Έπειτα από 22 χρόνια ο Ισμαέλ Μπλάνκο τερμάτισε την ποδοσφαιρική του καριέρα, όπως απόκαλυψε ο ίδιος με μηνυμά του στα social media.
Σε ηλικία 41 ετών ο Άργεντίνος πρωην άσσος της ΑΕΚ έδωσε τέλος στην μακρά ποδοσφαιρική του καριέρα. Σε μήνυμα στα social media θέλησε να ευχαριστήσει όσους του στάθηκαν.
Αναλυτικά η ανάρτησή του:
Από εκείνη τη μακρινή Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2002 έχουν περάσει 22 χρόνια και σήμερα ήρθε η ώρα να αποχαιρετήσω αυτό το πάθος που με συνόδευε από τότε που ήμουν παιδί, δεν ήταν εύκολο αλλά νιώθω ότι ήρθε η ώρα να κλείσω αυτό το κεφάλαιο.
Έφυγα από το σπίτι μου όταν ήμουν μόλις έφηβηος, πήγα μακριά από την οικογένειά μου, τους φίλους μου και τις αγάπες μου, με ένα σακίδιο γεμάτο ψευδαισθήσεις. Στην αρχή οι μέρες ήταν πολύ δύσκολες, μου έλειψε η αγκαλιά των γονιών μου, οι στιγμές που μοιραζόμουν με τα αδέλφια και τους φίλους μου. Αφήνοντας στην άκρη πολλά πράγματα, να μοιράζομαι οικογενειακές συγκεντρώσεις, να βγαίνω με τους φίλους μου, μπορούσαν να πηγαίνουν σε πάρτι, να βγαίνουν τα Σαββατοκύριακα και πολλές άλλες δραστηριότητες που πραγματοποιούσαν στα ανέμελα νιάτα τους, ενώ εγώ ήμουν σε προπονήσεις, προετοιμασίες, συγκεντρώσεις, ταξίδια και φροντίδα του εαυτού μου ως επαγγελματίας και πριν ακόμα γίνω επαγγελματίας. Υπήρχαν πολλές στιγμές που τα πράγματα δεν πήγαιναν όπως τα ήθελα, αλλά με θυσίες, επιμονή, συμπεριφορά και πάνω απ' όλα ταπεινότητα, μακροπρόθεσμα όλη αυτή η προσπάθεια άρχισε να αποδίδει καρπούς.
Θα θυσίαζα πολλά για να παίξω έστω ένα λεπτό στην OPAP Arena. Το ποδόσφαιρο μου έδωσε τα πάντα, μπόρεσα να δημιουργήσω οικογένεια, τη γυναίκα μου που μου χάρισε τρία υπέροχα παιδιά, φιλίες, εμπειρίες και αξέχαστες στιγμές, την τιμή να έχω παίξει σε διαφορετικά πρωταθλήματα, αφήνοντας αυτές τις αναμνήσεις για πάντα στην καρδιά μου και με την ηρεμία ότι άφησα τα πάντα για τις φανέλες που φόρεσα σε όλη μου την καριέρα σε κάθε γήπεδο που έπρεπε να τις εκπροσωπήσω.
Ως μήνυμα προς τους νέους που ονειρεύονται να φτάσουν στην κορυφή, τους λέω να παλέψουν για τα όνειρά τους και να μην τα παρατήσουν, θα υπάρξουν δύσκολες στιγμές, θυσίες που θα πονέσουν, αλλά αν αγαπούν αυτό το άθλημα όπως εγώ, κάθε προσπάθεια θα αξίζει τον κόπο.
Τέλος, θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένειά μου που με συνόδευσε σε αυτή την περιπέτεια με την αμέριστη συμπαράστασή της, όλους τους πρώην συμπαίκτες μου, το προπονητικό τιμ, τους γιατρούς, τον εξοπλισμό και το προσωπικό κάθε θεσμού από τον οποίο πέρασα, καθώς και όλους τους φιλάθλους όλων των συλλόγων για την αγάπη και την στοργή που μου έδειχναν πάντα σε όλη μου την καριέρα, δεν θα ξεχάσω ποτέ όσα ζήσαμε μαζί.