Λούκα Τόνι: Ένας τρελός γυρολόγος

Ο Λούκα Τόνι χάρισε στο ποδόσφαιρο έναν από τους πιο αναγνωρίσιμους πανηγυρισμούς. Ο Ιταλός φορ δεν τα παράτησε ποτέ στη ζωή του και θυσίασε τα πάντα για τη μεγάλη του αγάπη. Ο Βαγγέλης Τερζής γράφει για έναν τρελό ποδοσφαιρόφιλο των γηπέδων.  

«Το ποδόσφαιρο ήταν το όνειρό μου και τα όνειρα τα κατακτάς με θυσίες». Αυτή τη φράση είχε πει ο Λούκα Τόνι, όταν ρωτήθηκε για το τι ακριβώς σημαίνει για εκείνον το ποδόσφαιρο.

Στο Πάβουλο του Φρίνιανο, μία επαρχία της Μόντενα, πριν από 47 χρόνια είδε για πρώτη φορά το φως του ήλιου. Έκανε τα πρώτα βήματα στις ακαδημίες της Μόντενα, παρέμεινε για δύο σεζόν (1994-1996) κι ύστερα πήρε μεταγραφή στην Έμπολι και στη Serie B.

Αγωνίστηκε σε 15 (!) διαφορετικές ομάδες, σε όλες σχεδόν τις κατηγορίες. Σκόραρε σε όλες. Δικαίως φέρει τον χαρακτηρισμό «μπομπέρ». Όντας βαρύ φορ και με σωματότυπο που δύσκολα έχανε προσωπικές μάχες μέσα στο γήπεδο, ο Τόνι χρειάστηκε χρόνο για να κάνει το μεγάλο βήμα. Παρά τις σκέψεις που έκανε αρκετές φορές, για να τα παρατήσει, ο Ιταλός συνέχισε και στα 23 του χρόνια έκανε το ντεμπούτο του στη Serie A.

Το 2003, η Παλέρμο βρίσκει στο πρόσωπό του, τον «Μεσσία» που θα την οδηγήσει στη μεγάλη κατηγορία. Με τους Σικελούς, ο Τόνι πετυχαίνει 30 γκολ στην πρώτη σεζόν του και η ομάδα όντως κάνει το μεγάλο come back στη μεγάλη κατηγορία, για πρώτη φορά μετά το 1973, ενώ βγαίνει για πρώτη φορά και στην Ευρώπη, αφού τερματίζει έκτη.

Μετά από αυτά, η Φιορεντίνα είναι αποφασισμένη να τον κάνει δικό της και τον χρίζει ηγέτη της, βγάζοντας από τα ταμεία της 10.000.000 ευρώ, τον Ιούλιο του 2005. Δύο χρόνια, 67 εμφανίσεις, 47 γκολ. Στη Φλωρεντία τον συγκρίνουν με τον Γκαμπριέλ Μπατιστούτα («Μπατιγκόλ») και τον αποκαλούν «Τόνιγκολ». Ο Τόνι καταφέρνει να γίνει βασικός επιθετικός της Ιταλίας, χάρη στην εκπληκτική σεζόν που κάνει το 2005/06, που σκοράρει 31 τέρματα σε 38 εμφανίσεις, κερδίζοντας το χρυσό παπούτσι. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο θα σκοράρει δύο φορές στον προημιτελικό ενάντια στην Ουκρανία.

Μια χρονιά ακόμη στη Φλωρεντία, έτσι ώστε να επιβεβαιώσει ότι δεν ήταν πυροτέχνημα, κι ο Τόνι ήταν πια, έστω και στα 30 του, έτοιμος για το μεγάλο βήμα. Η Μπάγερν Μονάχου, εκείνη την περίοδο έψαχνε τρόπο να επιστρέψει στο προσκήνιο. Στο Μόναχο θα συναντήσει, τον νέο τότε, Φρανκ Ριμπερί και μαζί θα σκορπίσουν τον φόβο και τον τρόπο στις άμυνες της Bundesliga. 

Ο Γάλλος σερβίρει, ο Ιταλός εκτελεί. Τα 39 γκολ σε όλες τις διοργανώσεις είναι ένα αποδεικτικό στοιχείο. Αποτέλεσμα αυτών η κατάκτηση του νταμπλ στη Γερμανία.
Με την άφιξη του Λουίς Φαν Χααλ θα μείνει στον πάγκο και στα 33 του θα αναζητήσει το νέο σταθμό της καριέρας του. Μεγάλη ομάδα για να τον αποκτήσει δεν υπάρχει και μετά το πέρασμα του, ως εναλλακτική λύση, από τη Ρόμα και τη Γιουβέντους, καταλήγει στην Αλ Νασρ. 

Το ποδόσφαιρο στη Σαουδική Αραβία δεν τον γέμιζε και επέστρεψε μετά από μισή σεζόν στη Φιορεντίνα τον Αύγουστο του 2012. Στους «βιόλα» έμεινε για μία σεζόν, μέχρι και τη στιγμή που θα βρει την ποδοσφαιρική του Ιθάκη. Αφού έχει γυρίσει 14 ομάδες, ο Τόνι υπογράφει με την Ελλάς Βερόνα.

Εκεί, θα αποδείξει πως η ηλικία είναι απλώς ένας αριθμός. Ο Τόνι κάνει απίστευτα πράγματα με τη φανέλα της Ελλάς και αποκορύφωμα είναι η σεζόν 2014/15, όταν σε 38 εμφανίσεις, σκοράρει 22 τέρματα και βγαίνει πρώτος σκόρερ στο Καμπιονάτο, μαζί με τον νεαρό Ικάρντι, σε ηλικία 38 ετών. Φυσικά, είναι ο γηραιότερος που το έχει καταφέρει. Την επόμενη σεζόν και έχοντας καταλάβει πως το σώμα του δεν τον κρατάει όσο η καρδιά του, ανακοινώνει πως κρεμάει τα παπούτσια του.

Ο πανηγυρισμός του αποτελεί σήμα κατατεθέν για τον ίδιο και το παγκόσμιο ποδόσφαιρο. Οι Ιταλοί αντιλήφθηκαν την αξία του, αρκετά χρόνια μετά την απόσυρση του από την ενεργό δράση. Μια άκρως ηγετική φυσιογνωμία, με αγάπη και μπόλικη δόση τρέλας για τη μεγάλη του αγάπη. Το ποδόσφαιρο.