GP Κίνας 2006: Ο τελευταίος βροχερός χορός του Κόκκινου βαρόνου

Το MPS Motorsports γυρίζει το ρολόι 18 χρόνια πίσω, στην 91η και τελευταία νίκη του Μίκαελ Σουμάχερ στην Formula 1! 

Γράφει ο Μάριος Γαντζούδης

Όταν σκέφτεται κανείς ότι πέρασαν σχεδόν δύο δεκαετίες από τότε που ο Μίκαελ Σουμάχερ φόραγε τα κόκκινα για να κάτσει στο τιμόνι του μονοθεσίου της Scuderia, ίσως νιώσει μεγάλος, ίσως νιώσει νοσταλγία ή ακόμα και λύπη, γνωρίζοντας ότι ο Γερμανός βρίσκεται στην κατάσταση που όλοι γνωρίζουμε. Όμως το 2006 σαν σήμερα, έκανε ξανά το ακατόρθωτο να μοιάζει εφικτό, χάρη στον συνδυασμό της απίστευτης ικανότητάς του αλλά και λαθών των αντιπάλων τα οποία -όπως σχεδόν πάντα- άρπαζε σαν λιοντάρι για να κατασπαράξει τις ελπίδες των αντιπάλων του. 

Το σκηνικό που έμοιαζε με Γουέστερν 

Το πρωτάθλημα του 2006 σήμανε την αρχή μιας νέας εποχής για την Formula 1. Αρχικά οι περιβόητοι και από πολλούς λατρεμένοι V10 3.0 λίτρων αντικαταστάθηκαν από τους V8 2.4 λίτρων, σε μια προσπάθεια της FIA να μειώσει τις ταχύτητες των μονοθεσίων και το επιχειρησιακό κόστος των ομάδων, σε χρόνια στα οποία δεν υπήρχε προφανώς κανένας έλεγχος στις δαπάνες. Επίσης μετά από μόλις μια χρονιά καταργήθηκε ο κανονισμός που όριζε να μην γίνονται αλλαγές ελαστικών στην διάρκεια των αγώνων. 

Επίσης αλλαγή υπήρχε και στην ιεραρχία καθώς πλέον για πρώτη φορά στην δεκαετία υπήρχε νέος πρωταθλητής και στα δύο πρωταθλήματα, με τον Φερνάντο Αλόνσο και την Renault να κάνουν το ντάμπλ το 2005, με την μέχρι τότε πανίσχυρη Ferrari και τον Μίκαελ Σουμάχερ να τίθενται εκτός συναγωνισμού χάρη στους κανονισμούς της FIA που λίγο πολύ είχαν σαν στόχο την εκθρόνισή τους. Μάλιστα η μοναδική νίκη του Γερμανού και της Scuderia ήρθε στο γελοίο GP των ΗΠΑ που έγινε με μόλις 6 μονοθέσια (ιστορία για ξεχωριστό αφιέρωμα!) 

Η νέα εποχή ξεκίνησε όπως τελείωσε η προηγούμενη, με την Renault να κάνει ένα 3 στα 3 σε Μπαχρέιν, Μαλαισία και Αυστραλία, με την υπόθεση «τίτλοι» να μοιάζει νωρίς νωρίς τελειωμένη . 
Όμως δεν θα ήταν τόσο εύκολα...

Μια αντεπίθεση της Ferrari και του Μίκαελ εντός και εκτός πίστας έφεραν στον Γερμανό 7 φορές πρωταθλητή 6 νίκες και 4 επιπλέον βάθρα στους επόμενους 12 αγώνες, ενώ ταυτόχρονα στα παρασκήνια η Scuderia κατάφερε να καταστήσει παράνομο το Mass Damper της Renault (και αυτό αξίζει δική του ιστορία) στερώντας έτσι απόδοση από την R26 . Έτσι και ενώ το καλεντάρι πλησίαζε στην Σανγκάη για το Κινέζικο Γκραν Πρι, το μομέντουμ ήταν με τον Σουμάχερ και την Ferrari, που είχε θριαμβέυσει στον προηγούμενο αγώνα της Μόντσα. Όμως αυτό το Γκραν Πρι είχε μια ιδιαιτερότητα... Θα ήταν από τα τελευταία του Μίκαελ Σουμάχερ καθώς μετά την νίκη του στην Ιταλία ανακοίνωσε την απόσυρσή του από την F1 στο τέλος της σεζόν. Μετά από αυτή την ανακοίνωση χιλιάδες Κινέζοι έσπευσαν να προμηθευτούν εισιτήρια για να δουν τον αγαπημένο τους οδηγό για τελευταία φορά στην πατρίδα τους, την ώρα που η απόσταση των μόλις δύο βαθμών ανάμεσα στους Αλόνσο και Σουμάχερ (108-106) σε συνδυασμό με τα πολιτικά παιχνίδια δημιουργούσε μια ατμόσφαιρα βγαλμένη από τα Γουέστερν του Σέρτζιο Λεόνε...

Περίπλοκες συνθήκες και η μειονεκτούσα Ferrari

Οι κατατακτήριες του Σαββάτου ήταν καταστροφικές για την Bridgestone καθώς το δικό της βρόχινο ελαστικό ήταν κατώτερο του αντίστοιχου της Michelin. Τόσο κατώτερο που οι τελευταίες 9 θέσεις του grid ήταν καλυμμένες μόνο με τις ομάδες που τα χρησιμοποιούσαν, δηλαδή τις Ferrari, Toyota, Williams, Spyker και Super Aguri. Σε αυτές τις συνθήκες φάνηκε για άλλη μια φορά το πόσο τεράστιος οδηγός ήταν ο Μίκαελ. Με έναν καταπληκτικό γύρο κατάφερε να μπεί στο Q3 και κατάφερε να καταταγεί 6ος, δώδεκα θέσεις μπροστά από τον επόμενο οδηγό με Bridgestone. Την ίδια ώρα η Renault έκανε το 1-2 με τον Φερνάντο στην Pole !

Το σκηνικό έδειχνε να επαναλαμβάνεται στον αγώνα, καθώς η βρεγμένη πίστα της Σαγκάης βοηθούσε τον μεγάλο αντίπαλο του Γερμανού τον Poleman Αλόνσο να ξεφύγει στο αρχικό σκέλος του αγώνα. Μετά από μόλις 11 γύρους ο Ισπανός βρισκόταν πάνω από 22 δευτερόλεπτα μπροστά από τον έτερο μονομάχο για τον τίτλο. Όχι πως βέβαια ο Schumi καθόταν με σταυρωμένα τα χέρια. Γύρο με τον γύρο η πίστα όλο και γίνονταν καλύτερη για τα ελαστικά του και κατάφερε μέχρι τον πρώτο γύρο των Pit stops να βρίσκεται 3ος -εκμεταλλευόμενος και την εγκατάλειψη του Κίμι Ραικόνεν- και κολλημένος σχεδόν πίσω από την 2η Renault του Φιζικέλα.

Η στιγμή που έφερε τα πάνω κάτω

Μετά από 20 γύρους γεμάτους δράση, με κυριότερους πρωταγωνιστές τους Σουμάχερ, Ραικόνεν και Κούμπιτσα είχε πλέον φτάσει η ώρα των πρώτων ανεφοδιασμών για τους τρείς πρωτοπόρους. Ο Μίκαελ μπήκε πρώτος στα pits στον 21ο γύρο. Έναν γύρο μετά ακολούθησε ο Φερνάντο και έναν γύρο μετά από αυτόν ο Τζιανκάρλο. Εκεί ήταν που ο αγώνας άλλαξε ριζικά.

 Οι Σουμάχερ και Φιζικέλα αποφάσισαν να μην αλλάξουν ελαστικά, καθώς τα ενδιάμεσα πατούσαν ακόμη καλά και άρχισαν να μοιάζουν με slick σε μια πίστα που έμοιαζε λίγους γύρους μακριά από το να γίνει στεγνή. Όμως ο Αλόνσο ανήσυχος για την φθορά των ελαστικών του άλλαξε τα δύο μπροστινά ελαστικά του, βάζοντας φρέσκα ενδιάμεσα. Όμως ο Ισπανός δεν μπορούσε με τίποτα να φέρει τα ελαστικά στην κατάλληλη θερμοκρασία και άρχισε ραγδαία να χάνει χρόνο, μέχρι και 4 δευτ. τον γύρο (!!!) . Μέσα σε μόλις λίγους γύρους το προβάδισμα των 20+ δευτερολέπτων είχε εξανεμιστεί.

Σχεδόν από το πουθενά οι Φιζικέλα και Σουμάχερ είχαν κολλήσει πίσω του και ο Ισπανός αφού άφησε τον teammate του να περάσει για να προσπαθήσει να σώσει την νίκη για την ομάδα, ήταν ανήμπορος να σταματήσει την επέλαση του Κόκκινου βαρόνου που τον πέρασε στον 31ο γύρο . Μέχρι το 2ο pit stop του Ισπανού για στεγνά -αυτή τη φορά- ελαστικά είχαν χαθεί οι ελπίδες του για νίκη. Η «ταφόπλακα» ήρθε όταν στο Pit stop του ένα λάθος του pit crew που του στέρησε άλλα 13 δευτερόλεπτα. Πλέον είχε αναθέσει τις ελπίδες του στον «Fisi»

Μια ευκαιρία χρειαζόταν ... 

Για τους επόμενους γύρους οι Σουμάχερ και Φιζικέλα είχαν εναλλαγές στο ποιος ήταν πιο γρήγορος, με τον Γερμανό όμως να βρίσκεται κολλημένος πίσω από τον Ιταλό προτού κάνει το 2ο και τελευταίο του pit stop στον 40ο γύρο για να βάλει slick ελαστικά. Αυτό ήταν και το σημείο κλειδί που έκανε την διαφορά. Στον επόμενο γύρο το team της Renault απάντησε βάζοντας μέσα τον Φιζικέλα αλλά ο Ιταλός παρότι βγήκε ξανά πρώτος, δεν είχε καθόλου εμπιστοσύνη στην πρόσφυση των «κρύων» ακόμη στεγνών ελαστικών του, κάνοντας λάθος και έτσι μόλις στην 1η στροφή ο Μίκαελ ήταν πρώτος και στο τέλος του 41ου γύρου 7 ολόκληρα δευτερόλεπτα μπροστά από τον Ιταλό της Renault. Έκτοτε και για τους επόμενους 15 γύρους παρά τις θηριώδεις προσπάθειες του Φερνάντο Αλόνσο -που είχε βρει στο μεταξύ ρυθμό και πέρασε και τον teammate του- ο οποίος ήταν «δαιμονισμένος» κερδίζοντας μέχρι και 1.5 δευτ. τον γύρο από τον αντίπαλό του, ο Μίκαελ Σουμάχερ αναδείχθηκε για 91η φορά νικητής, με τον άμεσο ανταγωνιστή του 2ο μόλις 3.1 δευτ. πίσω. 

Τι επακολούθησε 

Στις δηλώσεις του ο Μίκαελ Σουμάχερ τόνισε πως η κατάσταση στην οποία πλέον βρισκόταν η Ferrari αλλά και ο ίδιος επρόκειτο για θαύμα, αναλογιζόμενος την φόρμα των πρώτων αγώνων. Εγκωμίασε τους πάντες και την εργατικότητά τους, ενώ στοχαζόμενος την επικείμενη απόσυρσή του είπε πως «Σήμερα ήταν ένα δώρο στον εαυτό μου»

Αυτή η νίκη έδωσε στον 37χρονο τότε θρύλο την πρωτιά στην βαθμολογία για πρώτη φορά στην σεζόν. Όλα έδειχναν με μόλις δύο αγώνες να απομένουν, πως ένας 8ος τίτλος ήταν πολύ πιθανός. Δυστυχώς όμως για τους φίλους της Scuderia και του Schumi, μια σπάνια εγκατάλειψη λόγω κινητήρα στο Γκραν Πρι Ιαπωνίας, η πρώτη αυτού του είδους για τον Μίκαελ μετά το Γαλλικό GP του 2000, ενώ μάλιστα προηγούνταν, έσβησε τις όποιες ελπίδες για το 8ο...