Η αρχηγός της Ελλάδας, Ελευθερία Πλευρίτου, μίλησε στο Mpaladofatses.gr και τον Βαγγέλη Τερζή, λίγες ώρες μετά την κατάκτηση της κορυφής του κόσμου στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου στη Σιγκαπούρη με την Εθνική Ομάδα Πόλο Γυναικών.
Από τις συνεντεύξεις που θέλεις πολύ να ακούσεις τι έχουν να πουν οι πρωταγωνιστές της ιστορίας. Η Εθνική Ομάδα Πόλο Γυναικών κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα υγρού στίβου στην Σιγκαπούρη και η Ελευθερία Πλευρίτου μοιράζεται λίγες σκέψεις τις από αυτό το όμορφο ταξίδι στον Βαγγέλη Τερζή και το Mpaladofatses.gr.
Η αρχηγός της Ελλάδας μίλησε για το πώς ένιωθε η ίδια και οι συμπαίκτριες της για το μεγάλο τουρνουά, αλλά και τι κρύβεται πίσω από τα δάκρυα χαράς και συγκίνησης που επικρατούσαν μετά την απονομή του χρυσού μεταλλίου.
Παγκόσμια πρωταθλήτρια. Εμείς το λέμε και γεμίζουμε χαρά. Εσύ πως νιώθεις γι’ αυτή την κατάκτηση, πόσο μάλλον όταν συμβαίνει και είσαι αρχηγός;
«Το συναίσθημα απερίγραπτο . Είναι ένα μείγμα χαράς εξιλέωσης και απόλυτης ευφορίας . Περίμενα 14 χρόνια (τόσα χρόνια είμαι στην εθνική γυναικών ) για αυτο το μετάλλιο και πόσο μάλλον για την μεγαλύτερη διάκριση μετά το ολυμπιακό μετάλλιο .
Σαν αρχηγός είμαι πολύ περήφανη για την ομάδα μου ! Ήξερα ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε και το κάναμε».
Μετά το πρώτο παιχνίδι και την ήττα από την Ουγγαρία ήταν σαν να γύρισε ένας διακόπτης. Τι είπατε μεταξύ σας και στο τέλος πήρατε «εκδίκηση»;
«Η ήττα στο πρώτο παιχνίδι δεν μας έριξε καθόλου . Ήταν η πρεμιέρα στο παγκόσμιο πρωτάθλημα και δεν είχαμε βρει τα πατήματα μας και τον αγωνιστικό ρυθμό που χρειαζόμασταν .
Το παγκόσμιο ξεκίνησε με το παιχνίδι ενάντια της Αυστραλίας για να μπούμε στην τετράδα. Εκεί ξεκίνησαν όλα.
Ήξερα ότι τον τελικό δεν τον χάναμε η ομάδα είχε πάρει φόρα και δεν την σταματούσε κανένας».
Πέρα από σπουδαία ομάδα δείχνετε να είστε και μια όμορφη παρέα-οικογένεια. Είναι το πιο σημαντικό συστατικό, που σας βοήθησε να φτάσετε ως το τέλος της διαδρομής;
«Είχαμε ένα πολύ ωραίο κλίμα στην ομάδα και σίγουρα έπαιξε το ρόλο του . Μέσα στην πισίνα κάναμε να πάντα να βοηθήσουμε την συμπαίκτριας μας , αγωνιστικά αλλά και ψυχολογικά . Χαιρόμασταν με το κάθε μπλοκ , κάθε γκολ αλλά και κλέψιμο που έκανε η καθεμία ώστε να βρεθούμε πιο κοντά στον στόχο μας».
Τα δάκρυα χαράς και συγκίνησης κρύβουν αμέτρητες ώρες προπόνησης και θυσιών. Θέλεις να μου πεις λίγα λόγια γι’ αυτό;
«Τα δάκρυα αυτά κρύβουν πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς και προπόνησης . Ένας συνεχής αγώνας, ένας δρόμος που δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα .
Εγώ προσωπικά έχω ξεκινήσει από πάρα πολύ μικρή ηλικία τον πρωταθλητισμό και οι θυσίες είναι αμέτρητες . Όταν όμως έρχονται τέτοιες διακρίσεις έρχεται η εξιλέωση και η ανακούφιση ότι δεν πάει χαμένος όλος αυτός ο κόπος και το κλάμα».
Κάνατε το 2/2 και αυτό είναι απλώς η αρχή. Που πιστεύεις πως μπορεί να φτάσει αυτή η ομάδα;
«Η αρχή έγινε με το χρυσό στο World Cup πριν λίγους μήνες . Ήταν η επιβεβαίωση Ότι αυτή η ομάδα μπορεί και θα τα καταφέρει. Μας έδωσε την αυτοπεποίθηση που χρειαζόμαστε και μας έλλειπε πολλές φορές . Μετά ήρθε η κατάκτηση του Παγκοσμίου Πρωτάθλημα που είναι και η δεύτερη μεγαλύτερη διάκριση μετά το ολυμπιακό μετάλλιο. Σίγουρα η ομάδα έχει μέλλον αλλά κανένας δεν υπογράφει συμβόλαιο με την επιτυχία. Το μόνο σίγουρο είναι ότι θέλουμε να πρωταγωνιστούμε σε κάθε διοργάνωση».