Δηλώσεις στο EOK Webradio o προπονητής των εφήβων του Περιστερίου, που κατέκτησε την 3η θέση στο τουρνουά Rising Stars, Κώστας Παπαμάρκος.
Αναλυτικά όσα είπε:
Για το τουρνουά Rising Stars και την κατάκτηση της 3ης θέσης για το Περιστέρι:
«Επειδή ήταν ο τρίτος χρόνος και την πρώτη χρονιά θυμάμαι ότι ο στόχος της ΕΟΚ ήταν κάθε χρόνο να γίνεται καλύτερο σαν τουρνουά, πιστεύω ότι κάθε χρόνο είναι καλύτερο. Φέτος ήταν αναβαθμισμένο, μπήκαν περισσότερες ομάδες. Απ’ ό,τι μάς ανακοίνωσαν, του χρόνου θα είναι ακόμη πιο διευρυμένο. Δίνει τη δυνατότητα για περισσότερα παιχνίδια στα παιδιά, πιο ανταγωνιστικά παιχνίδια, εμπλέκονται περισσότερες Ενώσεις, δεν είναι μόνο πρωταθλήματα των πόλεων. Για το συγκεκριμένο μπορώ να πω ότι ήταν άρτια οργανωμένο σε ένα καταπληκτικό γήπεδο, με πολύ φιλόξενους ανθρώπους στα Καλύβια Αττικής. Εμείς θεωρώ ότι είχαμε μια αρκετά καλή εικόνα. Κατά τη διάρκεια του δεύτερου παιχνιδιού χάσαμε δύο σημαντικούς παίκτες με τραυματισμό που αλλοίωσε λίγο την εικόνα μας. Με τον Μίλωνα, άσχετα με τα αποτελέσματα, θα μπορούσαμε να παίξουμε καλύτερα. Το πρόσημο, ωστόσο, ήταν θετικό».
Για το ποιο είναι το «μυστικό» για το Περιστέρι που βγάζει ταλέντα:
«Το 2018 επέστρεψα με τον Αργύρη Πεδουλάκη, ο οποίος μαζί με τον Γιώργο Πανταζόπουλο και τον Φίλιππα Κώτση είχαν το όραμα να φτιάξουν ξανά το Περιστέρι, γιατί για ένα διάστημα δεν δούλευε όπως τα προηγούμενα χρόνια. Από το 2017 που ήταν ο Γιάννης Καλαμπόκης πριν από εμένα ξεκίνησε μια καινούρια προσπάθεια. Για να το στήσουμε αυτό σίγουρα ήρθαν κάποια παιδιά από άλλες ομάδες για να γίνουμε ανταγωνιστικοί, αλλά από τότε “μπήκε το νερό στο αυλάκι”. Υπάρχει ένα πρόγραμμα, υπάρχει πολλή δουλειά».
Για τον Βαγγέλη Ζούγρη:
«Τον τελευταίο χρόνο ακούγεται πάρα πολύ ο Ζούγρης και αυτό το παιδί το ζήσαμε εδώ από τη πρώτη στιγμή που ήρθε. Αν με ρωτήσεις πραγματικά από όλα τα παιδιά που πέρασαν από το 2018 που είμαι εγώ στο Περιστέρι, θα σου πω ότι είναι χρυσό μετάλλιο στο πόσο αγαπάει από την πρώτη στιγμή μέχρι και τώρα που μιλάω μαζί του το παιχνίδι, πόσο αγαπάει την προπόνηση. Κι άλλα παιδιά ήταν δουλευταράδες, ο Βαγγέλης όμως χαιρόταν την κάθε του στιγμή στο γήπεδο. Όλα τα άλλα βελτιώνονται. Αν το έχεις αυτό, όλα τα άλλα θα τα βελτιώσεις».
Για το αν είναι πιο «ανοιχτόμυαλα» τα παιδιά:
«Έχει πάει και το μπάσκετ σε περισσότερα στοιχεία. Στη γενιά τη δική μας, όταν έβαζε ένας παίκτης 30 πόντους ήταν μια είδηση, η εποχή του Γκάλη ήταν τελείως διαφορετική. Τώρα βάζει ένας παίκτης 20-25 πόντους και θεωρείται σκόρερ, γιατί υπάρχουν στοιχεία που επιδρούν στο παιχνίδι εκτός από το σκορ. Θεωρώ ότι τα παιδιά επηρεάζονται».
Για το αν κατανοούν τα παιδιά σε αυτή την ηλικία ότι πρέπει να δουλέψουν σκληρά:
«Πιστεύω ότι το κατανοούν, δεν έχουν τόσο την υπομονή. Δηλαδή τα παιδιά έχουν μπει σε μια διαδικασία ότι “δουλεύουμε, άρα άμεσα πρέπει να βλέπουμε αποτελέσματα”, το οποίο είναι πολύ μεγάλο λάθος και παγίδα. Γι’ αυτό έχουν πολλά “up and downs” στο ψυχολογικό κομμάτι, δηλαδή ενθουσιάζονται ή απογοητεύονται εύκολα. Αυτό είναι καθημερινή δουλειά και για εμάς για τα παιδιά. Έχουν περισσότερα ερεθίσματα, βλέπουν περισσότερο παιχνίδι. Σε αυτές τις ηλικίες θέλει προσοχή ότι τα παιδιά δε σκέφτονται τη βαθμίδα που πρέπει να ανέβει κάποιος, σκέφτονται πώς θα γίνουν επαγγελματίες, ενώ δεν υπάρχει μόνο το επαγγελματικό μπάσκετ».