Σε συνέντευξη του στην ισπανική Mundo Deportivo, ο Λιονέλ Μέσι δήλωσε ότι οι Πεπ Γκουαρδιόλα και Ροναλντίνιο είχαν την μεγαλύτερη επιρροή πάνω του στους Μπλαουγκράνα
Ο Αργεντίνος σούπερ σταρ του ποδοσφαίρου, Λιονέλ Μέσι, με αφορμή την επέτειο 125 χρόνων της Μπαρτσελόνα, παραχώρησε συνέντευξη στην ισπανική Mundo Deportivo στην οποία αναφέρθηκε στις δικές του στιγμές με τους Καταλανούς.
Συγκεκριμένα, μίλησε για τα highlights της παρουσίας του στην Βαρκελώνη ενώ παράλληλα τόνισε ότι την μεγαλύτερη επίδραση πάνω του όσο ήταν εκεί την είχαν οι Πεπ Γκουαρδιόλα και Ροναλντίνιο.
Αναλυτικά τα όσα ανέφερε:
Για τις καλύτερες στιγμές στην Μπαρτσελόνα: "Η αλήθεια είναι ότι υπήρξαν πολλές ιδιαίτερες στιγμές. Αυτό που θυμάμαι περισσότερο είναι οι συλλογικοί τίτλοι που κερδίσαμε: η χρονιά που κατακτήσαμε έξι τίτλους (2009), αλλά και εκείνες οι όχι και τόσο καλές στιγμές που καταφέραμε να ανατρέψουμε την κατάσταση. Ήταν πολλές ιδιαίτερες στιγμές και τις χάρηκα πολύ".
Για τις ιστορικές φιγούρες του κλαμπ που είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση πάνω του: "Νομίζω ότι υπάρχουν δύο που είχαν μεγάλη επιρροή πάνω μου για διαφορετικούς λόγους. Ο Πεπ, γιατί τον είχα πολλά χρόνια προπονητή και καταφέραμε απίστευτα πράγματα που δεν θα φανταζόμασταν ποτέ.
Και ο Ροναλντίνιο, γιατί ο τρόπος που με υποδέχτηκε, το πώς με βοήθησε, μου ήταν πολύ χρήσιμο στις πρώτες μου στιγμές στην πρώτη ομάδα.
Θυμάμαι επίσης τον Αντρές (Ινιέστα) και τον Τσάβι ως συμπαίκτες, και τους τρεις που παίζουν μαζί μου εδώ στο Μαϊάμι (Μπουσκέτς, Άλμπα και Σουάρες), που είναι επίσης φίλοι. Και φυσικά, μια ειδική αναφορά για τον Τίτο Βιλανόβα, που μας λείπει τόσο πολύ".
Για αυτούς που θεωρεί τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του κλαμπ στην ιστορία του: "Φιου, είναι τόσα πολλά και είμαι σίγουρος ότι αν αρχίσω να αναφέρω ονόματα θα ξεχάσω μερικά. Αυτός είναι ένας σύλλογος που πάντα ξεχώριζε για το ότι έχει τους καλύτερους παίκτες και προπονητές στον κόσμο.
Τα μεγάλα αστέρια του ποδοσφαίρου πάντα ήθελαν να έρθουν και να είναι στη Μπάρτσα: από τον Γιόχαν Κρόιφ, μέχρι τον Πουγιόλ, τον Αντρές Ινιέστα, τον Τσάβι, τους δύο Λουίς Σουάρες (πριν τον Ουρουγουανό υπήρξε ο Ισπανός Λουίς Σουάρες που έπαιξε στην Μπαρτσελόνα για έξι χρόνια, 1955/61), Χρίστο (Στόιτσκοφ), Πεπ (Γκουαρδιόλα) ως παίκτης και μετά ως προπονητής.
Ο Ροναλντίνιο, ο Ράικαρντ (τον προσθέτω για αυτό που σήμαινε για μένα και για τον σύλλογο), ο Ντιέγκο (Μαραντόνα) , ο οποίος αν και ήταν εκεί για λίγο, έκανε τεράστια απήχηση λόγω του ποιος ήταν, ο Κούμαν με το γκολ στο Γουέμπλεϊ στο πρώτο Ευρωπαϊκό Κύπελλο.
Άκουσα επίσης πολλά για τον Σέζαρ, τον Λάζλο Κουμπάλα και εκείνη την επιθετική γραμμή που αναφέρει ο Σεράτ στο τραγούδι του: Μπασόρα, Σέζαρ, Κουμπάλα, Μορένο και Μανσόν. Είμαι σίγουρος ότι ξεχνάω πολλούς σημαντικούς ανθρώπους".
Η ευχή του για την Μπαρτσελόνα: "Ελπίζω ότι ο σύλλογος μπορεί να επιστρέψει σε αυτό που ήταν πάντα. Εκτός από παγκόσμια αναφορά, που δεν έπαψε ποτέ να είναι, να παλεύει πάντα για την κατάκτηση τίτλων μέχρι το τέλος κάθε σεζόν.
Ως παίκτης της Μπάρτσα, δεν μπορείς ποτέ να συμβιβαστείς με το να είσαι δεύτερος ή να μην κερδίζεις, γιατί τα μέλη και οι οπαδοί απαιτούν τα περισσότερα από σένα. Το να είσαι ο καλύτερος σύλλογος στον κόσμο συνεπάγεται πολύ υψηλές απαιτήσεις.
Θα ήθελα πολύ να δω την Μπάρτσα να κατακτά τη La Liga, το Κύπελλο και επίσης το Champions League ξανά. Και στα χρόνια που δεν μπορεί, τουλάχιστον να αγωνιστεί μέχρι την τελευταία στιγμή".