, ενώ το όλο δραματικό σήριαλ της Red Bull το ακολουθούμε στενά από πέρσι, με την ομάδα να μην βρίσκει λύσεις για την πτωτική της πορεία.
Εκεί έρχεται και η ψευδαίσθηση που τροφοδοτείται και από δηλώσεις των ανθρώπων της ομάδας, ότι «θα εξάγουμε το μέγιστο δυνατό από την SF-25» και ότι οι αναβαθμίσεις «βοήθησαν στο να κάνουμε τα μέγιστα με την SF-25» κάτι το οποίο εκ των πραγμάτων δεν ισχύει. Στην Ιαπωνία ο Λεκλέρ τερμάτισε 4ος, 16 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή Φερστάπεν. Στην Σαουδική Αραβία τερμάτισε μόλις 8 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή Πιάστρι. Αυτοί ήταν ο 3ος και ο 5ος αγώνας της χρονιάς. Ήταν επίσης «καθαροί» ως επί το πλείστον αγώνες.
Τα πράγματα έπειτα χειροτέρεψαν. 57 δευτερόλεπτα μακριά στο Μαϊάμι, 20 δευτερόλεπτα μακριά στην Ίμολα, σε αγώνα που είχε αυτοκίνητο ασφαλείας μέχρι και 10 γύρους πριν το τέλος, προτού επιστρέψουν σε νορμάλ επίπεδο στην Αυστρία όπου ο Λεκλέρ ήταν ξανά 19.8 δευτερόλεπτα μακριά από την κορυφή. Δεν θα αναλύσω το αν έγινε πχ λάθος στην στρατηγική σε κάποιον αγώνα γιατί το θέμα δεν είναι αυτό. Όλα αυτά ήταν πριν το «μαγικό ραβδάκι» της πίσω ανάρτησης και του όλου πακέτου αναβάθμισης γύρω από αυτήν.
Η αλήθεια και τα λάθη της ηγεσίας
Φτάσαμε έτσι στα δύο πιο πρόσφατα τριήμερα όπου η κορυφαία Ferrari ήταν πάλι 20 δευτερόλεπτα μακριά από την κορυφή και στην Ουγγαρία όπου «ξαφνικά» και ως εκ θαύματος η SF-25 του Λεκλέρ κατέρρευσε μετά τα 2/3 του αγώνα και έφτασε να τερματίζει 37 δευτερόλεπτα πίσω από τον νικητή Νόρις. Όπως ανέφερα και στην αρχή τα στοιχεία που έχουμε στην διάθεσή μας υποδεικνύουν ξανά το ίδιο πρόβλημα που κόστισε στον Χάμιλτον στην Κίνα και που κοστίζει διαρκώς στην Scuderia. Το πρόβλημα το ύψους του μονοθεσίου. Ζημιές στο σασί και άλλες δικαιολογίες θα πρέπει να έχουν πολύ καλή εξήγηση για να γίνουν πιστευτές αν και μέχρι την ώρα που γράφεται το blog αυτό, η ομάδα «δεν μπορεί να καταλάβει τι έγινε».
Το λάθος που είναι η φετινή χρονιά αρχίζει και τελειώνει με την ηγεσία της ομάδας, κοινώς τον Φρέντ Βασέρ. Η SF-24 ήταν ένα πολύ καλό μονοθέσιο το οποίο έφτασε μια ανάσα από τον τίτλο των κατασκευαστών στα χέρια των Σάινθ και Λεκλέρ και ίσως χωρίς «εκείνη την προβληματική αναβάθμιση» να είχε κατακτήσει κιόλας τον πρώτο τίτλο από το μακρινό πλέον 2008. Με τους νέους κανονισμούς να έρχονται υπήρχε λόγος για ένα μονοθέσιο «99% καινούργιο»;
Η επιμήκυνση του μεταξονίου θα είχε υποτίθεται πλεονεκτήματα όπως ενισχυμένη σταθερότητα και καλύτερη ισορροπία του μονοθεσίου, μεγαλύτερο «παράθυρο» των setup και ούτω καθ’ εξής. Όμως η δουλειά για τον ένα ή τον άλλο λόγο δεν έγινε σωστά. Έτσι φαγώθηκε η μισή σεζόν σε ένα εμφανώς ελαττωματικό μονοθέσιο το οποίο για να έχει την παραμικρή ελπίδα τίτλου πρέπει να κάνει το 1-2 για τους υπόλοιπους δέκα αγώνες, δεδομένης της διαφοράς των 299 βαθμών μεταξύ της Ferrari και της Mclaren και των 133 βαθμών μεταξύ του Σαρλ Λεκλέρ και του πρωτοπόρου του πρωταθλήματος των οδηγών, Όσκαρ Πιάστρι.
Έτσι άλλη μια χρονιά που ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και πολλές υποσχέσεις, εξελίχθηκε σε άλλη μια χαμένη παρτίδα στο πόκερ της Formula 1 και πλέον μένει να δούμε εάν η Ferrari θα καταφέρει με την «τελική έκδοση» της SF-25 να πάρει έστω μια νίκη φέτος, προτού στραφούν τα βλέμματα στην νέα εποχή της Formula 1. Μέχρι τότε όσοι φτάσατε μέχρι το τέλος αυτού του blog (σας ευχαριστώ πολύ) θα παρατηρήσατε ότι με εξαίρεση την Κίνα δεν έχω αναφερθεί καθόλου στον άλλο οδηγό της Ferrari… Αυτόν που ήρθε με ντόρο και φωτογραφίσεις και δηλώσεις και και και. Μην ανησυχείτε, δεν τον ξέχασα. Θα ασχοληθώ μαζί του σε επόμενο blog που θα έρθει πολύ μα ΠΟΛΥ σύντομα!