Ουές στο Mpaladofatses.gr: «Πάντα υπάρχουν δυσκολίες στα παιδιά προσφύγων - Στόχος της Καλαμάτας είναι ξεκάθαρα η άνοδος»

Δε μιλάει συχνά, αλλά στο Mpaladofatses.gr «άνοιξε» τα χαρτιά του. Ο Αμπντούλ Ραχμάν Ουές μιλάει αποκλειστικά στις Μπαλαδόφατσες και τον Βαγγέλη Τερζή, για την αγάπη του στο ποδόσφαιρο, όσα έχει ζήσει μέσα από αυτό, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, αλλά και τους στόχους που έχει με την ομάδα του, την Καλαμάτα, στη Super League 2.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Ελλάδα από γονείς πρόσφυγες από τη Συρία. Αγάπησε το ποδόσφαιρο και μέσα από αυτό έβρισκε διέξοδο από τα προβλήματα της καθημερινότητας. Ο Αμπντούλ Ραχμάν Ουές μίλησε για όλα και τον ευχαριστούμε πολύ. Απολαύστε τον ! 

- Ποιος ήταν ο λόγος που ξεκίνησες το ποδόσφαιρο;

«Μεγαλώσαμε με Κριστιάνο Ρονάλντο και Λιονέλ Μέσσι. Νομίζω δε χρειάζεται να πω κάτι άλλο».

- Αγωνίστηκες στην U17 του Παναθηναϊκού και από εκεί στην U18 της Μπέντφορντ. Πώς ήταν εκείνα τα χρόνια;

«Είμαι τυχερός που πρόλαβα αυτά τα χρυσά χρόνια του Παναθηναϊκού στην Παιανία. Ήταν σαν σχολείο πραγματικά. Στην Αγγλία έζησα 3.5 χρόνια, πήρα πολλές εμπειρίες αν και σε μικρή ηλικία. Αυτά με βοήθησαν σιωπηρά να εξελιχθώ σε αυτό που είμαι σήμερα. Ενηλικιώθηκα ποδοσφαιρικά εκεί πέρα».

- Από το 2017 μέχρι τον Αύγουστο του 2022 έζησες στην Κρήτη, πρώτα για λογαριασμό του Πλατανιά και έπειτα για τον ΟΦΗ. Πώς ήταν η εμπειρία και όσα έζησες εκεί με την κάθε ομάδα ξεχωριστά;

«Έζησα περίπου έξι χρόνια στην Κρήτη, την έχω μέσα στην καρδιά μου. Από τα ομορφότερα μέρη που μπορεί να ζήσει ένας νεαρός. Λόγω καιρού και τρόπου ζωής ήταν φανταστικά. Για τα αγωνιστικά τώρα, στον Πλατανιά κάναμε μια παραμυθένια πορεία, θα έλεγα. Νομίζω όλοι τη θυμούνται και ακόμα έχει μείνει αξέχαστη σε όλους μας, με πολλές αναμνήσεις. Ήταν κάτι που θα θυμάμαι μέχρι να σταματήσω την καριέρα μου».

Για τον ΟΦΗ είπε: «Στον ΟΦΗ όταν πήγα έκανα το μεγάλο βήμα, ας πούμε. Έκανα μια χρονιά γεμάτη και μετά ήρθαν τα προβλήματα στην ομάδα. Κινδυνεύαμε, αλλάξαμε προπονητή και τελικά σωθήκαμε, αλλά σε εμένα έκανε κακό όλο αυτό, γιατί δε με έβαζε να παίζω. Μετά ήρθε ένα μεγάλος τραυματισμός που είχα και με κράτησε εκτός για έξι μήνες. Αφού έγινα καλά με τη βοήθεια του Γιάννη Νυφαντόπουλου, αποφάσισα να φύγω από εκεί. Ευτυχώς ηταν ο Γιάννης και έγινα γρήγορα καλά!»

- Παλαιότερα είχε ακουστεί το όνομα σου για τον Ολυμπιακό. Υπήρξε ποτέ επαφή με την ομάδα;

«Προσωπική επαφή με εμένα δεν υπήρξε ποτέ. Πολλά είχανε γραφτεί. Ίσως είχαν γίνει κάποιες συζητήσεις με τον κύριο Γάτση που είναι ο μάνατζερ μου, αλλά μέχρι εκεί».

- Θα ήθελες να επαναλάβεις την επιτυχία μιας ανόδου με την Καλαμάτα;

«Για αυτό έχω έρθει στην Καλαμάτα. Για να εκπληρώσουμε τον στόχο!»

- Πώς είναι το κλίμα στην ομάδα, που βρίσκεται σε τροχιά ανόδου και ο κόσμος της το ζητάει περισσότερο από ποτέ;

«Το κλίμα είναι πολύ καλό στα αποδυτήρια και άλλωστε φαίνεται μέσα στο γήπεδο. Ομάδα χωρίς καλά αποδυτήρια δεν είναι ομάδα. Ο κόσμος εννοείται πως είναι σημαντικός για εμάς και τον ευχαριστούμε πολύ που μας στηρίζει». 

«Ξεκάθαρος στόχος της ομάδας είναι να ανέβουμε. Δεν υπάρχει κάτι άλλο να πούμε!»

Μετά τη συζήτηση μας για τα ποδοσφαιρικά, μιλήσαμε για τα παιδικά χρόνια του Αμπντούλ, αλλά και πώς αντιμετώπιζε τα περιστατικά ρατσισμού προς εκείνον σε μια κοινωνία όπως η ελληνική.

- Τι δυσκολίες αντιμετωπίζει ένα παιδί με καταγωγή από τη Συρία, όταν θέλει να παίξει ποδόσφαιρο;

«Κοίταξε, πάντα υπάρχουν δυσκολίες. Ειδικά στα παιδιά που είναι πρόσφυγες οι γονείς τους, όπως εμένα και ας μεγάλωσαν στην Ελλάδα έχοντας ελληνική υπηκοότητα. Κακά τα ψέμματα πάντα υπήρχαν περιστατικά ρατσισμού και μέσα και έξω από το γήπεδο. 

Λόγω του ρατσισμού που είχα δεχθεί από μικρή ηλικία στο σχολείο, μπήκα στη διαδικασία να μην με αγγίζουν οι χαρακτηρισμοί. Με έκαναν δυνατό όλα αυτά και με πείσμωσαν ακόμη περισσότερο». 

- Το ποδόσφαιρο λειτουργούσε ως διέξοδος για εσένα;

«Πέρασα δύσκολα παιδικά χρόνια στην Ελλάδα. Ειδικά όταν έφυγα για την Αγγλία στα 13 μου, ξεκίνησε η ζωή μου από το μηδέν. Τότε το μόνο πράγμα που με κρατούσε ήταν η λατρεία μου για το ποδόσφαιρο».

- Τι μήνυμα θα έδινες σε ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με αυτό και που μπορεί να αντιμετωπίζει παρόμοιες δυσκολίες με εσένα;

«Θα του έλεγα να μην τα παρατάει ποτέ και να έχει υπομονή και επιμονή. Είναι πολύ σημαντικό στις δύσκολες μέρες που διανύουμε να μην σταματάς να κυνηγάς τα όνειρα σου ! Να προσέχει τον τρόπο ζωής του και την υγεία του».

- Ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη Αμπντούλ.

«Εγώ ευχαριστώ φίλε!»