Ένας άνθρωπος που άφησε το αποτύπωμά του στην ιστορία της Formula 1, δεν βρίσκεται πλέον κοντά μας…
Ο κόσμος της Formula 1 και του μηχανοκίνητου αθλητισμού είναι πλέον κατά πολύ φτωχότερος, καθώς ο Peter Wright, έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 79 ετών…
Η κληρονομιά του Wright στη Formula 1 είναι τεράστια. Απόφοιτος του Πανεπιστημίου του Cambridge με ειδίκευση στη θερμοδυναμική και την αεροδυναμική, η πορεία του στον κόσμο των αγώνων ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1960, όταν εντάχθηκε στην British Racing Motors (BRM) υπό την ηγεσία του Tony Rudd. Εργάστηκε για δύο χρόνια στην BRM όπου πειραματίστηκε με πρώιμες αεροδυναμικές ιδέες, συμπεριλαμβανομένης μιας στοιχειώδους ιδέας για ένα «αυτοκίνητο με πτέρυγες», σε μια εποχή που ακόμη δεν υπήρχαν στην Formula 1. Αν και πρωτόγονα σύμφωνα με τα σύγχρονα πρότυπα, αυτά τα πρώτα βήματα θα οδηγούσαν τελικά τον Wright σε μια καριέρα που θα επαναπροσδιόριζε τη μηχανική του αθλήματος.
Ύστερα από την απόλυση του Rudd λόγω «πολιτικών αναταραχών» εντός της ομάδας, οι δύο τους εργάστηκαν στην εταιρεία Specialised Mouldings, η οποία σχεδίαζε και κατασκεύαζε αμαξώματα αγωνιστικών αυτοκινήτων από πλαστικό. Τα επόμενα τέσσερα χρόνια, ο Wright έμαθε για την αεροδυναμική και τα σύνθετα υλικά και στη συνέχεια μετακόμισε μαζί με τον Rudd σε μια εταιρεία με την ονομασία TechnoCraft, που ήταν θυγατρική του Group Lotus. Μαζί δημιούργησαν μια ομάδα οραματιστών που εξερευνούσε το μέλλον της τεχνολογίας των αγώνων.
Εν τέλει, ο Rudd εντάχθηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’70 στην Team Lotus ως επικεφαλής της ομάδας μακροπρόθεσμης έρευνας και ανάπτυξης. Ο Rudd κάλεσε τον Wright και, σε συνεργασία με τον σχεδιαστή Ralph Bellamy, δημιούργησαν το πρώτο αυτοκίνητο ground-effect, την Lotus 78, η οποία ήταν ανταγωνιστική, με τους Mario Andretti και Gunnar Nilsson να κερδίζουν συνολικά πέντε αγώνες το 1977.
Ο Wright και η ομάδα του ήταν οι πρωτοπόροι της αεροδυναμικής του ground-effect, με τον ίδιο να θεωρείται από πολλούς ως «πατέρας» του, χρησιμοποιώντας τη ροή αέρα κάτω από το αμάξωμα για να δημιουργήσουν τεράστια αεροδυναμική πίεση χωρίς υπερβολική αντίσταση. Η καινοτομία αυτή κορυφώθηκε με τη δημιουργία της Lotus 79, που κυριάρχησε στη σεζόν του 1978, με τον Mario Andretti να κατακτά το πρωτάθλημα οδηγών για την Lotus ύστερα από το 1972, κάνοντας παράλληλα το νταμπλ, καθώς χάρη και στην συμβολή του αδικοχαμένου -κατά την διάρκεια της σεζόν- Ronnie Peterson, η Βρετανική ομάδα πήρε και το πρωτάθλημα κατασκευαστών ξανά ύστερα από το 1973!
Η Lotus 80 που ακολούθησε δεν είχε μεγάλη επιτυχία, καθώς οι άλλες ομάδες είχαν καλύψει πλέον τη διαφορά και ο Wright μετακόμισε στη Lotus Engineering, όπου ασχολήθηκε με την ανάπτυξη της ενεργητικής ανάρτησης (active suspension), με την οποία η ομάδα πειραματίστηκε πρώτη, στις αρχές της δεκαετίας του ’80. Το 1988 έγινε διευθύνων σύμβουλος της Lotus Engineering ενώ στα τέλη του 1990 ένωσε τις δυνάμεις του με τον πρώην διευθυντή της ομάδας, Peter Collins, για να αναλάβει την Team Lotus, η οποία ύστερα από τον θάνατο του Colin Chapman, στα τέλη του 1982, μπήκε σε μια αργή «κατρακύλα».
Έγινε τεχνικός διευθυντής και για τα επόμενα τρεισήμισι χρόνια αγωνίστηκε να ξαναστήσει την ομάδα στα πόδια της. Τελικά, δεν υπήρχαν αρκετά χρήματα και στα μέσα του 1994 ο Wright έφυγε από την ομάδα, η οποία μπήκε σε διαδικασία πτώχευσης, «κλείνοντας οριστικά τις πόρτες της» στο τέλος της χρονιάς. Ύστερα από την αποχώρησή του, ο τότε πρόεδρος της FIA, Max Mosley, ζήτησε από τον Wright να εργαστεί για τον διοικητικό φορέα ως σύμβουλος.
Έτσι συνέχισε να διαμορφώνει το μέλλον του μηχανοκίνητου αθλητισμού μέσω της εργασίας του αυτής, καθώς εντάχθηκε στο τεχνικό τμήμα του οργανισμού, όπου η εμπειρογνωμοσύνη του ήταν καθοριστική για τη διαμόρφωση προτύπων ασφάλειας και απόδοσης. Αυτό επίσης του έδωσε αρκετό χρόνο για να επιδοθεί στο πάθος του για την πτήση με ανεμόπτερα και του επέτρεψε να εργαστεί ως τεχνικός δημοσιογράφος, εξηγώντας μερικά από τα πιο περίπλοκα τεχνικά ζητήματα στους οπαδούς των αγώνων σε όλο τον κόσμο.
Με το σημαντικό και πρωτοποριακό έργο του σε ground-effect και active suspension αλλά και την γενικότερη προσφορά του εντός και εκτός Formula 1, ο Βρετανός αφήνει πίσω του ένα τεράστιο έργο, ενώ έχει χαρακτηριστεί από όσους έχουν συνομιλήσει μαζί του ή τον έχουν ακούσει, ως ένας πολύ επεξηγηματικός και μεταδοτικός άνθρωπος.