Νίκος Κλάδης: «Η απερχόμενη Δημοτική Αρχή δεν στάθηκε δίπλα στην ομάδα, ως σύλλογος δεν απλώνουμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμα»
Ο γενικός αρχηγός του Χαρίλαου Τρικούπη, Νίκος Κλάδης, μιλά στo mpaladofatses.gr και στον Παναγιώτη Χονδρό.
Μία συμβουλή που έχω κρατήσει στη ζωή μου είναι να μην ξεχνάω από που ξεκίνησα και που μεγάλωσα. Δε φτάνει, όμως, να το έχεις ως θεωρία μέσα σου, πρέπει να το κάνεις και πράξη. Ως Μεσολογγίτης, λοιπόν, αποφάσισα η πρώτη μου συνέντευξη στο mpaladofatses. gr να έχει σχέση με το καμάρι της πόλης. Και ο Γυμναστικός Σύλλογος Χαρίλαος Τρικούπης έχει κερδίσει το δικαίωμα να αποκαλείται το στολίδι του Μεσολογγίου.
Ο άνθρωπος που επέλεξα να μιλήσουμε και να κάνουμε τούτη εδώ τη συνέντευξη, είναι ένα άτομο που πονά την ομάδα όσοι λίγοι και θα το καταλάβετε κι εσείς διαβάζοντας τις παρακάτω γραμμές. Ο Νίκος Κλάδης αποτελεί τον γενικό αρχηγό του Χαρίλαου Τρικούπη, τον κάποτε παίκτη της ομάδας, τον άλλοτε βοηθό προπονητή, για ένα διάστημα φροντιστή και πάρα πολλά ακόμα. Μαζί με τον σύλλογο ξεκίνησε από τα αλώνια των τελευταίων κατηγοριών έως και τα σαλόνια της Basket League και συνεχίζει ακόμα στο πλάι του, γιατί όπως λέει και ο ίδιος «έχω ''αρρώστια'' με την ομάδα».
Αρκετά, σειρά έχει ο Νίκος Κλάδης.
Προσωπική ζωή και ενασχόληση με την ομάδα
- Πως ξεκίνησε η επαφή σου με την ομάδα και πως έφτασες να γίνεις γενικός αρχηγός;
«Το 2010 ο πατέρας μου μαζί με με 2-3 ακόμα φίλους του αποφασίζουν να δημιουργήσουν μια ομάδα μπάσκετ τον Α.Σ.Μεσολογγίου. Την ίδια περίοδο υπήρχε άλλη μια ομάδα στο Μεσολόγγι ο Λόρδος Βύρων, ο οποίος ασχολούταν κυρίως με ακαδημίες (σε αυτή την ομάδα ξεκίνησα και εγώ να παίζω μπάσκετ).
Το 2011 τα δύο σωματεία αποφάσισαν από κοινού ότι το καλύτερο για όλους είναι οι 2 ομάδες να ενώσουν τις δυνάμεις τους και να επαναλειτουργήσει ο Γ.Σ. Χαρίλαος Τρικούπης Μεσολογγίου, ο οποίος ήταν σε παύση για κάποια χρόνια. Έτσι λοιπόν από την αγωνιστική περίοδο 2011-2012 ξεκίνησε ξανά ο Γ.Σ.Χ.Τ.Μ να αγωνίζεται στις τοπικές κατηγορίες της ΕΣΚΑΒΔΕ.
Εγώ τότε μόλις είχα τελειώσει το Λύκειο και είχα περάσει φοιτητής στο Ρέθυμνο. Είχα όμως το δελτίο μου ενεργό στην ομάδα και έτσι η ενασχόληση μου ξεκίνησε ως παίχτης. Δεν είναι υπερβολή να πω ότι έχω περάσει σχεδόν από όλα τα πόστα: αθλητής, οπαδός, φροντιστής, στατιστικολόγος, βοηθός προπονητή, προπονητής σε αγωνιστικό τμήμα της ακαδημίας, υπεύθυνος τύπου και επικοινωνίας και πλέον τα τελευταία χρόνια γενικός αρχηγός όντας και μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου».
Η συνέντευξη βέβαια θα μπορούσε να γίνει και με αντίστροφους ρόλους, αφού ο Νίκος Κλάδης έχει σπουδάσει και δημοσιογραφία, πέρα από Πολιτικές Επιστήμες. «Από μικρός μου άρεσε πολύ αυτός ο κλάδος. Καθόμουν και αποστήθιζα επί ώρες τα ρόστερ των ομάδων σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ και φανταζόμουν να περιγράφω αγώνες» Μπορεί να μην το ακολούθησε στη συνέχεια ως επάγγελμα, όμως δεν κλείνει την πόρτα στο χώρο, που σύμφωνα με τον ίδιο θέλει γερό στομάχι για να αντέξεις.
Αν και μικρός σε ηλικία έχει καταφέρει και δημιουργήσει αρκετά, με το πιο σημαντικό να είναι ο γιός του.
Πως είναι όμως να δημιουργείς οικογένεια, να τρέχεις με την ομάδα σε ταξίδια και να διατηρείς και κατάστημα;
«Η αλήθεια είναι ότι μετά το γάμο μου και την έλευση του γιου μου έχει αλλάξει γενικά όλη μου η ζωή και σίγουρα και ο χρόνος που έχω διαθέσιμο για την ομάδα.
Εκτός από τις οικογενειακές υποχρεώσεις υπάρχουν και οι επαγγελματικές υποχρεώσεις με το κατάστημα που διαθέτουμε οικογενειακώς, κάτι που κάνει τον ελεύθερο χρόνο μου μέσα στην ημέρα ελάχιστο. Ευτυχώς, η σύζυγος μου κατανοεί την ''αρρώστια'' που έχω για την ομάδα και έτσι μπορώ να συμμετέχω στις υποχρεώσεις του συλλόγου. Σίγουρα όμως δεν ξοδεύω τον ίδιο χρόνο που ξόδευα στο παρελθόν. Πρέπει να υπάρχει μια ισορροπία ανάμεσα σε όλες τις υποχρεώσεις».
- Για πες μου ποια ήταν η καλύτερη και ποια η χειρότερη στιγμή όλα αυτά τα χρόνια που βρίσκεσαι δίπλα στην ομάδα;
«Όλα αυτά τα χρόνια έχω να θυμάμαι εξαιρετικές στιγμές με την ομάδα, έχουμε ζήσει τόσα πολλά. Νομίζω όμως ότι τα παιχνίδια που έκριναν την άνοδο σε Γιάννενα με αντίπαλο τον ΑΓΣΙ το 2015, Ακράτα το 2016 κόντρα στον Τρίτωνα, Χαλκηδόνα Θεσσαλονίκης το 2018 απέναντι στην ομώνυμη ομάδα και Μεσολόγγι το 2020 αντιμετωπίζοντας το Διαγόρα Δρυοπιδέων ήταν ξεχωριστά και πάντα θα είναι χαραγμένα στη μνήμη μου.
Όσον αφορά τη χειρότερη στιγμή...δεν θα τη χαρακτήριζα ως στιγμή αλλά ως γεγονός. Και το γεγονός αυτό είναι, ότι δεν μας δόθηκε η ευκαιρία τη σεζόν 2019-2020 λόγω κορονοϊού να ολοκληρώσουμε τη χρονιά και να πανηγυρίσουμε το πρωτάθλημα- άνοδο. Πρέπει να είμαστε η μοναδική ομάδα παγκοσμίως που δεν έχουμε ούτε μια αναμνηστική φωτογραφία με τα μετάλλια και το κύπελλο του πρωταθλητή και πραγματικά είναι κρίμα και δεν μας άξιζε κάτι τέτοιο».
«Χωρίς την Βασιλική Μπελέκου δε θα ζούσαμε ποτέ το όνειρο της Basket League»
Για όσους δε γνωρίζουν ο Γ.Σ. Χαρίλαος Τρικούπης ζει περίπου μία δεκαετία λες και πρωταγωνιστεί σε παραμύθι. Τη σεζόν 2014/15 βρισκόταν στην Α' ΕΣΚΑΒΔΕ, το καλοκαίρι του 2020 θα πανηγύριζε την άνοδο στην Α1 (Basket League). Μία πόλη, μία ομάδα, μια μικρή πληθυσμιακά πόλη, μια τεράστια ομάδα. Όμως δυστυχώς την μεγαλύτερη αθλητική επιτυχία του Μεσολογγίου δεν την ευχαριστήθηκε η τοπική κοινωνία. Λίγο ο κορονοϊός, λίγο ότι τα παιχνίδια της Basket League έγιναν στο Αγρίνιο και όχι στην φυσική έδρα του συλλόγου άφησαν μια γλυκόπικρη γεύση στους ιθύνοντες του Χαρίλαου Τρικούπη, όπως και στον κόσμο.
Ένα παραμύθι που δεν είχε δράκο, αλλά μία ισχυρή γυναίκα. Η Βασιλική Μπελέκου, η «Σιδηρά Κυρία» (όπως την αποκάλεσε ο Κώστας Τσουμπρής σε αφιέρωμα που έκανε για τον Χαρίλαο Τρικούπη στο «ΦΩΣ») είναι η πρόεδρος της ομάδας και η αιτία που έκανε τα όνειρα της πραγματικότητα. Τι πιστεύει ο γενικός αρχηγός, όμως, για την πορεία του Χαρίλαου Τρικούπη όλα αυτά τα χρόνια.
«Όταν το 2011 αποφασίστηκε να επαναλειτουργήσει ο Γ.Σ.Χ.Τ.Μ το πλάνο ήταν σε βάθος πενταετίας να βρεθεί στη Γ’ Εθνική και να μπορέσει να σταθεροποιηθεί εκεί. Όπως όμως λέει και ένα ρητό τρώγοντας ανοίγει η όρεξη. Τρεις παράγοντες έπαιξαν ρόλο σε αυτή τη τρομερή πορεία της ομάδας:
Ο πρώτος είναι ότι τα άτομα που συμμετείχαν ή συμμετέχουν ακόμα στη διοίκηση της ομάδας ξέρουν από μπάσκετ με αποτέλεσμα κάθε χρόνο να δημιουργείται μια πολύ καλή ομάδα με λίγα σχετικά χρήματα και χωρίς να πληρώνουμε υπεραξίες.
Ο δεύτερος παράγοντας είναι η ΤΡΟΜΕΡΗ στήριξη της πόλης στο εγχείρημα αυτό που από τη πρώτη στιγμή είναι δίπλα στην ομάδα με όλους τους τρόπους.
Και ο τρίτος και ο σημαντικότερος παράγοντας ακούει στο όνομα ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΜΠΕΛΕΚΟΥ. Χωρίς αυτή ο Χαρίλαος Τρικούπης δεν θα ζούσε ποτέ το όνειρο της συμμετοχής στη Basket League. Μπορώ να μιλάω μέρες για το τι έχει κάνει η γυναίκα αυτή για την ομάδα, αλλά κρατήστε αυτό που είπα προηγουμένως χωρίς αυτή δεν θα ζούσαμε ποτέ τη Basket League».
Πραγματικά, ο κόσμος του Μεσολογγίου άνοιξε την αγκαλιά του για την ομάδα και γέμισε περηφάνια από τις επιτυχίες της την τελευταία δεκαετία. «Ένας λόγος που βρισκόμαστε σε τόσο υψηλές κατηγορίες είναι η φανατική στήριξη της πόλης προς την ομάδα. Είτε με φυσική παρουσία στο γήπεδο, είτε μέσω χορηγιών, είτε μέσω της αγοράς μιας κάρτας διαρκείας ή ενός απλού εισιτηρίου. Χωρίς τη βοήθεια της πόλης του Μεσολογγίου τίποτα δεν θα ήταν ίδιο».
- Τι σου έμεινε από την Basket League και πως ήταν για σένα εκείνη η χρονιά;
«Η εμπειρία της Basket League μας άφησε δυστυχώς μια γλυκόπικρη γεύση. Αρχικά ένα όνειρο απλησίαστο πριν λίγα χρόνια έγινε πραγματικότητα και μια πόλη μικρή όπως το Μεσολόγγι κατάφερε να μπει στις 12 καλύτερες ομάδες της Ελλάδας, κάτι που σίγουρα μας γέμισε περηφάνια και χαρά.
Από την άλλη, δυστυχώς τη σεζόν 2020-2021 είχαμε τα μέτρα λόγω του COVID-19 και το ζήσαμε όλο αυτό στα «βουβά» κάτι που μας στεναχώρησε πολύ, διότι δεν ξέρουμε αν θα υπάρξει ξανά ευκαιρία να αγωνιστεί η ομάδα σε αυτό το επίπεδο. Ήταν κρίμα για το φίλαθλο κοινό να μη μπορεί να παρακολουθήσει την ομάδα του έστω στο Αγρίνιο να αγωνίζεται απέναντι σε ομάδες όπως ο Παναθηναϊκός, η ΑΕΚ, ο ΠΑΟΚ, ο Άρης κλπ.
Και επίσης ήταν κρίμα και για εμάς να μη μπορούμε να ζήσουμε την εμπειρία να παίζουμε σε ένα γεμάτο Παλέ ή σε ένα γεμάτο Παλατάκι κλπ. Πάντως, η χρονιά αυτή θα μου μείνει για πάντα χαραγμένη στο μυαλό και θα έχω να τη διηγούμαι στα παιδιά και στα εγγόνια μου».
«Το κυρίαρχο μότο της ομάδας είναι ότι δεν απλώνουμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμα μας»
Ο Χαρίλαος Τρικούπης έμεινε για μία σεζόν στη Basket League (2020-21) και υποβιβάστηκε στην Α2 (σήμερα Elite League), καταφέρνοντας όμως να σταθεροποιηθεί στην κατηγορία. Το τελευταίο δεν είναι εύκολο. Πολλά είναι τα παραδείγματα συλλόγων που μετά από μία χρονιά στην Βasket League, ειδικά αν «έπεσαν» κιόλας, είτε διαλύθηκαν, είτε συγχωνεύθηκαν με άλλες ομάδες. Ο Χαρίλαος Τρικούπης αποτελεί όμως ξανά την εξαίρεση.
- Πως έχετε καταφέρει να έχετε την ομάδα σε υψηλό επίπεδο τόσα χρόνια με τα οικονομικά δεδομένα που επικρατούν στο ελληνικό μπάσκετ;
«Ανέκαθεν ένα κυρίαρχο μότο της ομάδας είναι ότι δεν απλώνουμε τα πόδια μας έξω από το πάπλωμα μας. Δηλαδή, για να γίνω κατανοητός κάθε καλοκαίρι μαζευόμαστε και κάνουμε ένα πλάνο με τι έσοδα μπορούμε να έχουμε (από χορηγίες, εισιτήρια και συνδρομές).
Στη συνέχεια υπολογίζουμε όλα τα έξοδα που μπορούν να προκύψουν και κάπως έτσι διαμορφώνεται το αγωνιστικό μπάτζετ, το οποίο προσπαθούμε να τηρήσουμε κατά γράμμα. Έτσι, καταφέρνουμε στο τέλος της σεζόν να έχουμε μικρό ή μηδενικό έλλειμα και κατά επέκταση να μη χρωστάμε σε άνθρωπο όλα αυτά τα χρόνια»
Ο σύλλογος διανύει πλέον την τρίτη συνεχομένη σεζόν του στην Elite League μετά τον υποβιβασμό της σε αυτή το 2021. Για φέτος υπάρχει ένας και μοναδικός στόχος: «Να έχουμε μια άνετη παραμονή, να χαιρόμαστε με αυτό που κάνουμε καθημερινά και από εκεί και πέρα ότι καλύτερο προκύψει».
Με πρόεδρο της Ομοσπονδίας τον Βαγγέλη Λιόλιο έγινε μια προσπάθεια αναδιάρθρωσης των εθνικών κατηγοριών. Η πάλαι ποτέ Α2 έγινε Elite League, όλοι οι αγώνες μεταδίδονται ζωντανά στο You Tube, ορισμένοι τηλεοπτικά από το Action 24, υπάρχει site με τα στοιχεία για όλες τις ομάδες, ενώ παίρνουν αρκετό χρόνο συμμετοχής νέα παιδιά. Μια φρέσκια νότα γενικά, γεγονός που ασπάζεται και ο Νίκος Κλάδης.
«Η Elite League όπως ονομάζεται πλέον η Α2 έχει αλλάξει ριζικά τα τελευταία χρόνια προς το καλύτερο. Τόσο η είσοδος των 2 ξένων παιχτών στο πρωτάθλημα όσο και το σύστημα διεξαγωγής έχουν βοηθήσει πολύ στην αύξηση του ενδιαφέροντος και πλέον είναι αρκετός ο κόσμος που παρακολουθεί το πρωτάθλημα της Elite League.
Φυσικά υπάρχουν ακόμη πολλά που μπορούν να γίνουν και να το κάνουν ακόμη καλύτερο και πιστεύω ότι σταδιακά θα γίνουν. Γενικά, ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας έχει βάλει σαν προσωπικό στοίχημα να αναβαθμίσει όλα τα εθνικά πρωταθλήματα και ήδη βλέπουμε αρκετά πράγματα προς αυτή τη κατεύθυνση»
«Φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι για ποιο λόγο να συνεχίσεις. Χάθηκε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να αναβαθμιστεί το κλειστό του ΔΑΚ Μεσολογγίου πριν κάποια χρόνια»
Το μότο μια πόλη μία ομάδα δεν μπορέσαμε να το δούμε στην εντός έδρας πρεμιέρα του Χαρίλαου Τρικούπη στην Elite League φέτος. Δυστυχώς, ο δήμος δεν προέβη στις απαραίτητες ενέργειες ώστε να λάβει αδειοδότηση το κλειστό σε θέματα πυρασφάλειας, με αποτέλεσμα ο αγώνας με τον Πανερυθραϊκό να διεξαχθεί κεκλεισμένων των θυρών. Μάλιστα, επειδή το ζήτημα χρειαζόταν χρόνο για να επιλυθεί, η ομάδα αναγκάστηκε να δώσει 4 συνεχόμενα εκτός έδρας παιχνίδια και να επιστρέψει στο Μεσολόγγι ένα μήνα μετά. Ο γενικός αρχηγός του συλλόγου δεν θέλησε να σχολιάσει κάτι επί του θέματος, αφού ο Γ.Σ.Χ.Τ.Μ. έχει πάρει θέση σε ανακοίνωσή του.
Μια ανακοίνωση που ούτε λίγο, ούτε πολύ κάνει λόγο για ακόμα μία καθυστέρηση από πλευράς δήμου. Γενικά, η ομάδα έχει παράπονα από τις τοπικές αρχές και εκείνες τις ημέρες ο Νίκος Κλάδης με ένα post στο Facebook είχε εκφράσει έντονα τον εκνευρισμό του με την κατάσταση. Ας δούμε τι έχει να μας πει τώρα.
«Γενικά η απερχόμενη Δημοτική Αρχή δεν στάθηκε θεωρώ όπως έπρεπε στο Γ.Σ.Χ.Τ.Μ. Δεν νοιώσαμε ποτέ ότι ήταν δίπλα μας. Και από κάποιο σημείο και μετά σταματήσαμε και εμείς να ασχολούμαστε μαζί
τους. Θέλαμε απλά την ησυχία μας.
Αλλά φτάνεις στο σημείο να αναρωτιέσαι, από τη στιγμή που η πολιτική ηγεσία του τόπου σου δεν σε βοηθά κάπου, ποιος ο λόγος να συνεχίσεις να κάνεις όλα αυτά και να προσπαθείς να αναδείξεις το Μεσολόγγι. Ας ελπίσουμε η νέα Δημοτική Αρχή να σταθεί περισσότερο κοντά στην ομάδα, αλλά και στον αθλητισμό γενικότερα».
Στο ίδιο πλαίσιο, όπως αναφέραμε και προηγουμένως, ο σύλλογος του Μεσολογγίου δεν είχε τη χαρά να αγωνιστεί στη φυσική του έδρα τη χρονιά της Basket League, αφού κρίθηκε ακατάλληλη γι' αυτό το επίπεδο.
- Μπορούσε να γίνει κάτι με το γήπεδο για να μπορέσει να αγωνιστεί στο Μεσολόγγι η ομάδα εκείνη τη σεζόν και δεν έγινε; Και υπάρχει κάποιο πλάνο να βελτιωθεί το γήπεδο, διότι μπορεί να ανέβει ξανά ο Τρικούπης στην Basket League;
«Με τον προηγούμενο Δήμαρχο, τον κύριο Καραπάνο, είχε γίνει μια μελέτη, ώστε να γίνει μια αναβάθμιση του κλειστού γυμναστηρίου, για να πληροί τις προϋποθέσεις που ήθελε ο ΕΣΑΚΕ για να αγωνιστεί η ομάδα στην Α1.
Το τότε Διοικητικό Συμβούλιο είχε απευθυνθεί στον Υφυπουργό Αθλητισμού, για να βρεθεί και η κατάλληλη χρηματοδότηση όπως και έγινε, αλλά δυστυχώς έγιναν οι δημοτικές εκλογές, άλλαξε η Δημοτική Αρχή και ο κύριος Λύρος (νυν Δήμαρχος) έβαλε το θέμα στο συρτάρι για δικούς του λόγους.
Δυστυχώς, χάθηκε μια ανεπανάληπτη ευκαιρία να αναβαθμιστεί το κλειστό του ΔΑΚ Μεσολογγίου και όχι μόνο να παίξει η ομάδα στη πόλη της αλλά και να μείνει ένα (σχεδόν) καινούργιο κλειστό γήπεδο για πολλά χρόνια στο Μεσολόγγι».
«Είναι μία μεταβατική χρονιά για Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό, δεν υπάρχει έλλειψη ταλέντων στο ελληνικό μπάσκετ»
Δε γινόταν να μην ρωτήσω και μία άποψη για το μπάσκετ εκτός Χαρίλαου Τρικούπη. Σαν γνώστης του αθλήματος, αλλά και φίλαθλος βλέπει Ολυμπιακό και Παναθηναϊκό στα playoffs της Euroleague σε μία μεταβατική χρονιά και για τους δύο.
«Είναι μια μεταβατική χρονιά και για τους δύο αλλά για διαφορετικούς λόγους. Ο μεν Ολυμπιακός έχασε 2 κομβικούς παίχτες και έχει μείνει πίσω στον Ελληνικό κορμό πλέον με αποτέλεσμα να ψάχνει τα πατήματα του στη νέα πραγματικότητα χωρίς όμως να μπορούμε να πούμε ότι είναι τόσο τραγικά τα πράγματα μέχρι στιγμής.
Από την άλλη ο Παναθηναϊκός για ακόμη μια χρονιά άλλαξε σχεδόν όλη την ομάδα με τη διαφορά βέβαια φέτος ότι αύξησε το μπάτζετ κατακόρυφα και στοχεύει στη κορυφή σε Ελλάδα και Ευρώπη. Θέλει όμως και αυτός χρόνο μέχρι να δέσει η ομάδα με τόσους νέους παίχτες και νέο προπονητή. Θεωρώ ότι και οι δύο θα είναι στα playoffs της Euroleague και θα δούμε ξανά μετά από χρόνια συναρπαστική σειρά τελικών στην Ελλάδα».
Κλείνουμε με τη νέα γενιά. Τον Αύγουστο που μας πέρασε ένα παιδί γέννημα θρέμμα των ακαδημιών του Χαρίλαου Τρικούπη, ο Χρήστος Παπανικολάου, εντάχθηκε στο παιδικό τμήμα του ΠΑΟΚ με πλήρη υποτροφία. Τα τελευταία χρόνια το ελληνικό μπάσκετ δεν «παράγει» παίκτες όπως στο παρελθόν, όμως αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ταλέντο σύμφωνα με τον Νίκο Κλάδη.
«Αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα και διαχρονικό. Έλλειψη ταλέντων δεν θεωρώ ότι υπάρχει. Έλλειψη ψηλών παιδιών στην Ελλάδα υπάρχει και το ύψος στο μπάσκετ είναι σημαντικό. Επίσης, υπάρχει έλλειψη σωστής νοοτροπίας. Και για να γίνω κατανοητός θεωρώ ότι τα περισσότερα παιδιά δεν δουλεύουν με τις κατάλληλες συνθήκες. Όπως επίσης πιστεύω ότι οι περισσότεροι γονείς έχουν λάθος νοοτροπία με αποτέλεσμα να κατευθύνουν λάθος τα παιδιά τους. Όσον αφορά τη δική μας ομάδα προσπαθούμε να βάλουμε όσα περισσότερα παιδιά μπορούμε στο χώρο του μπάσκετ, αλλά δυστυχώς υστερούμε τόσο σε εγκαταστάσεις όσο και και σε μπασκετικά κορμιά.
Και φυσικά το μεγαλύτερο μειονέκτημα μας είναι ότι είμαστε μια μικρή επαρχιακή πόλη με αποτέλεσμα τα περισσότερα παιδιά στα 18 τους να φεύγουν για σπουδές σε άλλες πόλεις. Όλα αυτά τα χρόνια έχουν ξεχωρίσει μερικά παιδιά, που δυστυχώς τα παράτησαν στο Λύκειο προκειμένου να ασχοληθούν με τα μαθήματα τους ή και κάποια που δεν τα παράτησαν στο Λύκειο πέρασαν σε σχολές και έφυγαν. Έτσι, δυστυχώς δεν καταφέρνεις να ολοκληρώσεις τη παραγωγική διαδικασία και να στελεχώσεις την αντρική ομάδα με παιδιά των ακαδημιών σου.
Το περασμένο καλοκαίρι ένα 15χρονο παιδί από την ακαδημία μας ο Χρήστος Παπανικολάου πήρε μεταγραφή για τον ΠΑΟΚ και είμαστε πολύ περήφανοι για αυτόν και παρακολουθούμε την εξέλιξη του».
Αυτά. Δεν ξέρω αν είπαμε πολλά ή λίγα, πάντως θα επιδιώξω να το επαναλάβουμε και αυτή τη φορά στην πόλη του Μεσολογγίου. Ευχαριστώ τον Νίκο Κλάδη γι' αυτή τη συνέντευξη και εύχομαι καλή επιτυχία στον ίδιο και στην ομάδα.