Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος μιλάει αποκλειστικά στον Χρήστο Τσαρτσάλη και το mpaladofatses.gr για τη φετινή χρονιά και τις εμπειρίες του από διεθνείς διοργανώσεις. Περιγράφει τη δύναμη που νιώθει όταν αγωνίζεται για την Ελλάδα, θυμάται το ταξίδι του από το ποδόσφαιρο στον στίβο και μοιράζεται τους στόχους του, αλλά και το μεγάλο όνειρο του, που δεν είναι άλλο από το να αγωνιστεί σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Από το ποδόσφαιρο στα γήπεδα στίβου και από τις πρώτες σχολικές κούρσες μέχρι το βάθρο των Πανελληνίων, ο Βασίλης Μυριανθόπουλος έχει ζήσει σε λίγα χρόνια μια εντυπωσιακή διαδρομή.
Ο νεαρός σπρίντερ, που ξεκίνησε στον Πανιώνιο με τον Βασίλη Σέγκο και πλέον ανήκει στον Παναθηναϊκό υπό την καθοδήγηση του Κώστα Βογιατζάκη, εξελίσσεται σταθερά χρόνο με τον χρόνο, με τις επιδόσεις του να επιβεβαιώνουν το ταλέντο και τη δουλειά του.
Η φετινή χρονιά είχε όλα τα συναισθήματα. Τη χαρά του χρυσού στη σκυταλοδρομία 4×100 με ρεκόρ διοργάνωσης, την πίκρα για το ένα εκατοστό που τον άφησε 4ο στο Βαλκανικό, αλλά και την υπερηφάνεια να φορά τη φανέλα της Εθνικής σε κορυφαία ευρωπαϊκά στάδια.
Ο δρόμος του όμως δεν ήταν απλός.
Άφησε το ποδόσφαιρο για τον στίβο, έχοντας πάντα δίπλα του τον πατέρα του, τον άνθρωπο που του έδινε κουράγιο και τον στήριζε σε κάθε βήμα. Τη μητέρα του την έχασε μικρός, όμως κάθε φορά που ανεβαίνει στο βάθρο, νιώθει ότι είναι πιο κοντά της. Η διαδρομή του είναι γεμάτη θυσίες, αλλά και στιγμές που του έδωσαν αυτοπεποίθηση ότι μπορεί να σταθεί δίπλα στους κορυφαίους της Ευρώπης.
Ο Βασίλης Μυριανθόπουλος πλέον κοιτάζει μπροστά, με ξεκάθαρο στόχο να γίνει πρωταγωνιστής στα 100 και στα 200 μέτρα και να ζήσει το μεγαλύτερο όνειρο κάθε αθλητή, που δεν είναι άλλο από την παρουσία στους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Συνέντευξη στον Χρήστο Τσαρτσάλη:
Από μικρό παιδί περίμενα να γίνει μια διεθνής διοργάνωση στη χώρα μας, είχα τους Έλληνες δίπλα μου και δεν ήθελα να τους απογοητεύσω
Τη φετινή χρονιά τι στόχους είχες θέσει; Είσαι ικανοποιημένος τώρα που έφτασε στο τέλος της;
«Οι στόχοι μου ήταν να κάνω ρεκόρ στα 100 και στα 200 και αν όχι ρεκόρ στα 100, να είμαι αρκετά κοντά. Κάτι που το κατάφερα, έκανα 10.30 με +0.2, ενώ έχω 10.28 με +0.9. Δηλαδή καλύτερη κούρσα από πέρσι. Όπως και στα 200 μέτρα έκανα ρεκόρ. Επίσης ήθελα να παραμείνω στην Εθνική ομάδα και να μπορώ να τη βοηθήσω σε διοργανώσεις».
Στο Βαλκανικό για ένα εκατοστό του δευτερολέπτου έμεινες στην τέταρτη θέση και έχασες τα μετάλλια. Πώς το βίωσες;
«Με πονάει πολύ αυτό το ένα εκατοστό να ξέρεις (σ.σ. γέλια). Από μικρό παιδί περίμενα να γίνει μια διεθνής διοργάνωση στη χώρα μας και ήταν η διοργάνωση με το περισσότερο άγχος που έχω νιώσει ποτέ σε αγώνα. Έλεγα από μέσα μου ότι δεν γίνεται να χάσω για την Ελλάδα. Είχα τους Έλληνες δίπλα μου και δεν ήθελα να τους απογοητεύσω.
Οτιδήποτε ήταν κάτω από 2η θέση για μένα θα ήταν αποτυχία. Στα 200 μέτρα έχασα τα μετάλλια για ένα εκατοστό. Ήταν στα μέτρα μου η κούρσα, αλλά δεν πηγαίνουν τα πράγματα πάντα όπως τα θέλεις. Ήμουν βέβαια ο πιο γρήγορος Έλληνας στα 200 μέτρα και αυτό μόνο ισορρόπησε λίγο την όποια πικρία νιώθω.
Σαν διοργάνωση όμως μπορώ να πω ότι ήταν πολύ ωραία στημένη. Είμαι αρκετά ευχαριστημένος από την ομοσπονδία γιατί έχουν κάνει 2 βήματα μπροστά αντί για ένα και συνεχώς προσπαθούν να στηρίζουν τους αθλητές».
Μπορεί βέβαια να μην ήρθε το μετάλλιο στα 200 μέτρα αλλά στη σκυταλοδρομία 4χ100 πήρατε το χρυσό με ρεκόρ διοργάνωσης.
«Είχαμε πει μεταξύ μας ότι δεν δεχόμαστε κάτι κάτω από 1η θέση. Περιμέναμε να κάνουμε και ακόμη γρηγορότερο χρόνο όπως κάναμε και στη Μαδρίτη, ωστόσο ναι τα στήσαμε όλα και τις αλλαγές για να έρθει και το χρυσό αλλά και το ρεκόρ διοργάνωσης».
Στο Ευρωπαϊκό ομάδων δείξαμε ότι είμαστε δυνατοί σε όλα τα αγωνίσματα και ότι η Ελλάδα έχει πολλούς αθλητές
Μίλησε μου για τη σχέση σας με τους άλλους αθλητές.
«Για μένα το πιο σημαντικό είναι να ταιριάζουν οι χαρακτήρες μέσα σε μια ομάδα, γιατί ομάδα είμαστε στη σκυτάλη. Όλοι μας ταιριάζουμε σε αυτό το κομμάτι και έχουμε δεθεί τόσα χρόνια. Είμαστε μια μικρή οικογένεια και ο καθένας προσπαθεί να βοηθάει τον άλλον. Παρόλο που το να βοηθήσεις τον συναθλητή σου, δεν σε βοηθάει στο ατομικό, εκείνη τη στιγμή που είμαστε στη σκυτάλη δεν τα σκεφτόμαστε αυτά. Θέλουμε να κερδίσουμε ως ομάδα και είναι πολύ όμορφο αυτό.
Η διάταξη βέβαια της σκυτάλης αλλάζει κάθε χρόνο ανάλογα με τις επιδόσεις και αν κάποιος είναι πιο γρήγορος από σένα, μπορεί να σε «πετάξει» και εκτός Εθνικής. Τη διάταξη τη βασική τη γνωρίζουμε μια μέρα πριν τον εκάστοτε αγώνα. Την εξάδα που θα πάρει η Εθνική τη γνωρίζουμε μέσα από αγώνες, φέτος το κριτήριο ήταν το εαρινό. Εγώ που είχα βγει 3ος ήξερα ότι θα είμαι βασικός».
Περιέγραψέ μου τη διοργάνωση στο Ευρωπαϊκό Ομάδων και τα συναισθήματα που νιώθεις όταν αγωνίζεσαι με την Εθνική ομάδα.
«Σαν διοργάνωση ήταν πολύ ωραία, αν και η ζέστη ήταν ανυπόφορη για εμάς τους αθλητές. Εγώ δηλαδή έπαθα θερμοπληξία λίγο πριν το 200αρι, γιατί σκέψου είχε 41 βαθμούς υπό σκιά και είχα κάνει ζέσταμα στις 5 το απόγευμα, δηλαδή 4 ώρα Ελλάδος. Αυτό που καταφέραμε όμως όλοι οι αθλητές, ήταν κάτι το απίστευτο. Ακόμα και χωρίς τους πόντους του Καραλή, δείξαμε ότι είμαστε δυνατοί σε όλα τα αγωνίσματα και ότι η Ελλάδα έχει πολλούς αθλητές. Όλοι θέλαμε να δείξουμε τι σημαίνει «ελληνική ψυχή» και όλοι δώσαμε το 150% του εαυτού μας».
Πώς βλέπεις την εξέλιξη του ελληνικού στίβου γενικότερα;
«Θεωρώ πως χρειαζόμαστε περισσότερη προβολή και ότι αξίζουμε την αγάπη και τη στήριξη του κόσμου ώστε να συνεχίσουμε και εμείς αυτό που κάνουμε. Αυτό που νιώσαμε στο Βόλο με τους Έλληνες στο γήπεδο, μας έδωσε ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο να αποδώσουμε. Ο στίβος πρέπει να προωθηθεί περισσότερο. Οι κόποι και οι προπονήσεις που κάνουμε είναι πολύ ψυχοφθόρα για μας.
Επίσης αν είχαμε περισσότερη οικονομική στήριξη δεν θα φοβόμασταν να πάμε μια προετοιμασία, δεν θα φοβόμασταν να πάμε διακοπές, που κάποιοι δεν πάνε για αυτόν ακριβώς τον λόγο ότι δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα. Όμως παλεύουμε με αυτά που έχουμε. Αυτή τη στιγμή δεν κάνω κάτι παράλληλα με τον στίβο. Στηρίζομαι από τον σύλλογό μου και από την Εθνική, γιατί είμαι στην κατηγορία σχεδιασμού που έχει κάποια λεφτά».
Τι ακριβώς έγινε και δεν ήσουν όπως θα ήθελες στο Πανελλήνιο πρωτάθλημα;
«Πέρα από το ότι είχα κάνει 5 κούρσες σε 2 μέρες, μου είχε βγει όλη η κούραση της χρονιάς και για αυτό δεν μπόρεσα να αποδώσω. Δεν έχω ξανανιώσει έτσι τον εαυτό μου.
Πάντως δεν καταλαβαίνω γιατί υπάρχουν 2 τελικές σειρές. Κάποιοι αθλητές το εκμεταλλεύονται αυτό και παίρνουν μετάλλια από την αργή κούρσα. Κάτι που είναι εντελώς άδικο».
Το ποδόσφαιρο με έμαθε να παραμερίζω τον εγωισμό μου και να χαίρομαι για τους άλλους
Ποια ήταν η πρώτη σου επαφή με τον αθλητισμό και πώς επέλεξες τον στίβο;
«Επειδή ήθελα και μου άρεσε να παίζω ποδόσφαιρο αρχικά, ο πατέρας μου με είχε πάει σε μια ομάδα και μετέπειτα πήγα στον Πανιώνιο. Είχα κάνει ωστόσο στίβο 1η γυμνασίου, αλλά δεν μου άρεσε τότε γιατί απλά έτρεχα (σ.σ. γέλια). Είχα κερδίσει κιόλας όλα τα παιδιά της ηλικίας μου με απλά αθλητικά παπούτσια, αλλά επειδή όταν αγωνίστηκα απέναντι σε μεγαλύτερους έχασε, το σταμάτησα. Όμως να που τα έφερε έτσι η ζωή και στον στίβο πλέον έχω βρει το “λιμάνι” μου.
Ο γυμναστής μου, που ήταν τότε στο σχολείο μου, ο Ανδρέας Κουτσούρης επειδή ήξερε ότι θέλω να χάσω μάθημα (σ.σ. γέλια) και ήδη είχα πάει σε σχολικό πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο, μου είπε να πάω και σε σχολικό στον στίβο. Ουσιαστικά έτσι ξεκίνησε αυτό το ταξίδι. Βγήκα 1ος στην Αθήνα και αποφάσισα να το ακολουθήσω».
Τι κέρδισες πιστεύεις από το ποδόσφαιρο και σε έχει βοηθήσει στον στίβο;
«Έμαθα να παραμερίζω τον εγωισμό και τον ατομισμό μου και να χαίρομαι και για τους άλλους παράλληλα όταν βλέπω ότι κάτι κάνουν καλύτερο από μένα».
Πώς είχαν αντιδράσει οι γονείς σου όταν τους είπες ότι αφήνεις το ποδόσφαιρο για τον στίβο;
«Ο πατέρας μου πάντα μου έλεγε να γραφτώ στίβο. Ήθελε να με δει να κερδίζω μετάλλιο με την Ελλάδα και ήταν το πρώτο πράγμα που του είπα στον Βόλο. Ότι θα πάρω τη νίκη για αυτό που μου είχες πει τότε και βάλαμε τα κλάματα μαζί. Επίσης η μητέρα μου δεν ζει, την έχασα μικρός και ότι προσπαθώ να καταφέρω το κάνω και για εκείνη σε μεγάλο βαθμό. Όσο πιο ψηλά στο βάθρο είμαι νιώθω και περισσότερο κοντά της.
Ο πατέρας μου όλα αυτά τα χρόνια με έχει στηρίξει πάρα πολύ. Είναι ο ήρωας μου και αν δεν είχα εκείνον δεν θα κατάφερνα τίποτα. Να είμαι καλά ψυχολογικά, να μπορώ να αντέχω τις δυσκολίες και να στέκομαι στα πόδια μου».
Από ποιους συλλόγους έχεις περάσει στον στίβο;
«Ήμουν στον Πανιώνιο παλιότερα με προπονητή τον παλιό σπρίντερ, τον Βασίλη Σέγκο. Εκείνος με έφερε στον κόσμο του στίβου ουσιαστικά και με ανέδειξε σαν αθλητή. Πλέον ανήκω στον Παναθηναϊκό με προπονητή τον Κώστα Βογιατζάκη. Έχω να πω μόνο τα καλύτερα, εκείνος με έφερε σε elite επίπεδο και μπόρεσα να εξελιχθώ ακόμη περισσότερο σαν αθλητής. Πέρα από την προπόνηση, με έχει βοηθήσει σε μεγάλο βαθμό και ψυχολογικά.
Το βήμα για τον Παναθηναϊκό το έκανα και για τον παππού μου. Πηγαίναμε παλιά γήπεδο, βλέπαμε αγώνες του και επειδή και εγώ έπαιζα ποδόσφαιρο, μου έλεγε ότι ήθελε να με δει στα “πράσινα”. Το βήμα έγινε σε άλλο άθλημα βέβαια, αλλά ναι ήταν πολύ περήφανος όταν του το είπα».
Ο Κεντέρης είναι αθλητής πρότυπο για όλα όσα έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό
Ποιο ήταν το μεγαλύτερο βήμα στα ξεκινήματά σου, που είπες ότι είσαι σε καλό δρόμο;
«Το πρωτάθλημα ανδρών, που το πήρα μέσα σε 1,5 χρόνο το 2021. Ήταν ξαφνικό εντελώς, γιατί ήμουν πολύ λίγο καιρό στον στίβο. Ήξερα ότι μπορώ να φτάσω βάθρο, αλλά όχι και την 1η θέση. Όμως έγινε και μου έδωσε μεγάλη δύναμη να συνεχίσω και αυτοπεποίθηση για τον εαυτό μου».
Υπάρχει μια κούρσα που να θυμάσαι πιο έντονα από όλες τις άλλες μέχρι στιγμής στην πορεία σου;
«Είναι τρεις. Η πρώτη είναι στα Τρίκαλα που κέρδισα τα 200 μέτρα, γιατί δεν με έχω ξανανιώσει πιο συγκεντρωμένο σε αγώνα. Μετά είναι η Μαδρίτη και στα 200 μέτρα, αλλά και στα 4χ100, γιατί πρώτη φορά ένιωσα τον όρο “ομάδα” και να βλέπω την κερκίδα γεμάτη να μας στηρίζει».
Αν έπρεπε να διαλέξεις ένα μόνο αγώνισμα ποιο θα ήταν;
«Θα επέλεγα 100 μέτρα. Το προτιμώ γιατί είσαι δίπλα με όλους από το πρώτο δευτερόλεπτο. Θέλει περισσότερη δύναμη, περισσότερη ταχύτητα. Δεν έχει τόσο τακτική όσο τα 200».
Τι ρουτίνα έχεις πριν από κάθε αγώνα;
«Η ρουτίνα μου είναι να κάνω ένα ζέσταμα το πρωί πριν από κάθε αγώνα, περίπου μιάμιση ώρα αφότου ξυπνάω και από εκεί καταλαβαίνω αν είμαι σε καλή κατάσταση ή όχι».
Η μεγαλύτερη θυσία που έχω κάνει για τον στίβο είναι ότι έχω στερηθεί πολύ την έξω ζωή
Ποιους αθλητές θαύμαζες από την αρχή της πορείας σου μέχρι και σήμερα;
«Από ξένους θα πω τον Bolt, γιατί κακά τα ψέματα όλοι αυτόν καθόμασταν και βλέπαμε στην τηλεόραση. Από Έλληνες εντάξει όλοι έχουμε δει τι έχει κάνει ο Κώστας Κεντέρης, που για μένα είναι αθλητής πρότυπο για όλα όσα έχει προσφέρει στον ελληνικό αθλητισμό, αλλά επίσης μου άρεσαν πολύ ο Λυκούργος Τσάκωνας, καθώς και ο Παναγιώτης Τριβυζάς, με τον οποίο έχω γίνει και συναθλητής».
Κάθε χρόνο οι επιδόσεις σου είναι όλο και καλύτερες. Πώς καταφέρνεις αυτή τη σταθερότητα και την εξέλιξη;
«Πέρα από την αγάπη για αυτό που κάνω, συχνά κάνω κάποιες αλλαγές είτε στη ζωή μου, είτε στην προπόνησή μου. Προφανώς βελτιώνει και ο προπονητής μου πολλά κομμάτια σε εμένα από άποψη τεχνικής. Στο τέλος κάθε χρονιάς κάνω έναν απολογισμό και καταγράφω ουσιαστικά τι καλά έκανα και τι θέλω να αλλάξουν ή πρέπει να αλλάξουν. Ακόμα δεν τα έχω κάνει όλα τέλεια, έχω πολύ δρόμο ακόμα».
Τι θυσίες έχεις κάνει για να αφοσιωθείς στον πρωταθλητισμό;
«Η μεγαλύτερη θυσία που έχω κάνει για μένα είναι που έχω χάσει αρκετά γενέθλια φίλων και δεν τους βλέπω όσο θα ήθελα γενικά. Το ότι έχω στερηθεί δηλαδή την έξω ζωή. Σε θέμα διατροφής δυσκολεύομαι λίγο αλλά το φτιάχνω όσο μπορώ».
Στο Ευρωπαϊκό της Ρώμης τρέχαμε δίπλα σε elite αθλητές και εκεί συνειδητοποίησα ότι άλλαξα επίπεδο
Το 2024 έτρεξες 10.28 στα 100 μέτρα. Πώς βγήκε αυτή η επίδοση;
«Αυτή η επίδοση βγήκε και σε μένα και στον Νίκο τον Παναγιωτόπουλο τότε. Είχα κάνει 10.29 και το πρωί πριν τον αγώνα και ο προπονητής μου είπε ότι θα το κάνω και στον αγώνα με φυσιολογικό αέρα, που εγώ γενικά δεν τρέχω τόσο το πρωί. Επίσης το είχαμε συζητήσει με τον Νίκο να το κάνουμε και για την Ελλάδα, ο αγώνας ήταν και στη Σμύρνη και μας έδωσε ακόμα μεγαλύτερο κίνητρο. Κάθε φορά που τρέχω για την Εθνική μου δίνει έξτρα κίνητρο να αποδώσω και δεν μπορώ να δεχτώ το οποιοδήποτε λάθος».
Τη σεζόν εκείνη βγήκατε στη σκυτάλη 7η στο Ευρωπαϊκό της Ρώμης. Μίλησε μου για εκείνη τη διοργάνωση.
«Ήταν όνειρο να αγωνιζόμαστε και σε Ευρωπαϊκό και σε τέτοιο γήπεδο και το να βλέπεις χιλιάδες κόσμο στις εξέδρες. Φτάσαμε σε τελικό Ευρώπης, κάτι που είχε να γίνει 26 χρόνια και ήταν απίστευτο. Μπήκαμε χωρίς άγχος και πολύ συγκεντρωμένοι σε εκείνον τον αγώνα.
Το διαφορετικό που ουσιαστικά έζησα εκείνη τη στιγμή είναι ότι κατάλαβα πως και εγώ μπορώ να βρίσκομαι σε αυτό το επίπεδο. Τρέχαμε δίπλα σε elite αθλητές και εκεί συνειδητοποίησα ότι άλλαξα επίπεδο».
θέλω να γίνω ο πρωταγωνιστής στα 100 και στα 200 μέτρα
Τι άλλες ασχολίες έχεις πέρα από τον στίβο;
«Παίζω videogames και παρακολουθώ γενικά και άλλα αθλήματα, ποδόσφαιρο και μπάσκετ αρκετά και πολύ Formula 1».
Τι στόχους έχεις για τη νέα σεζόν;
«Δεν θέλω απλώς να βελτιωθώ ατομικά, θέλω να γίνω ο πρωταγωνιστής στα 100 και στα 200 μέτρα».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο θετικό σου και τι θα ήθελες να διορθώσεις;
«Αγωνιστικά πρέπει να βελτιωθώ στον βατήρα, είναι ο μόνος λόγος που χάνω (σ.σ. γέλια), επειδή είμαι 1 μέτρο πίσω στην εκκίνηση. Αυτό πιστεύω γίνεται γιατί κάνω λίγα χρόνια στίβο και δεν έχω τελειοποιήσει την τεχνική μου. Στα θετικά είναι ότι κρατάω την ταχύτητά μου και συνεχώς την ανεβάζω. Σε χαρακτήρα το θετικό είναι ότι δεν τα παρατάω ποτέ, αλλά απογοητεύομαι λίγο εύκολα με τον εαυτό μου».
Ποιο είναι το μεγαλύτερο όνειρό σου;
«Να εκπροσωπήσω την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς αγώνες. Δεν είναι τόσο μακρινό πιστεύω, χρειάζεται να βελτιώσω τους χρόνους μου και θεωρώ ότι μπορώ να φτάσω σε αυτό το επίπεδο».